Διονύσιος Σολωμός: Η Ξανθούλα

Από τα πρώτα ποιήματα στα ελληνικά περίπου στα 1828
Μελοποιήθηκε από τον Νικόλαο Χαλικιόπουλο - Μάντζαρο

Τὴν εἶδα τὴν Ξανθοῦλα,

Τὴν εἶδα ψὲς ἀργά,

Ποῦ ἐμπῆκε 'ς τὴ βαρκοῦλα

Νὰ πάῃ 'ς τὴν ξενιτειά.

Ἐφούσκωνε τ' ἀέρι

Λευκότατα πανιά,

Ὡσὰν τὸ περιστέρι,

Ποῦ ἁπλώνει τὰ φτερά.

Ἐστέκονταν οἱ φίλοι

Μὲ λύπη, μὲ χαρά,

Καὶ αὐτὴ μὲ τὸ μαντῆλι

Τοὺς ἀποχαιρετᾷ.

Καὶ τὸ χαιρετισμό της

Ἐστάθηκα νὰ ἰδῶ,

Ὡς ποῦ ἡ πολλὴ μακρότης

Μοῦ τὸ κρυψε καὶ αὐτό.

'Σ ὀλίγο, 'ς ὀλιγάκι

Δὲν ἤξερα νὰ πῶ,

Ἄν ἔβλεπα πανάκι,

Ἤ τοῦ πελάγου ἀφρό.

Καὶ ἀφοῦ πανί, μαντῆλι,

Ἐχάθη 'ς τὸ νερό,

Ἐδάκρυσαν οἱ φίλοι,

Ἑδάκρυσα κ' ἐγώ.

Δὲν κλαίγω τὴ βαρκοῦλα,

Δὲν κλαίγω τὰ πανιά,

Μόν' κλαίγω τὴν Ξανθοῦλα,

Ποῦ πάει 'ς τὴν ξενιτειὰ.

Δὲν κλαίγω τὴ βαρκοῦλα,

Δὲν κλαίγω τὰ πανιά,

Μόν' κλαίγω τὴν Ξανθοῦλα,

Μὲ τὰ ξανθὰ μαλλιά.

«Το παιδί μου πέθανε.... Δώστε σε αυτή τη μάνα τις κουβέρτες»

Ώρα 9 το βράδυ, στο κλειστό γυμναστήριο της Ιεράπετρας όπου έχουν συγκεντρωθεί οι μετανάστες. Ένας ηλικιωμένος φτάνει στο Κλειστό και επιχειρεί να μπει μέσα. Οι αστυνομικοί τον σταματούν ρωτώντας τον τι θέλει. Η απάντηση αποστομωτική: «Είδα στην τηλεόραση μια μάνα να κρατά δυο παιδιά στην αγκαλιά της. Της έφερα αυτές τις κουβέρτες», λέει ο ηλικιωμένος και αφού βουρκώνει συνεχίζει: «Εμένα το παιδί μου πέθανε πριν λίγο καιρό. Θέλω να δώσω σε αυτή τη μάνα τις κουβέρτες να σκεπαστούν τα δικά της παιδιά, να μην κρυώνουν. Θέλω να τη βρείτε και να της τις δώσετε». Τα όσα είπε φυσικά σκόρπισαν συγκίνηση και ο ίδιος, αφού άφησε τη μοναδική σε αξία προσφορά του, έφυγε βουρκωμένος. Η στάση αυτή του ηλικιωμένου Ιεραπετρίτη δείχνει την ευαισθησία με την οποία η κοινωνία της Κρήτης υποδέχτηκε στα εδάφη της 591 ταλαιπωρημένες ψυχές, ανάμεσά τους και 80 παιδιά...

.................. περισσότερα εδώ: neakriti

Το παιδί μου πήρε κακούς βαθμούς. Τι να κάνω για να το βοηθήσω;

Πολλοί γονείς δίνουν εξαιρετική βαρύτητα στη βαθμολογία, γιατί πιστεύουν ότι έτσι το παιδί τους θα επιβιώσει πιο εύκολα στους δύσκολους καιρούς μας.

Δώστε του να καταλάβει ότι είναι δική του δουλειά
να τα πηγαίνει καλά με το σχολείο

Αν η αντίδρασή σας είναι άσχημη μόλις δείτε την καρτέλα με τους κακούς βαθμούς, τότε δεν θα μάθετε ποτέ για ποιους λόγους, το παιδί έφτασε σε αυτό το σημείο.

Τι πρέπει να κάνετε;

Διατηρείτε στενή σχέση με το παιδί.
Στηρίζετέ το με ουσιαστικό τρόπο, χωρίς υπερπροστασία.
Η «συνταγή της επιτυχίας» φαίνεται πως είναι η δημοκρατική και «ζεστή» παρουσία σας στη ζωή του παιδιού, δίπλα του, μα όχι ασφυκτικά πάνω του.
Τα παιδιά τα οποία βελτιώνουν την εικόνα που έχουν τα ίδια για το άτομό τους συνήθως βελτιώνουν και την επίδοσή τους στο σχολείο.

Αφήνετε στον έφηβό σας περιθώριο πρωτοβουλιών, εκπαιδεύετέ τον να λύνει μικροπροβλήματα, να παίρνει αποφάσεις, να κρίνει μόνος του και να διαπιστώνει ότι «μπορεί να κάνει καλά» διάφορα πράγματα, από απλά μερεμέτια μέχρι πρόχειρο μαγείρεμα ή λύση ασκήσεων.

Διερευνήστε αν το παιδί συμμετέχει στην τάξη.
Αν διαπιστώνετε ότι κρατά παθητική στάση στο μάθημα, καλό είναι να αναλογιστείτε το γιατί.

Ανταμείβετε το παιδί σας για τις καλές επιδόσεις του σε οποιοδήποτε τομέα. Να κρατάτε όμως ένα μέτρο. Αν λέτε «μπράβο» επειδή απλώς διεκπεραίωσε κάτι αναγκαίο, τότε θα πιστέψει ότι αν κάποια στιγμή βαρεθεί να κάνει τα απαραίτητα, θα χάσει απλώς το «μπράβο».

Φροντίστε ώστε το παιδί να καλλιεργήσει τα δικά του κίνητρα και τους δικούς του στοχους στη ζωή. Έχει διαφορά το να λύνει ένα πρόβλημα για να ευχαριστήσει εσάς από το να λύνει ένα πρόβλημα επειδή χαίρεται να λέει «το βρήκα»!

Δώστε του να καταλάβει ότι είναι δική του δουλειά να τα πηγαίνει καλά με το σχολείο και ότι αυτό είναι κάτι που το οφείλει στον εαυτό του ανεξάρτητα από το αν του λέει «μπράβο» ο καθηγητής ή εσείς.

Δείχνετε στο παιδί σας έμπρακτα ότι το αγαπάτε ακόμη και όταν οι βαθμοί του είναι κατώτεροι των προσδοκιών του ή των δικών σας. Η αγάπη των γονιών ή των φίλων δεν πρέπει να συνδέεται με την «επίδοση» σε οποιονδήποτε τομέα.

