Εξωφρενικά παιδικά πάρτι

Προκαλεί ίλιγγο η διαστροφή γονιών που για να ικανοποιήσουν δικές τους ανασφάλειες, μαθαίνουν στα παιδιά τους να θεωρούν την ένταξή τους στον κόσμο συνάρτηση της αλόγιστης σπατάλης
ΤΗΣ ΠΟΠΗΣ ΔΙΑΜΑΝΤΑΚΟΥ

Outrageous Kid Parties:
Mom blows $32,000 on daughter’s 6th birthday

Εμετικό; Σαγηνευτικά αποτρόπαιο; Μοιάζουν να μην αρκούν οι χαρακτηρισμοί για το περιεχόμενο του «Outrageous kid parties» όπου 6χρονα κυρίως κοριτσάκια, ως τα ευκολότερα θύματα ενός παθολογικού «μαμαδισμού», μεταμορφώνονται σε μικρομέγαλες πρωταγωνίστριες μιας κακόγουστης, φαραωνικής παράστασης η οποία - υποτίθεται - είναι το θέμα του παιδικού τους πάρτι. 

Αυτού του είδους η τηλεόραση θα μπορούσε να αποτελέσει ένα από τα κορυφαία δείγματα παρακμής του κόσμου που καταρρέει εξουθενωμένος από την κούρσα της σπατάλης, η ταχύτητα της οποίας αφάνισε κάθε αξία, κάθε πνευματικό χαρακτηριστικό, κάθε έννοια ανθρωπισμού και ευαισθησίας. Για να αντικατασταθούν όλα αυτά από σκηνοθετημένα στιγμιότυπα, σαν τις φωτισμένες, υπερμεγέθεις διαφημιστικές αφίσες στους δρόμους των μεγαλουπόλεων.

Παιδικό πάρτι γενεθλίων με τούρτα και στην καλύτερη περίπτωση έναν κλόουν να απασχολήσει το παιδομάνι ή προβολή παιδικής ταινίας; Πφφ! Αυτά γίνονταν στην «εποχή του σιδήρου». Αφορμή πλέον για ένα εξωφρενικής, νεοπλουτίστικης πολυτέλειας παιδικό πάρτι μπορεί να είναι οτιδήποτε, όπως το ξεκίνημα της σχολικής ζωής.

Ούτε σάκα ούτε καλαθάκι για το κολατσιό ούτε τετράδια με ζωγραφιές. Αλλά χρυσά κοσμήματα για δώρο και μια καρναβαλική παράσταση στην πίσω αυλή του σπιτιού, όπου το μικρομέγαλο πιτσιρίκι εμφανίζεται σαν Κλεοπάτρα, μακιγιαρισμένο σαν καραγκιοζάκι, πάνω σε χαλί που το κρατούν τέσσερα ημίγυμνα, καλογυμνασμένα και πασαλειμμένα με λάδι ανδρικά μοντέλα, τα οποία έχει η ίδια η πιτσιρίκα επιλέξει κατόπιν κάστινγκ.

Τα καλεσμένα - αντίστοιχης ηλικίας - παιδάκια ξεσπούν σε ξέφρενα χειροκροτήματα καθώς ο φακός ζουμάρει στα αποσβολωμένα τους βλέμματα. Έξοχο! Ο στόχος - της μανούλας - επετεύχθη! Η κορούλα της εισάγεται στον κόσμο της αφασίας πανηγυρικά θαμπώνοντας τους συνομηλίκους. Κατόπιν θα φροντίζει μια ολόκληρη ζωή - πόσο θα αντέξει η καημενούλα; - να κερδίζει το αποσβολωμένο βλέμμα των άλλων. Προς το παρόν, όλο αυτό κόστισε στους γονείς 32.000 δολάρια. Και όπως πληροφορεί το σάιτ της σειράς, περίπου σε αυτό το ποσό κυμαίνονται τα εξωφρενικά πάρτι.

Και τι δεν είδαμε κατά τη διάρκεια του εν λόγω επεισοδίου. Τη μικρή να κάνει πανάκριβο σπα και μασάζ και μανικιούρ - πεντικιούρ. Να διδάσκεται από δασκάλα μόντελινγκ πώς θα στέκεται και θα κινείται σαν Κλεοπάτρα, να διαλέγει τους μπρατσωμένους νεαρούς που θα τη μεταφέρουν σαν βαστάζοι στο πάρτι της. Τη μαμά της 6χρονης πιτσιρίκας να της αγοράζει πανάκριβο σετ κοσμημάτων που της το πρόσφερε σε βελούδινο μαξιλαράκι την ώρα του πάρτι, ενώ έλεγε στον φακό ότι θέλει να μείνει στην κόρη της αξέχαστο το ξεκίνημα του σχολείου.

