Δεν μοιράζεται τα παιχνίδια του!

Η ψυχολόγος-παιδοψυχολόγος και συγγραφέας
κ. Αλεξάνδρα Καππάτου συμβουλεύει:

How to teach your child to share

Κάθε φορά που κανονίζετε να έρθουν στο σπίτι σας οικογενειακοί φίλοι με παιδάκια για να παίξουν με το δικό σας, έρχεστε σε πολύ δύσκολη θέση. Το παιδί σας είναι φιλικό μέχρι κάποιο παιδάκι να αγγίξει ένα παιχνίδι του!

Έχετε δοκιμάσει τα πάντα, του έχετε εξηγήσει με το καλό πως πρέπει να μοιράζεται τα παιχνίδια του με τα άλλα παιδάκια, το έχετε μαλώσει, το έχετε βάλει τιμωρία ωστόσο το παιδί σας όχι μόνο δεν αλλάζει συμπεριφορά, αλλά υπάρχουν φορές που σπρώχνει τα άλλα παιδάκια για να τους πάρει τα παιχνίδια τους.
Αναρωτιέστε τι μπορείτε να κάνετε για να το μάθετε πως πρέπει να μοιράζεται τα παιχνίδια του όταν παίζει με άλλα παιδάκια; Η ψυχολόγος-παιδοψυχολόγος και συγγραφέας αρκετών βιβλίων μεταξύ των οποίων τα "Οι γονείς κάνουν τη διαφορά" και "Μεγαλώστε ευτυχισμένα παιδιά" κυρία Αλεξάνδρα Καππάτου συμβουλεύει.
Τα παιδιά μπορούν να μάθουν να συνεργάζονται, ωστόσο αυτό εξαρτάται όπως επισημαίνει η κυρία Καππάτου από πολλούς παράγοντες: την προσωπικότητα του παιδιού, τον τρόπο που έχει μέχρι τώρα μεγαλώσει, πόσο εμπιστεύεται τους άλλους αλλά και από τους συνομηλίκους του με τους οποίους παίζει. Η ψύχραιμη και σταθερή στάση σας θα βοηθήσει σημαντικά το παιδί.

Τι μπορείτε να κάνετε
Να του επιτρέπετε να κρατάει ό,τι είναι δικό του και να μην το εξαναγκάζετε να το μοιράζεται.
Να το βοηθάτε με ηρεμία να καταλάβει τι ανήκει στα άλλα παιδιά.
Μέσα από την καθημερινότητα δείχνετέ του την εξοικείωση που έχετε με τους φίλους σας και την άνεση στο να προσφέρετε πράγματα.
Μην πέσετε στην παγίδα να συγκρίνετε το παιδί σας με άλλα παιδιά που είναι πιο συνεργάσιμα.
Επίσης, μη σκέφτεστε τι θα πουν οι άλλοι.
Είναι προτιμότερο να παίζει με ένα η δύο συνομήλικα παιδιά.
Δώστε τους μια δραστηριότητα με την οποία μπορούν να ασχοληθούν όλα μαζί ώστε να τους περάσετε το μήνυμα της συνεργασίας. 

news.gr

Η πλάνη των καλών βαθμών.Τι είναι τελικά αυτό που αξιολογούν;

Tα παιδιά είναι κάτι περισσότερο από τους βαθμούς τους!

.

Γιά τα παιδιά το σχολείο είναι κάτι παραπάνω από αυτό που ίσως νομίζουμε εμείς οι μεγάλοι – είναι το σημείο αναφοράς τους.
Το σχολείο για τα παιδιά είναι το δεύτερο κοινωνικό περιβάλλον που καλούνται να ενταχθούν μετά από αυτό της οικογένειας.

Σε πολύ μεγάλο βαθμό, η εικόνα που έχουν τα παιδιά για τον εαυτό τους εξαρτάται από το σχολείο, το οποίο συνδέεται στενά με τους βαθμούς.

Τα παιδιά τις περισσότερες φορές πιστεύουν ότι η νοημοσύνη τους και η αξία τους ισοδυναμεί με τους βαθμούς τους – οι οποίοι είτε απεικονίζονται στα τετράδια με μπράβο, πολύ καλά και καμιά φορά με άλλου είδους παρατηρήσεις και σχόλια (πρόσεχε τα γράμματά σου, γιατί δεν διάβασες; γιατί τόσα λάθη;), ή με τους βαθμούς στους ελέγχους. 

