Save Our Children ♦ Σώστε τα Παιδιά μας
ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΣΤΕ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ,
Προστατεύστε το Χαμομηλάκι, Είναι το Φως.
Κίνημα για την προστασία του παιδιού
hamomilaki@gmail.com ♦ ♦
Η ευτυχία είναι απλή, σαν τη σκέψη ενός παιδιού
Σελίδες
Monday, 31 May 2010
"Όχι δε γυρίζω πίσω!"
Κάθε βράδυ αποκαμωμένη και μονάχη, μάζευε δυνάμεις για την επόμενη μέρα κοιτάζοντας τον ουρανό και τα αστέρια που έλαμπαν, πατώντας ξυπόλυτη στη γη που έκαιγε. Πολλές φορές έπιανε το νου της να ταξιδεύει πίσω στην Ελλάδα… «Και εκεί το χώμα καίει τα καλοκαίρια…», σκεφτόταν την ώρα που οι μύγες έκαναν βόλτες στο ιδρωμένο της κορμί και ήξερε πολύ καλά πως νερό για ξόδεμα δεν υπήρχε.
Ξυπνούσε χαράματα και πήγαινε να τους δει έναν έναν. Την περασμένη βδομάδα πέθαναν τρεις, την προπερασμένη άλλοι πέντε. Έπρεπε να τους σώσει, μα ήξερε πως ήταν γιατρός και όχι Θεός. Το πρώτο πράγμα που έκανε πάντα ήταν να πάρει τη μικρή Φαντέ στην αγκαλιά της, ήξερε πως το άρρωστο μωράκι εκτός από φάρμακα είχε ανάγκη και από στοργή. Ξεκινούσε πάντα με τη Φαντέ και τη φρόντιζε σχεδόν σαν να ‘τανε δικό της μωρό. Έτσι ήθελε, δεν θα την άφηνε ποτέ μόνη της! Αφού τη φρόντιζε όσο έπρεπε, συνέχιζε με τους υπόλοιπους ασθενείς. Τους έβλεπε έναν έναν προσεκτικά, δεν έπρεπε να λείψει από κανέναν τίποτα και για κανένα λόγο. Βέβαια, συχνά δεν έφταναν οι γάζες, το βαμβάκι και πολλά άλλα και τότε εκείνη αυτοσχεδίαζε και έβρισκε εναλλακτικές λύσεις.
Τελειώνοντας όσα είχε να κάνει πάντα γυρνούσε στη μικρή Φαντέ, πάντα! Μια μέρα μια από τις νοσοκόμες τη ρώτησε: «Γιατί τα κάνεις όλα αυτά; Αφού θα πεθάνει!». Εκείνη, χάιδεψε στοργικά το κεφαλάκι της, την αγκάλιασε πιο δυνατά και απομακρύνθηκαν μαζί σχεδόν σαν μητέρα και κόρη. Βγήκαν έξω μαζί και άρχισε να τη νανουρίζει, ώσπου αποκοιμήθηκε νιώθοντας ασφάλεια και ηρεμία μέσα στην αγκαλιά της. Ήταν αλήθεια, ήξερε καλά πως σύντομα η Φαντέ θα πεθάνει, όμως δεν θα την άφηνε…
Ρέθυμνο: 34χρονο Τέρας, βιαστής 10 χρονης
Γύρω στις 12 το μεσημέρι του περασμένου Σαββάτου μια γειτόνισσα της 10χρονης ειδοποίησε την Αστυνομία του Ρεθύμνου λέγοντας χαρακτηριστικά «Ελάτε γρήγορα γιατί απέναντί μου είναι ένα κοριτσάκι αιμόφυρτο και κλαίει». Η μικρή είχε βγει στο δρόμο και καλούσε σε βοήθεια, ενώ παράλληλα ήταν γεμάτη από μώλωπες κι έτρεχε το αίμα στα πόδια της. Άμεση ήταν η κινητοποίηση των αστυνομικών Αρχών, όπου διαπίστωσαν ότι το κοριτσάκι, μαθήτρια της Δ’ τάξης του δημοτικού, είχε πέσει θύμα σεξουαλικής κακοποίησης.
«Ήρθε ένας άνθρωπος και έπεσε από πάνω μου», έλεγε κι έκλαιγε από τον πόνο με λυγμούς το κοριτσάκι από τη Βουλγαρία, που είχε μείνει μόνο του στο σπίτι τη στιγμή της αποτρόπαιας πράξης.
