Η ΣΚΙΑ ΤΟΥ ΒΙΑΣΜΟΥ…

«Το αδοκίμαστο και το απ' αλλού φερμένο 

δε το αντέχουν οι άνθρωποι»

Η σκιά, σύμφωνα με τη γλωσσική ορολογία, ονομάζεται η περιοχή του χώρου πίσω από ένα αδιαφανές εμπόδιο που διακόπτει τη πορεία του φωτός… ο βιασμός, ορίζεται ως έγκλημα εχθρότητας και επιθετικότητας, ως ερωτικός εξαναγκασμός και ύστατη πράξη αντικειμενοποίησης του ατόμου.  

Κάθε χρόνο, μονάχα το 6% των θυμάτων
καταγγέλλει τον βιασμό του στις αρχές

¨Η σκιά του βιασμού¨ λοιπόν, αναφέρεται φυσικά στα θύματα σεξουαλικής κακοποίησης και σε όλα όσα δημιουργούνται μέσα τους μετά από αυτή την αποτρόπαια πράξη εναντίον τους, ακολουθώντας τα παντού… σαν σκιά… όπου ειδικότερα τα βράδια, η σκιά αυτή, καλύπτει και σκοτεινιάζει ακόμη περισσότερο τη ψυχή και το μυαλό των θυμάτων…!!!
     Σκέψεις, συναισθήματα, άγχος, ένταση, δυσφορία, ευερεθιστότητα, έντονη καχυποψία, εσφαλμένες πίστεις, κατάθλιψη είναι μερικά από τα συμπτώματα που καλείται ένα θύμα να καταπολεμήσει, με απώτερο και μοναδικό σκοπό τη παρεύρεση του στη «Θεία δίκη» του κακουργιοδικείου. Τι είναι όμως αυτό, που κάνει τα θύματα να μη καταγγείλουν τον βιασμό τους στις αρχές; Ποιοι φόβοι και ποιες ανασφάλειες είναι αυτές, που κόβουν τον δρόμο προς την ηθική και ψυχική τους πάνω απ όλα δικαίωση και τα κατευθύνει στον μονόδρομο-αδιέξοδο της ήττας και της μετέπειτα απελπισίας;

      Τα πάντα ξεκινούν πριν καν «τελειώσει» η πράξη του βιασμού… ένας βιαστής, δεν ασελγεί μονάχα στο σώμα ενός ανθρώπου, αλλά βιάζει ταυτόχρονα τη ψυχή και το μυαλό του θύματος.. βιάζει την οποιαδήποτε αξία του.. βιάζει  την αξιοπρέπεια του.. βιάζει ό,τι αγνό συναίσθημα υπάρχει στη ψυχή του.. βιάζει την ηρεμία του.. βιάζει την ευτυχία του.. βιάζει τον παρορμητισμό του.. βιάζει την αγαθότητα του.. βιάζει τη καλοσύνη του.. βιάζει τους στόχους του.. βιάζει τα θέλω του.. βιάζει τα όνειρα του… βιάζει… βιάζει… βιάζει... βιάζει ΤΑ ΠΑΝΤΑ μαζί με το σώμα, κάνοντας έτσι όλες τις  «ασήμαντες» ενέργειες της καθημερινότητας  να γίνονται ξαφνικά αναγκαίες  για το θύμα… το πρωινό ξύπνημα με τον καφέ, το μπάνιο, η δουλειά, η προετοιμασία για το φαγητό,...
η παρακολούθηση της σειράς – της εκπομπής – της ταινίας – των ειδήσεων, ο περίπατος έξω απ το σπίτι, η συνομιλία με συγγενείς, με φίλους, με γνωστούς, με γείτονες, ακόμα και η απλή ξεκούραση στο κρεβάτι ή στον καναπέ, μοιάζουν σαν θεόσταλτα δώρα που λίγο πριν δεν έδινε, όπως όλοι μας άλλωστε, την απαραίτητη σημασία.

       Καθώς λοιπόν το θύμα καταφέρνει να ξεφύγει και να σωθεί από τα χέρια του βιαστή του, η μοναδική φράση που υπάρχει στο μυαλό του, είναι η φράση ¨τα κατάφερα.. έζησα¨  και το μόνο που αναζητά από εκείνη τη στιγμή και έπειτα είναι να βρει την ηρεμία του κάνοντας μία ή και περισσότερες απ τις μέχρι πρότινος, προαναφερθέντες «ασήμαντες» ενέργειες του. Σε αυτό λοιπόν το σημείο, θα πρέπει  να τεθεί σε λειτουργία η ψυχική, πνευματική και ηθική αφύπνιση του θύματος οδηγώντας το αρχικά στις αστυνομικές αρχές για την καταγγελία τής εν λόγω ειδεχθής εγκληματικής πράξης εναντίον του και στη συνέχεια στη δικαστική αίθουσα για την καταστρατήγηση της πεμπτουσίας του  ανθρώπινου δικαιώματος, που δεν είναι άλλο από το δικαίωμα στη ζωή και στην αξιοπρέπεια του βιασθέντος ατόμου.