Διαβάζετε και εσείς οι ίδιοι, όσο πιο συχνά μπορείτε.
Αν αδυνατείτε να το κάνετε, τουλάχιστον δείχνετε στο παιδί ότι η ανώτερη παιδεία συνοδεύεται κατά κανόνα από περισσότερες απολαβές στην ενήλικη ζωή.

Αλεξάνδρα Καππάτου
Ψυχολόγος – Παιδοψυχολόγος
Πηγή www.akappatou.gr

Συνελήφθησαν δυο Έλληνες για ιστοσελίδα παιδικής πορνογραφίας στο «Σκοτεινό Διαδίκτυο»

Σε συνεργασία με την Europol και το FBI

Από τη Διεύθυνση Δίωξης Ηλεκτρονικού Εγκλήματος σχηματίστηκε δικογραφία σε βάρος δυο ατόμων, στο πλαίσιο στοχευμένων ερευνών για την καταπολέμηση της παιδικής πορνογραφίας και στο «Σκοτεινό Διαδίκτυο».

Πρόκειται για δυο άνδρες, 33 και 35 ετών, οι οποίοι διατηρούσαν λογαριασμό σε ιστοσελίδα του Darknet, με υλικό σεξουαλικής κακοποίησης ανηλίκων.
Από τη Διεύθυνση Δίωξης Ηλεκτρονικού Εγκλήματος της Ελληνικής Αστυνομίας, διεξήχθησαν στοχευμένες δράσεις για την καταπολέμηση της παιδικής πορνογραφίας και στο «Σκοτεινό Διαδίκτυο» ("Darknet") και σχηματίστηκε δικογραφία τακτικής διαδικασίας σε βάρος των δυο οι οποίοι κατηγορούνται για εμπλοκή σε υπόθεση πορνογραφίας ανηλίκων.
Η διερεύνηση της υπόθεσης αυτής ξεκίνησε έπειτα από επιχείρηση που διεξήχθη μετά από συνεργασία με την Europol και το FBI, στο «ανώνυμο δίκτυο» του «The Onion Router» (Tor), όπου εντοπίστηκαν ιστοσελίδες με υλικό σεξουαλικής κακοποίησης ανηλίκων.
Από την ενδελεχή ανάλυση των στοιχείων προέκυψε και εμπλοκή ελλήνων χρηστών του διαδικτύου, οι οποίοι διατηρούσαν λογαριασμό σε μία από τις επίμαχες ιστοσελίδες.
Στο πλαίσιο εξιχνίασης της υπόθεσης από τη Διεύθυνση Δίωξης Ηλεκτρονικού Εγκλήματος σε συνεργασία με τις Αμερικανικές Αρχές (FBI) και τις αρμόδιες υπηρεσίες παροχής υπηρεσιών διαδικτύου, που εδρεύουν στις Η.Π.Α., διακριβώθηκαν τα ηλεκτρονικά ίχνη του λογαριασμού ηλεκτρονικού ταχυδρομείου με τον οποίο είχε πραγματοποιηθεί εγγραφή στην εν λόγω ιστοσελίδα.
Για τα παραπάνω ενημερώθηκαν οι αρμόδιες εισαγγελικές Αρχές και εκδόθηκε σχετική διάταξη και βούλευμα για άρση του απορρήτου των επικοινωνιών.
Ακολούθησε μεθοδική αστυνομική και ψηφιακή έρευνα της Διεύθυνσης Δίωξης Ηλεκτρονικού Εγκλήματος σε συνεργασία με τους αρμόδιους παρόχους υπηρεσιών διαδικτύου και τηλεπικοινωνιών και οι δύο ημεδαποί ταυτοποιήθηκαν ως διαχειριστές του επίμαχου λογαριασμού ηλεκτρονικού ταχυδρομείου.
Στις 25-11-2014 πραγματοποιήθηκε νομότυπη αστυνομική έρευνα, παρουσία Δικαστικού Λειτουργού, στις οικίες και τους χώρους εργασίας των δύο ημεδαπών στην Πάτρα, όπου από τις επιτόπιες ψηφιακές έρευνες, διακριβώθηκε η διαχείριση του επίμαχου λογαριασμού και ταυτοποιήθηκαν και λοιπά ψηφιακά στοιχεία της υπόθεσης.
Στο πλαίσιο των ερευνών βρέθηκε και κατασχέθηκε ένας εσωτερικός σκληρός δίσκος Η/Υ, ο οποίος θα αποσταλεί στη Διεύθυνση Εγκληματολογικών Ερευνών για τις απαραίτητες εργαστηριακές εξετάσεις. Για την υπόθεση σχηματίστηκε δικογραφία τακτικής διαδικασίας, η οποία θα υποβληθεί στις αρμόδιες Εισαγγελικές Αρχές.

Πηγή: lifo

Ορφανά στη Συρία: Η κατάντια του να λέγεται κανείς άνθρωπος

Δείτε μόνοι σας πώς η παιδική ηλικία διαλύεται σε πολλά μικρά παιδιά σε στρατόπεδα προσφύγων στη Συρία.
Η κατάσταση επιδεινώθηκε με την άφιξη του χειμώνα.
Σύριοι πρόσφυγες, ιδιαίτερα τα παιδιά, έχουν ανάγκη από τροφή, στέγη, φάρμακα, γάλα, εξοπλισμού θέρμανσης και τον κατάλληλο ρουχισμό.

Posted by netakias.com 

Ο Γεραπετρίτης παπάς της Σπιναλόγκα

Με αφορμή αυτό που έστειλε ο Πασχάλης Νικολόπουλος, έψαξα περισσότερο.
Έγινε πολύς λόγος για το νησί της Σπιναλόγκα, με αφορμή το ομώνυμο βιβλίο με τίτλο «Το νησί», της Αγγλίδας Victoria Hislop.

 Ένα από τα ιστορικά στοιχεία που πληροφορούμαστε είναι ότι οι χανσενικοί που κατοικούσαν στη Σπιναλόγκα ήταν οργισμένοι με τον Θεό, για το λόγο ότι η ασθένειά τους ήταν μια μεγάλη και αφόρητη δοκιμασία.
Ένας Γεραπετρίτης παπάς τόλμησε να τους επισκεφθεί κάποτε και να λειτουργήσει στον Άγιο Παντελεήμονα, που υπήρχε και ρήμαζε στο νησί, συντροφιά με τους νέους του κατοίκους. Λένε πως στην πρώτη Λειτουργία δεν πάτησε ψυχή.

