O Όμηρος και οι αρχαίοι τραγικοί, εδώ, στην Ελλάδα, αποτελούσαν στην εποχή μου μέρος της σχολικής μας παιδείας. Oι αρχαίοι μύθοι μάς κατοικούν και τους κατοικούμε.

Ζούμε σ' έναν τόπο γεμάτο μνήμες, αρχαίες πέτρες
και σπασμένα αγάλματα.

Όλη η νεότερη ελληνική τέχνη φέρει τα σημάδια αυτής της συμβίωσης.
Η διαδρομή μου, η πορεία μου, η σκέψη μου, θα ήταν αδύνατον να μην έχουν ποτιστεί από όλα αυτά.
Όπως λέει ο ποιητής, «έβγαιναν απ' το όνειρο, καθώς έμπαινα στο όνειρο. Έτσι ενώθηκε η ζωή μας και θα 'ναι δύσκολο πολύ να ξαναχωρίσει».