Σελίδες

Tuesday, 11 December 2012

Ένα παιδί στο πόλεμο

Η δραματική φωτογραφία του Άρη Μεσσήνη από την Συρία

Η καταπληκτική φωτογραφία του Έλληνα φωτορεπόρτερ Άρη Μεσσήνη  επιλέχθηκε και από το φωτογραφικό τμήμα του περιοδικού ΤΙΜΕ ως μία από τις πιο δραματικές φωτογραφίες του πολέμου στη Συρία.  Ένας μαχητής του Συριακού απελευθερωτικού στρατού  προσπαθεί να ηρεμήσει ένα πληγωμένο παιδί που το σπίτι του, μόλις εκατό μέτρα από το νοσοκομείο, καταστράφηκε ολοσχερώς από ρουκέτα ενός ελικοπτέρου.  
.

Syria’s Agony: The Photographs That Moved Them Most

Το αγόρι μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο από τους γείτονες ενώ σε διπλανούς θαλάμους -όπως λέει ο Άρης Μεσσήνης- η εικόνα ήταν απολύτως δραματική, με δεκάδες θύματα  από αεροπορικές επιδρομές. Το μικρό παιδί στεκόταν μόνο του, έτσι ο στρατιώτης προσπάθησε να το ηρεμήσει μέχρι να έρθει η οικογένεια του να το πάρει.
Η φωτογραφία του Άρη Μεσσήνη τραβήχτηκε στις 24 Αυγούστου του 2012 για λογαριασμό του AFP/Getty Images
από theinsider

Aris Messinis

"An FSA fighter tries to calm down a wounded child after his house, which was about 100 meters from the hospital, was hit by a helicopter's rocket. The boy was carried to the hospital by neighbors and, after the first treatment, was moved to the reception area. With dozens of civilian casualties that afternoon by air strikes, many of them children in worse conditions, the hospital was running out of space. The boy was standing there alone, so the fighter stayed with the boy until other members of his family arrived at the hospital to pick him up.

Covering the impact of war on nonfighting civilians — receiving the consequences of it without even participating — is of a much greater importance than the proper war-news coverage. When there are people experiencing these situations, the least you can do is inform the world about these changes on their lives and present realities — changes that could be unimaginable to others."
 
lightbox

2 comments:

  1. καλησπερα..να σαι καλα..για οτι κανεις και μας ξυπνας απο τον ληθαργο..θα πω αυτο που αισθανομαι..δεν υπαρχει πιο μεγαλη λυπη να ακους το κλαμα ενος παιδιου..και κατι ακομα..οντως εισαι ενα μικρο Χαμομιλακι..διπλα σε μας τα αγριολουλουδα..ετσι αισθανομαι οταν βλεπω ..δεν υπαρχει σχολιο..χαρουμενη μερα να χεις..

    ReplyDelete
  2. Γεια σου Μαρία.
    Ναι θέλουμε, να ξυπνάμε τον κόσμο, αλλά πολλές φορές μπουχτίζουμε, δεν θέλουμε να δείχνουμε τα άσχημα ...

    Καλά Χριστούγεννα να έχεις :-)

    ReplyDelete