O Ιπποκράτης στο Μουσείο Γουλανδρή Φυσικής Ιστορίας

Η έκθεση θα διαρκέσει ως τις 25 Ιουνίου.

.
Η έκθεση «Ιπποκρατική Ιατρική διά μέσου των αιώνων», που εγκαινιάστηκε πρόσφατα στο Μουσείο Γουλανδρή Φυσικής Ιστορίας (Λεβίδου 13, Κηφισιά), είναι αφιερωμένη στην ιστορία της αρχαίας ελληνικής ιατρικής. 
 .

«Ιπποκράτης 2.500 χρόνια»

Στα εκθέματα περιλαμβάνονται αρχαία χρυσά, αργυρά και χάλκινα νομίσματα με ιατρικά θέματα, χειρουργικά εργαλεία του 3ου αιώνα μ.χ., μετάλλια και εικόνες του Ιπποκράτη ενώ ιδιαίτερη έμφαση θα δοθεί στις θεραπευτικές ιδιότητες των φυτών και των βοτάνων. 
 .
Εκτίθενται επίσης απεικονίσεις Ιπποκρατικών και Διοσκουριδικών φυτών από την συλλογή έργων της Νίκης Γουλανδρή καθώς και ζωγραφικοί πίνακες Ιπποκρατικών φυτών 75 σύγχρονων Ελλήνων καλλιτεχνών.
 .
Παράλληλα με την έκθεση πραγματοποιούνται διαλέξεις Ελλήνων και ξένων ομιλητών πάνω στην αρχαία ελληνική ιατρική και τη χρήση των φυτών στη σημερινή φαρμακολογία, αρωματοθεραπεία και κοσμετολογία.
Την διοργάνωση στηρίζουν το Διεθνές Ιπποκράτειο Ίδρυμα και η Αστική μη-κερδοσκοπική Εταιρεία «Ιπποκράτης 2.500 χρόνια» που σκοπό έχουν την έρευνα, τη μελέτη και τη διάδοση του Ιπποκρατικού έργου.  
.
περισσότερα εδώ

Χρειαζόμαστε καλύτερους δασκάλους; Ναι, αλλά και καλύτερους γονείς

«Και μόνο να ρωτήσεις το παιδί σου πώς ήταν η μέρα του στο σχολείο και να δείξεις γνήσιο ενδιαφέρον για τα μαθήματα που κάνει, μπορεί να έχει την ίδια αποτελεσματικότητα με ώρες φροντιστηρίου. Είναι κάτι που μπορεί να κάνει ο κάθε γονιός, άσχετα από το μορφωτικό ή το κοινωνικό του επίπεδο» 
.
Αναμφίβολα, ένας καλός δάσκαλος μπορεί να επιδράσει σε μεγάλο βαθμό στην επίδοση ενός μαθητή: χρειάζεται να στρατολογούμε, να εκπαιδεύουμε και να ανταμείβουμε τέτοιους δασκάλους. 

Υπάρχει όμως και κάτι άλλο που δείχνουν νεότερες μελέτες: χρειαζόμαστε και καλύτερους γονείς. Οι γονείς που εστιάζουν στην εκπαίδευση των παιδιών τους μπορούν κι αυτοί να επιδράσουν θετικά στις επιδόσεις τους.

Better Teachers? Yes, But Better Parenting Too

Οι καλύτεροι γονείς μπορούν να κάνουν τον κάθε δάσκαλο
πιο αποτελεσματικό.

Κάθε τρία χρόνια, ο Οργανισμός Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης (ΟΟΣΑ) διεξάγει διαγωνισμούς ως μέρος του Διεθνούς Προγράμματος Αξιολόγησης Μαθητών (PISA), κατά τους οποίους εξετάζει 15χρονους, σε οικονομικά ανεπτυγμένες χώρες, ως προς την κατανόηση γραπτού κειμένου και την ικανότητά τους να χρησιμοποιούν ό, τι έχουν μάθει στα μαθηματικά και τις επιστήμες για να λύσουν πραγματικά προβλήματα. Οι 15χρονοι της Αμερικής [και της Ελλάδας, πρέπει να προσθέσουμε, σ. τ. μ.] υπολείπονται κατά πολύ των συνομηλίκων τους από χώρες όπως η Σιγκαπούρη και η Φινλανδία.

