Μην προσπερνάς τον άστεγο ...

Η ματιά του με διαπερνούσε ενοχλητικά στο αργό περπάτημα μου λίγα μέτρα πιο πέρα...
Αναζητούσα κάτι άλλο, αλλα προεκυψε αυτο το βλεμμα που σαν να μου μιλουσε χωρις ηχο με καθηλωσε και με γεμισε ενοχες...
Εγω κρατωντας μια τυροπιτα και ενα μπουκαλι νερο αμεριμνος αλλα και ψυχρος, εκεινος ενας πεινασμενος και κομματιασμενος ψυχικα περιμενε οχι την τυροπιτα, αλλα το τελος που δεν ερχοταν...
Τον κοιταξα αλλη μια φορα και του την προσφερα μαζι το νερο...
Την πηρε στα χερια αλλα δεν την εφαγε...
«Ένα τσιγαρο εχεις να μου δωσεις;»
«Δεν καπνιζω», του λεω, αλλα τρεχω στο περιπτερο διπλα του και αγοραζω ενα πακετο, δεν θυμαμαι και ποια μαρκα...
Το προσφερω χαμογελωντας  και καθως απομακρυνομαι μη εχοντας να δωσω κατι αλλο, ξεκινησε η δικη του προσφορα!!!
«Το τσιγαρο με σκοτωνει, ενω η τυροπιτα ανανεώνει  το ραντεβου με την κολαση για αργοτερα...»
Τον κοιταζα σιωπηλος και ακινητος δειχνοντας του το ενδιαφερον που ζητουσε για να συνεχισει...

«Δεν με παιρνει ρε φιλε η Παναγια, με αφηνει εδω να ταλαιπωρουμαι, να βλεπω την πατριδα να στοιχειωνει και να μη μπορω να τη βοηθησω...
Τα παιδια και τους νεους να χανονται στην απελπισια, χωρις προοπτικη και ονειρα και λιωνω...
Τους αρρωστους αβοηθητους, τους γεροντες πεταμενους και εκεινα τα ορφανα ξεχασμένα στα ιδρυματα και μαυριζει η καρδια μου...
Ο Χριστός ειναι εδω συνεχεια διπλα μου και οσο τον παρακαλαω να με παρει μαζι του με αφηνει να κοιμηθω και ξαναρχεται μολις ξυπνησω...
Δεν εχω και αλλη παρεα αλλα ουτε και παραπονο...
Όποτε Τον φωναξω τρεχει συνεχεια να με ακουσει...
Αν ζητησεις απο τον πρωθυπουργο ακροαση δεν θα τον δεις ποτε...
Ο αρχοντας ομως ολου του κοσμου ερχεται αμεσως...»
 
Δακρυζει και σταματαει να μιλαει κοιτωντας αλλου...
Καθησα διπλα του και περιμενα να συνεχισει, ηταν τοσο ζεστα, παρα το κρυο, που νομιζες οτι εχει σομπα κοντα του...
Τωρα με κοιταζει και χαμογελαει...
«Δωρο απο τον χριστο ειναι η σομπα, μη σου πω οτι το βραδυ ξεσκεπαζομαι»
Χλωμιασα γιατι διαβασε τη σκεψη μου...
Καταλαβα οτι δεν ειναι τυχαιος ανθρωπος...

«Η δικαιοσυνη του Θεου ειναι πιο μεγαλη απο οτι φανταζεσαι...
Αν κανεις φονο, η ανθρωπινη επιεικια του δικαστηριου θα σε βγαλει απο τη φυλακη σε λιγα χρονια, ενω για το ιδιο αδικημα σου λενε οτι θα πας στην κολαση αιωνια...
Ειναι δυνατον ο ανθρωπος να ειναι ποιο επιεικης απο τον θεο;
Αν μετανοήσεις για τις πραξεις που σε βαραινουν, θα συγχωρεθεις αμεσως απο τον χριστο, γι αυτο να μην εισαι τοσο αυστηρος με τον εαυτο σου...
Δωσε του την ευκαιρια να διορθωθει και μη καταδιωκεσαι απο τους τυπους και το καθηκον...
Κανε την προσευχη σου παντα και μην αφηνεις τον εαυτο σου εξω απο την ευλογια του Χριστού...»

Θελω αν μπορεις να προσευχηθεις για εμενα, του ζηταω...
«Αν εγω φαω την τυροπιτα που μου προσφερες, εσυ θα χορτασεις;
Να προσευχεσαι στον χριστο οπως και εγω και να εχεις πιστη...»

Καθως σηκωνομαι να φυγω, ενω εκεινος πηρε την τυροπιτα στα χερια με κοιταζει χαμογελωντας και μου λεει:
«Τοση ωρα οι τρεις μας θα μπορουσαμε να παιξουμε και ξερή, αλλά μάλλον εσύ ήθελες μόνο να ακούσεις...
Ο φίλος μου θα σε βοηθήσει να βρεις αυτό που ζητάς...»

Ποτέ δεν περίμενα ότι παίρνοντας ένα πακέτο τσιγάρα και μια τυρόπιτα θα δεχόμουν σαν αντίτιμο την σοφία ενός άγνωστου άστεγου, τη δωρεάν ακτινογραφία των ανησυχιών μου και τη διαβεβαίωση ότι ο φίλος του ο Χριστός θα μου τις απαλύνει...

Οι άνθρωποι του Θεού βρίσκονται ανάμεσα μας και όποιος έχει ανοικτά μάτια μπορεί να δει το θέλημα Του αλλά και την χάρη Του, αυτήν που μεταμορφώνει έναν άστεγο σε σοφό, έναν άγνωστο σε φίλο, έναν άνθρωπο σε αδελφό !!!

+++

Αναρτήθηκε από ANARGYROS