Όταν μεταμφιέζεις το κοριτσάκι σου σε Λολίτα ...

Μπορείτε, σας παρακαλώ, για να μην δίνετε έτοιμη τροφή σε κάθε διεστραμμένο, να μην εκθέτετε τα παιδιά σας σε κίνδυνο, αφήνοντάς το να κυκλοφορεί στα επτά του χρόνια όπως οι χορεύτριες στα καμπαρέ;

.

Δεν θα το πιστέψετε πόσο καιρό θα ήθελα να γράψω γι' αυτό το φαινόμενο. Είχα γίνει θηρίο κάποτε που η Πετρούλα έκανε σουξέ στο ΣΤΑΡ, όταν άκουγα όοοοολα τα κοριτσάκια από 5 έως 12 που παίζανε στην παιδική χαρά δίπλα στο σπίτι μου να μιμούνται ως παιχνίδι, τις ατάκες, τις πόζες και τις μούτες της Πετρούλας!!

.

Παρατηρούσα βγάζοντας βόλτα τα σκυλάκια μου μερικές μαμάδες… Ήταν ενθουσιασμένες!! Μάλιστα. Πολύ καλά το διαβάσατε. Έζησα μάλιστα και μια μέρα, απόγευμα ήταν, που τα μωρά συμμετείχαν σε διαγωνισμό για το «ποια θα κάνει την καλύτερη Πετρούλα»

.

Τα μωρά δώσανε τον καλύτερό τους εαυτό, αλλά μια ευφυέστατη μαμά είχε την έμπνευση να δώσουν βραβεία στις τρεις καλύτερες Πετρούλες, με αποτέλεσμα τα μωρά στο τέλος να μαλλιοτραβιούνται ουρλιάζοντας.

Μ' έπιασε θλίψη, δεν το κρύβω. «Το παιδί σου και το σκυλί σου άλλωστε όπως το μάθεις….» λέει ο λαός και είναι ακριβώς έτσι.

Η Πετρούλα και η Τζούλια Αλεξανδράτου μονοπώλησαν το ενδιαφέρον των νηπίων και τον μεγαλύτερων νηπίων για σειρά μηνών στην παιδική χαρά, όπου υπήρχανε και διαπληκτισμοί σε σημείο που το ένα κοριτσάκι να πετάει στο άλλο χώμα γιατί άρεσε στην πρώτη περισσότερο η Πετρούλα από την Τζούλια…

Φυσικά οι γονείς, οοοοοολοι όσοι πουσάριζαν τα παιδιά τους να ξεπατικώσουν σουσούμια και των δύο κυριών, είχαν παντελή αγνοια κινδύνου ή ακόμη χειρότερο, εξέθεταν ανήλικα σε κίνδυνο.

Όταν τελείωσε η μόδα των πρωταγωνιστριών Τζούλιας και Πετρούλας, φυσικά η καθημερινότητά η δική μου δεν άλλαξε. Συνεχίζω να πηγαίνω βόλτα στο βουνό και μετά στα μεγάλα πάρκα της περιοχής όπου ΌΛΟ και πιο συχνά συναντάω ανήλικα νηπιαγωγείου με βαμμένα νύχια στα πόδια, τα χέρια και μερικά τα έχω πετύχει και με κραγιόν!

Και σε αυτή την περίπτωση αναρωτιέμαι πως μπορεί οι γονείς χωρίς καμία γνώση να βοηθάνε το ανήλικο να νιώσει μικρομέγαλο έως και διαθέσιμο στο άλλο φύλο, άσχετα αν μιλάμε για ηλικίες δημοτικού ή νηπιαγωγείου.

Κάποτε λοιπόν πήγαινα σ” ένα κομμωτήριο στο Ψυχικό, πάρα πολύ γνωστό, όπου σύχναζε ακόμη και ο Γιώργος Παπανδρέου, η Μαρινέλα, η Ρούλα Κορομηλά, η Μάρα Ζαχαρέα και άλλοι πολύ γνωστοί… Ένα απόγευμα κατεβαίνοντας στον κάτω όροφο, είδα κοριτσάκι 14 ετών να του κάνει μανικιούρ, κατόπιν εντολής της μαμάς, υπάλληλος του κομμωτηρίου .