Ο δράστης, που περνούσε συχνά από τη γειτονιά της μικρής, είχε εκμεταλλευτεί την απουσία του πατέρα, ο οποίος εργάζεται στο εξωτερικό, και την ολιγόωρη απουσία της μητέρας της ανήλικης, που εργάζεται σε εστιατόριο, και μπήκε από ανασφάλιστη πόρτα μέσα στο σπίτι όπου ήταν η μικρή.
Χρησιμοποιώντας σωματική βία εναντίον της την εξανάγκασε σε συνουσία, τη στιγμή που η λίγο μεγαλύτερη σε ηλικία αδελφή της δεκάχρονης βρισκόταν σε γειτονικό σπίτι φίλης της, ενώ ο Βενιαμίν της οικογένειας έπαιζε στο δρόμο.
περισσότερα...
ΕΝΑ ΠΟΙΗΜΑ ΓΙΑ ΤΗ ΓΑΖΑ
——————————————
Του Μανώλη Γλέζου
Ήταν την ώρα της περισυλλογής
τότες, που όλες οι μνήμες
στριφογυρνούν στις στενάχωρες θύρες του μυαλού
στις ωκεάνιες δίνες της συνείδησης.
Τότες ήρθες να με βρεις
να με ρωτήσεις: γιατί;
Κλαίω. Γιατί ξέρω το αίτιο
και δεν μπορώ να το σταματήσω.
Θρηνώ, μικρό παιδί, για τα χρόνια της ζήσης
που έχασες
για τις χαρές της ζωής που δεν πρόλαβες.
Οδύρομαι για τα ολοκαυτώματα στο Άουσβιτς
στο Ματχάουζεν, στο Μπίρκεναου
για όλα τα εκατομμύρια των εβραίων.
Κι όσο σκέφτομαι και θρηνώ και κλαίω
το αιμάτινο λύθρον
που σφραγίζει όλες τις σελίδες της ιστορίας
τόσο και δεν αντέχω
της γενιάς σου άνθρωποι
να μιμούνται τους δολοφόνους σου.
(Γράφτηκε στις 31/5/2010, τότε που οι Ισραηλινοί επιτέθηκαν στο “ένα πλοίο για τη Γάζα” και σκότωσαν τους ακτιβιστές)
Σχετικά με το ποίημα του Μανώλη Γλέζου
(της Μ.Δημητροκάλη)
Με το Μιθριδατισμό που έχουμε πάθει, συνηθίσαμε ν’ ακούμε τις
ειδήσεις της φρίκης, ξαπλωμένοι νωχελικά στην πολυθρόνα μας, μασουλώντας
ξηρούς καρπούς, ξεροτηγανισμένα πατατάκια, ή και το δείπνο μας ακόμη,
χωρίς να μας κόβουν την όρεξη οι εκατόμβες των νεκρών, τα στυγερά
εγκλήματα, ή οι γκράν γκινιόλ εικόνες.
Τούτη η είδηση όμως, άφησε μετέωρο το κουταλάκι με τη νουγκατίνα,
ανάμεσα στο πιατάκι και στα χείλη μας. Τούτη η είδηση, πάγωσε το αίμα
μας. Τούτη η είδηση μας θύμισε ότι ο κόσμος εξελίχθηκε ραγδαία τα
τελευταία χρόνια, αλλά η θηριωδία των ανθρώπων παρέμεινε στα επίπεδα των
ναζιστών του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου.
Στο Στόλο της Ελευθερίας, επέβαιναν ακτιβιστές, άοπλοι, με τρόφιμα,
φάρμακα, νερά και γάλατα, για να τα πάνε στο βασανισμένο λαό της
Παλαιστίνης. Κι εκείνοι, οι σύγχρονοι ναζιστές, έκαναν ρεσάλτο και τους
σκότωσαν!
Και βέβαια η κατακραυγή, ήταν παγκόσμια. Και βέβαια βγήκαν οι πολιτικοί
και εξέφρασαν τον αποτροπιασμό τους. Με κείνη όμως τη ξύλινη,
ομοιόμορφη, παγερή γλώσσα των πολιτικών. Και χρησιμοποίησαν όλοι τις
ίδιες λέξεις. Που αν τις βάλεις σε μια κληρωτίδα και τις ανακατέψεις,
μπορείς μετά να τις αποδώσεις, σ’ όποιον θέλεις, και δεν θα έχεις πέσει
έξω.