    Οι λεπροί άκουγαν πεισμωμένοι από τα κελιά τους την ψαλμωδία, κι άλλοτε την σκέπαζαν με τα βογκητά τους κι άλλοτε με τις κατάρες τους. Ο ιερέας όμως ξαναπήγε. Στην δεύτερη τούτη επίσκεψη ένας από τους ασθενείς πρόβαλε θαρρετά στο κατώφλι του ναού.
    —Παπά, θα κάτσω στην Λειτουργία σου μ' έναν όρο όμως. Στο τέλος θα με κοινωνήσεις. Κι αν ο Θεός σου είναι τόσο παντοδύναμος, εσύ μετά θα κάμεις την κατάλυση και δεν θα φοβηθείς τη λέπρα μου.
    Ο ιερέας έγνευσε συγκαταβατικά. Στα κοντινά κελιά ακούστηκε η κουβέντα κι άρχισαν να μαζεύονται διάφοροι στο πλάι του ναού, εκεί που ήταν ένα μικρό χάλασμα, με λιγοστή θέα στο ιερό. Παραμόνευσαν οι χανσενικοί στο τέλος της Λειτουργίας κι είδαν τον παπά δακρυσμένο και γονατιστό στην Ιερή Πρόθεση να κάνει την κατάλυση.
    Πέρασε μήνας. Οι χανσενικοί τον περίμεναν. Πίστευαν πως θά 'ρθει τούτη τη φορά ως ασθενής κι όχι ως ιερέας. Όμως ο παπάς επέστρεψε υγιής και ροδαλός κι άρχισε με ηθικό αναπτερωμένο να χτυπά την καμπάνα του παλιού ναΐσκου. Έκτοτε και για δέκα τουλάχιστον χρόνια η Σπιναλόγκα είχε τον ιερέα της. Οι χανσενικοί αναστύλωσαν μόνοι τους της εκκλησία και συνάμα αναστύλωσαν και την πίστη τους. Κοινωνούσαν τακτικά και πάντα κρυφοκοίταζαν τον παπά τους την ώρα της κατάλυσης, για να βεβαιωθούν πως το "θαύμα της Σπιναλόγκα" συνέβαινε ξανά και ξανά.
    To 1957, με την ανακάλυψη των αντιβιοτικών και την ίαση των λεπρών, το λεπροκομείο έκλεισε και το νησί ερημώθηκε. Μόνο ο ιερέας έμεινε στο νησί ως το 1962, για να μνημονεύει τους λεπρούς μέχρι 5 χρόνια μετά το θάνατό τους. Ιδού, λοιπόν, ένας σύγχρονος αθόρυβος ήρωας, που δεν τιμήθηκε για το έργο του από κανέναν, και που -αν προσέξατε- δεν παραθέσαμε το όνομά του γιατί απλά δεν το γνωρίζουμε! Το γνωρίζει όμως -σίγουρα- ο Θεός! Κι αυτό μας αρκεί!
 

   ΑΦΗΓΗΣΗ
Ήμουνα λεπρός. Έζησα στη Σπιναλόγκα πολλά χρόνια. Η κατάστασή μας ήταν φρικτή. Η αρρώστια παραμόρφωνε τα πρόσωπά μας, έτρωγε τα άκρα μας. Πολλοί λεπροί ήταν χωρίς φρύδια, χωρίς μάτια, χωρίς μύτη, χωρίς χείλη, χωρίς δάκτυλα χεριών και ποδιών. Πολλών το σώμα σκεπαζόταν από μια φρικτή κρούστα. Οι πληγές ξερνούσαν πολλές φορές ακαθαρσίες και έτσι κολλούσε το σώμα με τα ρούχα. Και είχαν οι πληγές μια τρομερή βρώμα από πύο! Η ιατρική περίθαλψη ήταν ασήμαντη. Υπήρχε στο νησί ένας γιατρός και ήμαστε οι άρρωστοι περίπου εξακόσιοι! Και δεν έφταναν αυτά. Ζούσαμε οι περισσότεροι σε σπίτια μικρά, υγρά και ανήλια.

    Ο φόβος της μόλυνσης έκανε όλους τους υγιείς ανθρώπους να μην τολμούν να μας πλησιάσουν. Ήταν τούτο κάτι ανώτερο από τις δυνάμεις τους. Δεν μπορούσε η ψυχή να νικήσει τη σάρκα.

    Ο γιατρός, οι νοσοκόμες, οι άλλοι δημόσιοι υπάλληλοι και οι γυναίκες, που έπλυναν τα ρούχα μας, άφηναν το νησί της φρίκης λίγο πριν τη δύση του ηλίου και πήγαιναν με βενζινάκατο στην Πλάκα, που ήταν δυτικά και απέναντι της Σπιναλόγκας.
Φεύγοντας έκλειναν την πελώρια πύλη του βενετσιάνικου τείχους, που χώριζε την αποβάθρα από το χωριό μας. Και μέναμε οι λεπροί ολομόναχοι. Συντροφιά με τη μοίρα μας! Η απομάκρυνσή τους βέβαια από το νησί ήταν δικαιολογημένη. Έπρεπε να ζήσουν μερικές ώρες μακριά από το «νησί των ζωντανών νεκρών», όπως αποκαλούσαν τη Σπιναλόγκα τότε δημοσιογράφοι των αθηναϊκών εφημερίδων.

    Τις δύσκολες ώρες όλοι μας, όταν δεν μπορούμε να σταθούμε όρθιοι με τα μάτια καρφωμένα στο συνάνθρωπό μας, γονατιστοί στρέφομε τα μάτια μας προς τα άνω. Και εμείς, βρισκόμενοι στη Σπιναλόγκα, στο Γολγοθά του ανθρώπινου πόνου, πηγαίναμε στην εκκλησία του Αγίου Παντελεήμονα και στην εκκλησία του Αγίου Γεωργίου και προσευχόμαστε σιωπηλά. Νιώθαμε όλοι την ανάγκη ενός ιερέα. Εκείνος μόνο θα μπορούσε να μας παρηγορήσει με το λόγο του Θεού, να μας συμπαρασταθεί πνευματικά. Όμως ιερέας ερχόταν στο νησί μας από την Ελούντα μόνο δύο φορές το μήνα. Ερχόταν Σαββατόβραδο, έκανε τον εσπερινό και έφευγε. Ερχόταν πάλι την επόμενη μέρα, τελούσε τη Θεία Λειτουργία και έφευγε. Ερχόταν και άλλες φορές. Τότε όμως ερχόταν από αναπότρεπτη ανάγκη, για να κηδέψει τους νεκρούς μας!

    Κάποια μέρα καθόμαστε μερικοί άντρες στην αυλή του καφενείου μας, που ήταν κοντά στην πύλη. Τότε πιο πέρα φάνηκε ένας ιερέας. Καταλάβαμε όλοι μας ότι ήρθε στο νησί, για να λειτουργήσει. Μόλις μας είδε ήρθε κοντά μας. Μας καλημέρισε με εγκαρδιότητα. Όλοι μας όρθιοι και με ελαφρά υπόκλιση τον καλωσορίσαμε. Κανένας μας όμως δεν έτεινε το χέρι του, για να τον χαιρετήσει. Ο λεπρός δεν πρέπει να χαιρετά με χειραψία. Κι αυτό, για να μη μεταδώσει την καταραμένη του αρρώστια. Τότε εκείνος μας χαιρέτησε όλους με χειραψία! Μας είπε απλά ότι θα μείνει κοντά μας, για να μας βοηθάει στην εκπλήρωση των χριστιανικών μας καθηκόντων. Η συγκίνησή μας ήταν μεγάλη.