Στην ελληνική πραγματικότητα, το σχολείο παραπέμπει σχεδόν αυτόματα στους βαθμούς, και αυτό γιατί η αξιολόγηση των μαθητών έχει αποκτήσει ένα ιδιαίτερα κοινωνικό περιεχόμενο. 

Αρκετοί γονείς και εκπαιδευτικοί ασχολούνται τόσο συχνά με τους βαθμούς και τις επιδόσεις στα τεστ, που αγνοούν και υποτιμούν άλλες σημαντικές επιτεύξεις και προόδους των παιδιών. 

Στις συζητήσεις των μαμάδων και των ενηλίκων ακούμε πολύ συχνά για τις σχολικές επιδόσεις των παιδιών και αρκετές φορές τα παιδιά αξιολογούνται και χαρακτηρίζονται με βάση αυτές. “Πήρε καλούς βαθμούς το παιδί;” Αν ναι, τότε σημαίνει ότι είναι έξυπνο, εργατικό, άξιο, καλό παιδί και ούτω καθεξής. Αν όχι, τότε σημαίνει ότι δεν είναι τόσο έξυπνο, τόσο ικανό, τόσο εργατικό και πάει λέγοντας. Αυτή η αξία που δίνεται στους βαθμούς στην κοινωνία όπου ζει και μεγαλώνει το παιδί δεν το αφήνει σε καμία περίπτωση ανεπηρέαστο. Οι βαθμοί θέλοντας και μη κυριαρχούν στη συνείδηση των παιδιών.

Η πλάνη των βαθμών.

Σίγουρα όλα τα παιδιά (ακόμα και αυτά που μοιάζουν αδιάφορα) θέλουν να τα πηγαίνουν καλά στο σχολείο και να έχουν καλούς βαθμούς. Τι είναι όμως αυτό που μετράνε ακριβώς οι βαθμοί; Όσο περίεργο και αν ακούγεται, έρευνες δείχνουν ότι ακόμα και οι μαθητές που παίρνουν καλούς βαθμούς και αριστεύουν, αδικούνται από το σύστημα της βαθμολόγησης. 

Ο βαθμός μπορεί και απεικονίζει μόνο μία μέτρηση της επιτυχίας. Υπάρχουν πράγματα που δεν μπορούν να μετρηθούν από τα διαγωνίσματα και τα τεστ. Μερικά από αυτά είναι η προσπάθεια, η κριτική σκέψη, η δημιουργικότητα, η συνεργασία, η περιέργεια, ο σεβασμός, η ευγένεια, η ικανότητα να αγαπάς, η κοινωνική και συναισθηματική νοημοσύνη, η ειλικρίνεια και άλλα τόσα.

Όπως έχει πει η Dr. Mitchell, όλες οι παραπάνω δεξιότητες και ικανότητες των παιδιών είναι πολύ πιο σημαντικές για να επιτύχουν στη ζωή από ότι ένας καλός βαθμός στον έλεγχο. Πολλοί από τους βαθμούς που δίνονται στα παιδιά και πολλές από τις αξιολογήσεις που δέχονται βασίζονται στην ικανότητα τους να αποστηθίζουν. Στην πραγματικότητα όμως οι κριτικές ικανότητες του παιδιού είναι αυτές που θα το οδηγήσουν στην αυριανή επιτυχία. 

Οι βαθμοί δεν εγγυώνται πάντα την επιτυχία των παιδιών για αυτό και δε θα πρέπει να μας πιάνει εμμονή με αυτούς. Όταν οι γονείς επιμένουν τόσο πολύ στους καλούς βαθμούς αγνοώντας άλλες σημαντικές επιτεύξεις των παιδιών τους, αυτό που ουσιαστικά κάνουν είναι να περνούν στα παιδιά το μήνυμα ότι η αξία τους εξαρτάται αποκλειστικά από αυτούς και από τις επιδόσεις τους στα τεστ.