Βγήκε όμως και ένας πολιτικός, ο ένας, ο μοναδικός, ο Μανώλης, ο δικός
μας Μανώλης, ο πρώτος παρτιζάνος της Ευρώπης, που πήρε θέση και κατέθεσε
την αντίθεσή του, με ένα ποίημα .(«Αυγή» 1.6.2010).
Όσα χρόνια είμαι βουτηγμένη στην πολιτική, τέτοιο πράγμα δεν θυμάμαι να
έχει ξανασυμβεί. Δεν θυμάμαι μέσα σε λίγους στίχους να κλείστηκαν έξι
εκατομμύρια αθώα θύματα μιας φυλής. Δεν θυμάμαι ποτέ, στίχοι να
σηματοδοτούσαν κραυγές αγωνίας για το πολιτικό γίγνεσθαι. Δε θυμάμαι
πολιτικός, να έστησε το σκηνικό της θέσης και αντίθεσης για ένα τόσο
τραγικό γεγονός, με τη γραφίδα του ποιητή-πολιτικού.
Κι εγώ, που είμαι οσμομνήμων, αισθάνθηκα τη μυρωδιά του αίματος, όταν
μικρό παιδί, είδα να σφάζουν μια πάπια, αισθάνθηκα τη μυρωδιά των
«αιμάτινων λύθρων» στις μάντρες των εκτελέσεων, αισθάνθηκα τη μυρωδιά
από τα βρώμικα και αποστεωμένα παιδικά κορμάκια που τέλειωσαν τη ζωή
τους μέσα στους φούρνους, αλλά και αισθάνθηκα (συγχωρέστε μου την
παρομοίωση) κάτι σαν απαλό άρωμα από Μαχάτμα Γκάντι.
Είναι γεγονός, ότι δεν ζούμε στην εποχή της ποίησης, αλλά της οίησης.
Όμως για να δικαιολογήσω, την αισιοδοξία, που οφείλουμε να έχουμε για να
μπορέσουμε να πάμε μπροστά, θα παραφράσω τους στίχους του Μανώλη
Αναγνωστάκη και θα πω ότι: Όσο μιλούν οι αλλοτινοί, οι συγκαιρινοί και
οι μελλούμενοι ποιητές, τίποτα δεν θα πεθάνει!
Επίθεση Ισραηλινών κατά του "στόλου της ελευθερίας"
Up to 19 people have been killed after Israeli commandos stormed an aid convoy sailing to the Gaza Strip.
Διαφορετικές εκδοχές για τα γεγονότα
Από την ισραηλινή πλευρά ωστόσο, αναφέρεται ότι οι ακτιβιστές επιτέθηκαν στους Ισραηλινούς με μαχαίρια.
Μονάδα διαχείρισης κρίσεων
Το μεσημέρι, ο Ισραηλινός πρέσβης θα συναντηθεί με τον υπουργό Εθνικής Άμυνας, Ευάγγελο Βενιζέλο.
Νωρίτερα, δόθηκαν οδηγίες στην ελληνική πρεσβεία στο Τελ Αβιβ να έρθει σε επαφή και να ζητήσει εξηγήσεις από τις ισραηλινές αρχές ενώ ο Γενικός Γραμματέας του υπουργείου, επικοινώνησε με τον πρέσβη του Ισραήλ στην Αθήνα και του ζήτησε άμεση ενημέρωση σχετικά με την ασφάλεια των Ελλήνων πολιτών που επέβαιναν στα σκάφη.
Αντιδράσεις/ Οργή στην Τουρκία
Προανήγγειλε επίσης σκληρές αποφάσεις στη συνεδρίαση το απόγευμα της παλαιστινιακής διοίκησης.
Την ίδια ώρα, αναβρασμός επικρατεί στην Τουρκία, όπου συγκαλείται έκτακτο υπουργικό συμβούλιο για το θέμα συγκαλείται στην Τουρκία.
Παράλληλα, ο Ισραηλινός Πρέσβης, κλήθηκε στο τουρκικό υπουργείο Εξωτερικών προκειμένου να δώσει εξηγήσεις για την απαράδεκτη επίθεση.
Με ανακοίνωσή του, το υπ. Εξωτερικών του Ισραήλ καλεί τους Ισραηλινούς υπηκόους να εγκαταλείψουν την Τουρκία.
Πηγή: ΑΠΕ - ΜΠΕ - ΝΕΤ 105,8