Παιδί της 10ετίας του ʼ60 μεγάλωσα σε μια φοβισμένη φτωχή οικογένεια… που το μόνο που ήξερε να λέει ήταν:
Θα είσαι σωστή, έντιμη, εργατική, υπάκουη … δεν θα ανακατεύεσαι στα πολιτικά, δεν θα αντιμιλάς και κανένας δεν θα σε πειράξει!
Ναι κανένας δεν πείραξε … τότε… εμένα και άλλους χιλιάδες σαν και μένα!!!
Παντρεύτηκα μικρή τελειώνοντας το Λύκειο…. και ο πατέρας μου θεώρησε ότι αφού είμασταν φτωχοί…. οι σπουδές ήταν όνειρο μακρινό….
Έκανα μια οικογένεια δουλεύοντας από τα 18 μου και δεν προλάβαινα να δω ούτε ΕΜΕΝΑ…. σκλάβα των υποχρεώσεων έμεινα μακριά από τα κοινά… εν υπνώσει… για σειρά ετών…
Με τρέξιμο και παρακάλια η μητέρα μου κατάφερε να με “εξασφαλίσει” να με “βολέψει” στο Δημόσιο….
Μπήκα λοιπόν αγνή σ’ ένα χώρο κανίβαλλων… ταγμένων… έμμισθων ψηφοφόρων να δουλέψω με όλη μου την εργατικότητα … και μου είπαν …
“Χαλάρωσε χαλάς την πιάτσα”… «καρφώνεις τους προηγούμενους» “πιο σιγά” “χαλαρά”.
ΜΗ ΜΙΛΑΣ!!!!!!!!
Δεν έχεις καμιά δουλειά εσύ να μιλάς.Θα είσαι σωστή, έντιμη, εργατική, υπάκουη … δεν θα ανακατεύεσαι στα πολιτικά, δεν θα αντιμιλάς και κανένας δεν θα σε πειράξει!
Ναι κανένας δεν πείραξε … τότε… εμένα και άλλους χιλιάδες σαν και μένα!!!
Παντρεύτηκα μικρή τελειώνοντας το Λύκειο…. και ο πατέρας μου θεώρησε ότι αφού είμασταν φτωχοί…. οι σπουδές ήταν όνειρο μακρινό….
Έκανα μια οικογένεια δουλεύοντας από τα 18 μου και δεν προλάβαινα να δω ούτε ΕΜΕΝΑ…. σκλάβα των υποχρεώσεων έμεινα μακριά από τα κοινά… εν υπνώσει… για σειρά ετών…
Με τρέξιμο και παρακάλια η μητέρα μου κατάφερε να με “εξασφαλίσει” να με “βολέψει” στο Δημόσιο….
Μπήκα λοιπόν αγνή σ’ ένα χώρο κανίβαλλων… ταγμένων… έμμισθων ψηφοφόρων να δουλέψω με όλη μου την εργατικότητα … και μου είπαν …
“Χαλάρωσε χαλάς την πιάτσα”… «καρφώνεις τους προηγούμενους» “πιο σιγά” “χαλαρά”.
Πήγα να σηκώσω ανάστημα και μου κόψαν τα πόδια….
Αντιστάθηκα… συνέχισα να δουλεύω και έγινα αντικείμενο εκμετάλλευσης… με τη δική μου δουλειά προωθήσαν άλλους…. με τη δικαιολογία ότι ήμουν δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης…. άρα δεύτερης κατηγορίας…
Ζήτησα να βγω και γω εκτός έδρας…… για να ελαφρύνω τα οικονομικά βάρη της οικογένειας και μου είπαν ... πάρε αυτό το ποσό για τόσες μέρες….. φτάνει……
MA ΔΕΝ ΕΦΤΑΝΕ…. έβαζες και από την τσέπη σου…..
Είδα λοιπόν τότε για πρώτη φορά την ΚΟΜΠΙΝΑ…..
