Πότε τα παιδιά δεν μοιράζονται τις εμπειρίες τους «Δεν μας λέει ποτέ αυτά που του συμβαίνουν»

Η μητέρα του Δημήτρη, μου περιγράφει με τον παρακάτω τρόπο, τον καθημερινό διάλογο που έχει με το παιδί της με το που επιστρέφει από το σχολείο:

- Πώς πέρασες σήμερα;
– Καλά,
- Στο σχολείο;
- Καλά,
- Κανένα νέο;
– Τα ίδια,
- Όλα καλά δηλαδή;
– Ναι.
- Τι έμαθες σήμερα;
– Τίποτα. Μπορώ να φύγω τώρα;

Με παράπονο μου εξομολογείται “Δεν μας λέει ποτέ αυτά που του συμβαίνουν”.  
Γιατί όμως ένα παιδί να μη θέλει να μοιραστεί τις εμπειρίες του;

Σκεφτείτε για λίγο πώς ήσασταν εσείς ως παιδιά με τους γονείς σας. Ίσως κάποιοι λέγατε τα πάντα, και ίσως άλλοι λέγατε μόνο λίγα πράγματα. Πολλοί λίγοι πάντως θα λέγαμε τα πάντα στους γονείς μας αν ξέραμε ότι θα θυμώσουν μαζί μας, θα μας κάνουν κριτική, θα μας κατηγορήσουν, θα μας τιμωρήσουν, θα μας κάνουν κήρυγμα, θα μας έλεγαν τι να κάνουμε, θα ανησυχούσαν υπερβολικά, και δεν θα μας καταλάβαιναν.

Καμιά φορά οι γονείς ανησυχούν περισσότερο για τη συμπεριφορά των παιδιών, παρά για τις σκέψεις και τα συναισθήματά τους. Μπορεί να θέλουν από τα παιδιά να μοιράζονται πιο εσωτερικές σκέψεις, αλλά στην πραγματικότητα δεν ξέρουν πώς να το επιτύχουν αυτό.

Ποιες είναι οι προϋποθέσεις για να μοιραστεί το παιδί πράγματα;

Καλή σχέση. Μέσα από την καλή σχέση γονιού-παιδιού αναπτύσσεται και η δεξιότητα της επικοινωνίας. Με την επικοινωνία όμως, πρέπει να συνυπάρχουν και άλλα χαρακτηριστικά όπως η εμπιστοσύνη, η αποδοχή, η κατανόηση και το ενδιαφέρον, έτσι ώστε να έχετε μια καλή σχέση με το παιδί σας.

• Εμπιστοσύνη υπάρχει όταν το παιδί αισθάνεται ασφαλές ότι δεν θα πληγωθεί, ότι δεν θα τιμωρηθεί, και αυτό που θα πει δε χρησιμοποιηθεί εναντίον του στο μέλλον. Καμιά φορά τα παιδιά διστάζουν να μοιραστούν τον κόσμο τους με τους γονείς τους, γιατί φοβούνται ότι εμπλέκονται υπερβολικά καθοδηγώντας κάθε τους κίνηση. Όταν οι γονείς αναλαμβάνουν όλες τις ευθύνες των παιδιών τους, περνάνε το μήνυμα στο παιδί ότι δεν είναι αρκετά ικανό. Αν και μερικές φορές είναι αναγκαία η παρεμβολή των γονιών, τις περισσότερες φορές τα παιδιά θέλουν να λύνουν από μόνα τους τα προβλήματα του σχολείου και των κοινωνικών τους σχέσεων.
• Αυτό που θα μπορούσαν να κάνουν οι γονείς είναι να ρωτάνε πρώτα το παιδί, αν χρειάζεται κάποια βοήθεια από τους ίδιους. Αυτό δίνει τη δυνατότητα στο παιδί να αποφασίσει το ίδιο αν θα δουλέψει ανεξάρτητα ή όχι.
• Η αποδοχή είναι η ικανότητα να ακούμε χωρίς να κρίνουμε. Η γονείς αρκετά συχνά κρίνουν τις σκέψεις και τις συμπεριφορές των παιδιών πολύ γρήγορα. Αν και μπορεί να έχουν τις καλύτερες προθέσεις, αφήνοντας να... 

Προσοχή στο πόσα υγρά πρέπει να προσλαμβάνει ένα παιδί το καλοκαίρι

Οι υψηλές θερμοκρασίες περιβάλλοντος αυξάνουν σημαντικά τις ανάγκες του οργανισμού το καλοκαίρι για αναπλήρωση των υγρών που χάνονται με τον ιδρώτα. 
Για ένα παιδί η ανάγκη αυτή είναι ακόμη πιο σημαντική, καθώς έλλειψη υγρών μπορεί να επηρεάσει πιο άμεσα τον ευαίσθητο παιδικό οργανισμό. 
.
Παράλληλα, ο χρόνος που περνάει ένα παιδί παίζοντας κάτω από τον ήλιο το καλοκαίρι αυξάνεται θεαματικά, ενώ το παιδί το μόνο που δεν σκέφτεται μέσα στο παιχνίδι του είναι να πιει νερό.
Για όλα αυτά είναι σημαντικό ο γονιός αλλά και όσοι ασχολούνται ή έχουν υπό την επίβλεψή τους παιδιά το καλοκαίρι, στην κυριολεξία να είναι συνεχώς με ένα ποτήρι νερό ή ένα χυμό στο χέρι.
 
