Τάνα Ρος: Τραυματικές εμπειρίες παιδιών

Σιωπή, η ταινία (1998)

Ταινία κινουμένων σχεδίων μικρού μήκους. Στην διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, η πεντάχρονη Τάνα Ρος, ζει τον ανεξήγητο αποχωρισμό της από την μητέρα της. Στην συνέχεια, η ίδια και η γιαγιά της, βρίσκονται αιχμάλωτες στο ναζιστικό στρατόπεδο εργασίας Τερεζίεν. 

«Χρειάστηκαν πενήντα χρόνια
για να πω την ιστορία μου.»

Καταφέρνουν να επιβιώσουν και, μετά την άφιξη του Ρωσικού Στρατού, ταξιδεύουν στην Σουηδία, όπου τις υποδέχονται συγγενείς. Ζει τα υπόλοιπα παιδικά της χρόνια, την εφηβεία της και φτάνει στην ενηλικίωση βυθισμένη στην σιωπή. Οι δικοί της αρνούνται να δεχτούν ερωτήσεις ή να ακούσουν το παραμικρό για την εμπειρία της. Η γιαγιά της προτιμά να σωπάσει. 

Στα είκοσι χρόνια της, της παραδίδονται τα γράμματα που της έγραψε η μητέρα της λίγο πριν συρθεί αιχμάλωτη στο Άουσβιτς.

Ασπρόμαυρο σκίτσο για την εποχή της αιχμαλωσίας σε συνδυασμό με πλάνα αρχείου ζωντανής δράσης, πιο έντονα χρώματα για της εποχή της εφηβείας και της ενηλικίωσης και ατμοσφαιρική μουσική φτιάχνουν μια ξεχωριστή ταινία, τρυφερή και σκληρή, πολύ καλά υποστηριγμένη από την εκφραστική φωνή της ίδιας της Τάνα Ρος που σπικάρει τελειώνοντας με την φράση:

«Χρειάστηκαν πενήντα χρόνια για να πω την ιστορία μου.»

Eταιρεία Παραγωγής: Halo Productions Ltd

Σκηνοθεσία: Sylvie Bringas, Orly Yadin

Αφήγηση: Tana Ross

Διάρκεια: 11'

Περισσότερα, η ταινία, Πηγή 

---

Silence, the movie (1998)

UK, 1998

Directors: Orly Yadin, Sylvie Bringas

Language: English

Colour: Colour

Runtime: 11 minutes

Short synopsis

Tana Ross, a victim of the Holocaust, tells her personal story of survival, and of the years of enforced silence that followed.

Long synopsis

In this film, Tana Ross, a victim of the Holocaust, tells her story of survival for the first time. She speaks about her past and the reasons for her fifty-year silence in first person narration over animated visuals and specially composed music. She reflects on the strategies she developed for survival, when she could not talk about her memories and pain. Tane explains how her grandmother hid her so that the Nazi soldiers could not find her, after Tana's mother had been taken to Auschwitz.

Silence does not dwell on the concentration camp experiences though, but focuses mostly on what happened after the war. The five-year-old child was sent to join relatives in Sweden where she was forbidden to ask questions about the fate of her mother or speak about her own experiences. As Tana describes forgetting German and learning Swedish, she evokes a sense of loss. When she left Sweden at 20, she was given a collection of letters sent by her mother to her aunt and uncle before she was taken to Auschwitz. They tell a tale of desperation and courage and act as Tana's bridge to the past. The silence was broken.

Source

---

Τραυματικές εμπειρίες παιδιών - καλά κρυμμένα μυστικά
για πολλά χρόνια

Μας το έστειλε η ΔΗΜΗΤΡΑ ΚΟΓΚΙΔΟΥ