Η μάχη επιβίωσης στη Γάζα μέσα από τα μάτια Ελλήνων

«Αν οι άνθρωποι θέλουν να ζήσουν 
με αξιοπρέπεια, πρέπει ν' αλλάξουν τη μοίρα τους»

Ρωγμή» στον αποκλεισμό

Αθήνα

Δραματικές εικόνες από την καθημερινή μάχη των κατοίκων της Λωρίδας της Γάζας για φυσική και ψυχική επιβίωση μεταφέρουν οι εκπαιδευτικοί της ελληνικής πρωτοβουλίας «Ένα Σχολείο για τη Γάζα», οι πρώτοι Ευρωπαίοι που κατάφεραν μία μικρή ρωγμή στον καταστροφικό αποκλεισμό που έχει επιβάλει το Ισραήλ στη μικρή παλαιστινιακή λωρίδα γης.

Παιδιά της Γάζας παίζουν δίπλα στις σημαίες χωρών από τις οποίες προέρχονταν ακτιβιστές της νηοπομπής που αιματοκυλίστηκε

Νοσοκομεία που λειτουργούν με γεννήτριες, των οποίων όμως τα ανταλλακτικά έχουν παλιώσει και δεν μπορούν να αντικατασταθούν με αποτέλεσμα εγχειρίσεις να μένουν στη μέση και άνθρωποι να πεθαίνουν.  
Σχολεία μισογκρεμισμένα όπου τα παιδιά κάνουν μάθημα σε βάρδιες γιατί τα περισσότερα κτίρια είναι βομβαρδισμένα. Αναιμία και υποσιτισμός στα παιδιά. Ανεργία 80%. Πλήρης αποκλεισμός στο να μπει ή να βγει οτιδήποτε.

Ψυχολογικά προβλήματα αλλά και περίσσια αξιοπρέπεια. Αυτά είναι κάποια από τα ψήγματα εικόνων που μετέφεραν οι εκπαιδευτικοί της ελληνικής πρωτοβουλίας «Ένα σχολείο για τη Γάζα».
Οι εκπαιδευτικοί, αντιπροσωπεία από 15 ΕΛΜΕ και 15 διδασκαλικούς συλλόγους, ήταν οι πρώτοι Ευρωπαίοι που «κατάφεραν μια μικρή ρωγμή στον φονικό αποκλεισμό που έχει επιβάλλει το ισραηλινό κράτος» όπως είπαν.

Ήταν η πρώτη αποστολή που την περασμένη εβδομάδα κατάφερε επιτέλους, μετά τη μερική άρση του αποκλεισμού των Αιγυπτίων, να περάσει από τη Ράφα στην πολύπαθη περιοχή-φυλακή όπου 1,5 εκατ. άνθρωποι δίνουν καθημερινή μάχη για τη φυσική και ψυχική επιβίωση.
Πήγαν εκεί μεταφέροντας ένα μικρό ποσό από τα 82.000 ευρώ που μαζεύτηκαν από τα παιδάκια στα ελληνικά σχολεία και τους πολίτες που ευαισθητοποιήθηκαν στο δράμα ενός λαού που μετρά 60 χρόνια.

Όμως πέρα από τις δυσκολίες να μεταφέρουν τα χρήματα, υπάρχει η δυσκολία μεταφοράς των υλικών αφού από τα παράνομα λαγούμια κάτω από τη γη δεν μπορεί να περάσει τσιμέντο και τζάμια…
Γι' αυτό στα σχολεία που λειτουργούν δεν υπάρχουν τζάμια. Κι αυτός ο αποκλεισμός πολλαπλασιάζει το κόστος επιδιορθώσεων των κτιρίων, αφού τα υλικά πρέπει να αγορασθούν από τη μαύρη αγορά.

Κι όμως η Αίγυπτος χτίζει τείχος 14 χλμ. κατά μήκος του περάσματος της Ράφα, με θεμέλια βαθιά για να αποκλεισθούν τα λαγούμια. Κι όμως, ασθενοφόρα δεν επιτρέπεται να περάσουν είτε προς το Ισραήλ, είτε προς την Αίγυπτο και οι άρρωστοι πεθαίνουν.
Οι Έλληνες εκπαιδευτικοί περίμεναν έξι ώρες για να περάσουν από τη Ράφα. Κι αν αυτοί είχαν εκνευρισθεί, ο Παλαιστίνιος οδηγός τους ήταν συνέχεια ήρεμος. Διότι ο ίδιος μια φορά περίμενε τρεις ημέρες για να τον αφήσουν οι Αιγύπτιοι να περάσει. Και τη μάνα με το παιδί που ταξίδεψε από τις ΗΠΑ για να συναντήσει στα κατεχόμενα τον πατέρα, δεν την άφησαν να περάσει…

Στη Γάζα συναντήθηκαν με τον πρωθυπουργό, τον υπουργό Παιδείας, εκπροσώπους όλων των παλαιστινιακών πολιτικών οργανώσεων, των εκπαιδευτικών και εργατικών συνδικάτων, των κοινωνικών οργανώσεων.
Συνάντησαν το μοναδικό ίσως στον κόσμο υπουργείο Κρατουμένων, αφού 11.000 Παλαιστίνιοι είναι φυλακισμένοι ή κρατούνται από τους Ισραηλινούς. Από τους φυλακισμένους, 270 είναι ανήλικοι, 315 κρατούνται για περισσότερα από 15 χρόνια, 264 έχουν φυλακισθεί χωρίς να δικασθούν.