    Την άλλη μέρα πήγαμε στην εκκλησία του Αγίου Παντελεήμονα. Παρακολουθήσαμε όλοι, άντρες, γυναίκες και παιδιά, με κατάνυξη τη Θεία Λειτουργία, που τελούσε με δωρική απλότητα και απροσμέτρητη ευσέβεια.  Την Κυριακή αυτή δεν μεταλάβαμε. Δεν είχαμε ενημερωθεί έγκαιρα για την τέλεση της Θείας Λειτουργίας και δεν είχαμε νηστέψει. Στο τέλος της Λειτουργίας πήραμε από το χέρι του αντίδωρο. Και παίρνοντας το αντίδωρο του φιλούσαμε όλοι το χέρι! Ήταν κάτι που το επιδίωξε ο ίδιος. Καθώς έδινε το αντίδωρο, πλησίαζε το χέρι του στο στόμα μας. Όλων μας τα μάτια βούρκωσαν από συγκίνηση. Πριν έρθει εκείνος, το αντίδωρο το παίρναμε από ένα καλαμόπλεχτο πανέρι που τοποθετούσε ο νεωκόρος στο παγκάρι.

    Την επόμενη Κυριακή πήγαμε σχεδόν όλοι στην εκκλησία. Η εκκλησία ήταν κατάμεστη, το ίδιο και το προαύλιό της. Τη μέρα αυτή μεταλάβαμε όλοι. Στο τέλος της Θείας Λειτουργίας είδαμε τον ιερέα μας να καταλύει ο,τι είχε απομείνει στο Άγιο Ποτήριο από τη μετάληψή μας! Ανοίξαμε όλοι τα ματιά μας από έκπληξη. Νομίζαμε ότι ονειρευόμαστε. Χοντρά και καυτά δάκρυα ανάβρυσαν από τα μάτια μας. Ο προηγούμενος ιερέας ο,τι απέμενε από τη μετάληψή μας -ασφαλώς κατά θεία οικονομία- το έχυνε στο χωνευτήρι.

    Ο ιερομόναχος Χρύσανθος έμενε κοντά μας νύκτα και μέρα. Και έμεινε κοντά μας δέκα χρόνια! Τα χρόνια αυτά εκδήλωσε σε όλους μας όχι μόνο την αγάπη της γλυκύτητας, αλλά και την αγάπη της ευποιίας. Μας επισκεπτόταν στα σπίτια μας. Μας καθοδηγούσε όλους. Ενίσχυε με τα λίγα χρήματα που είχε τους φτωχούς.  Και έκανε τούτο τηρώντας το «μη γνώτω η αριστερά σου τι ποιεί η δεξιά σου» (Ματθ. ΣΤ´, 3). Ευγνωμονώ, όπως και όλοι οι άρρωστοι της Σπιναλόγκας, τον πατέρα Χρύσανθο για...

    Δεν ολοκλήρωσε όμως τη φράση του. Ξέπασε σ᾽ ένα βουβό κλάμα.

    Η Αστυνομική Ταυτότητα του ιερομονάχου Χρυσάνθου, όπου αναγράφεται ως κατοικία του η Σπιναλόγκα.

    Ο πατήρ Χρύσανθος, κατά κόσμον Ματθαίος Κατσουλογιαννάκης, γεννήθηκε στα Έξω Μουλιανά της Επαρχίας Σητείας στις 15 Ιουλίου 1893. Παρακολούθησε μαθήματα της έκτης τάξης του δημοτικού σχολείου χωρίς να πάρει απολυτήριο.
Ο επίσκοπος Ιεράς και Σητείας Αμβρόσιος τον έκρινε μοναχό το 1911 και τον τοποθέτησε στη Μονή Τοπλού.
Στις 20 Ιανουαρίου τον χειροτόνησε ιεροδιάκονο και στις 26 Σεπτεμβρίου 1920 ιερομόναχο.
Το 1941, έπειτα από αίτησή του, ο επίσκοπός του Φιλόθεος Μαζοκοπάκης τον μετέθεσε στην Μονή Φανερωμένης Ιεράπετρας. Εξεδήμησε εις Κύριον στις 3 Απριλίου 1972 και ενταφιάστηκε στη Μονή Τοπλού.

Πηγή: ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟ ΡΟΥΚΟΥΜΟΥΚΟΥ
Πρόσθετες Πληροφορίες: SitiaPress.gr

Γεώργιος Ζαλοκώστας: Τὸ φίλημα (Μιὰ βοσκοποῦλα ἀγάπησα...) Ερμηνεία: Ηλίας Λογοθέτης

Μιὰ βοσκοποῦλα ἀγάπησα,

μιὰ ζηλεμένη κόρη

καὶ τὴν ἀγάπησα πολὺ

ἤμουν ἀλάλητο πουλί,

δέκα χρονῶν ἀγόρι.

Μιὰ μέρα ποὺ καθόμαστε

στὰ χόρτα τ᾿ ἀνθισμένα,

-Μάρω, ἕνα λόγο θὰ σοῦ πῶ,

Μάρω, τῆς εἶπα, σὲ ἀγαπῶ,

τρελαίνομαι γιὰ σένα.

Ἀπὸ τὴ μέση μὲ ἅρπαξε,

μὲ φίλησε στὸ στόμα

καὶ μοῦ ᾿πε: Γιὰ ἀναστεναγμούς,

γιὰ τῆς ἀγάπης τοὺς καημοὺς

εἶσαι μικρὸς ἀκόμα.

Μεγάλωσα καὶ τὴν ζητῶ...

ἄλλον ζητᾷ ἡ καρδιά της

καὶ μὲ ξεχνάει τ᾿ ὀρφανό...

Ἐγὼ ὅμως δὲν τὸ λησμονῶ

ποτὲ τὸ φίλημά της.

Μία εικόνα λεβέντικης περηφάνιας και φιλοξενίας

Όταν ζεις σε μία χώρα όπως η Ελλάδα

—που μαστίζεται από την χειρότερη οικονομική κρίση της νεώτερης ιστορίας της

—που η ανέχεια και η ανεργία είναι καθημερινότητα πια για εκατομμύρια ανθρώπους

και βλέπεις αυτόν τον κόσμο να κατεβαίνει στο λιμάνι της Ιεράπετρας για να υποδεχθεί τα πλοιάρια με τους μετανάστες και να τους βοηθήσει, όπως και όσο μπορεί,

ΤΟΤΕ δικαιούσαι να νιώθεις περήφανος που είσαι ΕΛΛΗΝΑΣ. 
Γιατί -ως φαίνεται- ο «Ξένιος Δίας» κατοικεί ακόμη εδώ!!!

Ιεράπετρα 27-11-2014

eΚρήτη

«Ἰδού ἕστηκα ἐπί τήν θύραν καί κρούω· ἐάν τις ἀκούσῃ τῆς φωνῆς μου καί ἀνοίξῃ τήν θύραν, καί εἰσελεύσομαι πρός αὐτόν καί δειπνήσω μετ’ αὐτοῦ καί αὐτός μετ’ ἐμοῦ» 

Και οι Κρητικοί άνοιξαν, άνοιξαν τη θύρα τους, στον φτωχό και κατατρεγμένο αδερφό Του...

