Σχολικός εκφοβισμός: ΠΟΝΑΕΙ, δεν έχει πλάκα!

Το φαινόμενο του σχολικού εκφοβισμού γίνεται όλο και πιο έντονο. Απο την επαγγελματική μου ενασχόληση με παιδιά σχολικής ηλικίας που έχουν μαθησιακές δυσκολίες/Δυσλεξία και άλλες ιδιαιτερότητες οι κοροϊδίες, τα πειράγματα και η άσκηση σωματικής βίας στο παιδί είναι κάτι που οι περισσότερες οικογένειες αντιμετωπίζουν.

Παρακάτω παρουσιάζεται ένα ενημερωτικό φυλλάδιο που αποστέλλεται απο τον “Μέντορα” (μη κερδοσκοπικό σωματείο για την Παιδική Προστασία) στα σχολεία και δίνει πρακτικές οδηγίες αντιμετώπισης στα ίδια τα παιδιά, τους γονείς και τους εκπαιδευτικούς.

1. Τι είναι ο σχολικός εκφοβισμός;
Είναι η χρήση βίας μεταξύ μαθητών, ή παιδιών παρόμοιας ηλικίας, με σκοπό να προκαλέσει πόνο και αναστάτωση, όπως:
Σωματική βία: (σπρωξίματα, κλωτσιές, μπουνιές, χαστούκια, τράβηγμα μαλλιών κλπ.)
«Κάθε μεσημέρι,στο δρόμο προς το σπίτι, με περίμενε η ίδια παρέα για να με χτυπήσει, μου έσκιζαν και τα ρούχα….»
Συναισθηματική βία: (σκόπιμη απομόνωση του παιδιού, να λερώνουν, να κρύβουν, να καταστρέφουν τα πράγματά του, να το εκβιάζουν για χρήματα, να το απειλούν κλπ.)
«Δε φτάνει ότι δεν με έκαναν παρέα, είχαν απειλήσει κι όλα τα υπόλοιπα κορίτσια ότι όποια μου μίλαγε θα έβρισκε το μπελά της..»
.

Λεκτική βία: (κοροϊδία, βρίσιμο, σαρκασμός, ειρωνεία, διάδοση ψευδούς φήμης, κακά σχόλια για την εθνική προέλευση ή την οικονομική κατάσταση ενός παιδιού και της οικογένειάς του, χειρονομίες, συκοφαντικά γκράφιτι κλπ.)
«Με κοροϊδεύανε για το χρώμα μου, με λέγανε βρωμιάρη κι έκαναν ότι μύριζα άσχημα μόλις τους πλησίαζα..»
Σεξουαλική βία: (ανεπιθύμητο άγγιγμα, απειλές, προσβλητικά μηνύματα, χυδαία γράμματα και εικόνες,πειράγματα κλπ.)
«Συνέχεια με στρίμωχνε και προσπαθούσε να μου βάλει χέρι.Δεν μου άρεσε, δεν ήταν παιχνίδι, τον φοβόμουνα, κι αυτός έλεγε σε όλους ότι τα θέλω. Στο τέλος δεν ήθελα να πάω σχολείο..»
Ηλεκτρονική βία (χρήση Ίντερνετ, email, chat room, και κινητών με κλήσεις και sms με προσβλητικό και απειλητικό περιεχόμενο, χρήση κάμερας με σκοπό την απειλή και την ταπείνωση του παιδιού)
«Άνοιξαν ξαφνικά την τουαλέτα, μ΄ έβγαλαν φωτογραφία με το κινητό και μετά την έδειχναν στα άλλα παιδιά..»
ΑΝ ΣΟΥ ΕΧΕΙ ΣΥΜΒΕΙ ΚΑΤΙ ΠΑΡΟΜΟΙΟ, ΔΕΝ ΕΙΣΑΙ ΜΟΝΟΣ!
ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΠΑΙΔΙΑ ΠΕΦΤΟΥΝ ΘΥΜΑΤΑ ΕΚΦΟΒΙΣΜΟΥ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΣΥΜΜΑΘΗΤΕΣ ΤΟΥΣ.
ΔΕ ΦΤΑΙΣ ΕΣΥ – ΥΠΑΡΧΕΙ ΒΟΗΘΕΙΑ!

