Σε μια κοινωνία που παραπαίει, που ο σεβασμός έχει χαθεί, είναι πολύ δύσκολο να διδάξουμε στα παιδιά μας τον αυτοσεβασμό και κατ' επέκταση τον σεβασμό στις πανανθρώπινες αξίες.
Ο σεβασμός είναι το θετικό συναίσθημα της αυτοεκτίμησης που έχει το άτομο για τον εαυτό του, ή η εκτίμηση που δείχνει ένα άτομο για ένα άλλο πρόσωπο. Ο καθηγητής Jonathan Haidt τόνισε τη σημασία του σεβασμού λέγοντας πως είναι μία από τις πιο σημαντικές θεμελιώδεις ηθικές αξίες.
Ο σεβασμός δίνεται και λαμβάνεται. Περιμένουμε από
τους άλλους να μας σέβονται ως αντάλλαγμα για το σεβασμό που δείχνουμε
εμείς. Ο σεβασμός όμως έχει μια ιδιαιτερότητα, κερδίζεται.
Δεν μπορεί να
μετρηθεί ως ποσότητα, δεν μπορεί να αγοραστεί, ούτε μπορείς να τον
διαπραγματευτείς. Αν και χτίζεται με την πάροδο του χρόνου, εύκολα
μπορεί να χαθεί σε μια στιγμή στις ανθρώπινες σχέσεις. Όσο και αν
επιθυμούμε το σεβασμό ή όσο και αν παρακαλέσουμε για αυτόν, μόνο οι
άλλοι μπορούν να μας τον παραχωρήσουν ως αποτέλεσμα της δικής μας
συμπεριφοράς.
Πολλοί είναι οι γονείς που παραπονιούνται ότι τα
παιδιά τους δεν τους σέβονται. Όταν οι γονείς νιώθουν να χάνουν το
σεβασμό των παιδιών τους, ταυτόχρονα νιώθουν να χάνουν και τη θετική
επιρροή που μπορούν να ασκήσουν επάνω τους.
Γιατί όμως ένα παιδί να μη θέλει να σεβαστεί τους γονείς τους;
Τα παιδιά ακούν συνέχεια από τους γονείς τους ότι θα
πρέπει να μάθουν να σέβονται. Να σέβονται τους μεγαλύτερους, να σέβονται
τους δασκάλους, να σέβονται τους συγγενείς τους και ούτω καθεξής. Καλά
όλα αυτά και σύμφωνοι, όμως είναι άλλο...