«Ευχόμασταν το παιδί μας να ΜΗΝ πετύχει στις πανελλαδικές»

Το σκληρό πρόσωπο της ελληνικής πραγματικότητας αντικρίζουν αυτές τις μέρες δεκάδες απόφοιτοι των λυκείων, οι οποίοι μπορεί να πέτυχαν την εισαγωγή τους στα πανεπιστήμια, όμως η οικονομική αδυναμία των γονέων τους, τους αποστερεί το δικαίωμα στην ανώτερη και ανώτατη μόρφωση.

Σήμερα στη Ρόδο υπάρχουν πολλά παιδιά, τα οποία πέτυχαν μεν στις πανελλαδικές εξετάσεις για τα ΤΕΙ και τα ΑΕΙ, όμως εν τέλει θα φοιτήσουν σε κάποια σχολή του ΟΑΕΔ, διότι οι γονείς τους δεν μπορούν να αντεπεξέλθουν στις δαπάνες που απαιτεί το ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα.
Οι περιγραφές που γίνονται από τα στελέχη των σχολών του ΟΑΕΔ της Ρόδου είναι αποκαλυπτικές:

«Ερχονται εδώ οι γονείς και με δάκρυα στα μάτια ζητούν να εξασφαλίσουμε μια θέση μαθητείας για τα παιδιά τους. Μας λένε ότι δεν έχουν χρήματα για να τα στείλουν στις σχολές που έχουν επιτύχει μέσα από τις πανελλαδικές εξετάσεις και προκειμένου να απαλύνουν την πικρία των παιδιών, προσπαθούν να τους βρουν μια άλλη θέση για σπουδές στο νησί μας».

Βέβαια, από την πλευρά τους τα στελέχη του ΟΑΕΔ (και των άλλων σχολών που λειτουργούν στη Ρόδο), αντιμετωπίζουν με κατανόηση το όλο πρόβλημα, ωστόσο την ίδια στιγμή είναι υποχρεωμένα να τηρήσουν το διαδικαστικό που αφορά στον τρόπο επιλογής των σπουδαστών για τα διάφορα τμήματα. «Υπάρχουν γονείς που μας λένε ότι ευχόντουσαν τα παιδιά τους να μην επιτύχουν στις πανελλαδικές, προκειμένου να αποφύγουν αυτή την τόσο δυσάρεστη στιγμή».
Το πρόβλημα είναι ακόμα πιο μεγάλο για τους γονείς εκείνους που έχουν παιδιά που σπουδάζουν και έχουν ήδη περάσει τα πρώτα εξάμηνα της φοίτησής τους.
Είναι χαρακτηριστική η περιγραφή που έκανε ένας γνωστός Ρόδιος παππούς προς τη «δημοκρατική»:

«Ο εγγονός μου βρίσκεται στο τέταρτο εξάμηνο των σπουδών του, όμως οι γονείς του είναι και οι δύο απλήρωτοι από τις δουλειές τους. Τους συντηρώ εγώ με τη σύνταξή μου, αλλά τα έξοδα έχουν φτάσει σε τόσο μεγάλο ύψος, ώστε πια είναι αδύνατο να συνεχίσω να δίνω χρήματα. Δεν φτάνουν για φαγητό, για φάρμακα, για νοίκια και για τις σπουδές του εγγονού. Ηδη, του το έχω πει και το παιδί ψάχνει να βρει δουλειά εκεί που σπουδάζει. Αν δεν βρει δουλειά, που να του εξασφαλίζει τα απαραίτητα χρήματα, τότε αναγκαστικά θα πρέπει να γυρίσει στη Ρόδο». Ο ίδιος τόνισε ότι «δεν είναι στο χαρακτήρα μου, αλλά τις νύχτες δεν μπορώ να κοιμηθώ και πολλές φορές με παίρνουν τα δάκρυα από την απογοήτευση γιατί ο εγγονός μου είναι πραγματικά άριστος μαθητής. Πώς καταντήσαμε έτσι;».

Ο πραγματικός αριθμός των παιδιών που βρίσκονται στην απελπιστική αυτή κατάσταση δεν είναι δυνατόν να υπολογιστεί, όμως στα σίγουρα είναι αρκετά μεγάλος.
Τα παιδιά, οι φοιτητές, οι πολίτες του “αύριο” της ελληνικής πραγματικότητας έχουν αρχίσει να χάνουν το δικαίωμα στην ανώτερη και ανώτατη εκπαίδευση. Δεν το χάνουν λόγω δικής τους αδυναμίας, αλλά εξαιτίας της ανικανότητας του ελληνικού δημοσίου να υποστηρίξει όλα αυτά τα παιδιά. Η οικονομική κρίση έχει αρχίσει να χτυπάει με το χειρότερο τρόπο το μέλλον της χώρας. Η οικονομική κρίση καθοδηγεί τα παιδιά στο να παραμείνουν για πάντα σε επαγγέλματα «δεύτερα».

 Νεκτάριος Καλογήρου