Προς την κατεύθυνση αυτή:

• Βάλτε οπωσδήποτε στο πρωινό του παιδιού μια πηγή υγρών, χυμό ή γάλα ή και τα δύο
• Έχετε μαζί στην παραλία φρούτα. Μέσα στην ημέρα θα πρέπει ένα παιδί να καταναλώνει οπωσδήποτε δύο με τρία.
• Πάντα στο μεσημεριανό του γεύμα να υπάρχει σαλάτα
• Φτιάξτε ως απογευματινό ένα υγιεινό smoothie από φρούτα και γάλα ή γιαούρτι
• Το νερό που πίνει ως νερό κάθε ημέρα να είναι τουλάχιστον ένα λίτρο, 4 μέτρια ποτήρια, συν όλα τα υπόλοιπα.  

.
Επιστημονική Ομάδα neadiatrofis.gr
.
Σχετικά:

• Αφυδάτωση ~ To χαμομηλάκι
• Η σημασία του νερού για τον οργανισμό μας Για ... - To χαμομηλάκι
• Το γάλα σβήνει καλύτερα τη δίψα των παιδιών

Το «παραφόρτωμα»

Σαν ήμουνα μικρός, πριν πολλά-πολλά χρόνια, κάθε καλοκαίρι πήγαινα για μερικές μέρες στου θείου μου στο χωριό.

Ανέμελη ζωή, παιγνίδι, σκανταλιές και όλα όσα στερούνται σήμερα τα παιδιά της μεγαλούπολης.

Τα βράδια για να νυστάξουμε ο θείος μας έλεγε ιστορίες. Δεν ήταν παραμύθια γιατί ποτέ δεν τα άκουσα από άλλους ούτε τα βρήκα κάπου γραμμένα. Μας έλεγε για νεράιδες στο ποτάμι, για τους λύκους στο δάσος κι άλλες πολλές που δεν τις θυμάμαι.

Ήταν σίγουρα ιστορίες που έβγαζε απ' το μυαλό του. Φαίνεται είχε αυτό το ταλέντο. Εμάς πάντως που ήμασταν παιδιά, μας συνέπαιρναν. 

“Ποτέ μην φορτώνεις κάποιον με περισσότερα
απ' όσα μπορεί να κάνει”

