«Το τηλεφώνημα που με λύγισε…»
.
.
Είναι από αυτές τις δύσκολες στιγμές που δεν ξέρεις πώς να
αντιδράσεις... Που ενώ έχεις την δυναμική να «βάζεις στη θέση τους»
καθημερινά θρασείς και ασεβείς ανθρώπους που κάποιες φορές μπορεί να
εκμεταλλεύονται το γεγονός ότι προέρχονται από αυτό που λέμε «εύπορες
οικογένειες», ή το ότι είναι... «υψηλά ιστάμενοι», στο άκουσμα μίας καταβεβλημένης μητέρας που ζητά απεγνωσμένα βοήθεια, λυγίζεις...
Σήμερα ήταν μία συνηθισμένη μέρα στο γραφείο... Η Ελένη
(αρχισυντάκτρια του Mothersblog.gr) κι εγώ, παραγγείλαμε καφέ και
ξεκινήσαμε να οργανώνουμε τα κείμενα και τη ροή της ημέρας. Χτυπά το
τηλέφωνό μου. Μία αδύναμη, ασθενική, σχεδόν τρεμάμενη φωνή μου ζητά απελπισμένα βοήθεια.
Δεν έχει ιδέα με ποιον μιλάει. Το μόνο που ξέρει είναι ότι πήρε
τηλέφωνο σε ένα site για μαμάδες και παιδιά. «Με λένε Ελπίδα... Μεγαλώνω
μόνη μου το παιδί μου, τη Δευτέρα μου κόβουν το ρεύμα και χρωστάω τρία
ενοίκια... Δεν έχω καμία βοήθεια, όλοι μου έχουν γυρίσει την πλάτη τους. Προσπάθησα να βάλω τέλος στη ζωή μου. Ίσως έτσι βοηθήσουν το παιδί μου. Κάντε κάτι να μας βοηθήσετε...».
Τότε έρχεται η στιγμή που παγώνεις. Εσύ περνάς καλά, το παιδί σου σφύζει από υγεία, υπάρχει πάντα φαγητό στο σπίτι... Ξέρεις ότι υπάρχει κρίση, αλλά ποτέ δεν σου χτύπησε την πόρτα η πείνα, η ανέχεια και η εξαθλίωση. Δε σε είδε ποτέ το παιδί σου να κλαις σπαρακτικά γιατί δεν μπορείς να του προσφέρεις τα απαραίτητα αγαθά. Δεν πέρασε ποτέ από το μυαλό σου να αυτοκτονήσεις, γιατί μόνο έτσι ίσως καταφέρεις να κάνεις τους άλλους να ασχοληθούν με το πρόβλημά σου... Μόνο έτσι ίσως καταφέρεις να προσελκύσεις το ενδιαφέρον τους.
«Μα τι είναι αυτά που λες; Η μητέρα είναι ό,τι πιο πολύτιμο έχει ένα παιδί... Δεν είναι δυνατόν να του στερήσεις την μητρική αγάπη», κατάφερα να ψελλίσω... «Το παιδί μου δε θα μεγαλώσει μόνο με αγάπη κυρία μου. Χρειάζεται γάλα, τροφή, ρούχα...», μου απάντησε αποστομωτικά συμπληρώνοντας «κι εγώ δεν είμαι ικανή να του τα προσφέρω». Δεν μπορώ ούτε καν να φανταστώ σε τι βαθμό πληγώθηκε η καρδιά αυτού του παιδιού και τι κουβαλάει η αθώα ψυχούλα του...
Οποιαδήποτε γυναίκα θα μπορούσε να βρίσκεται στη θέση της Ελπίδας. Είμαστε σχεδόν συνομήλικες, με τη διαφορά ότι εκείνη μεγαλώνει μόνη της το επτάχρονο παιδάκι της, χωρίς καμία βοήθεια από πουθενά. Είμαστε και οι δύο γυναίκες, με τη διαφορά ότι εκείνη καταπατά τον όποιο εγωισμό διαθέτει για να σώσει το παιδί της, ενώ εγώ κάθομαι στην δερμάτινη πολυθρόνα του γραφείου μου και γράφω στο laptop μου.
