Θόδωρος Αγγελόπουλος: Βυζαντινός Ψαλμός

Ὑπεραγία Θεοτόκε, σῶσον ἡμᾶς

Ὑπεραγία Θεοτόκε, σῶσον ἡμᾶς.

Πολλοῖς συνεχόμενος πειρασμοῖς,

πρὸς Σὲ καταφεύγω σωτηρίαν ἐπιζητῶν·

ὦ Μῆτερ τοῦ Λόγου καὶ Παρθένε,

τῶν δυσχερῶν καὶ δεινῶν με διάσωσον.

Ὑπεραγία Θεοτόκε, σῶσον ἡμᾶς.

Παθῶν με ταράττουσι προσβολαί,

πολλῆς ἀθυμίας ἐμπιπλῶσαί μου τὴν ψυχήν·

εἰρήνευσον, Κόρη, τῇ γαλήνῃ,

τῇ τοῦ Υἱοῦ καὶ Θεοῦ Σου, Πανάμωμε.

 ===================================

This track is built up by using two tracks:

1) "Byzantine Psalm (Traditional)" (0:00 - 1:09)

2.) "Ulysses' Theme" (1:10 - 3:20)

Both tracks are taken from Eleni Karaindrou's
Soundtrack album "Ulysses Gaze".

A masterpiece movie by the greek director Theo Angelopoulos. 
Listen and Enjoy it.

Movie "Ulysses' Gaze" (1995) by Theo Angelopoulos

Actors: Harvey Keitel, Erland Josephson, Maia Morgenstern

Music composed by Eleni Karaindrou

Recorded Dec 1994, Produced and Published 1995 by Manfred Eicher (ECM Records, Germany)

 ===================================

Musicians:

Viola - Kim Kashkashian

Voice - Georgia Voulvi

Oboe - Vangelis Christopoulos

Accordion - Andreas Tsekouras

Trumpet - Socratis Anthis

French hora - Vangelis Skouras

Violoncello - Christos Sfetsas

Conductor - Lefteris Chalkiadakis

Οι λίστες ντροπής μακραίνουν και αφορούν μικρά παιδιά!!!

Από τον φίλο Α. ΜΙΓΚΑ:

Ο υποσιτισμός των παιδιών είναι βαρβαρότητα!!!

Οι λίστες ντροπής καθημερινά μακραίνουν 

και αφορούν μικρά παιδιά!!!

36ο Δημοτικό Σχολείο (Λόφος Στρέφη), αίτημα για 6 μερίδες

49ο Δημοτικό (Θησείο), αίτημα για 25 μερίδες.

66ο Δημοτικό (Ακαδημία Πλάτωνα), 20 μερίδες.

127ο Δημοτικό (Κολωνός), 6 μερίδες.

74ο Νηπιαγωγείο και 24ο Δημοτικό (Κάτω Πατήσια), 4 μερίδες.

110ο Νηπιαγωγείο και 44ο – 152ο Δημοτικό (Τρεις Γέφυρες), 4 μερίδες.

62ο Νηπιαγωγείο και 48ο Δημοτικό (Κάτω Πατήσια), 10 μερίδες.

38ο-81ο Νηπιαγωγείο και 65ο-112ο Δημοτικό (Γκράβα), 10 μερίδες.

142ο Νηπιαγωγείο και 79ο Δημοτικό (Πλατεία Κολιάτσου), 10 μερίδες.

109ο Δημοτικό (Κάτω Πατήσια), 3 μερίδες.

35ο Δημοτικό (Εξάρχεια), 8 μερίδες.

Οργάνωση «Κιβωτός του κόσμου», αίτημα για 20 τεμάχια ψωμί ακόμα.

Η παραπάνω λίστα είναι ενδεικτική. Δάσκαλοι απευθύνουν εκκλήσεις προς όποιον φορέα βρουν μπροστά τους να τους στείλει μερίδες φαγητού για να ταΐσουν υποσιτισμένα ανήλικα. Το πρόβλημα φαίνεται κυρίως στα παιδιά νηπιαγωγείου και δημοτικού (ηλικίες 5 – 12 χρόνων)που μένουν στα ολοήμερα τμήματα,μέχρι τις 4μ.μ.

«Διακοπές Χριστουγέννων». Υποτίθεται ότι χαροποιούν το κάθε παιδί και μόνο που διακόπτεται η ρουτίνα του σχολείου. Τι συμβαίνει όμως,όταν το σχολείο είναι το μόνο μέρος που βρίσκει τροφή;... Τα δεδομένα είναι αμείλικτα,σημάδια της πείνας που αρχίζει να θεριεύει δείχνοντας τα δόντια της σε όλες τις λαϊκές γειτονιές.