Παραλογισμός μιας μάνας που κάθε άλλο παρά για το σχολείο και τη γνώση προετοιμάζει το παιδί της; Για την ακρίβεια, απαλείφει τη διαδικασία και τον κόπο που απαιτεί η απόκτηση οποιουδήποτε αγαθού. Όλα στο πιάτο. Γιατί «της αξίζει», λέει η μανούλα.

Τι έκανε η μικρή για να τα αξίζει όλα αυτά εκτός από το να γεννηθεί; Τίποτε. Πρόκειται για ένα ακόμη δείγμα της νοοτροπίας που καλλιεργήθηκε στην Αμερική (και όχι μόνο) της ευφορίας, ότι δεν υπάρχουν κανόνες και υποχρεώσεις που μπορούν να αναστείλουν την απόλαυση κάθε υλικής άνεσης.

Πού κατέληξε αυτή η νοοτροπία; Στη δημιουργία μιας νέας γενιάς ανθρώπων ανυπόμονων για άμεση ευτυχία που, αν καθυστερήσει, θεωρούν ότι τους κορόιδεψαν και πρέπει να τους αποζημιώσουν για τα προδομένα τους όνειρα. 

Νέοι άνθρωποι οι οποίοι μεγάλωσαν, με ευθύνη πρώτα των γονιών τους, σε έναν κόσμο που ανέδειξε σε απόλυτη κανονικότητα τον νόμο της ηδονής, τη βούληση να κάνει ο καθένας το κέφι του. Μας θυμίζει κάτι;

Μήπως τα «φάγαμε μαζί» και οι δάσκαλοι;

Δημήτρης Νατσιός Δάσκαλος Κιλκίς

Εσύ πώς μπήκες στο δημόσιο, δάσκαλε;» Ερώτηση πρόδηλα οργισμένου, ανέργου συνομιλητή. «Είμαι της προ-ΑΣΕΠ εποχής» του λέω, «τότε ίσχυε ο θεσμός της επετηρίδας». 
Τον αγνοούσε και του εξήγησα το «τι εστί». Απάντηση λίαν απαξιωτική: «Από το παράθυρο, δηλαδή».

στο λειτούργημα επικρατεί η αυτοθυσία, η ανιδιοτέλεια,
το φιλότιμο,...  η ανιδιοτελής διακονία του λαού.

Με προβλημάτισε η απάντηση-ψόγος. Με την κρίση ξεβράζονται πολλές κοινωνικές παθογένειες. Όλοι εναντίον όλων. Ίσως δεν το έχουν αντιληφθεί μερικοί ότι ανακηρύσσεται απαράδεκτα προνομιούχος και μισητή μία ομάδα εργαζομένων-για παράδειγμα οι δάσκαλοι-και μένουν στο απυρόβλητο οι πραγματικά προνομιούχοι, τα παντοειδή παράσιτα που συνεχίζουν ανενόχλητα τον στραγγαλισμό του κράτους.

Πετάει κάποιος μία πέτρα στο σκυλί και το σκυλί, αντί να κυνηγάει τον εκσφενδονίζοντα, κυνηγά και δαγκώνει την πέτρα. Αυτό γίνεται. Επί δικαίων και αδίκων οι κατάρες. Ναι, είναι γνωστό ότι ασκέρια ολόκληρα διόρισαν, ιδίως οι προύχοντες του κόμματος-συνώνυμο της διαφθοράς. Όμως,
«όπου γενικότης, εκεί επιπολαιότης». Η τελευταία φράση είναι του Παπαδιαμάντη.
Θυμήθηκα ότι προς δεκαετίας είχα δημοσιεύσει ένα άρθρο με αυτόν τον τίτλο και πάλι με την ίδια περίπου αφορμή. Το παραθέτω ως έχει. Και κλείνω μ’ ένα κείμενο για την αποστολή του δασκάλου, το οποίο «ανακάλυψα» αργότερα.

«Η μορφή και η αιτίαση συχνή: εσείς οι δάσκαλοι δεν δουλεύετε. Χριστούγεννα, Πάσχα, καλοκαίρια κάθεστε και πληρώνεστε. Μπαίνετε στην τάξη, δύο «λα-λα η Λόλα» και πέρασε η ώρα. Κάποιοι άλλοι, περισσότερο προσβλητικοί και προκλητικοί, μάς προσάπτουν και την τεμπελιά ως συνοδοιπόρο του βίου μας. «Είστε τεμπέληδες». (Η φράση αυτή είναι και η ερεθιστική άκανθα για την συγγραφή του παρόντος άρθρου, την οποία μου εκσφενδόνισε «ελεύθερος» επαγγελματίας).
Άλλοι μας κατατάσσουν ανενδοίαστα στον δημοσιοϋπαλληλικό εσμό, στην αργόσχολη στρατιά των κηφήνων του δημοσίου. Και είναι γνωστό πως σήμερα η φράση «δημόσιος υπάλληλος», προκαλεί την ίδια αποστροφή, που προκαλούσε κάποτε η θέα ενός χολεριασμένου ή λεπρού.
 
