«Ντρέπομαι που βλέπω Έλληνες να πεινάνε»

«Τον καιρό του πολέμου στο Ιράκ ένα μεγάλο μέρος της Βαγδάτης κρατήθηκε ζωντανό από τα περίπου 150 φορτηγά με τρόφιμα που έφτασαν από την Ελλάδα. Σήμερα αυτά τα φορτηγά χρειάζονται για την Ελλάδα»

... φτιάχνοντας οικογενειακά πακέτα, να δώσουμε σε όλο
και περισσότερους ανθρώπους τη δυνατότητα
να επιβιώσουν με αξιοπρέπεια.

Μία ηλικιωμένη γυναίκα μπαίνει στα πολυϊατρεία των Γιατρών του Κόσμου για να ζητήσει λίγα τρόφιμα. «Συγγνώμη για την κατάντια μου» λέει με σιγανή φωνή στον διευθυντή της οργάνωσης, Νικήτα Κανάκη. Εκείνος φανερά συγκινημένος μιλά στο in.gr για την ανθρωπιστική κρίση που πλήττει τη χώρα μας και περιγράφει τις καθημερινές του συναντήσεις με τα πραγματικά πρόσωπα της κρίσης.

Όταν πρωτοξεκίνησε ως εθελοντής στους Γιατρούς του Κόσμου 22 χρόνια πριν ο Νικήτας Κανάκης δεν μπορούσε να φανταστεί ότι κάποια μέρα θα έστρεφε τη δράση του αποκλειστικά στην Ελλάδα, οργανώνοντας εκστρατείες για τη συγκέντρωση φαρμάκων και τροφίμων για τους φτωχούς Έλληνες και μετανάστες.

«Είμαι εθελοντής από την πρώτη μέρα στους Γιατρούς του Κόσμου και έχω ζήσει πολύ μεγάλες καταστροφές. Αυτό που ζούμε εδώ με σοκάρει κι εμένα και με κάνει να ντρέπομαι» λέει.

Είκοσι δύο χρόνια μετά από διεθνή ανθρωπιστική δράση σε πάνω από 50 χώρες, οι 600 Έλληνες Γιατροί του Κόσμου γυρίζουν φέτος στην Ελλάδα, εστιάζοντας όλη τους τη δράση αποκλειστικά στη χώρα μας.

«Τον καιρό του πολέμου στο Ιράκ ένα μεγάλο μέρος της Βαγδάτης κρατήθηκε ζωντανό από τα περίπου 150 φορτηγά με τρόφιμα που έφτασαν από την Ελλάδα. Σήμερα αυτά τα φορτηγά χρειάζονται για την Ελλάδα» τονίζει ο κ.Κανάκης.

Χτυπώντας το καμπανάκι του κινδύνου, οι Γιατροί του Κόσμου μιλούν πλέον με στοιχεία που πραγματικά σοκάρουν. «Πέρυσι το 6%-7% των ανθρώπων που στρέφονταν σε εμάς για βοήθεια ήταν Έλληνες. Φέτος το ποσοστό αυτό είναι στο 30% και μάλιστα σε κάποια περιφερειακά ιατρεία, όπως στο Πέραμα, πλησιάζει το 85%-90%. Μιλάμε για δραματική αύξηση» τονίζει ο κ.Κανάκης.

«Φέτος πια θεωρούμε ότι είμαστε μπροστά σε μία ανθρωπιστική κρίση. Τα δύο βασικά χαρακτηριστικά που συναντάμε είναι ότι οι παραδοσιακά ασθενείς μας που είναι οι πιο φτωχοί και όσοι είναι αποκλεισμένοι από το σύστημα υγείας έχουν φτάσει πια στο όριο της εξαθλίωσης. Επίσης, αυξάνονται δραματικά οι Έλληνες ασθενείς που έχουν τη δική μας ανάγκη».

Οι άνθρωποι που στρέφονται για βοήθεια στους Γιατρούς του Κόσμου είναι κυρίως χαμηλοσυνταξιούχοι, ηλικιωμένοι, νέοι άνεργοι, άνθρωποι με χρόνιες παθήσεις, που δεν μπορούν να αγοράσουν ούτε τα φάρμακά τους.

Η οργάνωση αρχικά ξεκίνησε εκστρατεία για τη συγκέντρωση φαρμάκων. Γρήγορα, όμως, διαπίστωσε πως από τα ελληνικά νοικοκυριά λείπουν και άλλα είδη πρώτης ανάγκης.

«Μιλώντας με τους ασθενείς διαπιστώσαμε ότι είχαν πάρα πολύ λίγα τρόφιμα στα σπίτια τους. Έρχονται με πολύ αξιοπρέπεια, σιγανά και ντροπαλά και μας ρωτάνε αν έχουμε κάτι να φάνε. Αυτό ήταν σοκαριστικό και για μας. Γιατί όταν αυτός που σου λέει «πεινάω» μοιάζει με τη μάνα σου, ακούγεται σαν τον παππού σου, δείχνει σαν την κόρη ή το γιο σου επηρεάζεσαι»

Η ανάγκη για τρόφιμα προέκυψε στα τέσσερα πολυϊατρεία της οργάνωσης, σε Αθήνα, Πέραμα, Θεσσαλονίκη και Χανιά.

