Μια
φορά κι έναν καιρό, βαθιά μέσα στο δάσος, ζούσε ένα μικρό λαγουδάκι. Το
λαγουδάκι, αν και μικρό, ήταν πολύ έξυπνο και δραστήριο. Μία μέρα, λοιπόν, αποφάσισε να φτιάξει μία μεγάλη γέφυρα, ώστε να μπορέσει επιτέλους να περάσει στην άλλη όχθη του μεγάλου ρυακιού που χώριζε το δάσος στα δύο….
Είχε ήδη αρχίσει να μαζεύει ξυλαράκια, όταν το είδε η μαμά λαγουδίνα και το ρώτησε:
«Τι φτιάχνεις εκεί, μικρό μου λαγουδάκι;»
«Μία γέφυρα μανούλα, για να περάσω απέναντι!» είπε με ενθουσιασμό το λαγουδάκι.
«Μμμμ…. πολύ ωραία ιδέα! Είναι δύσκολη δουλειά όμως… Ε, λοιπόν θα σε βοηθήσω!» του απάντησε η μαμά λαγουδίνα.
 |
| «Όχι! Όχι μανούλα! Μόνο μου θα την φτιάξω! Μόνο μου!» φώναξε το λαγουδάκι μασουλώντας το καρότο του. |
«Πολύ καλά λοιπόν. Φεύγω τότε εγώ και αν τελικά χρειαστείς τη βοήθειά μου, φώναξέ με!» είπε η μανούλα του και αμέσως κρύφτηκε πίσω από ένα μεγάλο δέντρο και παρακολουθούσε το μικρό της, περιμένοντας να τη φωνάξει.
Το λαγουδάκι προσπαθούσε πολύ ώρα να ενώσει τα ξυλαράκια που μάζεψε για να φτιάξει τη γέφυρα, όμως εκείνα έπεφταν συνέχεια στο νερό και χάνονταν στο μεγάλο ρυάκι….
Προσπαθούσε ξανά και ξανά, όμως τελικά κατάλαβε ότι δεν θα ήταν εύκολο να το καταφέρει χωρίς βοήθεια. Άρχισε τότε να φωνάζει δυνατά:
«Μανούλα! Που είσαι μανούλα; Είχες δίκιο! Χρειάζομαι τη βοήθειά σου!».
Και τότε τσουπ! πετάχτηκε η μαμά λαγουδίνα που κρυβόταν πίσω από το δέντρο!
«Εδώ είμαι μικρό μου λαγουδάκι! Εδώ είμαι για να σε βοηθήσω! Και να θυμάσαι… η μανούλα θα είναι πάντα κοντά σου για να σε βοηθάει όποτε τη χρειάζεσαι!» είπε η μαμά λαγουδίνα για αγκάλιασε τρυφερά το μικρό της.
Έπειτα, πήραν μαζί τα ξυλαράκια και σε λίγες ώρες είχαν καταφέρει να φτιάξουν μια πολύ γερή γέφυρα!
Τώρα, τόσο το λαγουδάκι και η μαμά του, όσο και όλα τα υπόλοιπα ζωάκια του δάσους θα μπορούσαν να πηγαινοέρχονται από τη μία όχθη στην άλλη, όποτε το ήθελαν!
Kαι έζησαν όλα τα ζωάκια καλά μέσα στο δάσος
κι εμείς ακόμα καλύτερα!!
No comments:
Post a Comment