Οι κακοπροαίρετοι αυτοί ψόγοι δεν εκπλήσσουν όμως κανέναν. Είναι ένα ακόμη σημείο παρακμής. Το αντίθετο θα μας εξέπληττε.
Μία κοινωνία παρηκμασμένη και βυθισμένη στην τηλεοπτική αποχαύνωση, τους τελευταίους που θα εκτιμούσε είναι τους δασκάλους. Γιατί όμως έχουμε πολλές απαιτήσεις από τους δασκάλους;
Δεν έχουν αντιληφθεί μερικοί ότι η απαιδευσία, η αποκοπή μας από τα πλουσιότερα πολιτιστικά κοιτάσματα που υπάρχουν στον πλανήτη – αρχαία Ελλάδα, Βυζάντιο – είναι η ασφαλής οδός για την οριστική επικράτηση του αμερικανικού διανοητικού εξαποικισμού.
 
Δεν έχουμε καταλάβει ότι η πολιτεία θέλει δασκάλους που θα προετοιμάζουν άτομα, τα οποία θα συνωστίζονται μεθαύριο στους προθαλάμους των πολιτικών γραφείων εκλιπαρώντας για μία θέση ημι-απασχόλησης;
Γιατί δεν στρέφονται οι πολίτες σ’ αυτούς που είναι υπεύθυνοι για το εκπαιδευτικό μας ναυάγιο και χτυπούν τον εύκολο στόχο, τον δάσκαλο; Σήμερα αγνοούμε όλοι μας ποιός είναι ο σκοπός της Παιδείας. Τι άνθρωπο θέλουμε να μορφώσουμε. Είναι υπεύθυνος ο δάσκαλος, είναι δείγμα οκνηρίας του, το ότι η Παιδεία στράφηκε μονομερώς στην απονομή βεβαιώσεων τυπικών προσόντων επαγγελματικής αποκατάστασης;
Αυτό είναι το παιδευτικό μας πρότυπο, απονομητές τίτλων και πτυχίων και όχι μεταλαμπαδευτές αξιών και γι’ αυτήν την δουλειά δεν χρειάζονται αφοσιωμένοι και «μετ’ επιστήμης» παιδαγωγοί.

Κάποτε λέγαμε ότι τα επαγγέλματα του δασκάλου, του γιατρού, του πολιτικού είναι λειτουργήματα. Την λέξη λειτούργημα από την λέξη επάγγελμα τις χωρίζει το εξής απλό εν τη μεγαλοπρέπειά του: στο μεν επάγγελμα πρώτιστη επιδίωξη είναι το υλικό κέρδος, στο δε λειτούργημα επικρατεί η αυτοθυσία, η ανιδιοτέλεια, το φιλότιμο «η ευαίσθητη σύναρση στην αγωνία του πλησίον», η ανιδιοτελής διακονία του λαού.
Δεν θέλω να αναφερθώ στις απολαβές των δασκάλων, που είναι από τις χαμηλότερες του Δημοσίου, θα μεταφέρω όμως όμων την σύσταση του αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου: «Δει μετ’ αφθονίας επιρρέειν τοις δασκάλοις την αναγκαίαν χορηγίαν, ίνα μη κάμνωσι μηδέ εκλύωνται μηδέ περί τα μικρά σχολάζοντες των μεγάλων αποστερώσιν εαυτούς, ίνα τα πνευματικά εργάζωνται μηδένα των βιωτικών ποιούμενοι λόγον», δηλαδή, πρέπει να αμείβεται «μετ’ αφθονίας» ο δάσκαλος, για να μην απελπίζεται και ασχολείται με μικροπράγματα, αλλά να επιδίδεται απερίσπαστος στο πνευματικό του έργο.
Θα ρωτήσει κάποιος ότι αν αυξηθούν οι μισθοί σας θα βελτιωθεί η Παιδεία; Όχι. Εξήγησα ότι το πρόβλημα του όλου εκπαιδευτικού μας συστήματος εστιάζεται στην μόλυνση που αυτό έχει υποστεί από την περιρρέουσα σκυβαλοκρατία και αναξιοκρατία. Και ντρέπομαι ειλικρινά, όταν ο συνδικαλιστικός συρφετός μάς «κατεβάζει» σε απεργίες, διεκδικώντας μόνο «αύξηση των αποδοχών μας».

Μας κατηγορούν σήμερα για τεμπελιά και αναξιότητα.  Φταίμε εμείς που τα πανεπιστήμια διαλύθηκαν και είναι πεδία άγριου κομματισμού και κατασπατάλησης των κοινοτικών πόρων; (Σ’ ένα του σπουδαίο άρθρο ο καθηγητής χειρουργικής Δ.Αλεξίου έγραφε: «Σήμερα η Ελλάδα από την κληρονομική μοναρχία πέρασε σε κληρονομικό πανεπιστήμιο.
Οι σχολές βρίσκονται σε κατάσταση καταρρέοντας ανατολικού καθεστώτος. Οι πανεπιστημιακές θέσεις καταλαμβάνονται από στενού βαθμού συγγενείς μεγαλόβαθμων καθηγητών με απαραίτητο εφόδιο το πιστοποιητικό κομματικής υποτέλειας»).