Για να κατανοηθεί καλύτερα γιατί άλλοι μαθητές αριστεύουν και άλλοι όχι, ο Αντρέας Σλάιχερ, ο οποίος επιβλέπει τις εξετάσεις του PISA, πήρε την πρωτοβουλία να κοιτάξει και πέρα από τις σχολικές τάξεις. Ετσι (το 2006 σε 4 χώρες και το 2009 σε άλλες 17) η ομάδα του PISA πήρε συνεντεύξεις από γονείς 5.000 μαθητών σχετικά με το πώς ανατρέφουν τα παιδιά τους και κατόπιν συνέκρινε τις απαντήσεις με τα αποτελέσματα των εξετάσεων. 

Πριν από λίγο καιρό, το PISA δημοσίευσε τα τρία κύρια ευρήματα της έρευνας: «Οι 15χρονοι μαθητές που οι γονείς τους διάβαζαν συχνά βιβλία μαζί τους την πρώτη χρονιά του δημοτικού», μου συνόψισε ο Α. Σλάιχερ, «εμφάνισαν σημαντικά καλύτερα αποτελέσματα από εκείνους που οι γονείς τους διάβαζαν μαζί τους σπανίως ή καθόλου. Δεύτερον, το πλεονέκτημα όσον αφορά τους μαθητές που οι γονείς τους τους διάβαζαν στα πρώτα σχολικά τους χρόνια είναι προφανές, ανεξαρτήτως κοινωνικοοικονομικού υπόβαθρου. Και τρίτον, η ενασχόληση των γονιών με τα 15χρονα παιδιά τους συνδέεται επίσης στενά με τις καλύτερες επιδόσεις στο PISA».

Ο Σλάιχερ μου εξήγησε ότι «και μόνο να ρωτήσεις το παιδί σου πώς ήταν η μέρα του στο σχολείο και να δείξεις γνήσιο ενδιαφέρον για τα μαθήματα που κάνει μπορεί να έχει την ίδια αποτελεσματικότητα με ώρες φροντιστηρίου. Είναι κάτι που μπορεί να κάνει ο κάθε γονιός, άσχετα από το μορφωτικό ή το κοινωνικό του επίπεδο».

Το είδος της γονεϊκής ενασχόλησης είναι επίσης σημαντικό. Όπως σημειώνεται, π. χ., στην έρευνα του PISA, «η διαφορά επίδοσης στην κατανόηση κειμένου είναι μεγαλύτερη, όταν οι γονείς διαβάζουν βιβλία με τα παιδιά τους, όταν μιλούν μαζί τους για το τι έκαναν στη διάρκεια της μέρας και όταν τους αφηγούνται ιστορίες», ενώ είναι μικρότερη όταν απλώς παίζουν με τα παιδιά τους.

Πρόσφατη μελέτη του αμερικανικού Κέντρου Δημόσιας Εκπαίδευσης κατέληξε σε παρεμφερή ευρήματα, που δημοσιεύτηκαν από τη διευθύντρια του Κέντρου, Πατ Μπαρθ, στο τελευταίο τεύχος της American School Board Journal. Η μελέτη «Πώς η γονεϊκή φροντίδα επηρεάζει τις σχολικές επιδόσεις» κατέληξε σε συμπεράσματα που «προκαλούν κάποια έκπληξη», όπως γράφει η Π. Μπαρθ. «Η γονεϊκή ενασχόληση μπορεί να πάρει πολλές μορφές, όμως μόνο ορισμένες από αυτές σχετίζονται με υψηλότερες μαθητικές επιδόσεις. Οι γονεϊκές δράσεις που υποστηρίζουν τη μάθηση των παιδιών στο σπίτι είναι πιο πιθανό να επηρεάσουν θετικά τα ακαδημαϊκά επιτεύγματα στο σχολείο».