Ο ξενοδόχος να κόβει 20 μέρες διαμονή σ’ αυτούς που μέναν 5 μέρες….
Είδα να κάθομαι όλες τις μέρες μη τρώγοντας για να μείνει κάνα φράγκο…
να τρέχω πόρτα – πόρτα για να συλλέξω τα στοιχεία που έπρεπε και όταν επιστρέφω ……. τα στοιχεία να αλλάζονται γιατί αυτές ήταν οι γραμμές της ΚΑΘΕ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ………..
Είπα δεν θα το ξανακάνω αυτό….
Αντιστάθηκα… συνέχισα να δουλεύω και έγινα αντικείμενο εκμετάλλευσης… με τη δική μου δουλειά προωθήσαν άλλους…. με τη δικαιολογία ότι ήμουν δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης…. άρα δεύτερης κατηγορίας…
Ζήτησα να βγω και γω εκτός έδρας…… για να ελαφρύνω τα οικονομικά βάρη της οικογένειας και μου είπαν ... πάρε αυτό το ποσό για τόσες μέρες….. φτάνει……
MA ΔΕΝ ΕΦΤΑΝΕ…. έβαζες και από την τσέπη σου…..
Είδα λοιπόν τότε για πρώτη φορά την ΚΟΜΠΙΝΑ…..
Ο ξενοδόχος να κόβει 20 μέρες διαμονή σ’ αυτούς που μέναν 5 μέρες….
Είδα να κάθομαι όλες τις μέρες μη τρώγοντας για να μείνει κάνα φράγκο…
να τρέχω πόρτα – πόρτα για να συλλέξω τα στοιχεία που έπρεπε και όταν επιστρέφω ……. τα στοιχεία να αλλάζονται γιατί αυτές ήταν οι γραμμές της ΚΑΘΕ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ………..
Είπα δεν θα το ξανακάνω αυτό….
Έφυγα και κατέληξα σε έναν τ. Υπουργό ….. γνωρίζοντας αν μη τι άλλο το ήθος αυτού του ανθρώπου και το έργο του….
Και εκεί ΧΩΡΙΣ ΚΟΜΜΑΤΙΚΟ ΜΙΚΡΟΒΙΟ ΠΑΝΩ ΜΟΥ Ή ΜΕΣΑ ΜΟΥ ……
άρχισα να βλέπω… να διαβάζω… να ακούω….
είδα μεγάλους ανθρώπους να μου μιλούν…..
για ΠΕΤΡΙΝΑ ΧΡΟΝΙΑ…..
για ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΕΜΩΝ
για ΧΡΟΝΙΑ ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑΣ
για ΧΡΟΝΙΑ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ
για ΧΡΟΝΙΑ ΟΔΟΦΡΑΓΜΑΤΩΝ
για ΧΡΟΝΙΑ ΗΘΟΥΣ και ΠΑΙΔΕΙΑΣ
ΓΙΑ ΧΡΟΝΙΑ που ντράπηκα που δεν γνώριζα την ύπαρξή τους……
Ντράπηκα για μένα…. αλλά ντράπηκα και ντρέπομαι για όλους αυτούς που δεν φρόντισαν να με μάθουν….
Ντράπηκα και ντρέπομαι για αυτά που ζω … που ζούμε…..
Ντράπηκα και ντρέπομαι που δεν ήξερα την ύπαρξη σπουδαίων ανθρώπων…. λαμπερών… και ξέρω όλα τα λαμόγια που υπάρχουν και τις κομπίνες τους…..
Ντράπηκα και ντρέπομαι για το ότι όλοι κρίνουν και κανείς δεν κρίνεται…….
Ντράπηκα και ντρέπομαι που μπροστά στη βόλεψη….. όλοι εθελοτυφλούν…..
Ντράπηκα και ντρέπομαι να βλέπω κλέφτες χορτασμένους να κάνουν κήρυγμα στους πεινασμένους φτωχούς … πως να κάνουν οικονομία και δίαιτα για να σωθούμε…..