Φταίμε εμείς για τις απανωτές εκπαιδευτικές μεταρρυθμίσεις και αναπαλαιώσεις-άθυρμα το σχολείο στα χέρια ουρανοκατέβατων πολιτικών;
Φταίμε για το όνειδος των σχολικών βιβλίων, της έλλειψης σχολικών διδακτηρίων;
Ποιός μας δίδαξε, και πώς θα διδάξουμε και εμείς, «ότι παιδείαν χρη μόνην ηγείσθαι την εις αρετήν προσάγουσαν• ουχί δε εις χρηματισμόν ή τινα βιοποριστικήν επιτήδευσιν...» ότι η παιδεία είναι συνώνυμο της αρετής και όχι επιτήδευμα για χρηματισμό, κατά τον Ευσέβιο Καισαρείας, που απηχεί τις απόψεις του Πλάτωνα.
Αφήσαμε την Παιδεία στα χέρια μαθητευόμενων μάγων και φορτώνουμε το τέλμα της στον δάσκαλο.

Να μην γενικεύουμε όμως την κατάσταση. «Όπου γενικότης εκεί επιπολαιότης». Είμαστε αρκετοί που ονειρευόμαστε μία παιδεία καλύτερη, που αγωνιούμε, που μαχόμαστε, που έχουμε ενώπιόν μας αυτό που έλεγε ο Πλούταρχος για τον Λυκούργο τον Σπαρτιάτη ότι: «είθιζε τους πολίτας μη βούλεσθαι μηδ’ επίστασθαι κατ’ ιδίαν ζην, αλλ’ ώσπερ τας μελίττας συμφυείς όντας αεί... και όλους είναι της πατρίδος». (Τι θαυμάσιο κείμενο!).
Συνήθιζε τους πολίτες να μην κοιτούν μόνο το δικό τους καλό, όπως οι μέλισσες, να αλληλοβοηθιούνται (να η κοινότης, η Εκκλησία, η ενορία). Αυτό το «όλους είναι της πατρίδος» δεν παραπέμπει στον Μακρυγιάννη, στο «τούτη την πατρίδα την έχομεν όλοι μαζί»; (Είναι εκπληκτική η αδιάσπαστη συνέχεια του Ελληνισμού).

Ερώτηση, αντί επιλόγου: γνωρίζουν οι επικριτές μας ότι τις λέξεις: πατρίδα, Χριστός, Κανάρης, Μ.Βασίλειος, Παύλος Μελάς, Παναγία, εθνικός ύμνος, Κοσμάς ο Αιτωλός, το παιδί τις συναντάει μία ή δύο φορές ή και καθόλου στα βιβλία του δημοτικού; Κατά τα άλλα φταίνε οι δάσκαλοι που δεν δουλεύουν...».
Το κείμενο που ακολουθεί είναι του αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς από το έξοχο βιβλίο του «Αργά βαδίζει ο Χριστός», εκδ. «Εν πλώ», σελίδα 68:

«Τιμή στην Εκκλησία θα κάνουν και οι δάσκαλοι, οι οποίοι τους μαθητές τους τούς κάνουν χριστιανούς επαναστάτες. Ο δάσκαλος πρέπει να συμπληρώσει όλα εκείνα που οι γονείς παραμέλησαν και να διορθώσει όλα εκείνα που οι γονείς χάλασαν.
Είναι πιό δύσκολο να είσαι δάσκαλος απ’ ότι γονιός. Για να είσαι γονιός χρειάζεται μόνο η αγάπη, για να είσαι δάσκαλος χρειάζεται και αγάπη και μυαλό.
Ο δάσκαλος δεν επιτρέπεται να παραμελήσει κάτι, αλλά ακόμα και όλα να τα παραμελήσει, αν έχει μάθει το παιδί να εξεγείρεται εναντίον του κακού, και πάλι θα έχει κάνει αρκετά.
Από την άλλη, ακόμα και όλες τις γνώσεις να έχει παραδώσει στο παιδί, εφόσον έχει παραμελήσει να το εξεγείρει εναντίον του κακού, δεν θα έχει κάνει τίποτα. Το να μην αφήσει το παιδί αδιάφορο απέναντι στο κακό, τούτο είναι το βασικότατο».

Αναρτήθηκε από Άγιος Άνδρέας Μαλακώντα 

Καλοί τρόποι συμπεριφοράς

Καλοί τρόποι που τα παιδιά πρέπει να γνωρίζουν

 .