Οι εικόνες που μετέφερε η αντιπροσωπεία των εκπαιδευτικών ήταν καταλυτικές: Η ζωή στη Γάζα ορίζεται από τον αποκλεισμό. Μοιραία το 80% των ενηλίκων είναι άνεργοι. Το 60% του πληθυσμού είναι κάτω από 18 ετών. Βασικό μέσο μεταφοράς είναι τα γαϊδούρια και τα κάρα.
Η παροχή ρεύματος δεν διαρκεί περισσότερο από 12 ώρες την ημέρα και διακόπτεται αυθαίρετα χωρίς καμία προειδοποίηση. Έτσι κυριαρχεί ο θόρυβος από τις παλιές ασθμαίνουσες γεννήτριες, που καλούνται να λειτουργήσουν σπίτια, σχολεία, νοσοκομεία, δημόσια κτίρια.
 
Η εύφορη γη της Παλαιστίνης είναι εγκαταλειμμένη. Βομβαρδισμένη και ελάχιστα καλλιεργημένη, αφού οι Παλαιστίνιοι δεν μπορούν να εξάγουν τίποτα Τα ψαροκάικα δεν μπορούν να βγουν για ψάρεμα αφού περιμένουν τα ισραηλινά αεροπλάνα. Τα παιδιά δεν πλησιάζουν στην παραλία να παίξουν, διότι υπάρχουν παντού οβίδες.
Στα νοσοκομεία από τα 450 απαραίτητα φάρμακα, 120 λείπουν ολοκληρωτικά. Κι από τα 400 είδη αναλωσίμων που είναι απαραίτητα για τη φροντίδα των ασθενών, υπάρχει πλήρης έλλειψη στα 200.

Το 60%-65% των παιδιών πάσχουν από αναιμία ή υποσιτισμό. Τα ψυχολογικά προβλήματα είναι πολύ σοβαρά, ιδιαίτερα στις νεότερες γενιές. Ο ύπνος των παιδιών τυραννιέται από εφιάλτες και πολλά υποφέρουν από νυχτερινή ενούρηση.
Κάθε τάξη έχει κατά μέσο όρο 55 παιδιά και τα εναπομείναντα ρημαγμένα σχολεία αναγκάζουν τα παιδιά και τους δασκάλους να κάνουν μάθημα σε τρεις βάρδιες. Τα βιβλία δεν πετιούνται. Περνούν από χέρι σε χέρι για χρόνια...

Οι Παλαιστίνιοι εκπαιδευτικοί περιέγραφαν πως το Ισραήλ κάνει πάντα επίδειξη δύναμης από αέρος όταν τα παιδιά έχουν εξετάσεις. Κύριος στόχος είναι να τρομοκρατηθεί η νεολαία και να διαλυθεί η συγκροτημένη μαθησιακή διαδικασία.
Κι όμως, αυτά τα παιδιά έχουν γράψει στους τοίχους των σχολείων τους: «Αν οι άνθρωποι θέλουν να ζήσουν με αξιοπρέπεια, πρέπει ν' αλλάξουν τη μοίρα τους»... «Μη ρωτάς αυτούς που δεν ξέρουν για την άγνοιά τους, αλλά αυτούς που ξέρουν γιατί δεν τους δίδαξαν»... «Αν δεν γευτείς την πίκρα της εκπαίδευσης, θα ζήσεις μια ζωή στην πίκρα»…

Οι εκπαιδευτικοί βρήκαν το σχολείο, στην ανοικοδόμηση του οποίου θα συμβάλλουν, στη συνοικία Τζαμπάλια όπου βρίσκεται ο μεγαλύτερος καταυλισμός των κατεχομένων.
Εκεί, σε ένα σχολείο θηλέων, η ελληνική βοήθεια θα γίνει η αιτία για να ξαναχτισθούν καταρχήν εννέα σχολικές τάξεις. Κι ο αγώνας των εκπαιδευτικών, μέσα από την ενημέρωση και ευαισθητοποίηση των Ελληνόπουλων στις αξίες της ειρήνης και του ανθρωπισμού, θα συνεχισθεί.

Κι ο λογαριασμός θα είναι πάντα διαθέσιμος, για όποιον μισεί τον πόλεμο και αγαπά τη μοναδική ελπίδα της γης που είναι οι νέες γενιές, στην Αγροτική Τράπεζα:
Αρ. λ/σμού 4260100830920.

Newsroom ΔΟΛ, με πληροφορίες από ΑΠΕ-ΜΠΕ