Ντράπηκα και ντρέπομαι για το αύριο που θα αφήσουμε στα παιδιά μας … και στους αγέννητους….
Και εκεί ΧΩΡΙΣ ΚΟΜΜΑΤΙΚΟ ΜΙΚΡΟΒΙΟ ΠΑΝΩ ΜΟΥ Ή ΜΕΣΑ ΜΟΥ ……
άρχισα να βλέπω… να διαβάζω… να ακούω….
είδα μεγάλους ανθρώπους να μου μιλούν…..
για ΠΕΤΡΙΝΑ ΧΡΟΝΙΑ…..
για ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΕΜΩΝ
για ΧΡΟΝΙΑ ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑΣ
για ΧΡΟΝΙΑ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ
για ΧΡΟΝΙΑ ΟΔΟΦΡΑΓΜΑΤΩΝ
για ΧΡΟΝΙΑ ΗΘΟΥΣ και ΠΑΙΔΕΙΑΣ
ΓΙΑ ΧΡΟΝΙΑ που ντράπηκα που δεν γνώριζα την ύπαρξή τους……
Ντράπηκα για μένα…. αλλά ντράπηκα και ντρέπομαι για όλους αυτούς που δεν φρόντισαν να με μάθουν….
Ντράπηκα και ντρέπομαι για αυτά που ζω … που ζούμε…..
Ντράπηκα και ντρέπομαι που δεν ήξερα την ύπαρξη σπουδαίων ανθρώπων…. λαμπερών… και ξέρω όλα τα λαμόγια που υπάρχουν και τις κομπίνες τους…..
Ντράπηκα και ντρέπομαι για το ότι όλοι κρίνουν και κανείς δεν κρίνεται…….
Ντράπηκα και ντρέπομαι που μπροστά στη βόλεψη….. όλοι εθελοτυφλούν…..
Ντράπηκα και ντρέπομαι να βλέπω κλέφτες χορτασμένους να κάνουν κήρυγμα στους πεινασμένους φτωχούς … πως να κάνουν οικονομία και δίαιτα για να σωθούμε…..
Ντράπηκα και ντρέπομαι για το αύριο που θα αφήσουμε στα παιδιά μας … και στους αγέννητους….
ΔΕΝ ΣΑΣ ΚΡΥΒΩ ΦΟΒΑΜΑΙ…..
ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΣΑΣ ΚΡΥΒΩ… ΟΤΙ ΕΙΜΑΙ ΚΑΙ ΘΥΜΩΜΕΝΗ…..
Είμαι θυμωμένη με όλους ΕΣΑΣ……
τους παλιούς ΑΓΩΝΙΣΤΕΣ ….
τους ΜΟΡΦΩΜΕΝΟΥΣ….
εσάς που έχετε γνώση… πείρα…
εσάς που εύκολα κρίνετε και κατακρίνεται….
που βγάζετε μεγάλους λόγους και σχολιάζεται μέσα από το γραφειάκι σας με την ασφάλεια των τραπεζικών σας καταθέσεων….
τους παλιούς ΑΓΩΝΙΣΤΕΣ ….
τους ΜΟΡΦΩΜΕΝΟΥΣ….
εσάς που έχετε γνώση… πείρα…
εσάς που εύκολα κρίνετε και κατακρίνεται….
που βγάζετε μεγάλους λόγους και σχολιάζεται μέσα από το γραφειάκι σας με την ασφάλεια των τραπεζικών σας καταθέσεων….
Είμαι θυμωμένη που ο καθένας από σας ευλογεί τις π. Χ. κατακτήσεις του από το δικό του μετερίζι…..
και σήμερα “κιοτεύετε” μόνο αναφερόμενοι στο τι κάνατε τότε…..
και σήμερα “κιοτεύετε” μόνο αναφερόμενοι στο τι κάνατε τότε…..
