Ο πνευματικός θάνατος μιάς γενιάς

Οι δρόμοι δεν γεμίζουν από μόνοι τους. Χρειάζεται εκείνο το μεγάλο πλήθος, άλλα δεν φτάνει. Χρειάζεται ένα κάλεσμα , χρειάζονται τα φωτεινά μυαλά, τα θαρραλέα εκείνα πνεύματα που τολμάνε να επωμίζονται πολλά, οι στίχοι ενός ποιήματος, τα λόγια ενός τραγουδιού, η μελωδία μιας μουσικής, οι σελίδες ενός βιβλίου που προβληματίζει, που εμπνέει.
.

Που είναι, λοιπόν, τα φωτεινά μυαλά, τα θαρραλέα πνεύματα, τα λόγια, οι στίχοι, οι σελίδες;
Που είστε εσείς οι επιφανείς  ανθρωπιστές, σοσιαλιστές, αριστεροί προστάτες του λαού,πνευματικοί άνθρωποι;

Που είστε εσείς αλλοτινοί επαναστάτες μουσικοί, τραγουδιστές, διανοούμενοι,  ακαδημαϊκοί και δημοσιογράφοι;   
Εσύ πνευματική γενιά του πολυτεχνείου,  έγινες σήμερα γενιά του ευρωπαϊκού κοινοβουλίου και των μπουζουκιών, με τους μισθούς τους παχυλούς.
Να τραγουδήσετε, να γράψετε για αυτόν που σήμερα πονά, μάλλον δεν σας συμφέρει.
Ματώνει η Μεσόγειος, ο νότος, ο άνθρωπος ο ταπεινός και εσείς οχυρωμένοι και αδρανείς στις βίλες σας τις νύχτες ήσυχα κοιμάστε...

Σας τύφλωσε  η χλιδή και των πολλών την αγωνία να δείτε, δεν μπορείτε. 

Κομμάτι του σάπιου του συστήματος, σήμερα με την απουσία σας, ομολογήσατε πως είστε, γιατί η τέχνη, η διανόηση αν δεν εκφράζει τους καιρούς τότε σκοτάδι είναι.

Άνθρωποι δήθεν των γραμμάτων και του πνεύματος εκφραστές, σαπίσατε, προδώσατε και εσείς τους προδομένους ήδη.
Προστάζουν, όμως, οι εποχές  για οδηγητές και για πνευματικούς ηγέτες.

Μάλλον δεν είστε εσείς αυτοί, στην άκρη ας κάνετε λοιπόν, να έρθουν τα  πνεύματα   που σήμερα διψούν του κόσμου την αλήθεια και την αδικία να εκφράσουν.                                                                                                                                                          Ειρήνη. Μ