Η ιστοριούλα που μας άρεσε πιο πολύ, εμένα και του 'ξαδέλφου μου, ήταν αυτή με το γαϊδουράκι. Όποτε βρίσκαμε ευκαιρία του ζητούσαμε να μας την πει. 
Ποτέ όμως δεν την ακούσαμε ολόκληρη, τα μάτια μας βάραιναν τόσο πολύ από την νύστα που αποκοιμιόμασταν, μας έπαιρνε αγκαλιά και μας έβαζε στα κρεβάτια.
Έφυγε ο θείος μου για την Αυστραλία, πέρασαν κοντά είκοσι χρόνια όταν ήρθε για λίγες μέρες στην Ελλάδα. Φοιτητής πια τον συνάντησα στο σπίτι μας. Ήταν ο αγαπημένος μου θείος, έξω καρδιά που λένε. Μας αγαπούσε, χατήρι δεν μας χάλαγε.
.
Μετά το φαγητό ο πατέρας μου, ως συνήθως, πήγε για μεσημεριανό ύπνο. Ο θείος είχε όρεξη για κουβέντα.
“Όρε νύφη”, λέει στη μάνα μου. “φτιάξε μας καφεδάκι, να τα πούμε λίγο με τον ανιψιό”.
“Αμέσως” απαντά η μάνα μου, πάντα πρόθυμη σε ότι κι αν ζητούσαμε.
Αφού λέγαμε τα συνηθισμένα περιμένοντας τον καφέ του λέω, “θείε θα μου κάνεις μια χάρη”;
“Και το ρωτάς; αγόρι μου”.
“Να! θέλω να μου ξαναπείς το παραμύθι με τον γαϊδαράκο”.
Βάζει κάτι τρανταχτά γέλια. Χαα χα χα.
.
Η μάνα μου που έφερνε τους καφέδες ρώτησε “τι έπαθες κουνιάδε και γελάς”; “πες μου και 'μένα”
“Να! Ο γιόκας σου θέλει να του πω παραμύθι” ξαναβάζει τα γέλια.
Γελάει κι η μάνα μου λέγοντας “αλήθεια γιόκα μου”;
“Μη με αποπαίρνετε”, τους λέω. “Απλά όταν ήμουνα μικρός μ' έπαιρνε πάντα ο ύπνος και δεν έμαθα ποτέ το τέλος”, “πολλές φορές προσπάθησα να μην αποκοιμηθώ αλλά η νύστα πάντα νίκαγε”.
“Καλά! Αγόρι μου, αν είναι έτσι να στο πω”. 
.
 Κι αρχίζει. 
“Ένας χωριάτης είχε ένα γαϊδαράκο, μ' αυτόν κουβάλαγε νερό για το σπίτι, τα σακιά με το στάρι στον μύλο, τα φρούτα και τα λαχανικά στην πόλη, τα ξύλα για το τζάκι τον χειμώνα”. Πίνει λίγο καφέ.
“Τον είχε που λες βοηθό για όλες τις δουλειές”. 
Όταν πήγαινε για ξύλα στο δάσος, έκοβε ένα φόρτωμα, το φόρτωνε στον γαϊδαράκο και κινούσανε μαζί για το χωριό. Ο χωριάτης σφυρίζοντας κι ο γαϊδαράκος καμαρωτός- καμαρωτός. 
.
Μια 'μέρα ετοιμαζότανε να ξαναπάει στο δάσος για ξύλα. Τον βλέπει ένας γείτονας και του λέει.”Όρε γείτονα, μπορείς να μου φέρεις κι εμένα ένα φόρτωμα ξύλα, μαζί με τα δικά σου, κι όσο με χρεώσεις θα σε πληρώσω”.
“Να σου φέρω όρε γείτονα, όσο για τα λεφτά δεν θα τα χαλάσουμε”. 
Έτσι κι έγινε, έκοψε τα ξύλα, φόρτωσε τα δικά του στα δεξιά, του γείτονα στα 'ριστερά. Ο γαϊδαράκος ζορίστηκε απ' το πολύ φόρτωμα, κούτσα-κούτσα φτάσανε στο χωριό. Ξεφόρτωσε ο χωριάτης τα ξύλα, πήγε ένα φόρτωμα στον γείτονα, πληρώθηκε και τράβηξε για τον καφενέ.
Εκεί κουβέντα στην κουβέντα του λέει ένας συγχωριανός. “Όρε πατριώτη, αν ξαναπάς για ξύλα μου φέρνεις κι εμένα ένα φόρτωμα, με το αζημίωτο”;
“Μετά χαράς” απάντησε ο χωριάτης. 
.
Σαν ξαναπήγε για ξύλα στο δάσος έκοψε τρία φορτώματα, το ένα το φόρτωσε δεξιά, το άλλο αριστερά και το τρίτο ξεκίνησε να το φορτώνει στο κέντρο. Ο γαϊδαράκος δεν άντεξε το πολύ βάρος και σωριάστηκε καταγής. Τρόμαξε ο χωριάτης, φοβήθηκε ότι ο γαϊδαράκος έπαθε μεγάλη ζημιά, ω! Πω! Πω! τι θα κάνω τώρα; χωρίς τον γαϊδαράκο; μονολογούσε.
Έλυσε τα σκοινιά, βοήθησε τον γαϊδαράκο να σηκωθεί. Ευτυχώς ο γαϊδαράκος δεν είχε πάθει τίποτε. Τότε ζαλώνεται ένα φόρτωμα ξύλα, για το σπίτι του και αφήνει τ' άλλα δύο στο δάσος. Έπιασε το γαϊδαράκο απ' το σκοινί πούχε στον λαιμό και με ξεφόρτωτο τον γαϊδαράκο κίνησε για το χωριό.
Σαν πλησίαζε στο σπίτι του τον βλέπει η κυρά του και του λέει.
“Τρελάθηκες άντρα μου”; “Ζαλώθηκες εσύ τα ξύλα κι ο γάιδαρος είναι ξεφόρτωτος”;
“Βόηθα με, να ξεζαλωθώ γυναίκα και θα σου πω”.
Του 'φτιαξε έναν καφέ και της είπε τα καθέκαστα. 
.
Ετοιμόλογη όπως ήταν η κυρά του του σκαρώνει ένα στιχάκι. 
“Γάιδαρο παραφόρτωσες, δεν άντεξε ο έρμος, τ' ανοίξαν τα ποδάρια.
Το φόρτωμα ζαλώθηκες, ο γάιδαρος ξεφόρτωτος και ήρθατε αντάμα”. 
Κάνει μια στάση στην διήγηση πίνει λίγο καφέ παίρνει ύφος σοβαρό και λέει το επιμύθιο. “Ποτέ μην φορτώνεις κάποιον με περισσότερα απ' όσα μπορεί να κάνει”.  
.
Μ' αυτά μεγαλώσαμε στην επαρχία πριν πολλά-πολλά χρόνια. Οι ιστοριούλες και τα παραμύθια που μας έλεγαν μας ηρεμούσαν, μας πήγαιναν με την φαντασία σε άλλους κόσμους. Σήμερα η ταχύτητα, το εξωπραγματικό και η βία στα παιδικά προγράμματα λειτουργούν εντελώς αντίθετα από ό,τι χρειάζονται τα παιδιά.

Έγραψε ο Κλεισθένης

πηγή μας: ideopigi