2. Ποια είναι τα σημάδια και οι συνέπειες του σχολικού εκφοβισμού στα θύματα;

Το παιδί επιστρέφει σπίτι πεινασμένο, με σχισμένα ρούχα, κατεστραμμένα βιβλία, του λείπουν πράγματα, ζητά ή κλέβει χρήματα (για να τα δώσει στον θύτη-εκβιαστή), χάνει συνέχεια το κολατσιό του ή τα χρήματά του.
Έχει ανεξήγητες μελανιές-χτυπήματα και δίνει απίθανες εξηγήσεις για αυτά.
Το παιδί γίνεται ανεξήγητα επιθετικό στο σπίτι, παράλογο, προκαλεί φασαρίες, επιτίθεται σε άλλα παιδιά ή αδέρφια
Φοβάται να χρησιμοποιήσει το κινητό ή το email και τρομάζει όταν λαμβάνει μήνυμα στο κινητό
Φοβάται να περπατήσει μόνο στο σχολείο κι εκλιπαρεί να το πάνε σχολείο με το αμάξι
Δεν θέλει ούτε να χρησιμοποιήσει το λεωφορείο και αλλάζει διαδρομή πηγαίνοντας προς το σχολείο
Δε θέλει να πηγαίνει σχολείο, κάνει απουσίες/κοπάνες
Δείχνει ανήσυχο/χάνει την αυτό-πεποίθησή του
Αρχίζει να τραυλίζει. Σταματά να τρώει. Κλαίει πριν κοιμηθεί/έχει εφιάλτες. Απειλεί με αυτοκτονία
Πέφτει η σχολική του επίδοση
«Η κάθε μέρα που έπρεπε να πάω σχολείο ήταν ένα μαρτύριο-ωχ, άλλη μια μέρα, μακάρι να μπορούσα να φύγω και να δουλέψω οικοδομή..»
Πολλά παιδιά εγκαταλείπουν το σχολείο και τραυματίζονται ψυχικά για όλη τους τη ζωή.
Ο σχολικός εκφοβισμός ΠΟΝΑΕΙ- δεν έχει πλάκα!

3. Τι να κάνει το παιδί-θύμα

Δεν φταις εσύ! Μην πιστεύεις αυτά που λένε. Πολλά αξιόλογα παιδιά πέφτουν θύματα των συμμαθητών τους και όταν μεγαλώνουν πετυχαίνουν στη ζωή τους. Κανένα από αυτά δεν έφταιγε.
Η βία είναι ευθύνη του εκφοβιστή.
Μην απαντάς στις κοροϊδίες, μη στεναχωριέσαι για αυτά που λένε, μη δίνεις καμιά σημασία.
Μπορείς απλώς να πεις «πίστευε ότι θέλεις» ή «άποψή σου» και να αγνοήσεις οποιαδήποτε άλλη κουβέντα.
Αν επιμένουν, κοίταξέ τους στα μάτια και πες τους καθαρά και σταθερά ΣΤΑΜΑΤΑ ή ΠΑΡΑΤΑ ΜΕ ΗΣΥΧΟ και φύγε.
Αν σου πήραν κάτι, επέμενε να επαναλαμβάνεις αυτό που θες να πεις (όπως ένας δίσκος που έχει κολλήσει) ανεξάρτητα από τις αντιδράσεις του άλλου. π.χ. «Δώσε μου το μολύβι μου πίσω».
Πες αυτό που συνέβη στο δάσκαλό σου, στην οικογένειά σου, σε κάποιον άλλον ενήλικα που θα σε βοηθήσει. Δεν είναι ντροπή να το πεις και δεν είναι «κάρφωμα». Αν δε μιλάς, εξυπηρετείς τον εκφοβιστή. Να αναφέρεις ξεκάθαρα τι ακριβώς συνέβη, πότε, πού και από ποιους, προσπάθησε να κρατάς αποδείξεις.
Αν φοβάσαι μη σε χτυπήσουν, φρόντιζε να είσαι...