      Σύμφωνα όμως με τις στατιστικές, κάθε χρόνο, μονάχα το 6% των θυμάτων καταγγέλλει τον βιασμό τους στις αρχές και συνήθως το ποσοστό αυτό μειώνεται στη συνέχεια, καθώς το θύμα δεν αντέχει την όλη ψυχοφθόρα διαδικασία της εκδίκασης της υπόθεσης του από τους αρμόδιους δικαστικούς φορείς. Είναι όμως αυτός ο μοναδικός λόγος που ένα κακοποιημένο άτομο δε φτάνει ποτέ στο δικαστήριο; Η οικογένεια, ο κοινωνικός περίγυρος και γενικότερα το φιλικό περιβάλλον, πόσο κοντά μπορούν να βρεθούν στο θύμα για να του σταθούν, να το αποστασιοποιήσουν από οποιαδήποτε αρνητική σκέψη χωρίς να το στιγματίσουν, να το ασχημονήσουν περιπαιχτικά και να του αποδώσουν ευθύνες για το συμβάν, βυθίζοντας το ακόμη περισσότερο στην απόγνωση και την ανασφάλεια για την διεκδίκηση των δικαιωμάτων του;;;;;; και εν συνεχεία, η δικαιοσύνη και οι αρμόδιοι φορείς της, κατά πόσο μπορούν να αντιπροσωπεύσουν επάξια τον ρόλο τους εμποδίζοντας τους συνηγόρους υπεράσπισης των κατηγορουμένων να εκφοβίζουν, να εκβιάζουν και να ΒΙΑΖΟΥΝ ΓΙΑ ΔΕΥΤΕΡΗ ΦΟΡΑ το θύμα με τις αναρίθμητες – κακεντρεχείς – απαξιωτικές και προσβλητικές τους ερωτήσεις;;;;;      Μία υπόθεση βιασμού, κατά μέσο όρο, εκδικάζεται μετά το διάστημα των τριών, τεσσάρων ετών από τη στιγμή της καταγγελίας… οι λόγοι ποικίλλουν αν και όλα αυτά επρόκειτο για δικαιολογίες.. ο ουσιαστικός λόγος για τη καθυστέρηση της εκδίκασης της υποθέσεως, είναι να για να κατευνάσουν τα πνεύματα ώστε η όλη διαδικασία να διεξαχθεί κάτω από ήπιους και καθωσπρεπικούς τόνους. Που μπορεί λοιπόν ένα θύμα βιασμού να απευθυνθεί και να επισημάνει σε όλους αυτούς, πως ακόμη και μία δεκαετία, μία ολόκληρη ζωή να έχει περάσει από το συμβάν, όταν αντικρίσει ξανά τον βιαστή του θα νιώσει την ίδια οργή και τον ίδιο - αβάσταχτο πόνο ψυχής για όλα όσα του κατέστρεψε;;;;;;; Με πιο δικαίωμα ζητούν από έναν  σεξουαλικά κακοποιημένο άνθρωπο να φερθεί πολιτισμένα, όταν απέναντι του βρίσκεται ένας αδίστακτος δολοφόνος ψυχής;;;;

      Όλα αυτά, σε ένα θύμα βιασμού φαίνονται δυσβάστακτα… αν αναλογιστεί όμως τη βεβήλωση και την αγαλλίαση που θα νιώσει η ψυχή του, όταν οι χρόνιες αυτές προσπάθειες του αποφέρουν τα επιθυμητά αποτελέσματα, την καταδίκη δηλαδή του βιαστή του, τότε θα αντλήσει μέσα του την απαραίτητη πίστη και υπομονή που χρειάζεται έως ότου φτάσει η στιγμή της Θείας αυτής δίκης.

     «Το αδοκίμαστο και το απ' αλλού φερμένο δε το αντέχουν οι άνθρωποι» είναι κάποια από τα λόγια του εθνικού μας ποιητή Οδυσσέα Ελύτη στο ποίημα του ¨το μονόγραμμα¨.. αυτό που δε μπορεί ουσιαστικά να αντέξει το θύμα, δεν είναι η όλη προαναφερθείσα διαδικασία, αλλά η συνείδηση του αν αφήσει ελεύθερο και ατιμώρητο τον βιαστή του. Αφήνοντας τον εαυτό του ηττημένο από τους φόβους και τις ανασφάλειες του, τον καταδικάζει αυτόματα στην αιώνια ταπείνωση και αφήνει τον ψυχικό-πνευματικό του κόσμο έρμαιο των ερινυών, των μυθικών χθόνιων αυτών θεοτήτων που κυνηγούν ακούραστα όσους έχουν διαπράξει εγκλήματα κατά της φυσικής και ηθικής τάξης των πραγμάτων, διότι η παραίτηση του βιασθέντος από τη δίκη, έχει ως αποτέλεσμα τη συνέχεια της κτηνωδίας, καθώς ο βιαστής του θα διαπράξει ανενόχλητα και ακούραστα και άλλα παρόμοια εγκλήματα ψυχής και όλα αυτά φυσικά, με τη συγκατάθεση του θύματος.

     Μη βιάζεις λοιπόν μαζί του και άλλους ανθρώπους… ΣΤΑΜΑΤΗΣΕ ΤΟΝ !!!!

 ΚΥΡΙΑΚΗ, 2 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2011  

Βλάχου Βασιλική.