Πείτε παραμύθια στα παιδιά, το έχουν ανάγκη

Γράφει η Ιδεοπηγή

Ταξιδεύοντας στην επαρχία στο διπλανό κάθισμα ένας μικρός κουρασμένος απ’ το ταξίδι γκρίνιαζε. Καθώς το λεωφορείο περνούσε μέσα απ’ ένα δάσος για να αποφύγω την γκρίνια του μικρού χωρίς να τον μαλώσω του είπα. «Μικρέ αυτό είναι το δάσος που ζει η Κοκκινοσκουφίτσα, η γιαγιά και ο κακός λύκος».

Με κοίταξε γουρλώνοντας τα ματάκια του και ρώτησε τη μητέρα του «αλήθεια μαμά»;

Η μητέρα του μια νεαρή κυρία γύρω στα 30 θέλοντας και αυτή να αποφύγει την γκρίνια του μικρού της γιου του έγνεψε θετικά.

«Ω του θαύματος» ο μικρός κόλλησε το πρόσωπο στο τζάμι και κρίνοντας απ’ τις αντιδράσεις του κατάλαβα ότι η φαντασία του οργίαζε βλέποντας σε κάθε σκιά τον κακό λύκο και κάθε γέρικο γερμένο δέντρο σαν γιαγιά.

Μου έκανε τόσο μεγάλη εντύπωση ο ενθουσιασμός του μικρού που ρώτησα τη μητέρα του αν του είχε διηγηθεί το συγκεκριμένο παραμύθι. Η απάντησή της με άφησε άφωνο. «Όχι μόνο αυτό αλλά και όλα τα γνωστά παραμύθια, τα παιδιά μεγαλώνουν με τα παραμύθια τα έχουν ανάγκη».

Συνέχισε κάνοντάς μου μια ανάλυση που με κατέπληξε. Ποτέ δεν είχα σκεφτεί έτσι. Μεταφέρω περίπου τα λόγια της.

«Το παραμύθι δεν είναι μια απλή ιστοριούλα, είναι πολύ πιο πολύπλοκο». «Η φράση πχ, μια φορά κι’ ένα καιρό, παίρνει το παιδί απ’ την πραγματικότητα μεταφέροντάς το σε φανταστικά μέρη». «Η υπερβολή στο παραμύθι πχ ο λύκος φυσάει και γκρεμίζει το αχυρένιο σπίτι απ’ τα τρία γουρουνάκια δεν γίνεται αντιληπτή απ’ το παιδί γιατί δεν κρίνει τη δυνατότητα του να συμβαίνει κάτι τέτοιο απλώς το αποδέχεται». «Παραμύθι χωρίς υπερβολή δεν μπορεί να γίνει, όλα τα αγαπημένα παραμύθια των παιδιών είναι γεμάτα υπερβολές που στους μεγάλους φαίνονται αστείες». «Το παραμύθι έχει πλοκή, έχει αρχή μέση και τέλος και η αφήγησή του ρέει ομαλά χωρίς υπερβολική ταχύτητα όπως στα κινούμενα σχέδια». «Η οπτικοποίηση των παραμυθιών δεν αφήνει το παιδί να αναπτύξει τη φαντασία του και να δει τους ήρωες του παραμυθιού μέσα απ’ τα δικά του μάτια κάτι που είναι αναγκαίο για τη σωστή ανάπτυξή του». «Το τέλος του παραμυθιού, ζήσαν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα, μεταδίδει την αισιοδοξία στα παιδιά που είναι απαραίτητη για την ηλικία τους». «Τα σύγχρονα comics με τους μηχανοποιημένους ήρωες, την ταχύτατη εναλλαγή των εικόνων και την ωμή παρουσίαση βίαιων πράξεων κάνουν κακό στην ψυχοσύνθεση του παιδιού». «Η εικόνα δίνει πάρα πολλές πληροφορίες σε μικρό χρόνο που δεν μπορεί το παιδί να αφομοιώσει». «Η ταχύτητα δεν δίνει χρόνο στο παιδί να απολαύσει την ιστορία, να κάνει παράλληλους συνειρμούς, να αντιδράσει συναισθηματικά στα παθήματα του ήρωά του». «Το παιδί έχει την ανάγκη να συμμετέχει στο παραμύθι και πολλές φορές συνομιλεί με αυτόν που το αφηγείται είτε ζητώντας επεξηγήσεις είτε εκφράζοντας τα συναισθήματά του».

«Στο παιδικό θέατρο όπου παρουσιάζονται παραμύθια οι ηθοποιοί πρέπει να συνομιλούν με τα παιδιά-θεατές αν παραστεί ανάγκη χωρίς φυσικά να διακόπτεται η ροή του έργου». «Τα παιδιά έχουν πολύ ανεπτυγμένο το κριτήριο του ποιο παραμύθι είναι καλό και ποιο όχι». «Τα αγαπημένα παραμύθια των παιδιών σε όλα τα πλάτη και μήκη της γης είναι τα ίδια».

Πιστεύω ότι αξίζει τον κόπο να λέμε στα παιδιά παραμύθια.