Είμαι θυμωμένη γιατί κατάλαβα ότι και εσείς κοιτάτε την προσωπική σας και ΜΟΝΟ ΒΟΛΕΨΗ…..
Είμαι θυμωμένη που σε κάθε γραφείο τέτοιων ανθρώπων υπάρχουν χιλιάδες βιβλία … σκονισμένα… αραχνιασμένα… όταν αυτά θα μπορούσαν να γίνουν ΟΠΛΟ των παιδιών απανταχού της ΓΗΣ……
Είμαι θυμωμένη… γιατί δεν μπαίνετε καν στον κόπο να ασχολειθείτε με τους νέους ανθρώπους…..
να τους ξυπνήσετε… ή να τους ακούσετε…..
να τους δώσετε αυτή την παιδεία που δεν θα επιτρέπει την ανθρώπινη εκμετάλλευση και κοροϊδία.. αυτή που δεν θα επιτρέπει ΔΥΝΑΣΤΕΣ ………
να τους ξυπνήσετε… ή να τους ακούσετε…..
να τους δώσετε αυτή την παιδεία που δεν θα επιτρέπει την ανθρώπινη εκμετάλλευση και κοροϊδία.. αυτή που δεν θα επιτρέπει ΔΥΝΑΣΤΕΣ ………
Eíμαι θυμωμένη γιατί αυτός ο κόσμος είναι πολύ όμορφος …. και εσείς τον αφήνεται να καταστραφεί….
Μία μόνο ελπίδα έχω……. ότι η ιστορία που πρόσφατα παρακολούθησα... μου έδειξε πως
Μία μόνο ελπίδα έχω……. ότι η ιστορία που πρόσφατα παρακολούθησα... μου έδειξε πως
ΚΑΠΟΤΕ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΕΝΑΣ ΛΕΩΝΙΔΑΣ …
ΕΝΑΣ ΣΠΑΡΤΑΚΟΣ ….
ΕΝΑΣ ΠΟΥ ΣΤΑ ΑΛΗΘΕΙΑ ΠΙΣΤΕΥΕΙ ΣΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΚΑΙ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΕΙ……
ΚΑΙ ΣΑΣ ΤΟ ΛΕΩ ΕΓΩ ΑΝ ΤΟΝ ΒΡΩ ΘΑ ΤΟΝ ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΩ ………………………………
Αν βρείς ποτέ τον αρχηγό, φώναξέ με έρχομαι και γω μαζί σας!
ReplyDeleteΌλοι μπορούμε να γίνουμε αρχηγοί, είναι θέμα επιλογών.
ReplyDeleteΚάθε φορά που καλείσαι να αποφασίσεις, διάλεξε το σωστό.
Κι ας φαίνεται ότι κοστίζει.
Έφη μπράβο σου, που έβγαλες μια εκπληκτική φωτογραφία της ελληνικής πραγματικότητας.
ReplyDeleteΜπράβο σου που οργίζεσαι, αγανακτείς και προσπαθείς ακόμη.
Δεν είσαι η μόνη - η πλειοψηφία των ανθρώπων που σήμερα είναι νέοι ή νιώθουν νέοι είναι μαζί σου.
Όσοι έμαθαν από το σπίτι τους την ακεραιότητα και το σεβασμό δυσκολευόμαστε να προσαρμοστούμε σ' αυτή τη ζούγκλα που λέγεται Ελλάδα. Εμείς όμως που νοιαζόμαστε είμαστε οι μόνοι που μπορούμε κάτι ν' αλλάξουμε. Λένε ότι το μεγάλο βουνό είναι φτιαγμένο από μικρά πετραδάκια. Αν όλοι εμείς βάλουμε το πετραδάκι μας, ο καθένας στον τομέα του, κάτι μπορεί να γίνει. Το σημαντικό είναι να υπάρχουν άνθρωποι που νοιάζονται και προσπαθούν.