Το Τείχος του Βερολίνου - Το Τείχος των Ανθρώπων

9 Νοεμβρίου 1989 - 9 Νοεμβρίου 2012

23η επέτειος της πτώσης του Τείχους του Βερολίνου

Στις 9 Νοεμβρίου 1989 έπεσε το τείχος του Βερολίνου, το τείχος του «αίσχους» όπως έλεγαν. Μαζί του κατέρρευσε όλο το οικοδόμημα του «υπαρκτού σοσιαλισμού». 70 χρόνια κράτησε το πείραμα και απέτυχε παταγωδώς.  

Τα επόμενα 23 χρόνια βιώνουμε τη χειρότερη μορφή του πιο επιθετικού καπιταλισμού. Ο ιμπεριαλισμός σε όλο του το μεγαλείο, η παγκοσμιοποίηση κυρίαρχη.

9 Νοεμβρίου 2012.   Ο πλανήτης γνωρίζει δυο κρίσεις, τις μεγαλύτερες στην ιστορία του.  Οικονομική και περιβαλλοντική.  Ο άνθρωπος, το ευφυέστερο ον στη γη, τα κατάφερε. 

Μεγιστοποίησε την εντροπία του στο ζενίθ.    
Με όλα τα μέσα της επιστήμης και της τεχνολογίας στη διάθεση του, αντί να βελτιώσει την ζωή του την κατέστρεψε.   
Ολοσχερώς.

Τα πάντα ανήκουν σε λίγους.  
Οι πολλοί, ο συντριπτικός αριθμός των πολλών, δεν έχουν στον ήλιο μοίρα. Πεινάνε, πεθαίνουν, καταστρέφονται.   
Λίγοι, ελάχιστοι κατέχουν τον πλούτο και οι υπόλοιποι … παρίες. Πληβείοι της κοινωνίας.   
Στην Ινδία το πρωί το κάρο του δήμου μαζεύει τους νεκρούς από την κεντρική πλατεία του Νέου Δελχί.   
Στην Αφρική πεθαίνουν κατά χιλιάδες, κυρίως παιδιά. Πείνα, αρρώστιες πόλεμοι θερίζουν.   
Στην Κίνα συμβαίνει, λαμβάνει χώρα, διαπράττεται η μεγαλύτερη εκμετάλλευση του ανθρώπου στην ιστορία του. Ένα κρεβάτι για τρεις εργάτες. Κοιμούνται εκ περιτροπής, τα υπόλοιπα 8ωρα εργάζονται.

Η ανεξέλεγκτη παρέμβαση του ανθρώπου στο περιβάλλον στρέφεται εναντίον του.  Οι φυσικές καταστροφές είναι καθημερινό φαινόμενο και οι παρίες αποδιωγμένοι σε σαθρά εδάφη σκεπάζονται από σωρούς εδάφους, πέτρας, παραπηγμάτων.

Άπειρες οργανώσεις, κάθε μορφής, συγκεντρώνουν άπειρα χρήματα για την σωτηρία του ανθρώπου και το μόνο που καταφέρνουν είναι να μετράνε θύματα.   
Οι πόλεμοι παρακολουθούνται από την τηλεόραση, οι σφαγές είναι το θέαμα και οι ειδήσεις το καλύτερο θρίλερ της μέρας.

Γιατί;   
Τι έγινε;   
Πως φτάσαμε ως εδώ;   
Όλα, πολιτικά συστήματα, οικονομικά συστήματα, επιστήμες, τεχνολογία, οργανώσεις απέτυχαν. Όλα. Όλα. 
Επειδή στερούνται ενός βασικού συστατικού. 
Στερούνται αγάπης.   
Η αλαζονεία, η απληστία είναι τα συστατικά όλων των συστημάτων μέσα στα οποία κινούμαστε.   
Ανάμεσα στους ανθρώπους υψώθηκε ένα τείχος. 
Τείχος μέσα στην οικογένεια, τείχος στην κοινωνία, τείχος ανάμεσά μας.

Ο κόσμος πρέπει να μάθει. 
Οι λαοί πρέπει να θυμηθούν, να θυμηθούν αυτό που γνωρίζουν καλά, ότι χωρίς την Εσταυρωμένη Αγάπη δεν υπάρχει σωτηρία.   