Παιδιά και έφηβοι χρειάζονται καθημερινά επτά λεπτά γυμναστικής

Τα παιδιά και οι έφηβοι έχουν ανάγκη μια έντονη σωματική δραστηριότητα με ελάχιστη διάρκεια επτά λεπτών, σύμφωνα με μια νέα καναδική επιστημονική μελέτη, η οποία επισημαίνει ότι στην πραγματικότητα στην εποχή μας αρκετά παιδιά δεν αφιερώνουν καν αυτό το λίγο χρόνο για άσκηση.

Η μελέτη, η οποία έγινε σε πάνω από 600 παιδιά ηλικίας εννέα έως 17 ετών, έδειξε ότι τα παιδιά δε χρειάζονται τελικά πολύωρη έντονη σωματική δραστηριότητα για να αποκομίσουν τα οφέλη της άσκησης για την υγεία τους, καθώς ακόμα και επτά λεπτά σε καθημερινή βάση φαίνεται να επαρκούν. Όμως αυτά τα επτά λεπτά πρέπει να αφορούν πραγματικά έντονη άσκηση προκειμένου να μειωθεί ο κίνδυνος της παχυσαρκίας και άλλων πιθανώς προβλημάτων υγείας.

Η έρευνα έδειξε ότι τα παιδιά περνούν πάνω από τα δύο τρία του χρόνου τους (σχεδόν το 70%) σε καθιστικές δραστηριότητες, το 23% σε ελαφρές σωματικές δραστηριότητες, το 7% σε μέτριας έντασης δράσεις και μόλις το 0,6% σε πραγματικά έντονη σωματική δραστηριότητα.

Σε γενικές γραμμές, τα αγόρια κάνουν λιγότερο καθιστική ζωή από τα κορίτσια, ενώ όσο πιο πολύ χρόνο διαρκεί η έντονη άσκηση, τόσο λιγότερο πιθανό είναι τα παιδιά να γίνουν υπέρβαρα. Τα παιδιά με παραπανίσια κιλά εμφανίζουν γρήγορη βελτίωση στο βάρος και στην περιφέρεια της μέσης τους, όταν αυξάνουν το χρόνο και την ένταση της σωματικής δραστηριότητάς τους.

Σύμφωνα με τους ερευνητές, δεν υπάρχουν τα αναμενόμενα οφέλη για την υγεία αν η καθημερινή άσκηση είναι μόνο ήπια ή μέτρια, ακόμα κι αν ο χρόνος για αυτές τις δραστηριότητες αυξηθεί.

Αντίθετα, πιο κρίσιμος είναι ο χρόνος που αφιερώνεται για αληθινά έντονη άσκηση, ακόμα κι αν είναι λίγος. Σε όσα παιδιά ασκούνταν έντονα για πάνω από επτά λεπτά τουλάχιστον τη μέρα, τα οφέλη για την υγεία τους ήσαν σαφώς καλύτερα.

Πηγή: Πρώτο ΘΕΜΑ,
By myhnews.gr

Παιδί και άσχημες λέξεις

«Γιατί βρίζει;»

Μήπως το αγγελούδι σας χρησιμοποίησε στη συζήτηση άσχημες λέξεις; Σας έπιασε πανικός που ακούσατε βρισιές να βγαίνουν από το στόμα του; Μην ανησυχείτε! 

Η παιδοψυχολόγος κυρία.. Αθανασία Κουτσούκου, εξηγεί το πρόβλημα και προτείνει τρόπους αντιμετώπισής του. Εσείς ως γονείς, το μόνο που έχετε να κάνετε είναι να μην αγνοήσετε αυτή την κακή συνήθεια…
Την πρώτη φορά νομίζατε πως ήταν για αστείο! Τη δεύτερη φορά όμως που ακούσατε το παιδάκι σας να ξεστομίζει κάποιες όχι και τόσο «καλές» λέξεις, το γέλιο κόπηκε απότομα! Η πρώτη σας σκέψη; «Αποκλείεται το δικό μου το παιδί να μιλάει έτσι. Πώς είναι δυνατόν;».  
Μην παιδεύεστε άδικα! Υπάρχουν πολλοί έξυπνοι και μεθοδικοί τρόποι για να θέσετε τα σωστά όρια συμπεριφοράς στα μικρά σας…. «διαολάκια»!

