Ενός λεπτού κραυγή…

Ενός λεπτού κραυγή για κάθε στιγμή που σωπάσαμε…

Ωραία, πάει κι αυτό.

Τώρα τι μένει; Α, να ζήσω! Αυτό. 

Να μην ξεχάσω αυτό, να ζήσω!

Πώς παίζουν τα παιδιά έξω στην αλάνα και τσιρίζουν όλο ευτυχία 
και χορεύουν όπως να’ναι 

και γελάνε και τσακίζονται απ’ το πολύ παιχνίδι …;

Έτσι! Έτσι ακριβώς να ζήσω! 

Νipio.net