«Ελέγχετε τη σχολική δουλειά του παιδιού στο σπίτι· βεβαιώνεστε ότι το παιδί πηγαίνει στο σχολείο· ανταμείβετε τις προσπάθειές του και συζητάτε ενθαρρυντικά την ιδέα να πάει στο πανεπιστήμιο. Όλα αυτά συνδέονται με την καλύτερη παρακολούθηση των μαθημάτων, υψηλότερους βαθμούς και καλύτερη προετοιμασία για το πανεπιστήμιο».

Χωρίς αμφιβολία, δεν υπάρχει υποκατάστατο του καλού δασκάλου. Είναι ό, τι πιο πολύτιμο για την εκπαίδευση. Όμως, ας μη ρίχνουμε όλο το βάρος στους δασκάλους. Οι καλύτεροι γονείς μπορούν να κάνουν τον κάθε δάσκαλο πιο αποτελεσματικό.

Του Thomas L. Friedman / New York Times / Καθημερινή

Η Προσκύνηση του Σταυρού

Ο Χριστός πήρε στον ώμο Του τον Σταυρό πάνω στον οποίο επρόκειτο να σταυρωθεί και τον κουβάλησε σε όλη τη διαδρομή για τον Γολγοθά.

Ο Σταυρός τεράστιος, βαρύς, ασήκωτος. Ο Χριστός βασανισμένος με τα χειρότερα μαρτύρια, σωματικά και ψυχικά. Εγκαταλελειμμένος από όλους. Κουβαλάει τον Σταυρό του, κουράζεται, κοντεύει να λιποθυμήσει, γονατίζει, πέφτει. Αλλά προσπαθεί να ξανασηκωθεί να ολοκληρώσει την τρομερή διαδρομή.

Το βάρος του Σταυρού, δεν είναι μόνο το βάρος του ξύλου. Είναι και το βάρος όλων όσων έχει κάνει η ανθρωπότητα. Είναι το βάρος των ανθρώπων σε όλη τους την πορεία. Αυτό το ασήκωτο βάρος, αυτό επωμίσθηκε ο Χριστός για όλους εμάς.

Και καθάρισε, άπαξ δια παντός. Πλήρωσε προσωπικά ο ίδιος για τις δικές μας … ανομίες. Θυσιάστηκε. Έδωσε το μεγαλύτερο αντίτιμο. Την Ζωή Του. Και αυτό συμβαίνει κάθε φορά. Κάθε φορά που μετανιώνω, κάθε φορά διαγράφεται το χρέος.

Και ο Σταυρός υψώθηκε και κρεμάστηκε εκεί ο Χριστός. Υψώθηκε και έμεινε σημείο αναφοράς στους αιώνες των αιώνων, για όλους τους λαούς της γης, ως το σύμβολο της υπέρτατης θυσίας.

Από αυτό το σύμβολο, αντλεί ο κάθε πιστός δύναμη και μ’ αυτή τη δύναμη πορεύεται. Και είπε ο Χριστός: «όστις θέλει οπίσω μου ακολουθείν, απαρνησάσθω εαυτόν και αράτω τον σταυρόν αυτού και ακολουθήτω μοι» (Μαρκ.8,34). Είναι ο σταυρός που σηκώνει ο καθένας, πλούσιος ή φτωχός για να πορευτεί σ’ αυτή τη ζωή. Κι όσο προσβλέπει στον Σταυρό του Χριστού τόσο αντέχει και πορεύεται. Κι όσο έχει πρότυπο την Υπέρτατη Θυσία, τόσο υπομένει τα δεινά της δικής του ζωής.

Αυτός ο Σταυρός, ως Ιστορικό γεγονός, ως Σύμβολο Πίστης, ως σημείο Αναφοράς, ως Υπέρτατο Μαρτύριο, ως Πηγή Ζωής που προκάλεσε την Ανάσταση, ως αντίδοτο της Αμαρτίας, ως όπλο κατά του κακού, αυτός τιμάται σήμερα. Αυτόν Προσκυνούμε.