Το βασικότερο όμως είναι να βρεθεί η ρίζα του προβλήματος. Με απλά λόγια, να εντοπιστούν οι λόγοι που ένα παιδί βρίζει. Η παιδοψυχολόγος κυρία Αθανασία Κουτσούκου εξηγεί πως «πράγματι, μία από τις πιο δύσκολες στιγμές για ένα γονιό είναι όταν το παιδί πει την πρώτη του ‘κακή’ λέξη. Είναι μία από τις στιγμές, όπου ο γονιός μένει να κοιτάζει το παιδί χωρίς να ξέρει αν και κατά πόσο πρέπει να το μαλώσει, ποιες είναι οι σωστές λέξεις που πρέπει να χρησιμοποιήσει και γενικότερα τι θα ήταν αποτελεσματικό, έτσι ώστε να μην ξαναβρεθεί αντιμέτωπος με μια παρόμοια συμπεριφορά». Εκείνη τη στιγμή, ένα βασικό ερώτημα γεννιέται: Γιατί βρίζει;

Σύμφωνα με την ειδικό, αυτό είναι κάτι που κάθε παιδί θα επιχειρήσει μια φορά στη ζωή του και είναι πολύ φυσιολογικό. Συνήθως χρησιμοποιεί αυτές τις λέξεις για πρώτη φορά, στην ηλικία των 2 ½ – 3 ετών. Είναι ακριβώς εκείνο το αναπτυξιακό στάδιο, όπου το παιδί εξερευνά τον κόσμο, τους ανθρώπους, τα πράγματα, τις λέξεις. Το στάδιο των άπειρων ερωτήσεων και των «φοβερών» ανακαλύψεων για το παιδί. Οι αρχικοί λόγοι λοιπόν, δεν είναι τόσο βαθιά ψυχολογικοί, όπως μπορεί να φοβούνται οι περισσότεροι γονείς. «Το παιδί θα πει άσχημες λέξεις, επειδή τις άκουσε στο δρόμο, στον παιδότοπο, στο σχολείο, σε φιλικό ή ακόμη και στο ίδιο μας το σπίτι. Το θέμα είναι όταν το παιδί συνεχίζει να χρησιμοποιεί κατ’ εξακολούθηση αυτές τις λέξεις. Σε αυτή τη περίπτωση είναι που πραγματικά γεννιέται το πρόβλημα», συμπληρώνει η κυρία Κουτσούκου.

Το παιδί μου βρίζει γιατί…
Όπως προαναφέραμε, ένας λόγος που το παιδί βρίζει είναι γιατί ενδεχομένως άκουσε τις κακές λέξεις στο σχολείο. Δύο άλλοι λόγοι μπορεί να είναι, η μίμηση της συμπεριφοράς των γονιών του ή ότι προσπαθεί να τραβήξει την προσοχή. Τι πραγματικά συμβαίνει;
«Όταν οι ίδιοι οι γονείς χρησιμοποιούν άσχημες λέξεις κατ’ εξακολούθηση μέσα ή έξω από το σπίτι ή σε περιπτώσεις έντονης διαμάχης, τότε δεν μπορούν να είναι εκείνοι που θα συμβουλεύσουν το παιδί τι πρέπει και τι δεν πρέπει να πει. Είναι σαν ένας καπνιστής να λέει στον άλλον πως δεν πρέπει να καπνίζει. Θα πρέπει λοιπόν να καταλάβουν πως το παιδί δεν μαθαίνει με αυτά που ακούει, αλλά με αυτά που βλέπει και πως οι γονείς είναι τα πρότυπά του». Έτσι, αν κάποιες φορές εσείς οι ίδιοι χρησιμοποιείτε όχι και τόσο καλές κουβέντες στον καθημερινό σας λόγο, μην παραξενευτείτε αν ακούσετε κάποιες από αυτές και από το στόμα του παιδιού σας. Είναι σχεδόν αναπόφευκτο, όταν τσακώνονται μεταξύ τους οι γονείς να τους «ξεφεύγουν» κάποιες άσχημες λέξεις. Τα παιδιά, καθώς γίνονται μάρτυρες μιας τέτοιας συμπεριφοράς, θεωρούν...