Το σχολείο, το τελευταίο οχυρό του "Εμείς"

7 Δεκεμβρίου 2010  

Τα παιδιά μου όπως και όλοι οι μικροί πολίτες έρχεται η στιγμή που γνωρίζουν από κοντά το θεσμό του σχολείου και αρχίζουν να κατανοούν την σημασία του στην ζωή τους. Άλλωστε δεν πρέπει να ξεχνάμε πως και εμείς από αυτή την συνάντηση ξεκινήσαμε την κοινωνική μας ζωή. 

Από αυτό τον ευλογημένο χώρο μάθαμε να γράφουμε, να διαβάζουμε, να μιλάμε, να οργανώνουμε τις σκέψεις μας, να παρατηρούμαι, να κρίνουμε και προπάντων να είμαστε δίκαιοι και αντικειμενικοί με ότι μας συμβαίνει στη ζωή μας. Το τελευταίο κάπως δύσκολο στην εφαρμογή του, αλλά όχι ακατόρθωτο, φτάνει να καταλάβουμε ότι το εγώ μας ανήκει στο εμείς .

Στο σχολείο πολύ μεγάλη σημασία είχε το διάλειμμα.   

Όλοι ξέρουμε πια το γιατί απλά τότε το ζούσαμε ενώ τώρα το αναζητούμε. Ναι εκείνη την στιγμή είχαμε το χρόνο να ασχοληθούμε με τον φίλο μας και με το παιχνίδι που όλοι μαζί το στήναμε στο μικρό προαύλιο. Είμαι σίγουρος πως όλοι μας εκτός από τους φίλους μας δεν ξεχάσαμε και το δάσκαλο εκείνο που ακούραστα μιλούσε για αξίες και ιδανικά. Για το πόσο σημαντικός είναι ο εθελοντισμός και πόσο σπουδαία είναι η ζωή μας όταν διακατέχετε από την συλλογικότητα. Έλεγε και πολλά άλλα σπουδαία που και εγώ ή τα ξέχασα ή κάπου τα έχω φυλαγμένα.

Είναι σε όλους μας γνωστό πως το θέμα Παιδεία στην χώρα μας είναι δύσκολο και πολλές φορές συνειδητά πολύπλοκο. Αυτή η αλήθεια δεν μπορεί να ευνουχίζει ένα τέτοιο θεσμό που προάγει αποτελεσματικά την συλλογικότητα την Δημοκρατία και την άμεση επίλυση πολλών θεμάτων που μας αφορούν.  

Το σχολείο και συγκεκριμένα το ανοικτό σχολείο μπορεί να γίνει δυνατός πυρήνας όπου γύρο του παιδιά και μεγάλοι μπορούμε να αναπτύξουμε δημιουργικές δραστηριότητες που σκοπό έχουν να αναβαθμίσουν την ποιότητα ζωής. Να μας θυμίσει πως το μικρό παιδί που κρύβουμε ποτέ δεν μας εγκατέλειψε αλλά αντίθετα πάντα περιμένει την ευκαιρία να αρχίσει το παιχνίδι που με το ξένοιαστο γέλιο θα καταπραΰνει κάθε ψυχολογική ανησυχία.

Η κοινωνία πάντα είχε ανάγκη τον τρόπο που σκέφτονται οι μικροί πολίτες, γιατί στην σκέψη των παιδιών χωράει ο φίλος,το περιβάλλον, η φαντασία, το όνειρο. Στο μυαλό του μικρού πολίτη η αξία της ύλης δεν διαδραματίζει σοβαρό ρόλο, και το συμφέρον μάλλον την ζαβολιά υπηρετεί. Άρα κανένας κίνδυνος. Έτσι το σχολείο κρατά την αθωότητα ασφαλή και τους μικρούς πολίτες ήσυχους να ζουν την σύντομη ανεμελιά τους.

Μικροί και μεγάλοι μπορούμε να μπούμε σε δράση με λίγα χρήματα και πολύ διάθεση αρκεί να ακούσουμε ξανά το κουδούνι του διαλείμματος και να αρχίσουμε εκδρομές στο βουνό μας, προβολές με διάφορα θέματα , επιτραπέζια παιχνίδια, αθλητικές δραστηριότητες. Ομιλίες με θέματα όπως οικολογία, πολιτισμός, τεχνολογία κλπ. Οι γονείς ως πολίτες του δήμου μπορούν να προσέρχονται στο σχολείο και να συζητούν θέματα που αφορούν το Δήμο όπου ζουν.

Όλα αυτά μπορούν να γίνουν και να οργανωθούν αν το σχολείο είναι ανοικτό προς την κοινωνία και η κοινωνία πιστεύει πως το σχολείο μπορεί να σταθεί εμπόδιο σε κάθε μορφή κοινωνικής απαξίωσης. Αν πιστεύουμε πως η κοινωνία αλλάζει από την παιδεία τότε έχει κάθε λόγω το σχολείο να διαδραματίσει σπουδαίο ρόλο προς αυτή τη κατεύθυνση. Ώστε κάθε είδους μοναξιά και ψυχολογικής δυσκολίας δεν θα έχει θέση στην ζωή μας και η ευημερία θα είναι δείκτης ποιοτικός και όχι ποσοτικός. Τα παιδιά αλλά και εμείς έχουμε ανάγκη από σχολεία που να μας κρατούν όρθιους μέσα στο χρόνο της ιστορίας με κυρίαρχο χαρακτηριστικό την παιδική δημιουργική φαντασία. 

Νικόλαος Κουτούβαλης