Γιατί επιμένουμε τόσο στους βαθμούς;

Εύλογα θα μπορούσε να αναρωτηθεί κάποιος γιατί στο σύστημα εκπαίδευσης δίνεται τόση βαρύτητα στη βαθμολόγηση όταν έρευνες δείχνουν ότι οι βαθμοί δεν μπορούν να καλύψουν όλες τις πτυχές της επιτυχίας των παιδιών. O καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ Daniel Koretz, τόνισε ότι δεξιότητες όπως η κριτική ικανότητα, η δημιουργική σκέψη, η περιέργεια κ.α., είναι πολύ δύσκολο να μετρηθούν με αριθμητικά δεδομένα και να αποτυπωθούν σε γραπτές δοκιμασίες. Έτσι, συνηθίζεται να μετράμε ό,τι είναι εύκολο να μετρηθεί – ορθογραφία, ανάγνωση, μαθηματικά.

Σίγουρα, σε κάθε εκπαιδευτικό σύστημα η αξιολόγηση είναι απαραίτητη γιατί μέσα από αυτήν ο εκπαιδευτικός σχεδιάζει, προγραμματίζει και διαμορφώνει την εξέλιξη της διδακτικής διαδικασίας. 

Πολλοί μελετητές όμως έχουν τονίσει ότι οι βαθμοί που προκύπτουν από τα τεστ και τις γραπτές δοκιμασίες θα πρέπει να αποτελούν μόνο ένα μέρος της αξιολόγησης και θα πρέπει να λειτουργούν ως συμπληρωματική πηγή πληροφοριών για το μαθητή.

Σκεφτείτε για λίγο το εξής απλό παράδειγμα. Φτιάχνετε ένα δύσκολο και περίπλοκο φαγητό για την οικογένειά σας, αλλά παρά τις ατελείωτες ώρες προετοιμασίας και προσπάθειας το τελικό αποτέλεσμα δεν σας δικαιώνει. Ποια θα θέλατε να είναι η αντίδραση των αγαπημένων σας προσώπων; Θα θέλατε το πιάτο να καταλήξει στο καλάθι των αχρήστων επειδή δεν έφερε το ιδανικό αποτέλεσμα ή θα θέλατε να εκτιμηθεί η προσπάθεια παρόλες τις ατέλειες; Φαντάζομαι πως θα θέλατε να μετρήσει στην αξιολόγηση του πιάτου σας η ιδέα του να προσφέρετε κάτι ωραίο, η προσπάθεια που καταβάλατε και η αγάπη που δώσατε στην όλη διαδικασία. Την ίδια επιθυμία και ανάγκη έχουν και τα παιδιά.

Είναι σημαντικό να αναγνωρίζουμε το ρόλο των βαθμών για να μετρήσουμε την πρόοδο των παιδιών στο σχολείο, αλλά ταυτόχρονα θα πρέπει να αναγνωρίζουμε την προσπάθεια και την βελτίωση (όσο μικρή και αν φαίνεται στα μάτια μας) που κάνουν τα παιδιά. Αν και οι βαθμοί είναι αυτοί που θα καθορίσουν ποιο παιδί θα περάσει στο πανεπιστήμιο και σε ποια σχολή, σίγουρα όμως δεν είναι η αρχή και το τέλος του κόσμου.

Η προσπάθεια, ο αγώνας και η καθημερινή βελτίωση που κάνει ένα παιδί δεν μπορούν να αποτυπωθούν πάντα μέσα από τους βαθμούς του. Οι γονείς και οι εκπαιδευτικοί σίγουρα θα πρέπει να προσπαθούν και να επιδιώκουν το παιδί να δίνει τον καλύτερό του εαυτό στο σχολείο. Από την άλλη πλευρά όμως θα πρέπει να δίνουν προσοχή στην συνολική εικόνα του παιδιού και θα πρέπει να λαμβάνουν υπόψιν τα μοναδικά και ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του.

Είναι εξαιρετικά άδικο να αξιολογούμε τα παιδιά μόνο από τα νούμερα που φέρνουν στους βαθμούς και να μην αναγνωρίζουμε την προσπάθεια, την πρόοδο και τη βελτίωση που κάνουν.