Καταρχήν, να ξεκαθαρίσουμε πως πολλές φορές τα παιδιά συμπεριφέρονται αγενώς, χωρίς να το επιδιώκουν. Δεν γνωρίζουν πως δεν είναι ευγενικό να διακόπτουν, να σκαλίζουν την μύτη τους δημόσια ή να παρατηρούν μεγαλόφωνα πως η κυρία που περπατάει μπροστά έχει τεράστια οπίσθια. Καλό, λοιπόν, θα ήταν να το βοηθήσετε να συμπεριφέρεται κοινωνικώς αποδεκτά με τους ακόλουθους εύκολους, αν και απαραίτητους, καλούς τρόπους.

How To Teach Your Child Good Manners

Φυσικά, δεν μιλάμε για το να κάθεται με ίσια την πλάτη, να μην ακουμπάει τους αγκώνες στο τραπέζι και να σηκώνει το μικρό δαχτυλάκι καθώς πίνει τσάι, αλλά:

Όταν ζητάς κάτι να λες «παρακαλώ».
Όταν σου δίνουν κάτι να λες «ευχαριστώ».
Μην διακόπτεις τους μεγάλους όταν μιλούν μεταξύ τους, εκτός κι αν είναι απόλυτη ανάγκη. Θα σε προσέξουν και θα σου δώσουν τον λόγο.
Εάν θες να ζητήσεις την προσοχή κάποιου άμεσα, ο πιο ευγενικός τρόπος είναι να πεις «Συγγνώμη».
Εάν έχεις αμφιβολίες για κάτι που πρόκειται να κάνεις, ζήτα πρώτα την άδεια να το κάνεις. Θα σε γλιτώσει από μπελάδες!
Ο κόσμος δεν ενδιαφέρεται για το τι δεν σου αρέσει. Κράτα τις αρνητικές απόψεις για τον εαυτό σου ή ανάμεσα σε εσένα και τους φίλους σου και μακριά από τα αυτιά των μεγάλων. Ποιος, άλλωστε, συντάχθηκε ποτέ με τον Γκρινιάρη στο «Μου τη δίνουν τα Στρουμφάκια»;!
Μην σχολιάζεις την εξωτερική εμφάνιση κάποιου, εκτός κι αν πρόκειται για κομπλιμέντο. Τα τελευταία είναι πάντα ευπρόσδεκτα!
Εάν κάποιος σε ρωτήσει «Τι κάνεις;», απάντησε και μετά ρώτα τον κι εσύ.
Εάν περάσεις χρόνο σε ένα φιλικό σπίτι, μην ξεχάσεις να ευχαριστήσεις για την φιλοξενία και να πεις πόσο καλά πέρασες.
Χτύπα τις κλειστές πόρτες και περίμενε να σου δώσει κάποιος την άδεια να μπεις. Εάν ο χώρος είναι κοινής χρήσης και περάσει κάποιος χρόνος χωρίς να λάβεις απάντηση, μπορείς να εισέλθεις.
Όταν καλείς κάποιον στο τηλέφωνο και δεν το σηκώσει ο ίδιος, μην βιαστείς να τον ζητήσεις. Χαιρέτα, συστήσου και μετά ζήτα ευγενικά εάν μπορείς να μιλήσεις με το πρόσωπο που σε ενδιαφέρει.
Να εκτιμάς και να λες «ευχαριστώ» για κάθε δώρο που λαμβάνεις, ασχέτως με το εάν σου αρέσει ή όχι, ήταν αυτό που ήθελες ή έχεις ακριβώς το ίδιο.
Μην βρίζεις γενικά, αλλά κυρίως μπροστά σε μεγαλύτερους. Εκείνοι γνωρίζουν ήδη αυτές τις λέξεις και δεν τις βρίσκουν καθόλου ενδιαφέρουσες ή ευχάριστες.
Μην αποκαλείς τους γύρω σου με απρεπείς χαρακτηρισμούς, βρισιές ή παρατσούκλια.
Μην κοροϊδεύεις τους γύρω σου για κανέναν λόγο. Η κοροϊδία φανερώνει πως είσαι αδύναμος, αλλά και το να συσπειρώνεσαι εναντίον κάποιου είναι απάνθρωπο.
Ακόμα κι αν μια παράσταση ή μια συνάθροιση είναι βαρετή, κάτσε ήσυχα και προσποιήσου πως ενδιαφέρεσαι. Οι ηθοποιοί ή οι διοργανωτές κάνουν ό,τι μπορούν για να περάσεις καλά.
Εάν πέσεις πάνω σε κάποιον, τον πατήσεις, τον σκουντήξεις […] μην ξεχάσεις να πεις «συγγνώμη».
Κάλυψε το στόμα σου όταν βήχεις ή φτερνίζεσαι και μην σκαλίζεις την μύτη σου δημοσίως.
Καθώς περνάς από μία πόρτα, έλεγξε μήπως μπορείς να την κρατήσεις ανοιχτή για κάποιον που ακολουθεί.
Εάν συναντήσεις κάποιον γονιό, δάσκαλο ή γείτονα που εργάζεται πάνω σε κάτι, πρόσφερέ του βοήθεια. Εάν δεχθεί, ίσως μάθεις κάτι καινούργιο.
Εάν κάποιος ενήλικας σου ζητήσει βοήθεια, κάντο με χαμόγελο και χωρίς να δυσανασχετείς.
Όταν κάποιος σε βοηθήσει, πες «ευχαριστώ». Εάν το κάνεις υπάρχουν μεγαλύτερες πιθανότητες να σε ξαναβοηθήσει, ιδίως όταν πρόκειται για δάσκαλο.
Όταν τρως χρησιμοποίησε τα μαχαιροπήρουνα σου σωστά. Εάν δεν ξέρεις πως, παρακολούθησε πως το κάνουν οι μεγαλύτεροι ή ζήτα από τους γονείς σου να σε βοηθήσουν.
Στο τραπέζι βάλε την πετσέτα στην ποδιά σου ή κράτα την κοντά σου για να την χρησιμοποιήσεις όταν την χρειάζεσαι. Τα μανίκια και τα ρούχα δεν είναι μέρη για να σκουπίζεσαι και τα δάχτυλα δεν είναι σωστό να τα γλύφεις.
Τέλος, μην τεντώνεσαι για να πιάσεις τις πιατέλες ή το νερό στο τραπέζι. Ζήτα από κάποιον που τα φτάνει να στα δώσει. 