Είναι ο Σταυρός πού κάνουμε κάθε φορά που στα δύσκολα λέμε: Παναγία μου και Χριστέ μου.

Επί της Γ΄ Κυριακής Των Νηστειών - Της Σταυροπροσκυνήσεως 

hamomilaki

Ο Κάρολος και ο Βασίλειος

Ο Κάρολος καλά τα είπε, αλλά Δικαιοσύνη εκτός Θεού, 

προκοπή δεν έχει. Είναι κενό γράμμα.

Τα μαρξιστικά χειρόγραφα του 1844 

Τα "Οικονομικά και Φιλοσοφικά Χειρόγραφα", που ο ίδιος ο Μαρξ δεν πρόφτασε να δει τυπωμένα καθώς παρουσιάστηκαν για πρώτη φορά το 1927 στη Σοβιετική Ένωση, στην ουσία είναι μια σειρά από σημειώσεις του, γραμμένες ανάμεσα στον Απρίλιο και τον Αύγουστο του 1844. 

Εκεί ο Μαρξ διατύπωσε αρχικά την οικονομική του ανάλυση καλύπτοντας ένα ευρύ φάσμα θεμάτων, που περιλαμβάνει την ατομική ιδιοκτησία, τον κομμουνισμό και το χρήμα. Είναι δε περισσότερο γνωστά ως οι πρώτες διατυπώσεις της προσέγγισής του για τις συνθήκες του καπιταλισμού στις σύγχρονες βιομηχανικές κοινωνίες που οδηγούν στην αποξένωση, την αλλοτρίωση των εργατών από την ίδια τους τη ζωή.  

Η Αυγή 13/09/2012

« ... (3) Ο κομμουνισμός (ii) είναι το θετικό ξεπέρασμα της ατομικής ιδιοκτησίας σαν ανθρώπινη αυτο-αποξένωση και για το λόγο αυτό πραγματική ιδιοποίηση της ανθρώπινης ουσίας μέσα από τον άνθρωπο και για τον άνθρωπο. Είναι η πλήρης αποκατάσταση του ανθρώπου στον εαυτό του, σαν κοινωνικής, δηλαδή, σαν ανθρώπινης ύπαρξης. Μιας αποκατάστασης που απέκτησε συνείδηση και συντελέστηκε μέσα σ'όλον το πλούτο της ανάπτυξης των προηγούμενων περιόδων. Αυτός ο κομμουνισμός, σαν απόλυτα αναπτυγμένος νατουραλισμός, ισοδυναμεί με τον ανθρωπισμό και σαν απόλυτα αναπτυγμένος ανθρωπισμός ισοδυναμεί με τον νατουραλισμό. Είναι η γνήσια επίλυση της σύγκρουσης μεταξύ ανθρώπου και φύσης, και μεταξύ ανθρώπου και ανθρώπου η αληθινή επίλυση της σύγκρουσης ανάμεσα στη ζωή και το όν, ανάμεσα στην αντικειμενοποίηση και την αυτοεπιβεβαίωση, ανάμεσα στην ελευθερία και την αναγκαιότητα, ανάμεσα στο άτομο και το είδος. Αυτός ο κομμουνισμός είναι η λύση του αινίγματος της ιστορίας και το ξέρει μόνος του ότι είναι αυτή η λύση. ...

Αλλοτρίωση

(ii) Αφού συζήτησε τη φύση του πρωτόγονου κομμουνισμού ο Μαρξ προχωρά τώρα και περιγράφει τη δική του έννοια για τον κομμουνισμό.» PRAXIS: Μαρξιστική επιθεώρηση θεωρίας και πολιτικής

