Νηστικά παιδιά στο σχολείο!

«Είναι βαρβαρότητα να πεινούν παιδιά στον αιώνα μας»

Στις υποβαθμισμένες συνοικίες της πόλης υπάρχουν παιδιά που πηγαίνουν στο σχολείο πεινασμένα. Η κατανάλωση στα κυλικεία έχει μειωθεί κατακόρυφα. Πολλά παιδιά δεν έχουν λεφτά ούτε για κουλούρι. Προέρχονται κυρίως από μονογονεϊκές οικογένειες, έχουν γονείς ανέργους ή μετανάστες. 

Στην Ελλάδα του 2011 ο υποσιτισμός αποτελεί πλέον το «δηλητήριο» μαθητών που, χωρίς λεφτά για φαγητό, οδηγούνται όπως όπως στις τάξεις προκειμένου «να καλύψουν τις χαμένες διδακτικές ώρες».

«Πολλά παιδιά τρώνε ένα μόνο γεύμα την ημέρα. Αυτό είναι κάτι που αναφέρουμε εδώ και καιρό στις ανακοινώσεις μας. Όσο οξύνεται η φτώχεια και η ανεργία, οξύνεται και το φαινόμενο. Από πρόπερσι έχουν λιποθυμήσει 5-6 παιδιά σε σχολεία του κέντρου. Είναι βαρβαρότητα να πεινούν παιδιά στον αιώνα μας», δηλώνει η πρόεδρος της Ομοσπονδίας Γονέων Αθήνας Διονυσία Αθανασοπούλου.
Οι περιγραφές δασκάλων της Αθήνας είναι συγκλονιστικές: «Μέσα στην τάξη κάποια μας λένε ότι ζαλίζονται, άλλα νυστάζουν και σε άλλα πονάει η κοιλιά τους επειδή υποσιτίζονται. Από περηφάνια δε μας το λένε. Εμείς όμως γνωρίζουμε...», λέει η Ίρις Αδαμοπούλου, καθηγήτρια σε γυμνάσιο του Κερατσινίου.
Στην ευρύτερη περιοχή του Πειραιά η κατανάλωση στα κυλικεία έχει μειωθεί κατά πολύ και πολλά παιδιά φέρνουν φαγητό από το σπίτι. «Έχει αυξηθεί κατακόρυφα η κατανάλωση ειδών σε διατίμηση και έχει κοπεί στο μισό η κατανάλωση εμφιαλωμένου νερού. Πολλοί γονείς βρίσκονται σε πολύ δύσκολη θέση και αυτό έχει επιπτώσεις στην οικογενειακή γαλήνη. Έρχονται και μας ζητούν βοήθεια γιατί “ο μπαμπάς δε φέρεται καλά στη μαμά”», αναφέρει καθηγήτρια από σχολείο της περιοχής.
Κάποια δεν έχουν λεφτά ούτε για κουλούρι. «Δυο τρία παιδιά έχουν πρόβλημα επιβίωσης. Δεν έχουν ούτε μισό ευρώ για ελάχιστο κολατσιό. Είναι κάτι αναμενόμενο, γιατί στις εγγραφές του Σεπτεμβρίου πολλοί γονείς ήταν άνεργοι. Και τώρα έχουν πολλαπλασιαστεί. Παλιά πήγαιναν 2-3 φορές την ημέρα στο κυλικείο. Τώρα δεν πάνε καθόλου», τονίζει ο Νεκτάριος Κορδής, γενικός γραμματέας της Β΄ ΕΛΜΕ Δυτικής Αττικής.

Σύμφωνα με τον ίδιο, πολλοί καθηγητές, γνωρίζοντας ότι κάποιο παιδάκι έχει ανάγκη, δίνουν λεφτά στο κυλικείο και πληρώνουν το φαγητό του. «Οι καθηγητές βοηθούν πάρα πολύ με τα ελάχιστα λεφτά που παίρνουν».

Στην Πετρούπολη το φαινόμενο του υποσιτισμού ανηλίκων έχει ενταθεί τους τελευταίους μήνες. Σύλλογοι γονέων με δικά τους έξοδα προσφέρουν σάντουιτς σε παιδιά. «Κάτι τέτοιο συμβαίνει σε δυο δημοτικά της περιοχής, όπου έχουν εντοπιστεί 6-7 παιδάκια με σοβαρότατο οικονομικό πρόβλημα. Επίσης μας λένε ότι στα κυλικεία υπάρχουν αρκετά “φέσια”. Οι γονείς αδυνατούν πλέον να πληρώσουν. Αυτά δεν αναφέρονται στις εγκυκλίους του υπουργείου Παιδείας. Ενδιαφέρονται μόνο για την αναπλήρωση των χαμένων ωρών. Μάλλον μας προετοιμάζουν για μια νέα Κατοχή», μας είπε ο Δημήτρης Κοντός, αντιπρόεδρος της ΑΣΓΜΕ (Ανώτατη Συνομοσπονδία Γονέων Μαθητών Ελλάδας). Ταυτόχρονα στα συσσίτια της Εκκλησίας έχουν προστεθεί 100 άτομα τους τελευταίους μήνες. «Μεταξύ τους πολλά παιδιά και οικογένειες», προσθέτει.
Σε ορισμένες περιοχές τα εκπαιδευτικά προγράμματα εκτός ωραρίου (για αγωγή υγείας, περιβαλλοντικά θέματα κ.ά.) θα συνεχιστούν και φέτος, παρά το γεγονός ότι οι δάσκαλοι δε θα τα πληρωθούν ως υπερωριακή απασχόληση. «Τα παιδιά το έχουν ανάγκη περισσότερο από ποτέ. Μάλιστα φέτος σκεφτόμαστε να κάνουμε πρόγραμμα για την ψυχική υγεία. Να τους δείξουμε πώς θα αντεπεξέλθουμε χωρίς να μας πάρει από κάτω», λέει καθηγητής σχολείου του Πειραιά.
Φαίνεται ότι η οργάνωση συσσιτίων και η δημιουργία κοινωνικών παντοπωλείων έχουν αρχίσει να απασχολούν σοβαρά τους συνδικαλιστικούς φορείς. Οπως σημειώνει ο Νίκος Ζούτσος, τέως πρόεδρος της Α΄ ΕΛΜΕ Δυτικής Αττικής, «η αρχή του αγώνα στη γερμανική Κατοχή, η πρώτη μέριμνα του ΕΑΜ, ήταν τα συσσίτια. Δυστυχώς μας έφεραν στο σημείο να κάνουμε τέτοιους συνειρμούς. Της μόρφωσης όμως προηγείται η επιβίωση».


ΣΧΕΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ: «Το χαμομηλάκι» (1), «Το χαμομηλάκι» (2)

Το κείμενο δημοσιεύθηκε στην ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ (16.10.2011) με την υπογραφή της Νάντιας Βασιλειάδου. Πρωτότυπος τίτλος: «Κυρία, κυρία, πεινάω!»