happyparenting

Μεγαλώνοντας ένα με παιδί καλούς τρόπους

Η ευγένεια είναι πολύ σημαντική αρετή για τις διαπροσωπικές σχέσεις. Το να διδάξετε στο μικρό σας να είναι ευγενικό και να έχει καλούς τρόπους είναι επίσης πολύ σημαντικό, όσο σημαντικό είναι να του μάθετε ότι πρέπει να πλένει τα δόντια του. φυσικά για να «αριστεύσει» το βλαστάρι σας και σε αυτό το μάθημα, θα χρειαστεί χρόνο.

How to Teach Your Child Good Manners

Δείτε μερικούς τρόπους που θα το βοηθήσουν να θυμάται τους καλούς τρόπους σε καθημερινή βάση. 

1. Επιστρατεύστε φίλους και συγγενείς για να σας υποστηρίξουν καθώς είναι πολύ πιθανόν το μικρό σας να ακούσει περισσότερο τους άλλους από ότι εσάς. Ειδικά αν το ίδιο μήνυμα που θέλετε εσείς να του περάσετε, κάποιος που συμπαθεί του το παρουσιάζει με διαφορετικό τρόπο.
2. Χρησιμοποιήστε θετικές εκφράσεις για να μάθετε τρόπους στο παιδί σας. Πείτε του για παράδειγμα όλα τα πλεονεκτήματα της καλής συμπεριφοράς δίνοντάς του με αυτόν τον τρόπο κίνητρα για να είναι ευγενικό. Οι απειλές και η αρνητική συμπεριφορά δεν θα έχουν το αποτέλεσμα που επιθυμείτε. 
3. Μιμηθείτε το μικρό σας όταν ζητάει κάτι και είναι αγενές ή όταν κάνει κάτι που είναι άσχημο. Μιμηθείτε τα λόγια του με αστεία φωνή για να του δώσετε να καταλάβει ότι κάπως αλλιώς πρέπει να συμπεριφερθεί. Στη συνέχεια συζητήστε για τους τρόπους που θα ήταν καλύτεροι. 
4. Δοκιμάστε το παιχνίδι ρόλων και αναβιώστε πιθανές καταστάσεις και πώς πρέπει να συμπεριφέρεται ο καθένας. Για παράδειγμα, τι λέμε όταν γνωρίζουμε κάποιον άγνωστο, πώς να προσπεράσει κάποιον σε ένα διάδρομο του σουπερμάρκετ κτλ. Μέσω της εξάσκησης θα αποκτήσει σιγουριά για να ανταπεξέλθει σε κάθε κατάσταση. 
5. Φροντίστε να δειπνείτε όλοι μαζί σαν οικογένεια. Αφενός έρχεστε πιο κοντά, αφετέρου είναι ένα πεδίο όπου μπορούν να γίνουν πολλά «μαθήματα» συμπεριφοράς, όπως πώς να τρώει σωστά, πώς να αρνείται ένα φαγητό που δεν του αρέσει χωρίς να προκαλεί αναστάτωση, πώς να ευχαριστεί αυτόν που έχει μαγειρέψει αλλά και ότι πρέπει να τρώει όσο αντέχει.
6. Αντί να καταφεύγετε μόνο σε παιχνίδια ρόλων για την καλή συμπεριφορά κάντε μια δοκιμή στον έξω κόσμο. Ξεκινήστε σε ένα εστιατόριο φιλικό για παιδιά (δείτε μερικά εδώ), πριν το αφήσετε να δοκιμάσει τις δυνάμεις του σε ένα χώρο που έχει περισσότερους ενήλικες. Αφήστε το να παραγγείλει, να ρωτήσει που είναι το μπάνιο, να ζητήσει τον λογαριασμό και να πληρώσει. Όλα αυτά, φυσικά, με τους τρόπους λόρδου που θα του έχετε διδάξει.
7. Ζητήστε από το παιδί σας να μοιραστεί μαζί σας τις ιδέες του σχετικά με το πώς θα μπορούσε κάποιος να έχει καλύτερη συμπεριφορά. Ενθαρρύνετέ το να εφαρμόσει αυτές τις ιδέες, ρωτήστε το τι συνέβη κατά την εφαρμογή τους και αν είχαν καλό αποτέλεσμα.
8. Κλειδί για να μάθει το μικρό σας οτιδήποτε καινούργιο είναι η επανάληψη, συνεπώς είναι σημαντικό να κάνετε εξάσκηση διαρκώς. Αν, για παράδειγμα, ξεχνάει να πει «ευχαριστώ» ή «παρακαλώ», τονίστε τις δύο λέξεις χρησιμοποιώντας τις σε μια πρόταση προκειμένου να τις υπενθυμίσετε. Με τη διαρκή εξάσκηση και τη συνεχή υπενθύμιση κάποια στιγμή θα κατορθώσει να εφαρμόζει μόνο του όσα του έχετε μάθει. 

