Ιστορία θηλασμού της μαμάς Κατερίνα Κ.
Η επιθυμία μου να θηλάσω το μωρό μου γεννήθηκε πριν ακόμη μείνω έγκυος. Ήδη στο οικογενειακό και φιλικό περιβάλλον μου υπήρχαν άτομα που είχαν την εμπειρία του θηλασμού και ήταν και για μένα μια δεδομένη κατάσταση.
Βέβαια, διάβαζα ότι θα μπορούσαν να υπάρξουν και διάφορα προβλήματα που θα μπορούσαν να εμποδίσουν τον θηλασμό αλλά αποδείχτηκε το αντίθετο όταν, έγκυος πια, βρέθηκα μαζί με τον σύζυγό μου σε ένα σεμινάριο που διοργανώθηκε από σύμβουλους θηλασμού από το οποίο φύγαμε και οι δυο αποφασισμένοι και σίγουροι ότι ο θηλασμός είναι η ιδανικότερη τροφή και το καλύτερο που μπορούμε να προσφέρουμε στο νεογέννητο παιδί μας.
Κατά την διάρκεια της εγκυμοσύνης ξεκίνησα να κάνω μαλάξεις- μασάζ στο στήθος, όπως μου είχε προτείνει μια φίλη, αλλά δεν είχα αντιληφθεί ότι οι θηλές μου ήταν εν μέρη εισέχουσες, πράγμα το οποίο θα μπορούσα επίσης να φροντίσω από την εγκυμοσύνη.
Έφτασε η μέρα του τοκετού, όλα πήγαν καλά, και ανυπομονούσα να μου ‘’έρθει’’ το γάλα. Από την πρώτη μέρα ο μικρός μου είχε πολύ καλές θηλαστικές κινήσεις αλλά οι θηλές μου πονούσαν αφόρητα και η μαία της κλινικής διέγνωσε τις εισέχουσες θηλές μου. Πρότεινε να χρησιμοποιήσω ψευτοθηλές που πιστεύω με βοήθησαν πολύ και ο μικρός συνεργάστηκε από την πρώτη στιγμή.
Την τρίτη ημέρα και ενώ ήμασταν ακόμη στην κλινική ο μικρός αρχίζει να κλαίει σπαρακτικά. Οι κοπέλες δίπλα μου να με κοιτάζουν στα μάτια και εγώ να μην μπορώ να τον παρηγορήσω. Ακριβώς εκείνη την στιγμή άρχισε να ρέει ανεξέλεγκτα το στήθος μου γάλα. Από το κλάμα του μωρού. Αυτό είναι και το μεγαλείο της μητέρας φύσης που προβλέπει τα πάντα. Ήταν η συγκλονιστικότερη εμπειρία της ζωής μου. Από εκείνη την στιγμή ξεκίνησε επίσημα ο θηλασμός. Ζήτησα από το προσωπικό να έχω αποκλειστικό θηλασμό και μου έφερναν το μωρό σε κάθε γεύμα. Ο πόνος...
στις θηλές συνεχιζόταν αλλά ήλπιζα ότι δεν θα κρατούσε για πολύ μέχρι να συνηθίσουν και αυτές στην νέα κατάσταση που υπόκεινται. Την πέμπτη ημέρα ο μικρός ανεβάζει υψηλό ίκτερο και χρειάστηκε να κάνει φωτοθεραπεία οπότε και χάσαμε την άμεση σωματική επαφή.
Οι μαίες με παρότρυναν να χρησιμοποιήσω θήλαστρο για να τρώει τουλάχιστον και από το γάλα μου τις 3 μέρες που νοσηλευόταν. Επιστρέψαμε σπίτι και ήμουν σχεδόν σίγουρη ότι θα έδινα και συμπλήρωμα γιατί στην κλινική πέρα από το δικό μου γάλα έπινε τουλάχιστον άλλο τόσο συμπλήρωμα.
Ευτυχώς αυτό συνέβαινε λόγω της αφυδάτωσης που προκαλούσε η θεραπεία και στο σπίτι δεν χρειάστηκε να δώσω συμπλήρωμα. Οι θηλές μου εξακολουθούσαν να πονάνε αφόρητα. Έκλαιγα σε κάθε θηλασμό από τον πόνο και αναρωτιόμουνα μήπως κάνω κάτι λάθος εγώ ή το μωρό. Οι θηλές μου είχαν τραυματιστεί και μάτωναν. Η ψυχολογία μου όμως έπεσε καθώς σκεφτόμουνα με δέος την στιγμή του επόμενου θηλασμού και ένιωθα πλημμυρισμένη από ενοχές που δεν μπορώ να θηλάσω με τον εύκολο, ανώδυνο και σωστό τρόπο που όλοι υποστήριζαν.
Συμβουλεύτηκα την μαία μου καθώς και συμβούλους από τον Σύνδεσμο θηλασμού Ελλάδος οι οποίες με ενθάρρυναν και μου είπαν ότι αυτή η κατάσταση δεν θα είναι μόνιμη και ότι μετά το πέρας του σαρανταημέρου θα βελτιωθεί κατά πολύ. Επίσης με συμβούλεψαν να χρησιμοποιήσω και πάλι θήλαστρο για να ξεκουράσω τις θηλές μου όπως και ένα μπιμπερό που απαιτεί θηλαστικές κινήσεις για να ξεκινήσει η ροή ώστε να μην υπάρχει σύγχυση θηλών και να μπορώ να συνεχίσω με επιτυχία τον θηλασμό.
Έτσι κ έγινε. Ακριβώς στις 30 ημέρες ο θηλασμός έγινε το πιο εύκολο πράγμα.Τότε κατάλαβα ότι όλοι είχαν δίκιο. Οι δυσκολίες όμως δεν σταμάτησαν εκεί. Ο μικρός παρουσιάζει αλλεργία στο αγελαδινό γάλα πράγμα που σημαίνει ότι για να συνεχίσω τον θηλασμό πρέπει να αποκλείσω από το διαιτολόγιό μου όλα τα γαλακτοκομικά προϊόντα και οτιδήποτε βρίσκεται στα ράφια των σούπερ μάρκετ.
Με σχεδόν ένα χρόνο χωρίς εγώ να πίνω γάλα ο Άγγελός μου πίνει αποκλειστικά το γάλα μου εδώ και 14 μήνες. Νιώθω απίστευτη ικανοποίηση που έκανα υπομονή, έδειξα επιμονή και πίστεψα στον εαυτό μου, αφού πρώτα πίστεψε ο σύζυγός μου σε μένα ότι μπορώ να τα καταφέρω μια χαρά. Τώρα πια όλοι είμαστε ευχαριστημένοι και ιδιαίτερα ο μικρός μου που μεγαλώνει αποκλειστικά και μόνο από το δικό μου γάλα. Με υπομονή όλα γίνονται.
Ο θηλασμός είναι το πιο εύκολο πράγμα και το ελάχιστο που μπορούμε να κάνουμε εμείς ως μαμάδες για τις ψυχούλες μας. Θαυμάζω και υποστηρίζω τις θηλάζουσες μητέρες γιατί όπως λέει και μια φίλη ο θηλασμός είναι ΕΥΛΟΓΙΑ.
No comments:
Post a Comment