Παρότι η έννοια της αλλοτρίωσης δεν είναι άγνωστη (Ζαν Ζακ Ρουσσώ, Φρίντριχ Ένγκελς), ο Μαρξ την εξετάζει μέσα από το πρίσμα της εργασίας. Αναφέρθηκε στην έννοια της αλλοτρίωσης, η οποία θεωρεί ότι ανεξάρτητα από το αν αποτελεί συνειδητή κατάσταση ή όχι για τους εργαζόμενους, σαν έννοια είναι συνυφασμένη με το καπιταλιστικό σύστημα. Για τον Μαρξ, η αλλοτρίωση είναι φαινόμενο που πηγάζει από την θέση των παραγωγικών μέσων και τις συνθήκες της παραγωγής. Ο εργαζόμενος παράγει προς συμφέρον άλλων προκειμένου να εξασφαλίσει τα απαραίτητα προς επιβίωση. Με αυτό τον τρόπο μετατρέπεται σε εμπόρευμα, οδηγείται στην εξαθλίωση η οποία αυξάνεται, χάνει την προσωπικότητά του και είναι αποκλεισμένος από τον έλεγχο των συνθηκών της εργασίας του. Αυτό έχει ως συνέπεια την αποξένωση από το προϊόν εργασίας του από την διαδικασία παραγωγής, από τους άλλους ανθρώπους. Αλλά και όλοι είναι αποξενωμένοι από την ίδια τους την φύση. Κατά συνέπεια, η εξάλειψη στην αλλοτρίωση της εργασίας μπορεί να επιτευχθεί μόνο με την κατάργηση της ατομικής ιδιοκτησίας. Καρλ Μαρξ Από τη Βικιπαίδεια

♰♰♰

Αλλά...

1500 χρόνια πριν, ο Μ. Βασίλειος έγραφε:

♰ Τελειότατη κοινωνία ονομάζω αυτήν, όπου έχει καταργηθεί η ιδιοκτησία, έχουν εκλείψει οι προσωπικές διαφορές και έχουν εξαφανιστεί οι έριδες και οι φιλονικίες. Είναι η κοινωνία, όπου όλα είναι κοινά, οι ψυχές, οι γνώμες, τα σώματα, και όλα εκείνα με τα οποία τρέφονται τα σώματα. Κοινός είναι ο Θεός, κοινή η ευσέβεια, κοινή η σωτηρία, κοινά τα αγωνίσματα, κοινοί οι πόνοι, κοινά τα στεφάνια της δόξας. Οι πολλοί ένας είναι και αυτός ο ένας δεν υπάρχει μόνος του, αλλά ζει μέσα στους πολλούς

(«Ασκητικές Διατάξεις», Βιβλιοθήκη Ἑλλήνων Πατέρων καί Ἐκκλησιαστικῶν Συγγραφέων (Β.Ε.Π.Ε.Σ.), ἐκδ. Ἀποστολικῆς Διακονίας, τόμ. 57 σσ. 42-43, 1). 

♰♰♰

♰ «Άριστη κοινωνία εγώ ονομάζω εκείνη στην οποία δεν υπάρχει ιδιοκτησία, ούτε αντιθέσεις και δεν συμβαίνουν ταραχές, φιλονικίες και έριδες. Όλα δε αυτά σ’ αυτή την κοινωνία να είναι κοινά…Οι πολλοί να είναι ένας και ο ένας να μην είναι μόνος, αλλά μέσα στους πολλούς. Τι είναι καλύτερο και ωραιότερο από μια τέτοια κοινωνία; Τι πιο πολύτιμο μπορεί να βρεθεί από αυτήν την σύνδεση και την ένωση των πολιτών; Τι πιο ωραίο από την ανάμιξη των ηθών και των ψυχών; Άνθρωποι που προέρχονται από διάφορη γενιά και καταγωγή μόνιασαν τόσο πολύ, ώστε να φαίνονται σαν μια ψυχή σε πολλά σώματα και τα πολλά σώματα να φαίνονται ότι είναι όργανα ενός ανθρώπου. Ο άρρωστος στο σώμα έχει πολλούς που υποφέρουν μαζί του κατά τη διάθεση, ο άρρωστος και απογοητευμένος στην ψυχή έχει πολλούς που τον θεραπεύουν και τον ανορθώσουν. Ο ένας είναι δούλος στον άλλο, ο ένας είναι κύριος στον άλλο…Με την αγάπη υποτάσσονται αυτοί οι ελεύθεροι ο ένας στον άλλο και με το αυθαίρετο της γνώμης τους φυλάττουν την ελευθερία τους» Μέγα Βασιλείου, «Ασκητικές Διατάξεις»