happyparenting

Το σχολικό κουδούνι προκαλεί άγχος στους γονείς

Ο άγνωστος Χ στη σχολική προσαρμογή...
Λίγο ανάμεσα από το πρωινό ξύπνημα και τη διαδρομή για τη δουλειά, το σχολικό κουδούνι σηματοδοτεί πολλά περισσότερα από μια εκπαιδευτική διαδικασία.

Γονείς στο κυνήγι του χρόνου, επιφορτισμένοι με προσωπικές προσδοκίες, άγχη και φοβίες, είναι έτοιμοι να εκτοξεύσουν την προσωπική τους διάθεση, αν το παιδί τους τούς χαρίσει, στην πόρτα του παιδικού, ένα όμορφο χαμόγελο και αντίθετα να «κομματιαστούν» ψυχολογικά μόνο από ένα του δάκρυ.
Το φαινόμενο του άγχους των γονέων κατά την έναρξη της σχολικής χρονιάς έχει πολλές φορές παραμεληθεί στο βωμό του άγχους του αποχωρισμού που βιώνουν συχνά τα παιδιά. Κάθε άλλο όμως παρά ασήμαντο είναι καθώς, σύμφωνα με τους ειδικούς, αν δεν αντιμετωπιστεί, μπορεί να «προβληθεί» στα παιδιά, εισχωρώντας στο σχολικό περιβάλλον και τον παιδικό ψυχισμό.
«Πρόκειται για φυσιολογική αντίδραση, την οποία όμως οι γονείς τις περισσότερες φορές δεν συνειδητοποιούν. Συνήθως την αντιλαμβάνονται οι εκπαιδευτικοί που υποδέχονται τα παιδιά και επιβεβαιώνουν ότι το άγχος, ο φόβος και οι ενοχές των γονέων προκύπτουν από την αδυναμία τους να διασφαλίσουν απόλυτα και να προβλέψουν τις συνθήκες που θα επικρατήσουν στο νέο περιβάλλον όπου θα κινείται το παιδί τους», εξηγεί στο ΑΜΠΕ η σχολική ψυχολόγος, Μαρία Κυριακίδου, αναπληρώτρια επιστημονική υπεύθυνη του κέντρου πρόληψης «Πυξίδα».
Ως παραδείγματα τέτοιων αντιδράσεων αναφέρει τις φοβίες των γονιών ότι τα παιδιά τους θα κλαίνε στον παιδικό σταθμό, το νηπιαγωγείο ή το σχολείο, τη στεναχώρια τους που τα αποχωρίζονται, τις επιφυλάξεις τους για τη φροντίδα των παιδιών τους και τις υπηρεσίες του προσωπικού.
Αφετηρία και κομβικό σημείο για την αντιμετώπισή τους, κατά την κ. Κυριακίδου, είναι η αναγνώριση του άγχους από την πλευρά των γονιών. «Η δική μας πρόθεση είναι να βοηθήσουμε τους ανθρώπους να κατανοήσουν και να αναγνωρίσουν τα συναισθήματά τους. Αυτή είναι η πρώτη μας ενέργεια που είναι πιθανό να διασφαλίσει, και από μόνη της, την αλλαγή στη συμπεριφορά του γονιού» αναφέρει, με αφορμή την σχετική πρωτοβουλία της «Πυξίδας» για τη διοργάνωση ομάδων γονέων για το ζήτημα αυτό (www.pyxida.org.gr).
Από εκεί και πέρα, είναι σημαντικό οι γονείς να διαχωρίσουν το δικό τους άγχος από εκείνο των παιδιών και να προσπαθήσουν να καταλάβουν τι είναι αυτό που τους φοβίζει. Το να μπουν οι ίδιοι στη θέση του παιδιού ίσως... 