Τα παιδιά είναι κάτι παραπάνω από μαθητές – είναι μέλη της οικογένειάς σας, είναι φίλοι, είναι αδέρφια, είναι σκεπτόμενα άτομα, είναι καλλιτέχνες, είναι αθλητές, είναι μουσικοί, έχουν δημιουργική σκέψη, έχουν χιούμορ, έχουν σοφία, έχουν πνεύμα συνεργασίας και συντροφικότητας, έχουν την ικανότητα να αγαπούν και να προσφέρουν.

Οι γονείς, οι ενήλικες και οι εκπαιδευτικοί έχουν την ικανότητα να καλλιεργούν και να ενθαρρύνουν όλα αυτά τα χαρακτηριστικά δίνοντας το μήνυμα στα παιδιά ότι είναι κάτι περισσότερο από τους βαθμούς τους!

Parentshelp

«Διάβασες τα μαθήματά σου;»

«Διάβασες τα μαθήματά σου;» μια φράση που ακούγεται κάθε απόγευμα σε πολλά σπίτια - και ίσως μια αρνητική απάντηση που ακολουθεί να αποτελεί και το λόγο για αρκετές διενέξεις λίγα λεπτά αργότερα.

Τι μπορεί να κάνει ένας γονέας όταν το παιδί του αρνείται πεισματικά να συνεργαστεί και ο ίδιος νιώθει την υπομονή του να εξαντλείται;

Τα παιδιά πρέπει να μάθουν να οργανώνουν μόνα τους τη μελέτη τους. Αυτό θα πρέπει να γίνει σταδιακά από τις πρώτες τάξεις του δημοτικού, ώστε να καταλήξουν να είναι αυτόνομα στις μεγαλύτερες τάξεις.

Το διάβασμα θα πρέπει να γίνει «προσωπική υπόθεση» του παιδιού, γεγονός που θα το βοηθήσει να αναπτύξει και την υπευθυνότητά του.

Αυτό, ωστόσο, δεν σημαίνει σε καμία περίπτωση ότι οι γονείς έχουν πλήρη άγνοια του τι συμβαίνει κάθε μέρα με τη μελέτη του παιδιού και ότι δεν παρεμβαίνουν καθημερινά για ένα μικρό «έλεγχο».

Ακολουθούν κάποιες προτάσεις που κάνουν τη μελέτη πιο ευχάριστη και αποδοτική:

 1. Μάθετε τα παιδιά σας να οργανώνουν το διάβασμά τους.

Για να μάθουν τα παιδιά να οργανώνονται, θα πρέπει να μάθουν τι σημαίνει πρόγραμμα από εσάς. Για το λόγο αυτό, τηρείστε ένα συγκεκριμένο πρόγραμμα στο φαγητό, στις ώρες του ύπνου, στους χρόνους των υπόλοιπων δραστηριοτήτων και φυσικά στο χρόνο του διαβάσματος. Με αυτόν τον τρόπο τα παιδιά μαθαίνουν ότι για όλα τα πράγματα υπάρχει ο κατάλληλος χρόνος που θα γίνουν.

 2. Μάθετε τα παιδιά σας να διαβάζουν σε ένα συγκεκριμένο χώρο.

Το δωμάτιο του παιδιού και συγκεκριμένα το γραφείο του είναι ο ιδανικός χώρος για τον σκοπό αυτό. Φροντίστε πάνω στο γραφείο του να υπάρχουν όσο το δυνατό λιγότερα πράγματα για να μην του αποσπούν την προσοχή και βέβαια όχι ο Ηλεκτρονικός Υπολογιστής.

 3. Μάθετε τα παιδιά σας να διαβάζουν συγκεκριμένες ώρες.

Συζητείστε μαζί τους και ορίστε από κοινού κάποιες ώρες που θα είναι αφιερωμένες καθημερινά στο διάβασμα. Μη ζητήσετε από ένα παιδί να ξεκινήσει το διάβασμά του αμέσως μετά το μεσημεριανό φαγητό ή αργά το βράδυ, όταν είναι ήδη πολύ κουρασμένο.

 4. Μάθετε τα παιδιά σας να κάνουν συχνά και σύντομα διαλείμματα κατά τη διάρκεια της μελέτης τους.