Δεν κάνω προσηλυτισμό, ούτε αναφέρομαι σε μια μελλοντική σωτηρία.   Αναφέρομαι στην Εσταυρωμένη Αγάπη ως πρότυπο αγάπης, ως υπόδειγμα αγάπης.   
Αναφέρομαι στην ανιδιοτελή αγάπη.   
Στην αγάπη χωρίς σύνορα.   
Στην αγάπη με αυταπάρνηση.   
Στην αγάπη με αυτοθυσία.   
Μόνο τότε θα πετύχει ο άνθρωπος.   
Μόνο τότε θα σωθεί.   
Δεν υπάρχει τίποτε άλλο, παρά μόνο η αγάπη.

Ακολουθείστε όποιο πολιτικό, οικονομικό σύστημα θέλετε και στεριώστε το με αγάπη. 

Τότε μόνο θα έρθει η ανάκαμψη, η ανάκαμψη παντού. 

Οι άνθρωποι πρέπει να μάθουν. 

Οι άνθρωποι πρέπει να θυμηθούν. 

Και θα μάθουν, διότι δεν έχουν άλλη επιλογή, παρά μόνο την Αγάπη.

www.hamomilaki.gr

Το παιδί που είναι επιλεκτικό στο φαγητό

Γιατί κάποια παιδιά είναι επιλεκτικά με το φαγητό τους;

Κάθε παιδί που έρχεται στον κόσμο φέρνει μαζί του και μια εγγενή επιλεκτικότητα. Στο στάδιο του θηλασμού, για παράδειγμα, ξεκινά η διαδικασία άρνησης ή αποδοχής του στήθους της μητέρας από την πλευρά του βρέφους.

Το στήθος, το γάλα στο μπιμπερό και το φαγητό στο πιάτο δεν είναι μόνο οχήματα ικανοποίησης της πείνας. Είναι σύμβολα αγάπης, εγγύτητας και ασφάλειας. Στο φαγητό το παιδί προβάλλει συχνά τις ματαιωμένες ανάγκες του. Είναι σαν να λέει, π.χ., «επιλέγω τι τρώω, γιατί θέλω να αυτονομηθώ ή θέλω να αγαπηθώ».

Μπορεί μια τραυματική εμπειρία να το έχει επηρεάσει. Για παράδειγμα, το παιδί πνίγεται όσο τρώει και η μάνα τρομάζει τόσο που μεταφέρει στο παιδί το άγχος του πνιγμού. Το παιδί ταυτίζει το φαγητό με το άγχος.

Άλλες μαμάδες χρησιμοποιούν το φαγητό ως μέσο ελέγχου. Θυμώνουν και τιμωρούν το παιδί ανάλογα με το αν και πόσο τρώει, στερώντας του το δικαίωμά του στην ασφάλεια. Άλλοι γονείς είναι οι ίδιοι «παράξενοι» με το φαγητό και το παιδί μαθαίνει να τους μιμείται και να υιοθετεί τις διατροφικές τους στάσεις.
Οι παρενέργειες των παραπάνω είναι η επιλεκτικότητα, ο περιορισμός της τροφής, η άρνησή της, αλλά και η κατάχρησή της – πρόδρομοι μετέπειτα ψυχολογικών δυσκολιών στην ενήλικη ζωή. Ενα παιδί που απλώς είναι παραπάνω επιλεκτικό με το φαγητό του είναι απόλυτα φυσιολογικό, εφόσον το βάρος του και η γενική κατάσταση της σωματικής και της ψυχικής υγείας του είναι σταθερά.
Οι γονείς να πιέζουν ή όχι το παιδί που είναι επιλεκτικό με το φαγητό του;
Η πρώτη κίνηση είναι ο γονιός να κατανοήσει τις ρίζες της συμπεριφοράς και ανάλογα να πράξει. Συχνά η λύση βρίσκεται στον εαυτό του και όχι στο παιδί του. Από άγνοια ή φόβο μπορεί μια αθώα παιδική συμπεριφορά να «κατασκευαστεί» ως πρόβλημα, γι’ αυτό προσοχή!
Προσπαθήστε να:
* Είστε ισορροπημένοι και άνετοι εσείς οι ίδιοι με το φαγητό.
* Μην του δίνετε δώρα επειδή έφαγε, γιατί θα το εκπαιδεύσετε να τρώει για να «παίρνει» και θα το κάνετε χειριστικό.
* Να του μάθετε ότι το φαγητό είναι και μία οικογενειακή τελετουργία, η οποία προσφέρει στα μέλη της την εγγύτητα και την ανταλλαγή συναισθημάτων.
* Χρησιμοποιήστε μία αγαπημένη του κούκλα ή έναν ήρωα ως πρότυπο «καλής» διατροφικής συμπεριφοράς και να το κινητοποιήσετε να τη μιμηθεί.
* Να αποδεχθείτε ως έναν βαθμό ότι κάθε παιδί είναι μοναδικό και διαφορετικό και να το αγαπάτε όπως είναι.

