Σχολικό μάθημα άλλης εποχής

Οι επιστήμονες λένε ότι όταν κάποιος αναπολεί τα παιδικά του χρόνια υποβαθμίζει τα άσχημα και υπερτονίζει τα ευχάριστα.

Το αντίθετο κάνει όταν παρατηρεί το «σήμερα».

Δεν ξέρω αν η επιστροφή σε παλιές νοοτροπίες και λογικές είναι πρόοδος αλλά και αυτό που συμβαίνει σήμερα δεν νομίζω να είναι πρόοδος.

Μετά τον Β’ παγκόσμιο πόλεμο, την κατοχή και το αιματοκύλισμα του εμφυλίου, η κοινωνία προσπαθεί να σταθεί στα πόδια της. Πρώτο της μέλημα τα παιδιά, να ‘χουν ένα πιάτο φαί, να μάθουν γράμματα.

Κάπου στην Ελληνική επαρχία, η αίθουσα, ο μαυροπίνακας με το σφουγγάρι και τις κιμωλίες, στον τοίχο ο παγκόσμιος χάρτης.

Η έδρα, ο δάσκαλος, τα ξύλινα θρανία και σαράντα μαθητές, σαράντα Ελληνόπουλα κρεμασμένα απ’ τα χείλη του δάσκαλου.

Η ακροθαλασσιά, τα πρώτα θρανία με τους ήσυχους και τα κορίτσια.

Τα πεδινά, ο κύριος όγκος, τα μεσαία θρανία και τα ορεινά, τα τελευταία θρανία με τους άτακτους, τους φασαρτζήδες, τα τριβόλια όπως τους αποκαλούσε ο δάσκαλος, η «υψηλή πύλη» όπως τους αποκαλούσαμε οι υπόλοιποι.

«Αγαπητά μου παιδιά, σήμερα ήταν το τελευταίο μάθημα, η σχολική χρονιά τελείωσε, του χρόνου θ’ αλλάξετε σχολείο, θα πάτε στο γυμνάσιο, ετοιμαστείτε για πολύ διάβασμα».

«Θέλω κάτι να σας πω που πρέπει να το τυπώσετε καλά στο μυαλό σας, ακούτε εσείς στα ορεινά»;

Εξάφωνη ταυτόχρονη απάντηση.  «Μάλιστα κύριεεεε».

«Λοιπόν συνεχίζω, κάποιος που ξοδεύει περισσότερα απ’ όσα κερδίζει ή είναι απατεώνας και θα καταλήξει στην φυλακή ή δανείζεται».

«Ο δανεισμός είναι θηλιά στο λαιμό, τι είναι»;

Σαραντάφωνη απάντηση. «Θηλιά στο λαιμόόό».

«Μπράβο, όσο λοιπόν αυτός στέκεται όρθιος μπορεί και αναπνέει, αν όμως πέσει ή τον ρίξουν τότε σφίγγει ο βρόγχος και του κόβει την ανάσα, τον πνίγει»

«Όταν κάποιος ξοδεύει όσα κερδίζει κρεμάει την ζωή του σε μια κλωστή, αν του τύχει μια αναποδιά θα γονατίσει, θα πέσει και το δύσκολο είναι να ξανασηκωθεί».

«Όταν κάποιος βάζει στην πάντα το ένα δέκατο των εσόδων του δλδ αποταμιεύει, τι κάνει»;

Απάντηση εν χορώ. «Αποταμιεεεεεύει».

«Μπράβο παιδιά, όταν λοιπόν κάποιος αποταμιεύει το ένα δέκατο, στηρίζει την επόμενη ζωή του σε γερά θεμέλια, αν του τύχει κάτι κακό θα μπορέσει να το αντιμετωπίσει».

«Αν κάποιος αποταμιεύει τα δύο δέκατα όσων κερδίζει τότε θα κάνει προκοπή, τι θα κάνει»;

«Προκοπήήήή».

«Γιατί; Γιατί θα μπορεί να ξεπεράσει τυχόν δυσκολίες και θα έχει περίσσεια χρημάτων για να καλυτερέψει αργότερα την ζωή του».

«Αν κάποιος αποταμιεύει τα τρία δέκατα των εσόδων του τότε αυτός θα κάνει περιουσία, τι θα κάνει εσείς απ’ τα ορεινά»;

«Περιουσίίίία».

«Μπράβο στα ορεινά, πολύ ησυχία υπάρχει, μπράβο».

«Αν κάποιος θελήσει να αποταμιεύσει περισσότερα θα είναι δυστυχισμένος, τσιγκούνης, φιλοχρήματος, θα γίνει δούλος του χρήματος, θα αδικήσει πολλούς στην ζωή του».

«Τελειώνοντας επειδή χτύπησε και το κουδούνι σας εύχομαι καλή σταδιοδρομία και πρόοδο».

Με ένα παρατεταμένο «άάάάάά» σαράντα παιδιά ορμούν προς την πόρτα, η σχολική χρονιά τελείωσε, αρχίζει το παιγνίδι και η ξεγνοιασιά του καλοκαιριού.

Ο Κλεισθένης γράφει.

Ιδεοπηγή