Δεν χρειάζεται να αρχίσω να παρουσιάζω τώρα το θέμα της αθωότητας, την αξία των παιδικών χρόνων, την ελληνική παροιμία που θέλει «κάθε πράγμα στον καιρό του» απλά αναρωτιέμαι πως μπορούν να είναι τόσο επιπόλαιες οι γυναίκες εκείνες που ως μητέρες επιτρέπουν στα ανήλικα να έχουν συμπεριφορά 18χρονης.

Πιστέψτε με νομίζω ότι είμαι ένας άνθρωπος με πολύ -ακόμη- ανοιχτή διάθεση για να ξεχωρίσω την «αρτηριοσκλήρωση» με μόνο την αποκλειστική επιθυμία να προστατέψουμε την παιδική αθωότητα. Το να βλέπω παιδάκια στην Δευτέρα δημοτικού να ξεπατικώνουν το πώς περπατάει η Ζέτα Μακρυπούλια και το ν' ακούω αγοράκια να ξεπατικώνουν τις «καφρίλες» του Γιώργου Λιάγκα και του Πέτρου Κωστόπουλου μου δημιουργεί απέραντη θλίψη.

Γιατί;

Όχι προφανώς για τον Γιώργο Λιάγκα και τον Πέτρο Κωστόπουλο, αλλά για την απίθανη έλλειψη εκπαίδευσης από τους γονείς, οι οποίοι φυσικά δούλευαν με τέτοιο πάθος για να πάνε μαζί με τα παιδιά τους στα μέρη τα «ιερά» που τίμησαν οι Πετρούλες, οι Τζούλιες και τα υπόλοιπα σουξεδιάρικα πρόσωπα της μικρής οθόνης.

Μπορείτε, σας παρακαλώ, για να μην δίνετε έτοιμη τροφή σε κάθε διεστραμμένο, να μην εκθέτετε τα παιδιά σας σε κίνδυνο, αφήνοντάς το να κυκλοφορεί στα επτά του χρόνια όπως οι χορεύτριες στα καμπαρέ;

eimaimama

 

σχετικό:

Η πορνοποίηση μιας γενιάς | To χαμομηλάκι

13 Ιουλ 2010

Το παιδικό Θέατρο του Νέου Κόσμου στον Άγιο Παντελεήμονα

Το Θέατρο του Νέου Κόσμου, συμμετέχοντας στις αντιφασιστικές και αντιρατσιστικές δράσεις που απλώνονται αυτό τον καιρό στις γειτονιές της Αθήνας και του Πειραιά, παρουσιάζει την παράσταση «Το μεγάλο μπλουμ» του Μπρίλη στην Πλατεία του Αγίου Παντελεήμονα, την Κυριακή 20 Οκτωβρίου στις 12.00 το μεσημέρι.

Μια παράσταση που απευθύνεται σε όλα τα παιδιά, ανεξάρτητα από καταγωγή, και στα παιδιά που έπαιζαν στην πλατεία πριν παραδοθεί στη βαρβαρότητα. 
Ας γεμίσει η πλατεία με παιδιά και γονείς που θα δουν την παράσταση, κι ας είναι αυτό ένα βήμα για να ανοίξει σύντομα η παιδική χαρά και να ανθίσει ξανά το χαμόγελο στη γειτονιά.
Η παράσταση ανεβαίνει από την κινητή μονάδα του Θεάτρου του Νέου Κόσμου για παιδιά που νοσηλεύονται σε νοσοκομεία και ιδρύματα ή ανήκουν σε άλλες ευαίσθητες ομάδες

περισσότερα στην πηγή: tvkosmos

«Έγινα ανάδοχη μητέρα τεσσάρων παιδιών που τα εγκατέλειψαν οι γονείς τους»

Κανέναν δεν αφήνει ασυγκίνητο η ιστορία της Μαρίας η οποία έγινε ανάδοχη μητέρα τεσσάρων παιδιών που τα εγκατέλειψαν οι βιολογικοί τους γονείς.