Η πολύωρη μελέτη δεν είναι απαραίτητα και αποδοτική, καθώς δεν εξασφαλίζει τη συγκέντρωση. Γι’ αυτό το λόγο μάθετε στα παιδιά να κάνουν διαλείμματα, στη διάρκεια των οποίων, όμως, δεν θα τους επιτρέπεται να ασχοληθούν με δραστηριότητες, που είναι δύσκολο να διακόψουν (βιντεοπαιχνίδια, ίντερνετ, τηλεόραση, κτλ)

 5. Γίνετε οι ίδιοι το καλό παράδειγμα για το παιδί σας.

Η στάση των γονέων απέναντι στο διάβασμα είναι ιδιαίτερα σημαντική. Ένα παιδί μαθαίνει να αγαπά το διάβασμα, όταν βλέπει τους γονείς να διαβάζουν (βιβλία, εφημερίδες, περιοδικά) και όχι να βλέπουν τηλεόραση. Αναφορικά με το διάβασμα για το σχολείο, επίσης, η στάση των γονέων είναι ιδιαίτερα σημαντική. Καλό θα είναι να περνάτε στο παιδί σας μια αίσθηση ευχαρίστησης και διασκέδασης για κάθε μάθημα του σχολείου και να ελαχιστοποιείτε την αίσθηση του καταναγκαστικού.

Οι γονείς, τις περισσότερες φορές ασυνείδητα, προσπαθούν να πείσουν τα παιδιά τους να γίνουν καλοί μαθητές, ώστε να εκπληρώσουν δικές τους προσδοκίες και όνειρα.

Καλό θα είναι να αποφύγετε να μεταφέρετε το δικό σας άγχος στο παιδί σας, να το συγκρίνετε με τα άλλα παιδιά ή ακόμα και με τον εαυτό σας όταν ήταν στη δική του ηλικία και προσπαθήστε να έχετε ρεαλιστικές προσδοκίες από αυτό.

Όλα τα παιδιά έχουν ανάγκη να ξέρουν ότι ακόμα και αν δεν πάνε καλά σε κάποιο μάθημα οι γονείς τους θα εξακολουθούν να τα αγαπάνε και να είναι υπερήφανοι γι’ αυτά.

Νίκη Μπίγγου (MSc)
Ψυχολόγος-Σύμβουλος Επαγγ. Προσανατολισμού

reviews.in.gr

Τι να κάνεις για να βοηθήσεις το παιδί σου στη συγκέντρωση

Η συγκέντρωση είναι πολύ σημαντική, γιατί μόνο αν την επιτύχουμε μπορούμε να εξαντλήσουμε όλο μας το δυναμικό σε ευφυΐα, γνώση και δημιουργικότητα.
Ωστόσο, πολλά παιδιά (αλλά και ενήλικες) δυσκολεύονται να ελέγξουν την προσοχή τους.

Focus the Attention of Distracted ADHD Children

Τι να κάνεις για να βοηθήσεις το παιδί σου στην συγκέντρωση;

1. Καθίστε όλοι μαζί για φαγητό και σηκωθείτε από το τραπέζι όταν όλοι θα έχουν τελειώσει.
Προσπάθησε να μάθεις στο παιδί σου από μικρή ηλικία να μην σηκώνεται όποτε εκείνο θέλει από το τραπέζι αλλά, όποτε τελειώσετε ή τουλάχιστον όταν του το επιτρέψετε, χωρίς όμως να το πιέζεις. Τέτοιου είδους συμπεριφορές τις μαθαίνει κυρίως μέσα από την παρατήρηση. Αν δηλαδή βλέπει τους γονείς του να συμπεριφέρεστε αντίστοιχα.

2. Φρόντισε να υπάρχουν ώρες ηρεμίας στο σπίτι.
Για παράδειγμα, η ώρα του φαγητού είναι μια ώρα που καλό θα είναι να γίνεται σε ήρεμο περιβάλλον, από τη στιγμή που το παιδί είναι βρέφος και θηλάζει. Επίσης, μην κόβετε βόλτες γύρω από την κούνια ή το κρεβάτι του μικρού την ώρα του ύπνου.

3. Συγκράτησε τα νεύρα σου
Ξέρω ότι η θεωρία είναι εύκολη και η πράξη δυσκολεύει, όμως βεβαιώσου πως κάνεις ό,τι περνάει από το χέρι σου να μην ξεσπάς μπροστά στο παιδί ή ακόμη χειρότερα στο ίδιο το παιδί. Δώσε του την σιγουριά ότι το αγαπάς και ότι είσαι και θα είσαι πάντα στο πλευρό του.