Ξέρω καλά ότι δεν πρέπει να νιώθω τύψεις και ενοχές για ό,τι μου έχει χαρίσει η ζωή μέχρι σήμερα. Γιατί στην πραγματικότητα δούλεψα σκληρά για να τα αποκτήσω. Όχι, δεν εξομολογούμαι για κάτι...
Δε μπορώ όμως να μην σας γράψω γι' αυτή μου την εμπειρία...
Αγαπητή Ελπίδα, το λιγότερο που μπορώ να κάνω είναι να δημοσιοποιήσω την ιστορία σου... Έτσι ίσως αγγίξουμε κάποιες ευαίσθητες χορδές ανθρώπων που διατίθενται να σε βοηθήσουν... Μακάρι να καταφέρουμε να σου χαρίσουμε την ελπίδα...
Ελπίδα, τηλέφωνο επικοινωνίας 6972331053
Μηνύματά στο Mothersblog.gr εδώ!
Τότε έρχεται η στιγμή που παγώνεις. Εσύ περνάς καλά, το παιδί σου σφύζει από υγεία, υπάρχει πάντα φαγητό στο σπίτι... Ξέρεις ότι υπάρχει κρίση, αλλά ποτέ δεν σου χτύπησε την πόρτα η πείνα, η ανέχεια και η εξαθλίωση. Δε σε είδε ποτέ το παιδί σου να κλαις σπαρακτικά γιατί δεν μπορείς να του προσφέρεις τα απαραίτητα αγαθά. Δεν πέρασε ποτέ από το μυαλό σου να αυτοκτονήσεις, γιατί μόνο έτσι ίσως καταφέρεις να κάνεις τους άλλους να ασχοληθούν με το πρόβλημά σου... Μόνο έτσι ίσως καταφέρεις να προσελκύσεις το ενδιαφέρον τους.
«Μα τι είναι αυτά που λες; Η μητέρα είναι ό,τι πιο πολύτιμο έχει ένα παιδί... Δεν είναι δυνατόν να του στερήσεις την μητρική αγάπη», κατάφερα να ψελλίσω... «Το παιδί μου δε θα μεγαλώσει μόνο με αγάπη κυρία μου. Χρειάζεται γάλα, τροφή, ρούχα...», μου απάντησε αποστομωτικά συμπληρώνοντας «κι εγώ δεν είμαι ικανή να του τα προσφέρω». Δεν μπορώ ούτε καν να φανταστώ σε τι βαθμό πληγώθηκε η καρδιά αυτού του παιδιού και τι κουβαλάει η αθώα ψυχούλα του...
Οποιαδήποτε γυναίκα θα μπορούσε να βρίσκεται στη θέση της Ελπίδας. Είμαστε σχεδόν συνομήλικες, με τη διαφορά ότι εκείνη μεγαλώνει μόνη της το επτάχρονο παιδάκι της, χωρίς καμία βοήθεια από πουθενά. Είμαστε και οι δύο γυναίκες, με τη διαφορά ότι εκείνη καταπατά τον όποιο εγωισμό διαθέτει για να σώσει το παιδί της, ενώ εγώ κάθομαι στην δερμάτινη πολυθρόνα του γραφείου μου και γράφω στο laptop μου.
Ξέρω καλά ότι δεν πρέπει να νιώθω τύψεις και ενοχές για ό,τι μου έχει χαρίσει η ζωή μέχρι σήμερα. Γιατί στην πραγματικότητα δούλεψα σκληρά για να τα αποκτήσω. Όχι, δεν εξομολογούμαι για κάτι...
Δε μπορώ όμως να μην σας γράψω γι' αυτή μου την εμπειρία...
Αγαπητή Ελπίδα, το λιγότερο που μπορώ να κάνω είναι να δημοσιοποιήσω την ιστορία σου... Έτσι ίσως αγγίξουμε κάποιες ευαίσθητες χορδές ανθρώπων που διατίθενται να σε βοηθήσουν... Μακάρι να καταφέρουμε να σου χαρίσουμε την ελπίδα...
Ελπίδα, τηλέφωνο επικοινωνίας 6972331053
Μηνύματά στο Mothersblog.gr εδώ!
Παρασκευή, 07 Ιουν 2013 14:23 Despoina’s little stories
Πηγή: mothersblog.gr
No comments:
Post a Comment