Η αγκαλιά της Μαρίας και του συζύγου της Χάρη όμως τους έδωσε αυτό που αξίζει σε κάθε παιδί. Μια οικογένεια.

«Αυτά τα παιδιά είναι παιδιά που χρειάζονται οικογένειες. Και εκεί έμαθα τι είναι η αναδοχή. Ο σύζυγός μου μου χαμογέλασε και με ρώτησε αν ‘ήθελα να κάνουμε την αίτηση και είπα «ναι». Έτσι, ήρθε στη ζωή μας ο Νίκος, μετά ο Μάριος και μετά από δύο χρόνια ο Βαγγελάκης» λέει η Μαρία.

Όλα ξεκίνησαν με την μικρή Ευαγγελία που ήταν καθηλωμένη στο κρεβάτι του νοσοκομείου.

Οι γιατροί δεν της έδιναν πολλές ελπίδες επιβίωσης. Η Μαρία και ο Χάρης όμως δεν δίστασαν στιγμή. Η Ευαγγελία έγινε το πρώτο τους παιδί.
«Την πήραμε μη βιώσιμη και μάλιστα μας υποστήριξαν με ψυχολόγους σε περίπτωση που πέθαινε. Η Ευαγγελία αυτή τη στιγμή κοντεύει τα 14, είναι πάρα πολύ καλά στην υγεία της, το πρόβλημα βέβαια υφίσταται, αλλά είναι ένα πολύ δυνατό παιδί και νομίζω έχει ξεπεράσει τον κίνδυνο» αναφέρει.

Πως είναι όμως να μεγαλώνεις τέσσερα παιδιά που δεν τα έχεις γεννήσει εσύ;
«Εγώ δεν έχω θέμα με το DNA μου, δεν έχω κάποιο πρόβλημα. Επειδή το κάθε παιδί έχει μία προσωπικότητα που είναι στα γονίδιά του, αυτό με εξιτάρει πάρα πολύ. Είναι τόσο όμορφο αυτό το πράγμα που δεν θα θελα να αλλάξουν. Δηλαδή πιστεύω αν ήταν δικά μου παιδιά δεν θα ήταν τόσο καλά παιδιά».

Η ζωή για την οικογένεια Αλεξάκη δεν είναι εύκολη.

Είναι όμως γεμάτη χαμόγελο και της μαμάς Μαρίας της αρέσει να κακομαθαίνει τα τέσσερα παιδιά της. Για αυτό άλλωστε έχει υιοθετήσει τέσσερις σκύλους. Έναν για κάθε παιδί.
«Αυτά τα παιδιά διόρθωσαν τη ζωή μου, με έφτιαξαν σαν άνθρωπο, δεν εχω κάνει καμία θυσία για αυτά, έχουν κάνει τα καλύτερα για μένα» λέει η Μαρία και προσθέτει: «Πιστεύω ότι όποιος δεν έχει ένα παιδάκι από Ίδρυμα έχει χάσει.

Τέλος η Μαρία στέλνει ένα μήνυμα.
«Αν θέλετε στην Ελλάδα να υπάρχουν ανάδοχοι, αν θέλετε τα παιδιά στην Ελλάδα να ζήσουν καλύτερα, κάντε το σύστημα πιο χαλαρό και πιο εύκαμπτο, μην είστε τόσο ψυχοφθόροι απέναντι στους ανθρώπους που θέλουν να γίνουν ανάδοχοι ή να υιοθετήσουν ένα παιδί»

 

Κάντε κλικ και δείτε το βίντεο από την εκπομπή "Μίλα"

Οι «μανάδες» τους τα σκότωσαν, η γραφειοκρατία δεν τα θάβει ....