4. Έλεγξε το άγχος σου
Το δικό σου άγχος και την δική σου εγρήγορση την μεταφέρεις και στο παιδί σου. Προσπάθησε, όσο γίνεται (ξέρω πόσο δύσκολο είναι…) να έχεις ήπιους ρυθμούς και ήρεμους τόνους. Μίλα στο παιδί και πες του για την δραστηριότητα που ακολουθεί. Γράψε ένα ημερήσιο πρόγραμμα, παρουσίασέ το στο παιδί και τοιχοκολλήστε το μαζί.

5. Μην πιέζεις το παιδί
Βλέπω πολλούς γονείς που πιέζουν το παιδί να κάνει κάτι που φοβάται. Μην το πιέζεις, αντίθετα, πέρασέ του το μήνυμα πως δεν υπάρχει λόγος να έχει άγχος αν αποτύχει σε κάτι γιατί εσύ το δέχεσαι όπως κι αν είναι ,ε τα δυνατά και αδύναμα σημεία του.

6. Δώσε σημασία στις τελετουργίες
Δημιούργησε ένα κλίμα σταθερότητας. Τελετουργικές συνήθειες, όπως το πρόγευμα όλης της οικογένειας τις Κυριακές, ή το διάβασμα κάποιου βιβλίου πριν από τον ύπνο, αποτελούν συναισθηματική ασφάλεια, ακόμη και στις δύσκολες περιόδους.

7. Φτιάξε πρόγραμμα
Γράψε ένα ημερήσιο πρόγραμμα, παρουσίασέ το στο παιδί και τοιχοκολλήστε το μαζί. Αν γνωρίζει τις υποχρεώσεις και τις εργασίες του, θα τις εκτελέσεις πιο εύκολα, αν γίνονται πάντα συγκεκριμένη ώρα.

8. Σταθερά πρόσωπα
Τα σταθερά πρόσωπα αναφοράς είναι πολύ σημαντικά. Προσπάθησε να μην αφήνεις το παιδί σε πολλούς διαφορετικούς ανθρώπους.

9. Πάρτε ένα κατοικίδιο
Ένα κατοικίδιο ζωάκι μπορεί να γίνει φίλος με το παιδί και ταυτόχρονα να το βοηθήσει να αναλάβει την ευθύνη κάποιου.

10. Φρόντισε τον ύπνο του
Ο ύπνος του παιδιού είναι ένα πολύ σημαντικό κεφάλαιο. Αν δεν γίνεται στην σωστή ώρα και όσο χρειάζεται, τότε έχει αρνητικές συνέπειες στην συμπεριφορά του παιδιού, στην ψυχολογία του αλλά καις την ανάπτυξη και εξέλιξή του. Μια ώρα πριν τον ύπνο δεν πρέπει να βλέπει τηλεόραση, να παίζει υπολογιστή ή να κάνει κάποια εργασία. Επίσης, όρισε σταθερή ώρας και φρόντισε να τηρείς μια ρουτίνα.

11. Παιχνίδι στη φύση
Φρόντισε, αν μπορείς καθημερινά, το παιδί σου να παίζει έξω στη φύση καις τον καθαρό αέρα. Αν δεν υπάρχει χώρος, παρότρυνέ το να ασχοληθεί με κάποιο άθλημα.

12. Υγιεινή διατροφή
Έρευνες έχουν δείξει ότι υπερκινητικά παιδιά με έλλειψη συγκέντρωσης γίνονται εμφανώς πιο ήρεμα όταν δεν τρέφονται καθόλου με ζαχαρούχα σνακ και έτοιμα προϊόντα.

13. Σωστή χρήση ΜΜΕ και PC
Η έλλειψη προκλήσεων αλλά και η υπερβολική επιβάρυνση βλάπτει τον εγκέφαλο. Ειδικά τα παιδιά μέχρι 3 ετών πρέπει να βλέπει ελάχιστη έως καθόλου τηλεόραση.

14. Διάλειμμα και ξεκούραση
Ενθάρρυνε το παιδί σου να ξεκουράζετε και αν κάνει διαλείμματα. Παίξτε σαν οικογένεια το παιχνίδι «ακίνητος» όπου κερδίζει εκείνος που δεν θα μιλήσει για περισσότερη ώρα.