Ακόμα ηχεί στα αυτιά μας η τοποθέτηση της προέδρου του 15μελούς του Γυμνασίου Παροικιάς Κατερίνας Νίκα, στη συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου Πάρου στις 19 Δεκεμβρίου: «...θέλουμε να σας πούμε ότι συμμαθητές μας στο σχολείο υποσιτίζονται. Πολλοί πηγαίνουν και παίρνουν φαγητό από το συσσίτιο της Εκατονταπυλιανής. Κάντε κάτι. Βρείτε μια λύση...».

Αγαπητοί συμπολίτες αν δεν αντιδράσουμε, θα ζήσουμε πολύ χειρότερες καταστάσεις. Αν δεν τους σταματήσουμε, θα αφανίσουν εμάς και τα παιδιά μας.

Ο υποσιτισμός των παιδιών είναι βαρβαρότητα!!!

Γεωργία Αγγελή

Το Καλάμι κι η Ελιά — Παραμύθι για παιδιά

Μια φορά δίπλα σε μια ελιά είχε φυτρώσει ένα καλάμι.
Η ελιά ήταν ένα μεγάλο και δυνατό δέντρο με πολλά κλαδιά που
κρατούσαν τα φύλλα τους όλη τη χρονιά και κάθε δυο χρόνια,
έγερναν από το βάρος του καρπού.

Η ελιά καυχιόταν ολοένα:
-Τι είσαι συ μπροστά μου; έλεγε στο καλάμι

Το καλάμι πάλι ήτανε ψηλόλιγνο με καταπράσινα στενόμακρα φύλλα, με ωραιότατα παράξενα λουλούδια που έμοιαζαν με τσαμπιά κι είχανε το σχήμα του αδραχτιού.

Η ελιά καυχιόταν ολοένα:
-Τι είσαι συ μπροστά μου; έλεγε στο καλάμι.
Εγώ είμαι ένα δέντρο μεγάλο, δυνατό, ευλογημένο. Οι άνθρωποι με λατρεύουν γιατί τους δίνω τις ελιές και το λάδι μου, τους δίνω ξερόκλαδα για να ζεσταίνονται, τους δίνω ξύλα για να φτιάχνουν ακριβά έπιπλα. Είμαι μεγάλη, ψηλή, γερή και συ είσαι ένα αδύναμο πραγματάκι που λυγίζεις μπροστά σ' όλους τους ανέμους και τους προσκυνάς. Δεν μπορώ να καταλάβω πώς έχεις την τόλμη να φυτρώνεις πλάι μου.
 

Το καημένο το καλάμι που ήταν από φυσικού του ντροπαλό, τα' άκουγε όλα αυτά και δεν έλεγε τίποτα κι ούτε και θύμωνε γιατί αυτό δεν είχε να καυχηθεί για τίποτα.

Ήρθε ένας χειμώνας όμως βαρύς κι άρχισε να φυσάει ένας αέρας δαιμονισμένος, που χτυπούσε με μανία την ελιά ώσπου στο τέλος την ξερίζωσε.
Το καλάμι, με το πρώτο φύσημα του ανέμου, έγειρε, λυγερό όπως ήτανε, προς το νερό κι έτσι ο άνεμος περνούσε από πάνω του χωρίς να το πειράξει.
Κι όταν η καταιγίδα σταμάτησε κι ο άνεμος έπαψε να φυσάει,
η ελιά απόμεινε πεσμένη στο χώμα και το καλάμι σηκώθηκε
πάλι όρθιο και λυγερό, όπως και πριν.

Βλέπετε, το καλάμι ήξερε να υποχωρεί εκεί που ένιωθε ότι δεν είχε δύναμη ν' αντισταθεί, ενώ η ελιά πλήρωσε με τη ζωή της την υπερηφάνειά της.

πηγή και πηγή

Θόδωρος Αγγελόπουλος A tribute to filmography Theo Angelopoulos

O Όμηρος και οι αρχαίοι τραγικοί, εδώ, στην Ελλάδα, αποτελούσαν στην εποχή μου μέρος της σχολικής μας παιδείας. Oι αρχαίοι μύθοι μάς κατοικούν και τους κατοικούμε.

Ζούμε σ' έναν τόπο γεμάτο μνήμες, αρχαίες πέτρες
και σπασμένα αγάλματα.

Όλη η νεότερη ελληνική τέχνη φέρει τα σημάδια αυτής της συμβίωσης.
Η διαδρομή μου, η πορεία μου, η σκέψη μου, θα ήταν αδύνατον να μην έχουν ποτιστεί από όλα αυτά.
Όπως λέει ο ποιητής, «έβγαιναν απ' το όνειρο, καθώς έμπαινα στο όνειρο. Έτσι ενώθηκε η ζωή μας και θα 'ναι δύσκολο πολύ να ξαναχωρίσει».

Τα παραπάνω αποσπασματα αντλήθηκαν από την επίση ιστοσελίδα http://www.theoangelopoulos.gr

Landscape in the mist