Ο Έλληνας δάσκαλος, η Ελληνίδα Δασκάλα

Οφείλω να κάνω τις δουλειές τόσων πολλών ανθρώπων, αλλά είμαι πολύ περήφανος, γιατί έτσι μπορώ να ονομάζομαι ΔΑΣΚΑΛΟΣ

Επέλεξα να γίνω δασκάλα από τα 12 μου. Πρώτος μου μαθητής ο μικρότερος  αδερφός μου.

Είχα κάνει την αυλή του σπιτιού σχολείο και το καλύτερο δώρο που είχα πάρει ποτέ ήταν ένας πίνακας και κιμωλίες.

Μεγάλωσα και το «Θέλω να γίνω δασκάλα»μεγάλωνε ως θέλω κυριολεκτικά.»

«Δεν είναι εύκολο», μου έλεγε ο πατέρας μου «Δάσκαλος σημαίνει Αγάπη, υπομονή, να σαι παιδί ο ίδιος για πάντα με τα παιδιά. Και είναι μεγάλο βάρος. Έχεις να κάνεις με ψυχές....»

Και όμως εγώ το ΉΘΕΛΑ....

Ίσως αιτία είναι το ότι οι γονείς μου εργάζονταν σε Παιδόπολη  και μεγάλωσα βλέποντας  τους να τους λατρεύουν τα παιδιά για πολλούς λόγους αλλά και γιατί έβλεπα τι είχαν ανάγκη τα παιδιά αυτά και όταν μεγαλώσαμε συζητούσαμε πολλά για το  τι τους έλειπε .τι θα ήθελαν.... Δεν ξέρω.... Πιθανόν να ταν και αυτό η αιτία που ήθελα τόσο να διδάσκω….Το πάλεψα.

Ήξερα πως δεν θα χα καλές απολαβές πως θα πρέπει να γυρίσω την Ελλάδα μέχρι να διοριστώ, πως θα πρέπει συνεχώς να διαβάζω να ενημερώνομαι για να προλαβαίνω το μέλλον,να αφιερώνω ώρες στο σπίτι για προετοιμασία,να διαβάζω ό,τι μπορώ για να χω γνώσεις.

Μα το πιο σπουδαίο αγαπούσα τα παιδιά. Και έγινα δασκάλα. Πλέον δουλεύω σχεδόν 18 χρόνια Και όμως δεν το αλλάζω με τίποτα .... Μόνο μια μαύρη σκιά με πλακώνει πια.

Η αξιολόγηση και το που πάει η εκπαίδευση αλλά αυτό δεν αφορά αυτή την ανάρτηση.... Εγώ απλά θέλω να δείξω,να πω τι σημαίνει ΔΑΣΚΑΛΟΣ

-------------------------

6:30 το πρωί.. Χτυπάει το ξυπνητήρι,σηκώνεσαι κάνα τέταρτο αργότερα και φεύγεις για το σχολείο.

......................

η συνέχεια εδώ