15. Βοήθησέ το σωστά στις εργασίες
Μην κάνεις εσύ τις εργασίες του αντί για εκείνο. Βοήθησε το παιδί σου να δημιουργήσει μια τελετουργία πριν το ξεκίνημα των εργασιών και ενθάρρυνέ το στην αρχή, είτε με μια ζεστή ματιά, είτε με ένα γλυκό χτύπημα στον ώμο κοκ. Φρόντισε να υπάρχει ησυχία και ηρεμία όταν το παιδί ασχολείται με κάποια εργασία.

missbloom.gr

Πώς καταλαβαίνουμε αν ένα παιδί έχει το Σύνδρομο Ελλειμματικής Προσοχής και Υπερκινητικότητας; (ADHD)

Πώς καταλαβαίνουμε αν ένα παιδί έχει το Σύνδρομο Ελλειμματικής Προσοχής και Υπερκινητικότητας;

ADHD

Η διάγνωση του ΣΕΠ είναι πολύ δύσκολη. Έχω δει να διχάζονται οι γνώμες ειδικών γιατί είναι δύσκολο να ξεχωρίσεις το ζωηρό παιδί από το υπερκινητικό. Επίσης, ένα παιδί μπορεί να έχει διάσπαση προσοχής αλλά να μην είναι απαραίτητα υπερκινητικό. Όπως έχει πει και ο ψυχολόγος Μ. Ντόπφνερ, το ΣΕΠ δεν είναι μια αρρώστια σαν την ιλαρά που την έχεις ή δεν την έχεις. Αντίθετα, τα όριά του είναι πολύ ρευστά. 

Σε παιδιά με ΣΕΠ/Υ διαπιστώνονται ιδιαιτερότητες σε πολλά σημεία του εγκεφάλου και παρουσιάζουν τα παρακάτω συμπτώματα:
1. Αργούν να αναγνωρίσουν τους συσχετισμούς
2. Αντιδρούν βιαστικά, χωρίς να σκεφτούν σε σημείο επικινδυνότητας για τον εαυτό τους
3. Καταβάλλονται από την πίεση χρόνου και την απαίτηση εργασιών σε σημείο να μην μπορούν να ανταποκριθούν
4. Βαριούνται πολύ εύκολα
5. Δυσκολεύονται να ελέγξουν την παρόρμησή τους για δράση
6. Αδυνατούν να προγραμματίσουν και να ακολουθήσουν ένα πρόγραμμα
7. Δυσκολεύονται να θυμηθούν λεπτομέρειες
8. Έχουν πολλές εντάσεις οι οποίες δύσκολα ελέγχονται
9. Εκνευρίζονται εύκολα
10. Είναι ανυπόμονα
11. Είναι επιθετικά και το βασικότερο διαγνωστικό κριτήριο είναι
12. Η αδυναμία τους να καθίσουν και να συγκεντρωθούν σε κάτι ακόμη κι αν τους ενδιαφέρει πολύ. Δηλαδή, ακόμη κι αν το θέλουν δεν μπορούν.

Η έλλειψη συγκέντρωσης που παρουσιάζουν μερικά παιδιά, έχει ως συνέπεια πολλά προβλήματα.
Προβλήματα που δημιουργούνται εξαιτίας της έλλειψης συγκέντρωσης:

• Ανησυχία
• Νευρικότητα
• Αδυναμία να καθίσει το παιδί στη θέση του
• Το παιδί κάνει συνήθως άσχημα και δυσανάγνωστα γράμματα
• Δυσκολία στην ανάγνωση
• Αδυναμία να καταλάβουν το νόημα των λέξεων
• Κυκλοθυμία
• Το παιδί νιώθει αδικημένο γιατί του κάνουν συνεχώς παρατηρήσεις
• Δυσκολία στις κοινωνικές συναναστροφές
• Συναίσθημα αποτυχίας
• Κακή επίδοση στο σχολείο
• Το παιδί χρειάζεται τον τριπλάσιο χρόνο για να ολοκληρώσει τις σχολικές του εργασίες σε σχέση με κάποιο άλλο

missbloom