Έλεος!! Είναι βέβαιο ότι γεννήθηκαν.
Βγάλτε το χαρτί να ταφούν τα μωράκια
.................................
Τι κάνει η δικαιοσύνη; Υπάρχει κράτος;

Δεν θα ηρεμήσουν ποτέ αυτές οι ψυχούλες;
.

Τα δύο βρέφη που βρήκαν τραγικό τέλος από τα χέρια της ίδιας τους της μάνας σε Αλεποχώρι και Λεχαινά, και τα οποία ως γνωστόν παραμένουν άταφα στο νεκροτομείο του ΠΓΝΠ, δεν μπορούν να ταφούν γιατί... λείπει μία απλή ληξιαρχική πράξη γεννήσεως!

Αλλά τόσο για το τριών μηνών άταφο από τον Ιούνιο αγγελούδι, όσο και για το μόλις λίγων ωρών επίσης άταφο βρέφος από τα Λεχαινά, είναι κάτι παραπάνω από βέβαιο, ότι είναι αδήλωτα στο ληξιαρχείο.

Μπορεί βέβαια για την υπόθεση του βρέφους από το Αλεποχώρι, που η ίδια του η μάνα το σκότωσε και το έβαλε στην κατάψυξη, να κινήθηκε σήμερα δικαστικός λειτουργός, δίνοντας παραγγελία για έκδοση ληξιαρχική πράξης γεννήσεως, αλλά για το ηλικίας ωρών βρέφος από τα Λεχαινά καμία πρωτοβουλία.

Τι θα πρέπει να πράξει το Κράτος για να λήξει μία τραγωδία η οποία εξαιτίας του νομικού κενού και της ολιγωρίας των Αρχών εξακολουθεί να σέρνεται μέχρι και σήμερα;

Ευθέως, να ζητήσει εκπρόθεσμη έκδοση ληξιαρχικής πράξης γεννήσεως, έστω και αν αυτό είναι... παράτυπο

περισσότερα στην πηγή: briefingnews.gr

Γιατί δεν μεγαλώνουμε παιδιά με κριτική σκέψη;

Οι γονείς μεγαλώνουν τα παιδιά τους
μαθαίνοντας τους συνεχώς νέα πράγματα.

.

Το ζητούμενο όμως δεν είναι αυτό. Δεν θα έπρεπε να είναι αυτός ο στόχος των γονιών, αλλά όπως έχει πει η Margaret Mead “Τα παιδιά πρέπει να διδάσκονται πώς να σκέφτονται, όχι τι να σκέφτονται.”

Children must be taught how to think, not what to think

Χιλιάδες πληροφορίες, πρέπει, τρόποι καλής συμπεριφοράς, άκαμπτες αρχές και αξίες, είναι μερικά απ΄ τα καθημερινά ερεθίσματα των παιδιών. Δεν αντιλέγουμε, είναι και αυτά αναγκαία, αλλά τι γίνεται με την περιέργεια; Τα παιδιά έχουν μια έμφυτη ανησυχία και επιθυμία να περιεργαστούν τον κόσμο. Να ανακαλύψουν πράγματα αλλά και πως λειτουργούν.

Τι γίνεται όμως όταν οι γονείς άθελα τους σαμποτάρουν το ανήσυχο πνεύμα των μικρών τους;

Μετατρέπονται σε παθητικούς εξερευνητές. Πώς;

Όταν το μικρό σας σάς κατακλύζει με χιλιάδες «Γιατί μαμά;» και εσείς αφοσιωμένες στις δουλειές, τους απαντάτε «Σταμάτα επιτέλους» ή «Έτσι», καταλαβαίνετε πως δεν το βοηθάτε να συλλέξει τις πληροφορίες που θέλετε.

