Σελίδες

Thursday, 26 May 2011

Αγανακτισμένα Χαμομηλάκια

είμαστε αγανακτισμένοι όλοι εμείς οι έφηβοι
είμαστε αγανακτισμένοι όλοι εμείς οι νέοι
είμαστε αγανακτισμένα όλα εμείς τα παιδιά
Δεν δέχομαι, δεν μπορώ να δεχτώ ότι έφυγε
το φιλότιμο από τον τόπο μου.
—-Το καταλαβαίνετε;
Αυτό με πονάει και με θυμώνει περισσότερο απ’ όλα.

επειδή:

—-δεν προστατεύσατε την πατρίδα μας
—-εκμεταλλευτήκατε και καταχραστήκατε ό,τι ήταν δυνατόν
—-υποθηκεύσατε το μέλλον μας με κάθε τρόπο
—-αφαιρέσατε τις ελπίδες μας

—-Με ποιο δικαίωμα για δεκαετίες ξεσαλώνατε υποθηκεύοντας τα αγέννητα;
—-Με ποιο δικαίωμα αφήσατε τόσες γενιές απαίδευτες με αποτέλεσμα να ψηφίζουν και να ξαναψηφίζουν εσάς τους ίδιους που φέρατε εδώ τα πράγματα;
—-Με ποιο δικαίωμα;

—-Αηδιάζω να σας ακούω να επαγγέλλεστε «λύσεις», εσείς που τίποτα δεν αφήσατε όρθιο.
—-Εσείς που χαρίσατε στους γερμανούς τον πλούτο που έκλεψαν, στην Κατοχή ντε, και από το ’50 φέρατε τη Siemens να αλωνίζει και μαζί τα τρώγατε.

—-Βαρέθηκα να σας βλέπω στα κανάλια και ντρέπομαι για λογαριασμό σας, που έχετε ακόμα μούτρα και εμφανίζεστε.
—-Βαρέθηκα να σας ακούω να μιλάτε και να μην κάνετε τίποτα.
—-Βγάλτε τις μοδάτες γραβάτες και στρωθείτε στη δουλειά ή ξεκουμπιστείτε.

—-Δε θέλω άλλο να φοβάμαι βλέποντας τις ειδήσεις σας.
—-Δε θέλω φωνές στο σπίτι και γκρίνιες επειδή δεν υπάρχουν λεφτά.

Ζάπλουτοι καταχραστές, κλέφτες του δημοσίου χρήματος, διαπλεκόμενοι αλιτήριοι, δεν ανέχομαι πια να παρατηρώ αδιάφορα να ασελγείτε πάνω στο δικό μου μέλλον και στο μέλλον των αγέννητων παιδιών μου.

Στη συνείδησή μου είστε ένα όλοι, επειδή επιμένετε στην παραγραφή των δικών σας εγκλημάτων σε βάρος μου.
Έχω φτάσει στο σημείο να κλείνω τα αυτιά μου, να κατεβάζω ρολά για μη βλέπω και να μην ακούω τον άδικο λόγο σας. Ένα λόγο που με θράσος απίστευτο τον υπερασπίζεστε, όπως ο απόλυτα άμεμπτος αδικημένος άνθρωπος μάχεται για την τιμή του.
Δεν δέχομαι, δεν μπορώ να δεχτώ ότι έφυγε το φιλότιμο από τον τόπο μου.
—-Το καταλαβαίνετε;
Αυτό με πονάει και με θυμώνει περισσότερο απ’ όλα.

—-Θέλετε να βγει η Πατρίδα από την κρίση;
—-Εεε;; Θέλετε;;
—-Βάλτε φυλακή τους κλέφτες. Δημεύστε τις περιουσίες που άτιμα αποκτήθηκαν. Θυμώνω που μας περνάτε για ηλίθιους

Εμείς αυτό που θέλουμε είναι:
—-μια καλύτερη πατρίδα
—-θέλουμε δικαιοσύνη
—-θέλουμε παιδεία
—-θέλουμε ασφάλεια
—-θέλουμε μέλλον

—-θέλω να παίζω ελεύθερα, με χαρά, γιατί είμαι παιδί
μας το χρωστάτε

Σχετικά: Αγανακτισμένα ... παιδιά

ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΡΒΕΡΗΣ: «Έφυγε» ο πολυβραβευμένος ποιητής

Τον φόβο της απώλειας, του θανάτου, πώς τον διαχειρίζεστε;
Γιάννης Βαρβέρης
Ο κόσμος ως παιχνίδι: μια αναδρομή στην ποίησή του
Της Χρύσας Σπυροπούλου
«Είναι προφανές ότι δεν μπορεί κανείς να τα βάλει με το βέβαιον. Εκείνο που “προσεύχομαι” είναι να αποφευχθούν οι πόνοι. Να αποφευχθεί αυτή η μεγάλη, επιτρέψτε μου τον όρο, διακόρευση του σώματος. Αυτό είναι που εύχομαι σε όλους τους ανθρώπους, είτε πιστεύουν είτε δεν πιστεύουν. Από κει και πέρα, το γεγονός του θανάτου ίσως είναι και η απαρχή μας. Ίσως η ζωή μας να είναι μια παρένθεση ανάμεσα σε θάνατο και θάνατο».

greekpoems

Παιδικό Ιστολόγιο: Παίζουμε μαζί

Γνωριμία με το Παίζουμε μαζί 

Συγχαρητήρια για το έργο σας που παρακολουθώ χρόνια... Και αυτή η πρωτοβουλία σας είναι εξαιρετική. Είμαι η Ζέφη Ραφτοπούλου και στις 30 Νοεμβρίου του 2007 ήρθε στον κόσμο η Ανδριάνα μου. 

Η ζωή πριν από ένα παιδί και μετά από ένα παιδί είναι πολύ διαφορετική… Ο κόσμος που ζούσα άλλαξε για πάντα… σαν να φωτίστηκε με το πρώτο φως της Άνοιξης. Είμαι δασκάλα και είμαι τυχερή γιατί μπορώ να παίζω όλη την μέρα με παιδιά.