Αυτός είναι ο 77χρονος, που ασελγούσε σε 12χρονο κοριτσάκι

Το ΚΤΗΝΟΣ

Συνελήφθη προχθές το βράδυ στην Αθήνα, από αστυνομικούς της Υποδιεύθυνσης Ανηλίκων της Διεύθυνσης Ασφάλειας Αττικής, 77χρονος, για αποπλάνηση παιδιού κατ' εξακολούθηση.

Άνδρες της ομάδας ΔΙΑΣ που περιπολούσαν στην περιοχή της Ομόνοιας είδαν το απόγευμα της Τρίτης να βγαίνει από κακόφημο ξενοδοχείο της περιοχής ένας ηλικιωμένος κρατώντας αγκαλιά ένα 12χρονο κοριτσάκι και προσήχθη στο Τμήμα Εποπτείας Ανηλίκων της Διεύθυνσης Ασφάλειας Αττικής.
Ο άνδρας άρχισε να ψελλίζει αρχικά πως είναι εγγονή του. Όταν οι αστυνομικοί διαπίστωσαν πως ....

περισσότερα εδώ: madata

«Αράπης είναι! Ρίχτε του στο ψαχνό κι ας είναι παιδί!»

Ξέσπασαν για μια ακόμη φορά οι μαύροι των ΗΠΑ
εναντίον του ρατσισμού που μαίνεται στη χώρα τους.

Με αφορμή την προκλητική απόφαση δικαστηρίου στο Φέργκιουσον της πολιτείας του Μιζούρι να μην παραπέμψει καν σε δίκη τον λευκό αστυνομικό Ντάρεν Ουίλσον που σκότωσε τον 18χρονο άοπλο μαύρο έφηβο Μάικλ Μπράουν τον Αύγουστο, ξέσπασαν βίαιες ταραχές στο Φέργκιουσον και διαδηλώσεις σε 170 και πλέον πόλεις των ΗΠΑ. Από την Ουάσιγκτον, τη Νέα Υόρκη και το Σικάγο ως το Λος Αντζελες και το Σιάτλ στη Δυτική Ακτή της αχανούς χώρας.

Για μια ακόμη φορά έγινε σαφές ότι αν κάποιος είναι αστυνομικός στις ΗΠΑ, δρα στη βάση του δόγματος... «Αράπης είναι, ρίχτου στο ψαχνό κι ας είναι και παιδί! Ετσι κι αλλιώς μπλεξίματα με τη Δικαιοσύνη να έχεις αποκλείεται!».

Την περασμένη εβδομάδα, άλλωστε, αστυνομικός δολοφόνησε... 12χρονο (ναι, δωδεκάχρονο!) παιδί, μαύρο φυσικά κι αυτό, επειδή κρατούσε ένα ψεύτικο πιστόλι που πετούσε μπίλιες πλαστικές και έπαιζε με αυτό σε ένα πάρκο!
Οταν ένας Αμερικανός αστυνομικός σκοτώνει ένα 12χρονο παιδί, οι πιθανότητες είναι εξαιρετικά περισσότερες ότι το κάνει για να διασκεδάσει αφαιρώντας τη ζωή ενός «αράπη» παρά επειδή... «φοβήθηκε».
Η Γαλλίδα υπουργός Δικαιοσύνης Κριστιάν Τομπιρά σχολίασε ως εξής το γεγονός:
«Τι ηλικία είχε ο Μάικλ Μπράουν; 18 ετών. Ο Τρέιβορ Μάρτιν; 17 (σ.σ.: πρόκειται για έναν μαύρο έφηβο που δολοφονήθηκε από πυρά αστυνομικών στο Σάνφορντ της Φλόριντα το 2012, άοπλος κι αυτός). Ο Ταμίρ Ράις; 12. Τι ηλικία θα έχει ο επόμενος - 12... μηνών;».
Στο Φέργκιουσον το 67% του τοπικού πληθυσμού της πόλης είναι μαύροι και μόνο το 29% είναι λευκοί. Παρ' όλα αυτά, όμως, ο δήμαρχος της πόλης είναι φυσικά λευκός. Λευκός βεβαίως είναι και ο αρχηγός της αστυνομίας στην πόλη. Μαύρος είναι ένα και μόνο ένα από τα μέλη του δημοτικού συμβουλίου του Φέργκιουσον.
Αλλά και από τους 53 αστυνομικούς που έχει η πόλη, οι 50 είναι λευκοί και μόνο 3 είναι μαύροι. Αλλωστε και από τους 12 ενόρκους που αποφάσισαν για την υπόθεση της δολοφονίας του 18χρονου Μάικλ Μπράουν, οι 9 ήταν λευκοί. Αυτά τα στοιχεία, επαναλαμβάνουμε, αφορούν μια πόλη όπου το 67% των κατοίκων της είναι μαύροι!
Ολες οι αρχές όμως βρίσκονται στα χέρια των λευκών! Ολες οι θέσεις εξουσίας.
Το πρόβλημα του ρατσισμού εναντίον των μαύρων αφορά όλες τις ΗΠΑ και όχι φυσικά μόνο το Φέργκιουσον ή το Μιζούρι. Πριν από έναν μήνα στο αμερικανικό περιοδικό «Τάιμ» είχε δώσει συνέντευξη ο μαύρος δικηγόρος Μπράιαν Στίβενσον, ο οποίος είναι και ο ιδρυτής της Πρωτοβουλίας για Ιση Δικαιοσύνη, μιας αντιρατσιστικής νομικής οργάνωσης που προσπαθεί να σώσει μαύρους καταδίκους από τα νύχια της αμερικανικής Δικαιοσύνης.
Σε πανεθνικό επίπεδο στις ΗΠΑ, λοιπόν, όπως είπε ο Στίβενσον, το 18% αυτών που συλλαμβάνονται με κατηγορίες κατοχής ναρκωτικών είναι μαύροι έφηβοι και παιδιά.
Από το 18% των συλλήψεων όμως το ποσοστό των παιδιών που καταδικάζονται και είναι μαύρα πηδάει απότομα στο... 36% και απογειώνεται στο 55% το ποσοστό των μαύρων νεαρών που φυλακίζονται!
Συλλήψεις 18%, καταδίκες 36%, φυλακίσεις 55%!!! Τα νούμερα είναι εκπληκτικά και ταυτόχρονα αποκαλυπτικά. Ενας στους 3 μαύρους άντρες κάτω των 30 χρόνων στις ΗΠΑ βρίσκεται φυλακή, είναι υπό αστυνομική επιτήρηση ή είναι ελεύθερος με περιοριστικούς όρους!
Υπάρχουν όμως και ακόμη χειρότερες καταστάσεις στις ΗΠΑ. «Εχουμε 14 (σ.σ.: από τις 50) πολιτείες που δεν έχουν ελάχιστη ηλικία για να δικάσουν ένα παιδί ως ενήλικο. Εχω εκπροσωπήσει 10χρονα παιδιά που δικάζονταν σαν ενήλικοι!» λέει ο Στίβενσον. «Τα βάζουν σε φυλακές για ενηλίκους! Γίνονται στόχος για κακομεταχείριση, βιασμό και επιθέσεις... Εχουμε 10.000 παιδιά σε φυλακές για ενηλίκους!» προσθέτει και έχει απόλυτο δίκιο.
Ως και ο γερουσιαστής των Ρεπουμπλικανών από το Κεντάκι Πολ Ραντ, ο μοναδικός προεδρικός υποψήφιος στις εκλογές του 2016 για τον διάδοχο του Ομπάμα που τόλμησε να ταξιδέψει στο Φέργκιουσον στα μέσα του Οκτώβρη, έκανε μια άκρως αποκαλυπτική δήλωση: «Αν σας έλεγα ότι 1 από τους 3 Αφροαμερικανούς απαγορεύεται από τον νόμο να ψηφίσει, μπορεί να νομίσετε ότι μιλούσα για την εποχή των φυλετικών διακρίσεων!».
Το στοιχείο είναι συγκλονιστικό.
Ενας στους τρεις μαύρους πολίτες των ΗΠΑ απαγορεύεται να ψηφίσει, έχει στερηθεί δηλαδή τα πολιτικά του δικαιώματα, εξαιτίας καταδικαστικών αποφάσεων δικαστηρίων εναντίον του!
Ενας στους τρεις μαύρους των ΗΠΑ απαγορεύεται να ψηφίσει!
Ενας στους τρεις μαύρους κάτω των 30 χρόνων βρίσκεται στη φυλακή ή είναι ελεύθερος με περιοριστικούς όρους και υπό αστυνομική επιτήρηση!
«Μαυράκια» έως και 10 χρόνων κλείνονται σε ορισμένες αμερικανικές πολιτείες σε φυλακές ενηλίκων και όχι σε αναμορφωτήρια! Κι έπειτα μας λένε ότι δεν υπάρχει ρατσισμός στις ΗΠΑ γιατί τους μαύρους τους λένε τώρα... «έγχρωμους» ή «Αφροαμερικανούς» και όχι νέγρους!