«Σκεφτήκαμε ότι το επόμενο πράγμα που έπρεπε να κάνουμε είναι να απευθυνθούμε στον κόσμο που μας στηρίζει και να ζητήσουμε απλά πράγματα, αυτά που περισσεύουν σε όλους. Και έτσι φτιάχνοντας οικογενειακά πακέτα, να δώσουμε σε όλο και περισσότερους ανθρώπους τη δυνατότητα να επιβιώσουν με αξιοπρέπεια. Στους Γιατρούς του Κόσμου δεν μας αρέσουν οι ουρές των απελπισμένων ανθρώπων στα συσσίτια. Θεωρούμε ότι σε μία δύσκολη στιγμή πρέπει να διαφυλάξουμε την αξιοπρέπεια των ανθρώπων» τονίζει ο διευθυντής της οργάνωσης.

Η έκκληση της οργάνωσης αφορά τρόφιμα, όπως ρύζι, όσπρια, μακαρόνια, λάδι, γάλα σε κουτί και κυρίως παιδικά γάλατα.

«Έχουμε πεινασμένα Ελληνόπουλα ακόμη και αν δεν το παραδεχόμαστε. Εμείς βλέπουμε καθημερινά στα ιατρεία μας παιδιά κακοσιτισμένα. Το ότι υπάρχουν παιδιά που τρώνε αν έχουν, όταν έχουν και ό,τι έχουν είναι ένα γεγονός όσο και αν δεν θέλουμε να το πούμε», τονίζει ο κ.Κανάκης.

Η νέα εκστρατεία των Γιατρών του Κόσμου για τα τρόφιμα θα κορυφωθεί τα Χριστούγεννα με ένα δέντρο που θα φτιάξουν από κουτιά με γάλα στην πλατεία Κοτζιά.

Σε συνέντευξη Τύπου που έδωσαν πρόσφατα οι Γιατροί του Κόσμου έκαναν λόγο για κάθετη μείωση σε βαθμό κατάργησης των κονδυλίων από το Δημόσιο, λόγω περικοπών, αλλά και από τον ιδιωτικό τομέα, λόγω της κρίσης, γεγονός που έχει μειώσει απελπιστικά τους πόρους της οργάνωσης.

«Το κράτος πρόνοιας όλα αυτά τα χρόνια έμενε σε μία επιδοματική λογική. Νομίζω ότι υπάρχει αμηχανία του κράτους απέναντι στην κοινωνία των ανθρώπων και των οργανώσεων. Από τη μία πλευρά σου λένε μπράβο και από την άλλη κάνουν πως δεν υπάρχεις. Από τη μία σου λένε ότι σε στηρίζουν όταν κάνεις προσπάθειες σε άλλες χώρες, αλλά όταν λες ότι είναι ένα πρόβλημα που υπάρχει εδώ δεν παίρνεις καμία απάντηση» τονίζει ο κ.Κανάκης.

«Ωστόσο δεν είμαστε από αυτούς που γκρινιάζουμε για το κράτος. Γιατί εάν έχεις ένα κράτος αναποτελεσματικό οφείλεις να κάνεις ο ίδιος κάποιες επιλογές. Όταν έχεις μία οικονομική κρίση αυτού του μεγέθους η οποία εντείνεται και προκαλεί και κοινωνική κρίση, οφείλεις να δημιουργείς ένα δίχτυ προστασίας για τους πιο φτωχούς ανθρώπους» προσθέτει ο διευθυντής της οργάνωσης.

Γι’ αυτό και οι Γιατροί του Κόσμου στρέφονται στους απλούς πολίτες, σε όσους θέλουν και μπορούν να συμβάλλουν με κάποιο τρόπο στο έργο τους. «Με το ελάχιστο χρηματικό ποσό, με μικρά πράγματα που μπορεί ο καθένας να διαθέσει και με εθελοντική εργασία μπορούμε όλοι να βοηθήσουμε. Σε δύσκολους καιρούς ό,τι κάνουμε έχει αξία».

Το στοίχημα των Γιατρών του Κόσμου που δραστηριοποιούνται στην Ελλάδα είναι να βοηθήσουν όσους έχουν πραγματικά ανάγκη για να μην αποδειχθεί-όπως λένε-ο χειμώνας του 2012 ένα φονικός χειμώνας.

«Προτεραιότητα μας αυτή τη στιγμή είναι να επιστρέψουμε ένα κομμάτι από τη χαμένη αξιοπρέπεια σε ανθρώπους που τους αδικεί η πατρίδα τους. Ο καθένας που έρχεται εδώ έχει μία μικρή ιστορία, έχει όνομα, έχει επίθετο. Δεν είναι πολύ διαφορετικός από εμάς. Θεωρούμε άδικο μεγάλοι κυρίως άνθρωποι που έκαναν ό,τι περνούσε από το χέρι τους για αυτή τη χώρα ξαφνικά να βρίσκονται στα 70 και στα 80 τους να δυσκολεύονται να επιβιώσουν. Αυτούς τους ανθρώπους πρέπει να τους κάνουμε να νιώσουν ότι η κοινωνία δεν τους έχει ξεχάσει».

myhnews