Λυκούργου «Κατὰ Λεωκράτους» 95-96
Το Αρχαίο Κείμενο
Λέγεται γοῦν ἐν Σικελίᾳ (εἰ γὰρ καὶ μυθωδέστερόν ἐστιν,
ἀλλ’ ἁρμόσει καὶ
ὑμῖν ἅπασι τοῖς νεωτέροις ἀκοῦσαι) ἐκ τῆς Αἴτνης ῥύακα πυρὸς γενέσθαι∙
τοῦτον δὲ ῥεῖν φασιν ἐπί τε τὴν ἄλλην χώραν, καὶ δὴ καὶ πρὸς πόλιν
τινὰ
τῶν ἐκεῖ κατοικουμένων.
Τοὺς μὲν οὖν ἄλλους ὁρμῆσαι πρὸς φυγήν, τὴν
αὑτῶν σωτηρίαν ζητοῦντας, ἕνα δέ τινα τῶν νεωτέρων, ὁρῶντα τὸν πατέρα
πρεσβύτερον ὄντα καὶ οὐχὶ δυνάμενον ἀποχωρεῖν, ἀλλὰ ἐγκαταλαμβανόμενον
ὑπὸ τοῦ πυρός, ἀράμενον φέρειν. Φορτίου δ’ οἶμαι προσγενομένου καὶ
αὐτὸς
ἐγκατελήφθη.
Ὅθεν δὴ καὶ ἄξιον θεωρῆσαι τὸ θεῖον, ὅτι τοῖς ἀνδράσιν
τοῖς ἀγαθοῖς εὐμενῶς ἔχει. Λέγεται γὰρ κύκλῳ τὸν τόπον ἐκεῖνον
περιρρυῆναι τὸ
πῦρ καὶ σωθῆναι τούτους μόνους, ἀφ’ ὧν καὶ τὸ χωρίον ἔτι καὶ νῦν
προσαγορεύεσθαι τῶν εὐσεβῶν χῶρον∙ τοὺς δὲ ταχεῖαν τὴν ἀποχώρησιν
ποιησαμένους καὶ τοὺς ἑαυτῶν γονέας ἐγκαταλιπόντας ἅπαντας ἀπολέσθαι.
.
Μετάφραση
Λέγεται λοιπόν ότι στη Σικελία (γιατί αν και μοιάζει με μύθο, ταιριάζει
όμως να την ακούσετε και εσείς όλοι οι νεότεροι) ξεχύθηκε πύρινο ποτάμι
από την Αίτνα• αυτό λοιπόν λένε ότι έρεε προς την υπόλοιπη χώρα, και
μάλιστα προς κάποια πόλη από αυτές που βρίσκονταν εκεί.
[Λένε ακόμη], ότι οι άλλοι όρμησαν να φύγουν ζητώντας τη σωτηρία τους, ένας όμως από τους νεότερους, επειδή έβλεπε ότι ο πατέρας του ήταν γέρος και δεν μπορούσε να φύγει, και ότι μένει αποκλεισμένος, αφού τον σήκωσε στους ώμους του, τον μετέφερε.
Επειδή όμως, όπως νομίζω, προστέθηκε φορτίο, αποκλείσθηκε και ο ίδιος.[Λένε ακόμη], ότι οι άλλοι όρμησαν να φύγουν ζητώντας τη σωτηρία τους, ένας όμως από τους νεότερους, επειδή έβλεπε ότι ο πατέρας του ήταν γέρος και δεν μπορούσε να φύγει, και ότι μένει αποκλεισμένος, αφού τον σήκωσε στους ώμους του, τον μετέφερε.
Από αυτό το γεγονός αξίζει να προσέξουμε ότι το θείο δείχνει συμπάθεια στους αγαθούς (ενάρετους) ανθρώπους.
Γιατί, λέγεται ότι κυκλικά στον τόπο
εκείνο έτρεξε η λάβα και σώθηκαν μόνο αυτοί, από τους οποίους και η
τοποθεσία ακόμη και σήμερα ονομάζεται «χώρος των ευσεβών»• αντίθετα
εκείνοι που έφυγαν γρήγορα εγκαταλείποντας τους γονείς τους, χάθηκαν
όλοι.
Εάν επιτρέπεται ο ελεύθερος σχολιασμός (γιατί είχα σχολιάσει κάτ στο παρελθόν αλλά δεν εμφανίστηκε ποτέ...), θα πω πως η προσπάθεια υποστήριξης της εντολής "τίμα τον πατέρα σου..." είναι άστοχη, αφού συνοδεύεται από λογικά άλματα, παρερμηνείες μιας αφήγησης κλπ κλπ.
ReplyDeleteΤο να βοηθήσεις έναν ηλικιωμένο (ή ένα παιδί) είναι απλή πράξη ανθρωπιάς, είτε είναι γονέας σου είτε όχι.
Το να τύχει κάποιοι να σωθούν ενώ κάποιοι να χαθούν, ουδόλως οφείλεται σε εξωγήινη παρέμβαση, αλλά σε συμπτώσεις ή σε λάθος επιλογές.
Είναι παράλογο να νομίζει κανείς ότι η ιστορία γράφεται με μερική σεναριακή υποστήριξη ώστε να παράγει συγκεκριμένα συμπεράσματα...
Ο συγγραφέας ενός σεναρίου το ελέγχει απόλυτα. Είτε γράφει για να δώσει μηνύματα είτε για να αφηγηθεί μια ιστορία, είναι στο χέρι του.
Ένα παντοδύναμο όν που παρακολουθεί και επεμβαίνει σε συγκεκριμένες περιπτώσεις μοιάζει με παιδάκι ή με άτομο με ψυχολογικά προβλήματα, για να μην πούμε ότι διακατέχεται από πολύ κακόγουστο χιούμορ...
Στο θέμα, η αγάπη προς τους γονείς είναι δεδομένη, ξεκινάει από τον θαυμασμό λόγω μεγέθους και δυνατοτήτων (που τα παιδιά ως μικρά δεν έχουν) και είναι λογικό.
Ο σεβασμός όμως μόνο κερδίζεται και μάλιστα με πολύ κόπο.
Όταν υπάρχουν γονείς που κακοποιούν τα παιδιά τους άμεσα ή έμμεσα, οι εντολές ..."πάνε περίπατο" και καμία υποχρέωση δεν έχουν τα παιδιά (τους) να τους σέβονται.
Σωστά;
Να τα λέμε αυτά και να μην βερμπαλίζουμε άκριτα ότι μας λένε...
Ευχαριστώ για την φιλοξενία.