ethnos

Υπουργική απόφαση καταργεί τα Παιδικά Χωριά SOS!!!

Με απλά ελληνικά, προτιμούν την ιδρυματοποίηση των παιδιών
από την οικογενειακού τύπου φροντίδα τους!!
Να δούμε τι άλλο θα ακούσουμε...

Σε άμεσο κίνδυνο βρίσκεται η ύπαρξη των Παιδικών Χωριών SOS, καθώς, σύμφωνα με ανακοίνωση που εξέδωσαν, καταργείται στην πράξη η λειτουργία τους, λόγω υπουργικής απόφασης, που θεσπίζει ιδρυματικό τρόπο οργάνωσης στους χώρους προστασίας παιδιών.

περισσότερα εδώ: dikaiologitika

Γεώργιος Ζαλοκώστας: Ο Αγωνιστής και ο Ποιητής «Ὁ βορειᾶς ποῦ τ' ἀρνάκια παγώνει»

Ἦτον νύχτα, εἰς τὴν στέγη ἐβογγοῦσε

Ὁ βορειᾶς, καὶ ψιλὸ ἔπεφτε χιόνι.

Τί μεγάλο κακὸ νὰ ἐμηνοῦσε

Ὁ βορειᾶς ποῦ τ' ἀρνάκια παγώνει;

Μὲς στὸ σπίτι μιὰ χαροκαμμένη,

Μιὰ μητέρα ἀπὸ πόνους γεμάτη,

Στοῦ παιδιοῦ της τὴν κούνια σκυμμένη

Δέκα νύχταις δὲν ἔκλειγε μάτι,

Εἶχε τρία παιδιὰ πεθαμμένα,

Ἀγγελούδια, λευκὰ σὰν τὸν κρίνο,

Κ' ἕνα μόνον τῆς ἔμεινεν, ἕνα

Καὶ στὸν τάφο κοντὰ ἦτον κ' ἐκεῖνο.

Τὸ παιδί της μὲ κλάμμα ἐβογγοῦσε

Ὡς νὰ ἐζήταε τὸ δόλιο βοήθεια,

Κ' ἡ μητέρα σιμά του ἐθρηνοῦσε

Μὲ λαχτάρα χτυπῶντας τὰ στήθια.

Τὰ γογγύσματα ἐκεῖνα καὶ οἱ θρῆνοι

Ἐπληγόναν βαθειὰ τὴν ψυχή μου.

Σύντροφός μου ἡ ταλαίπωρη ἐκείνη,

Ἄχ, καὶ τὸ ἄῤῥωστο ἦτον παιδί μου.

Στοῦ σπιτιοῦ μου τὴ στέγη ἐβογγοῦσε

Ὁ βορειᾶς, καὶ ψιλὸ ἔπεφτε χιόνι.

Ἄχ, μεγάλο κακὸ μοῦ ἐμηνοῦσε

Ὁ βορειᾶς ποῦ τ' ἀρνάκια παγώνει.

Τὸν γιατρὸ καθὼς εἶδε, ἐσηκώθη

Σὰν τρελή. Ὅλοι γύρω ἐσωπαίναν·

Φλογεροὶ τῆς ψυχῆς της οἱ πόθοι

Μὲ τὰ λόγι' ἀπ' τὸ στόμα της βγαίναν.

«Ὤ, κακὸ ποῦ μ' εὑρῆκε μεγάλο!

Τὸ παιδί μου, Γιατρέ, τὸ παιδί μου…

Ἕνα τὤχω, δὲν μ' ἔμεινεν ἄλλο·

Σῶσέ μου το, καὶ πάρ' τὴν ψυχή μου.»

Κι' ὁ γιατρὸς μὲ τὰ μάτια σκυμμένα

Πολλὴν ὥρα δὲν ἄνοιξε στόμα.

Τέλος πάντων - ἄχ, λόγια χαμένα -

«Μὴ φοβᾶσαι, τῆς εἶπεν, ἀκόμα.»

Κ' ἐκαμώθη πῶς θέλει νὰ σκύψῃ

Στὸ παιδὶ, καὶ νὰ ἰδῇ τὸ σφυγμό του.

Ἕνα δάκρυ ἐπροσπάθαε νὰ κρύψῃ

Ποῦ κατέβ' εἰς τ' ὠχρὸ πρόσωπό του.

Στοῦ σπιτιοῦ μας τὴ στέγη ἐβογγοῦσε

Ὁ βορειᾶς, καὶ ψιλὸ ἔπεφτε χιόνι.

Ἄχ, μεγάλο κακὸ μᾶς μηνοῦσε

Ὁ βορειᾶς ποῦ τ' ἀρνάκια παγώνει.

Ἡ μητέρα ποτὲ δακρυσμένο

Τοῦ γιατροῦ νὰ μὴ νοιώσῃ τὸ μάτι,

Ὅταν ἔχει βαρειὰ ξαπλωμένο

Τὸ παιδί της σὲ πόνου κρεββάτι!

