Σε
μια ρημαγμένη Ελλάδα μιλάμε για αναγέννηση χωρίς να υπάρχουν ούτε
κατευθύνσεις ούτε και λύσεις από αυτούς που κατέβασαν το μαύρο πανί
ανάμεσα στους πολίτες και το μέλλον τους.
Της Μαρίας Γιαχνάκη
Τα προβλήματα με τα σχολεία παραμένουν και διογκώνονται καθημερινά χωρίς
να υπάρχει ενδιαφέρον από τα αρμόδια υπουργεία. Κανείς δεν ενδιαφέρεται
ούτε αν υπάρχουν καθηγητές στα μαθήματα ούτε αν υπάρχει θέρμανση στα
σχολεία ούτε για το ότι υπάρχουν παιδιά σε περιοχές απομακρυσμένες που
δεν μπορούν να μεταφερθούν στα σχολεία τους επειδή το κράτος δεν
μερίμνησε για τις μεταφορές τους.
Οι διευθυντές των σχολείων συνεχίζουν να βρίσκονται στη δυσάρεστη θέση να διώχνουν από τα σχολεία τα παιδιά που λιποθυμούν από την πείνα αφού δεν έχουν πως αλλιώς να αντιμετωπίσουν τα περιστατικά της ντροπής. Οι έρευνες συνεχίζουν να μιλούν για χιλιάδες παιδιά που κινδυνεύουν από την ασιτία και την ανημποριά αφού προέρχονται από οικογένειες άνεργες και φτωχές και το θέμα μένει πάντα στα χαρτιά.
Και δεν θέλω να φανταστώ την ημέρα που θα θρηνήσουμε κάποιο παιδί που θα έχει πεθάνει από την πείνα.
Να πεθάνει από την πείνα τολμώ να το πω αλλά όχι να το πιστέψω ότι μπορεί να συμβεί. Αναρωτιέμαι γιατί άραγε τα πρώτα θύματα αυτής της κρίσης να είναι η παιδεία και τα παιδιά μας ;
Ας στρέψουν την προσοχή τους τα αρμόδια υπουργεία και ο κρατικός μηχανισμός πρώτα στα παιδιά και μετά σε όλα τα άλλα που προσπαθούν να λύσουν και τελικά κάνουν μόνο μια τρύπα στο νερό.
Είναι τόσο δύσκολο να σχηματίσουν μια ομάδα , να καταγράψει τα περιστατικά και να βοηθήσει την επαφή των οικογενειών αυτών , απευθείας με τις οργανώσεις που μπορούν να βοηθήσουν;
Γιατί θα πρέπει ακόμη και σε αυτό το επικίνδυνο γεγονός να μην γίνονται όλοι μια γροθιά για να αντιμετωπιστούν από κοινού αυτά τα περιστατικά και όχι να κοιτά ο καθένας το σακούλι του.
Σε αυτές τις περιπτώσεις ας γίνουμε όλοι κοινωνοί του προβλήματος και ας συνεργαστούμε να αντιμετωπίσουμε την κρίση τουλάχιστον της πείνας. Δεν είναι η Ελλάδα αυτή που θα πρέπει να θρηνήσει θύματα από την πείνα. Δεν είναι αυτή η Ελλάδα.
Τα παιδιά μας δεν πρέπει να γίνουν κριάρια στο θυσιαστήριο μιας καλοστημένης κρίσης.
Πηγή
Τα προβλήματα με τα σχολεία παραμένουν και διογκώνονται καθημερινά χωρίς
να υπάρχει ενδιαφέρον από τα αρμόδια υπουργεία. Κανείς δεν ενδιαφέρεται
ούτε αν υπάρχουν καθηγητές στα μαθήματα ούτε αν υπάρχει θέρμανση στα
σχολεία ούτε για το ότι υπάρχουν παιδιά σε περιοχές απομακρυσμένες που
δεν μπορούν να μεταφερθούν στα σχολεία τους επειδή το κράτος δεν
μερίμνησε για τις μεταφορές τους.Οι διευθυντές των σχολείων συνεχίζουν να βρίσκονται στη δυσάρεστη θέση να διώχνουν από τα σχολεία τα παιδιά που λιποθυμούν από την πείνα αφού δεν έχουν πως αλλιώς να αντιμετωπίσουν τα περιστατικά της ντροπής. Οι έρευνες συνεχίζουν να μιλούν για χιλιάδες παιδιά που κινδυνεύουν από την ασιτία και την ανημποριά αφού προέρχονται από οικογένειες άνεργες και φτωχές και το θέμα μένει πάντα στα χαρτιά.
Και δεν θέλω να φανταστώ την ημέρα που θα θρηνήσουμε κάποιο παιδί που θα έχει πεθάνει από την πείνα.
Να πεθάνει από την πείνα τολμώ να το πω αλλά όχι να το πιστέψω ότι μπορεί να συμβεί. Αναρωτιέμαι γιατί άραγε τα πρώτα θύματα αυτής της κρίσης να είναι η παιδεία και τα παιδιά μας ;
Ας στρέψουν την προσοχή τους τα αρμόδια υπουργεία και ο κρατικός μηχανισμός πρώτα στα παιδιά και μετά σε όλα τα άλλα που προσπαθούν να λύσουν και τελικά κάνουν μόνο μια τρύπα στο νερό.
Είναι τόσο δύσκολο να σχηματίσουν μια ομάδα , να καταγράψει τα περιστατικά και να βοηθήσει την επαφή των οικογενειών αυτών , απευθείας με τις οργανώσεις που μπορούν να βοηθήσουν;
Γιατί θα πρέπει ακόμη και σε αυτό το επικίνδυνο γεγονός να μην γίνονται όλοι μια γροθιά για να αντιμετωπιστούν από κοινού αυτά τα περιστατικά και όχι να κοιτά ο καθένας το σακούλι του.
Σε αυτές τις περιπτώσεις ας γίνουμε όλοι κοινωνοί του προβλήματος και ας συνεργαστούμε να αντιμετωπίσουμε την κρίση τουλάχιστον της πείνας. Δεν είναι η Ελλάδα αυτή που θα πρέπει να θρηνήσει θύματα από την πείνα. Δεν είναι αυτή η Ελλάδα.
Τα παιδιά μας δεν πρέπει να γίνουν κριάρια στο θυσιαστήριο μιας καλοστημένης κρίσης.
Πηγή
No comments:
Post a Comment