Ακόμα, ενώ οι περισσότεροι γονείς θέλουν τα παιδιά τους να γίνουν υπεύθυνα, δημιουργικά και με αυτοπεποίθηση, στην πράξη πετυχαίνουν τα ακριβώς αντίθετα. Οι λόγοι εστιάζονται στην έλλειψη χρόνου, στις αυξημένες υποχρεώσεις αλλά και στην υπερπροστατευτικότητα.

Απ΄ την άλλη πάλι, το σχολείο έρχεται να επιβαρύνει κι άλλο την διάθεση αυτή των παιδιών για ανακάλυψη και εξερεύνηση. Τα παιδιά δεν μαθαίνουν πώς να αναπτύξουν την κριτική σκέψη. Αντιθέτως, μαθαίνουν να «παπαγαλίζουν». Το μάθημα της ιστορίας απ’ έξω, λέξη προς λέξη, γιατί αλλιώς θεωρείσαι αδιάβαστος. Ναι, μπορεί να πει κανείς, πως έτσι κάτι τους μένει, κάτι μαθαίνουν. Απ’ την άλλη όμως, μπορεί να τους στερήσει τη δημιουργική και ανεξάρτητη σκέψη τους. Με άλλα λόγια την δεξιότητα της κριτικής σκέψης.

Η κριτική σκέψη είναι η κρίσιμη ικανότητα να αξιολογούμε και να αναλύουμε κάτι προτού το αποδεχτούμε ως πραγματικό ή αξιόπιστο.

Η δεξιότητα αυτή επιτρέπει σε ένα άτομο όχι μόνο να γνωρίζει κάτι, αλλά να κατανοεί σε βάθος και να αντιλαμβάνεται τη λογική πίσω από αυτό. Περιλαμβάνει την καθαρή σκέψη προκειμένου να επιτευχθεί η αξιόπιστη γνώση για το περιβάλλον μας. Το άτομο κατανοεί γύρω του τι ακριβώς συμβαίνει και κάνει τις επιλογές του. Δεν επιλέγει βάσει του τι του επιβάλλουν οι άλλοι ή μίας παγιωμένης πεποίθησης. Είναι σε θέση να σκέφτεται καθαρά, να δημιουργεί ερωτήματα και να αμφισβητεί τον κόσμο γύρω του.

Συνεπώς, είναι πολύ σημαντικό να βοηθάμε τα παιδιά μας να καλλιεργήσουν την κριτική σκέψη.

Είναι ένα εργαλείο που θα το χρειαστούν σ’ όλη την πορεία της ζωής των παιδιών. Θα μπορούν να αναζητούν το πότε, το πού και το πόσο, όταν ορίζουν, εξηγούν, συγκρίνουν και περιγράφουν, τότε μαθαίνουν να αξιολογούν και να αναλύουν τα γεγονότα.

Μπορούν να καταλάβουν πότε αυτά που ακούνε είναι ανακριβή και πότε έχουν λογική εξήγηση. Ακόμα, η κριτική σκέψη βοηθά τα παιδιά σας να διαχειρίζονται τα συναισθήματά τους.

Ένα άτομο που έχει μάθει να σκέφτεται, μπορεί πιο εύκολα να έρθει σε επαφή με τον εσωτερικό του κόσμου, να τα αναγνωρίσει τα συναισθήματα του και να αποφασίσει πώς να τα διαχειριστεί. Όταν δεν γνωρίζουν ή κάνουν λάθος σε κάτι, δεν νιώθουν άβολα γιατί αντιλαμβάνονται πως μαθαίνουν μέσα από κάθε εμπειρία. Τα βοηθάει να έχουν ανοιχτό μυαλό και να δέχονται τις απόψεις των άλλων. Φιλτράρουν τα νέα δεδομένα και επιλέγουν τι θέλουν και τι όχι.

Με άλλα λόγια, τα παιδιά μέσα από την κριτική σκέψη μπορούν και αναπτύσσουν ένα υψηλότερο επίπεδο γνωστικών δεξιοτήτων!

jenny.gr