 ---------------------------------

Ο Γεώργιος Ζαλοκώστας γεννήθηκε στο Συρράκο το 1805 και πέθανε στην Αθήνα το 1858 σε ηλικία 53 ετών. Ο Χριστόδουλος Ζαλοκώστας, πατέρας του ποιητή, με τον πλούτο, που είχε αποκτήσει σαν έμπορος, μπήκε στο άπληστο μάτι του Αλή Πασά των Ιωαννίνων, που τον φορολόγησε μέχρι την τελική οικονομική εξάντλησή του. Γι' αυτό, φοβούμενος ακόμα και για την ίδια τη ζωή του, άφησε στο Συρράκο τη γυναίκα του με τα τρία μικρότερα παιδιά και αυτός, παίρνοντας τον Δημήτρη και τον Γιώργο, πήγε κι εγκαταστάθηκε στο Λιβόρνο της Ιταλίας.
   Έτσι, ο Γιώργος Ζαλοκώστας, ξενιτεύεται στα εννιά του χρόνια, πριν οι ρίζες του προλάβουν να βυθιστούν βαθιά στον πετρότοπο, όπου γεννήθηκε, αντίθετα μ’ένα άλλο τέκνο του Συρράκου, τον Κώστα Κρυστάλλη, ξενιτεμένο βίαια κι αυτό από τον τόπο του στην ηλικία των δεκαπέντε χρόνων, που τα βιώματα της Πίνδου και ο γλωσσικός πλούτος του λαού της Ηπείρου μέστωσαν μέσα του και μας έδωσαν όχι μόνο ανεπανάληπτα βουκολικά/ποιμενικά ποιήματα αλλά και υποδειγματική χρήση της γλώσσας, τη γνήσια γλώσσα του δημοτικού τραγουδιού.

Διαβάστε περισσότερα: vlahoi

Γιατί κάποια παιδάκια αρρωσταίνουν συχνά; Τι είναι οι πρωτοπαθείς ανοσοανεπάρκειες;

Γράφει η Ευφημία Παπαδοπούλου-Αλατάκη
Παιδίατρος, Επίκουρη καθηγήτρια παιδιατρικής/παιδιατρικής ανοσολογίας Α. Π. Θ.

Το ανθρώπινο σώμα δέχεται καθημερινά την επίθεση εκατοντάδων χιλιάδων εισβολέων που ονομάζονται αντιγόνα. Τα περισσότερα εξουδετερώνονται από τον φυσιολογικό οργανισμό, γιατί ο τελευταίος διαθέτει ουσίες, κύτταρα και μηχανισμούς που συνθέτουν το αμυντικό ή ανοσοποιητικό σύστημα.

Το αμυντικό σύστημα ενός παιδιού δεν είναι πλήρως αναπτυγμένο κατά τη γέννηση, αλλά συνεχώς εξελίσσεται Αυτή η εξέλιξη επηρεάζεται άμεσα από τη συνεχή επαφή του παιδικού οργανισμού με νέους λοιμογόνους παράγοντες, δηλαδή ιούς και μικρόβια.
Στη συμβίωση του παιδιού με τους λοιμογόνους παράγοντες τα πιθανά ενδεχόμενα είναι:
α) να αρρωστήσει με νόσο που συνήθως συνοδεύεται από ανάρρωση,
β) να αρρωστήσει όπως λέμε υποκλινικά, δηλαδή χωρίς συμπτώματα.
Και στις δύο περιπτώσεις εγκαθίσταται η φυσική ανοσία, δηλαδή ο παιδικός οργανισμός καθίσταται άνοσος όταν έρθει σε επαφή με τον ίδιο λοιμογόνο παράγοντα. Αυτό επιτυγχάνεται με την παραγωγή αντισωμάτων που αποτελούν κατά κάποιον τρόπο τους στρατιώτες-φρουρούς του οργανισμού και με την ανάπτυξη της ανοσιακής μνήμης. Η τελευταία έχει ως αποτέλεσμα την καταπολέμηση του ίδιου παθογόνου παράγοντα σε επόμενη έκθεση του οργανισμού σε αυτόν, με πολύ πιο γρήγορο και αποτελεσματικό τρόπο.
Παρόλα αυτά,  δεν είναι λίγα τα παιδιά που αρρωσταίνουν πολλές φορές το χρόνο, παρουσιάζοντας μάλιστα την ίδια κάθε φορά συμπτωματολογία, προκαλώντας άγχος στους γονείς.
Γιατί αρρωσταίνει συχνά ένα παιδί;
Τα παιδιά αρχίζουν να αρρωσταίνουν περισσότερο μετά την ηλικία των 6 μηνών, οπότε αρχίζουν να φέρουν πράγματα στο στόμα τους, για να ανακαλύψουν ουσιαστικά τον κόσμο γύρω τους. Παράλληλα, ένα παιδί που πηγαίνει σε βρεφονηπιακό ή παιδικό σταθμό έχει πολλές πιθανότητες να αρρωστήσει (2-3 φορές πιο συχνά από ένα παιδί που μένει στο σπίτι).
Οι συχνότερες λοιμώξεις του παιδικού σταθμού αφορούν στο ανώτερο αναπνευστικό.
Ανάμεσα σε αυτές κύρια θέση κατέχει το κοινό κρυολόγημα που πολλοί γονείς συγχέουν με τη γρίπη. Το κοινό κρυολόγημα παρουσιάζει έξαρση κατά τους φθινοπωρινούς και χειμερινούς μήνες και χαρακτηρίζεται από ρινική καταρροή, δακρύρροια, φτέρνισμα, βήχα, αίσθημα αδυναμίας και από χαμηλή πυρετική κίνηση. Άλλη μία ιδιαίτερα συχνή λοίμωξη από την οποία υποφέρουν τα παιδιά που πηγαίνουν στον βρεφονηπιακό ή παιδικό σταθμό είναι η γαστρεντερίτιδα που χαρακτηρίζεται από εμετούς και διάρροιες και όχι σπάνια από σημεία αφυδάτωσης. Στην μετάδοση των νοσημάτων στον παιδικό σταθμό συντελεί ο τρόπος που συμπεριφέρονται τα μικρά παιδιά, καθώς επίσης και ο τρόπος με τον οποίο γίνεται η περιποίησή τους από το προσωπικό.

Πόσο συχνά μπορεί να αρρωστήσει ένα παιδί;
Το ερώτημα που τίθεται από τους γονείς είναι πόσες φορές το χρόνο «δικαιούται» ένα παιδί να αρρωστήσει, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι υπάρχει πρόβλημα με την υγεία του.
Η αλήθεια είναι ότι ένα παιδί ηλικίας 1-3 ετών  μπορεί  να αρρωστήσει έως και 8-10 φορές το χρόνο, χωρίς αυτό να θεωρηθεί παθολογικό. Από την ηλικία των 4-8 ετών μπορεί να αρρωστήσει 6-8 φορές το χρόνο. 
Έχει ωστόσο μεγάλη σημασία το αν οι λοιμώξεις που παρουσιάζει υποχωρούν εύκολα και χωρίς να είναι απαραίτητη η λήψη αντιβίωσης. Πρέπει επίσης να έχουμε πάντα στη σκέψη μας ότι κάθε παιδί είναι διαφορετικό και ότι μία ενδεχόμενη απόκλιση από τα παραπάνω δεδομένα δεν σημαίνει υποχρεωτικά κάτι παθολογικό.