Της Μυρσίνης Κωστοπούλου

Η Μυρσίνη Κωστοπούλου είναι ψυχολόγος-ψυχοθεραπεύτρια (Ph.D.) myrsi@hol.gr
Πηγή : ΤΑ ΝΕΑ Ένθετο Υγεία

Περί φιλίας

Φιλία είναι αγάπη υγιούς ψυχής προς ψυχή επίσης υγιή. 

Η  φιλία, ως απόρροια υγιούς ψυχής είναι ιερή, αγνή, ακέραιη, πιστή, σταθερή, ειλικρινής, θαρραλέα, αληθινή, αιώνια. Η φιλία είναι αρετή, γιατί θεμελιώνεται στο ήθος και την καλή διαγωγή της ψυχής. Γι' αυτό και μόνο με την αρετή συνάπτεται και αυτής γίνεται εραστής και αυτήν αγκαλιάζει, μένοντας μαζί της πάντοτε. 

Λίγα λόγια για τη φιλία...
Τελικά ποιος είναι φίλος πραγματικός; Είναι φίλος εκείνος που βγαίνουμε βόλτες μαζί; Είναι φίλοι η παρέα που έχουμε; Θεωρείται φίλος αυτός που μας συμπαραστέκεται στα δύσκολα; Είναι δυνατόν να έχουμε πολλούς φίλους; 

Η φιλία σαν αρετή, έλκεται από το όμοιο και αναπαύεται με τις συγγενείς αρετές. Είναι σύνδεσμος δύο όμοιων ψυχών. Είναι πάθος συνετής ψυχής και συνδέει τους φίλους με σφοδρή αγάπη. Συνδέει δε με πόθο τους ανθρώπους που έχουν από τη φύση τους την τάση να διασπώνται.

Η φιλία έχει σταθερό και ασυμβίβαστο ήθος. Είναι η φιλία ένα είδος ηθικής ευχαρίστησης, που κατευχαριστεί την ψυχή. Η φιλία υπομένει τα πάντα, συμπάσχουσα  και συμπαραστεκόμενη.

Ο Αριστοτέλης έχει πει: «Φιλία είναι μία ψυχή που κατοικεί σε δύο σώματα». Η φιλία είναι πιο δυνατή από τη συγγενική αγάπη, διότι η μεν συγγενική αγάπη είναι έργο ανάγκης, η φιλία όμως βασίζεται στη θέληση. Η φιλία υπαγορεύει ευλάβεια προς τα ιερά των φίλων, αγνότητα στη συμπεριφορά, ακεραιότητα στα ήθη, πίστη στον χαρακτήρα, σταθερότητα στις αποφάσεις, ειλικρίνεια στους λόγους, θάρρος στο να ειπωθούν τα ορθά και ωφέλιμα και στο να λέγεται η αλήθεια.

Η φιλία είναι το στήριγμα για την ευτυχία δύο αγαθών ανθρώπων, γιατί μόνο μεταξύ αγαθών ανθρώπων μπορεί να αναπτυχθεί η αληθινή φιλία. Ο Πλάτων λέει: «Φιλία είναι η ομόνοια υπέρ των καλών και των δικαίων. Η θέληση για κοινό τρόπο ζωής, ίδιος τρόπος σκέψης και πράξης, ζωή με αρμονία και καλή διάθεση 
ώστε να υπάρχει ομόνοια, συνοδοιπορία τόσο στα ευχάριστα, όσο και στα δυσάρεστα».

Τρία είναι τα είδη της φιλίας: αυτή που βασίζεται στην αρετή, αυτή που θεμελιώνεται στο συμφέρον και αυτή που υπάρχει από συνήθεια. Άριστη όμως είναι η χάριν της αρετής φιλία, γιατί τη στερεώνει η αρετή της αγάπης.

Νεκτάριος Πενταπόλεως 

Πηγή briefingnews.gr