Η Προσκύνηση του Σταυρού

Ο Χριστός πήρε στον ώμο Του τον Σταυρό πάνω στον οποίο επρόκειτο να σταυρωθεί και τον κουβάλησε σε όλη τη διαδρομή για τον Γολγοθά.

Ο Σταυρός τεράστιος, βαρύς, ασήκωτος. Ο Χριστός βασανισμένος με τα χειρότερα μαρτύρια, σωματικά και ψυχικά. Εγκαταλελειμμένος από όλους. Κουβαλάει τον Σταυρό του, κουράζεται, κοντεύει να λιποθυμήσει, γονατίζει, πέφτει. Αλλά προσπαθεί να ξανασηκωθεί να ολοκληρώσει την τρομερή διαδρομή.

Το βάρος του Σταυρού, δεν είναι μόνο το βάρος του ξύλου. Είναι και το βάρος όλων όσων έχει κάνει η ανθρωπότητα. Είναι το βάρος των ανθρώπων σε όλη τους την πορεία. Αυτό το ασήκωτο βάρος, αυτό επωμίσθηκε ο Χριστός για όλους εμάς.

Και καθάρισε, άπαξ δια παντός. Πλήρωσε προσωπικά ο ίδιος για τις δικές μας … ανομίες. Θυσιάστηκε. Έδωσε το μεγαλύτερο αντίτιμο. Την Ζωή Του. Και αυτό συμβαίνει κάθε φορά. Κάθε φορά που μετανιώνω, κάθε φορά διαγράφεται το χρέος.

Και ο Σταυρός υψώθηκε και κρεμάστηκε εκεί ο Χριστός. Υψώθηκε και έμεινε σημείο αναφοράς στους αιώνες των αιώνων, για όλους τους λαούς της γης, ως το σύμβολο της υπέρτατης θυσίας.

Από αυτό το σύμβολο, αντλεί ο κάθε πιστός δύναμη και μ’ αυτή τη δύναμη πορεύεται. Και είπε ο Χριστός: «όστις θέλει οπίσω μου ακολουθείν, απαρνησάσθω εαυτόν και αράτω τον σταυρόν αυτού και ακολουθήτω μοι» (Μαρκ.8,34). Είναι ο σταυρός που σηκώνει ο καθένας, πλούσιος ή φτωχός για να πορευτεί σ’ αυτή τη ζωή. Κι όσο προσβλέπει στον Σταυρό του Χριστού τόσο αντέχει και πορεύεται. Κι όσο έχει πρότυπο την Υπέρτατη Θυσία, τόσο υπομένει τα δεινά της δικής του ζωής.

Αυτός ο Σταυρός, ως Ιστορικό γεγονός, ως Σύμβολο Πίστης, ως σημείο Αναφοράς, ως Υπέρτατο Μαρτύριο, ως Πηγή Ζωής που προκάλεσε την Ανάσταση, ως αντίδοτο της Αμαρτίας, ως όπλο κατά του κακού, αυτός τιμάται σήμερα. Αυτόν Προσκυνούμε.

Είναι ο Σταυρός πού κάνουμε κάθε φορά που στα δύσκολα λέμε: Παναγία μου και Χριστέ μου.

Επί της Γ΄ Κυριακής Των Νηστειών - Της Σταυροπροσκυνήσεως 

hamomilaki