Παιδικά ντραμς από άδειες μπογιές

Η ιδανική κατασκευή για το ροκ παιδί σας!

Εάν έχετε παρατηρήσει πως το παιδί σας μετατρέπει κάθε επιφάνεια που βρίσκει σε ντραμς και έχει και ρυθμό τότε πρέπει να πείτε ναι στην παρακάτω κατασκευή, γιατί που ξέρετε μπορεί να ανακαλύψετε ένα κρυμμένο ταλέντο, συν ότι εκεί θα μπορεί να εκτονωθεί.

Άδεια κουτιά από μπογιές σε διάφορα μεγέθη

Υλικά

• Ξύλινα καφάσια
• Άδεια κουτιά από μπογιές σε διάφορα μεγέθη
• Αυτοκόλλητα αστέρια
• Μπογιές
• Πινέλα
• Ξύλινα πινέλα για μπαγκέτες
• Ένα μεταλλικό πιάτο και μια μεταλλική βέργα

Η κατασκευή

Βάψτε τα κουτιά σε άσπρο χρώμα και τα καπάκια τους σε διαφορετικά χρώματα και διακοσμήστε με τα αστέρια.

Καρφώστε τα καφάσια δημιουργώντας ένα τραπέζι

Κολλήστε την βέργα πάνω στο μεταλλικό πιάτο, για να το κάνετε πιατίνι

Εάν δεν έχετε μπαγκέτες ίσως από κάποιο παλιό παιχνίδι, χρησιμοποιήστε μακριά ξύλινα πινέλα.

Τα ντραμς είναι έτοιμα να συμμετέχουν στην πρώτη τους ροκ συναυλία.

jenny

Οι μικροί θησαυροί του Παιδικού Μουσείου

Ανοίγει στις 23 Σεπτεμβρίου σε νέο χώρο, στο Κέντρο Πολιτισμού της Τούμπας με τη συλλογή από μεταλλικά παιχνίδια του Γιάννη Μπουτάρη και σπάνια αντικείμενα από σχολικές τάξεις

αυτοκινητάκια, αεροπλάνα, καράβια, τρένα,
καρουζέλ, πουλιά και άλλα μεταλλικά παιχνίδια

ΤΗΣ ΧΡΥΣΑΣ ΝΑΝΟΥ

Πολύ πριν κυριαρχήσει στην αγορά το πλαστικό, τα παιδιά έπαιζαν με ξύλινα και πάνινα παιχνίδια, περισσότερο όμως λαχταρούσαν τα μεταλλικά, που κουρδίζονταν. Ένα από αυτά τα παιδιά ήταν και ο νυν δήμαρχος Θεσσαλονίκης, Γιάννης Μπουτάρης, που με τα χρόνια κατάφερε να συγκεντρώσει μία εντυπωσιακή συλλογή από αυτοκινητάκια, αεροπλάνα, καράβια, τρένα, καρουζέλ, πουλιά και άλλα μεταλλικά παιχνίδια.
Πολλά από αυτά διατηρούνται μέχρι σήμερα σε άριστη κατάσταση, πράγμα που θα μπορούν να διαπιστώσουν από κοντά πολύ σύντομα και οι επισκέπτες του Παιδικού Μουσείου Θεσσαλονίκης. 
Η συλλογή των παιχνιδιών του κ. Μπουτάρη, με 150 κομμάτια, συγκαταλέγεται στους μικρούς θησαυρούς που φιλοξενεί το Παιδικό Μουσείο, το οποίο θα ανοίξει τις πόρτες του για το κοινό στο νέο του χώρο, στο Κέντρο Πολιτισμού του δήμου Θεσσαλονίκης, στην Άνω Τούμπα ( Γρηγορίου Λαμπράκη & Κλεάνθους 57) την Κυριακή 23 Σεπτεμβρίου, στις 11.00.
Ο χώρος αποτελεί παραχώρηση του δήμου Θεσσαλονίκης, όπως εξηγεί στον «Α» η πρόεδρος του Παιδικού Μουσείου Θεσσαλονίκης, Ρένα Κουτσούδη – Μάνθου.
Το Παιδικό Μουσείο κλείνει 15 χρόνια λειτουργίας, από την οποία όμως δεν έλειψαν οι περιπέτειες. Ιδρύθηκε από ομάδα εκπαιδευτικών, πανεπιστημιακών και μουσειολόγων. «Ξεκινήσαμε χωρίς έδρα, χωρίς χρήματα, χωρίς υποστήριξη. Αρχικά μας φιλοξενούσε το Τεχνικό Μουσείο. Η άνθησή μας ήρθε από το 2003, όταν μας έδωσε...