♰♰♰

♰ «Το ψωμί που αποθηκεύεις είναι του πεινασμένου, τα ρούχα που συσσωρεύεις είναι του γυμνού, τα παπούτσια που τα΄χεις και σαπίζουν είναι του ξυπόλυτου, τα λεφτά που θάβεις για να μην στα κλέψουν είναι του φτωχού. Είναι τόσοι αυτοί που αδικείς όσοι αυτοί που θα μπορούσες να βοηθήσεις».  «Ασκητικές Διατάξεις» του Αγίου Βασιλείου

♰♰♰

♰ Αυτός που αγαπάει τον συνάνθρωπό του δεν κατέχει τίποτε περισσότερο από αυτόν… Όσο κάποιος πλεονάζει στον πλούτο, τόσο υστερεί στην αγάπη

(«Προς τους πλουτούντας», Β.Ε.Π.Ε.Σ. τόμ. 54, εκδ. Απ. Διακονίας, Αθήνα 1976, σελ. 67, 1). 

♰♰♰

♰ Αυτό κάνουν οι πλούσιοι. Μαζεύουν τα αγαθά που είναι κοινά για όλους τους ανθρώπους και τα θεωρούν αποκλειστικά δικά τους... 

Αν αυτός που απογυμνώνει τον ντυμένο ονομάζεται λωποδύτης, αυτός που δεν ντύνει το γυμνό, αν και μπορεί να το κάνει, δεν είναι το ίδιο; Το ψωμί που φυλάς στην αποθήκη σου είναι του φτωχού. Τα ρούχα που κρατάς κρυμμένα στην αποθήκη σου είναι του γυμνού. Τα υποδήματα που σαπίζουν αχρησιμοποίητα είναι του ξυπόλυτου. Τα χρήματα που κρύβεις βαθιά στη γη είναι του φτωχού. Λοιπόν, τόσους αδικείς, όσους θα μπορούσες να βοηθήσεις και το αρνήθηκες

(Εις το «καθελώ μου τας αποθήκας», Β.Ε.Π.Ε.Σ., τόμ. 54, εκδ. Απ. Διακονίας, Αθήνα 1976, σελ. 64-65, 7-8). Ομιλία Βασιλείου του Μεγάλου, στο χωρίο του Ευαγγελίου «καθελῶ μου τὰς ἀποθήκας καὶ μείζονας οἰκοδομήσω, καὶ συνάξω ἐκεῖ πάντα τὰ γενήματά μου καὶ τὰ ἀγαθά μου» (Λουκά 12, 18), Παραβολή του άφρονος πλουσίου.

 ♰♰♰

Χίλια πεντακόσια χρόνια πριν τα είπε αυτά ο Μέγας Άγιος Βασίλειος και δεν τα είπε μόνο, τα έκανε Πράξη:  Καταγόταν από οικογένεια πλούσιων γαιοκτημόνων, σπούδασε στην Ακαδημία Πλάτωνος στην Αθήνα, Επέστρεψε στην Καισαρεία το καλοκαίρι του 356μ.Χ. και συνεχίζοντας την παράδοση του πατέρα του, έγινε καθηγητής της ρητορικής. Το 358 μ.Χ. επηρεασμένος από το θάνατο του αδερφού του μοναχού Ναυκρατίου, καθώς και με την παρότρυνση της αδερφής του Μακρίνας, βαπτίζεται Χριστιανός, και αποφασίζει να αφιερώσει τον εαυτό του στην ασκητική πολιτεία. 

Αποσύρθηκε λοιπόν σε ένα κτήμα της οικογενείας του στον Πόντο. Μετά την βάπτιση του δώρισε στους φτωχούς και στην εκκλησία όλη την περιουσία του.

το χαμομηλάκι