Πότε πρέπει να ανησυχήσουν οι γονείς;
Όταν το παιδί παρουσιάζει τουλάχιστον δύο από τα παρακάτω:
    
    * πάνω από 8 νέες ωτίτιδες ανά έτος
    * πάνω από 2 πνευμονίες ανά έτος
    * πάνω από 2 παραρινοκολπίτιδες ανά έτος
    * πάνω από 2 μήνες αντιβιοτική θεραπεία χωρίς αποτέλεσμα
    * στασιμότητα σωματικής ανάπτυξης
    * αποστήματα δέρματος
    * επίμονο εξάνθημα στο στόμα ή στο δέρμα
    * ανάγκη για ενδοφλέβια αντιβιοτική αγωγή προκειμένου να     αντιμετωπιστεί μία λοίμωξη
    * πάνω από 2 εν τω βάθει λοιμώξεις
    * ιστορικό ανοσοανεπάρκειας στην οικογένεια

Σε όλες αυτές τις περιπτώσεις θα ήταν καλό να απευθυνθούν στο γιατρό τους και να αναζητήσουν την πιθανή αιτία των συχνών λοιμώξεων του παιδιού.

Οι γονείς θα πρέπει να αναζητήσουν συμβουλή και εξειδικευμένο έλεγχο αν το παιδί παρουσιάζει λοιμώξεις όπως αποστήματα σε εσωτερικά όργανα από σπάνια μικρόβια ή μύκητες ή αν το παιδί αρρωσταίνει από βαριές και επίμονες λοιμώξεις που χρειάζονται νοσηλεία σε νοσοκομείο προκειμένου να αντιμετωπιστούν.
Πολύ σπάνια πίσω από αυτές τις καταστάσεις είναι δυνατόν να κρύβεται μία ομάδα συγγενών νοσημάτων που ονομάζονται πρωτοπαθείς ανοσοανεπάρκειες.

Τι είναι οι πρωτοπαθείς ανοσοανεπάρκειες;
Φυσιολογικά τα παιδιά διαθέτουν εκείνα...

Μιλάμε συνέχεια στα παιδάκια μας και ας «μαλλιάσει η γλώσσα μας»!!

Ένα φθινοπωρινό βράδυ, καθώς συζητούσα με την εφτάχρονη κόρη μου (για πολλοστή φορά) για θέματα καλής συμπεριφοράς και αυθεντικής φιλίας με κοιτάει βαθιά στα μάτια λέγοντας μου με περισσή ειλικρίνεια: 
"Φτάνει μαμά μη μιλάς άλλο, τα κατάλαβα ας κοιμηθούμε τώρα!...".

Δεν σας κρύβω ότι αισθάνθηκα κάπως αμήχανα και άβολα. Μήπως όντως είχα ζαλίσει το μυαλουδάκι της; Μήπως είχα ξεπεράσει το όριο της λεκτικής επικοινωνίας; Και αν ναι υπάρχει κάποιο όριο, ποιο είναι αυτό; Πόσο πρέπει ένας γονέας να μιλάει και να συμβουλεύει το παιδί του; Πρέπει να εμπλέκεται σε όλα τα προσωπικά του ζητήματα; Και αν ναι μέχρι που μπορεί να φτάνει η κάθε συζήτηση;
Αυτά τα, φλέγοντα κατά τα άλλα, ερωτήματα με έκαναν να ψάξω για περισσότερες πληροφορίες για να μπορώ τώρα να τα απαντήσω. Το έναυσμα γι αυτό το άρθρο μου -όπως καταλαβαίνετε- ήταν η ερώτηση της γλυκιάς μου κόρης!

Ακούω καθημερινά σε συζητήσεις μαμάδων τα εξής:
"Μα τι να τον/την κάνω; Δεν με ακούει και δεν μου λέει απολύτως τίποτα για τα προσωπικά του. Δεν αντέχεται άλλο....". Είμαι σίγουρη ότι όλοι οι γονείς έχουμε αναρωτηθεί ή έχουμε ακούσει κάτι παρόμοιο.
Η πρώτη ερώτηση λοιπόν που κάνω στις μαμάδες, είναι η εξής:
"Πόσο χρόνο αφιερώνεται για να μιλήσετε στα παιδιά σας και από ποια ηλικία ξεκινήσατε να συζητάτε;". Παίρνω ποικίλες απαντήσεις. Κατά τη γνώμη μου, αν και δεν είμαι ειδικός, και κάνω λάθη ως άνθρωπος και γι'αυτό είμαι καλός ακροατής, λεκτική επικοινωνία είναι βασική προϋπόθεση στη φυσιολογική ανάπτυξη των παιδιών. Από την πρώτη στιγμή της γέννησης (ή και πολύ νωρίτερα στο στάδιο της κυοφορίας ) ένα παιδί αναγνωρίζει τη φώνη των γονιών του. Τότε είναι μια καλή ευκαιρία της λεκτικής επαφής με το παιδί μας. Πρέπει να μιλάμε απλά, ήρεμα και γλυκά στο βρέφος και σε λίγο καιρό θα δούμε ότι αυτή η πράξη μας θα βρει αντίκρυσμα στον αποδέκτη και θα μας δώσει το πιο όμορφο δώρο, "το πρώτο χαμόγελο του". Στη συνέχεια στις προσχολικές ηλικίες μπορούμε να κάνουμε πιο συγκεκριμένες ερωτήσεις και θα λαμβάνουμε πιο σαφείς απαντήσεις. Τέλος στις σχολικές ηλικίες, ήδη θα έχουμε πετύχει τον απώτερο στόχο μας να κάνουμε τα παιδιά να μας εμπιστεύονται πιο πολύ και να νιώθουν ασφαλή. Οι εφηβικές ηλικίες είναι ένα αχανές κεφάλαιο στο οποίο δεν θα εντρυφήσω...
Τα όρια της λεκτικής επικοινωνίας είναι σαφή. Πρέπει να επαναλαμβάνουμε πολλές φορές τα ίδια πράγματα μέχρι να εισακουστούμε (και ας νιώθουμε κουραστικοί) με επιμονή και υπομονή πάντα. Μπορούμε να δίνουμε απλόχερα τις συμβουλές μας σε ότι μας ζητήσουν αλλά χωρίς επιβλητικό τόνο. Δίνουμε πάντα την δυνατότητα επιλογής (σε συγκεκριμένα θέματα) στο παιδί μας!
Όσον αφορά τώρα τις πολύπλοκες καταστάσεις ένας γονέας πρέπει να εμπλέκεται σε προσωπικές καταστάσεις που αφορούν το παιδί του ΜΟΝΟ όταν είναι απόλυτη ανάγκη.Το παιδί πρέπει να νιώθει υπεύθυνο και αυτόνομο. Δίνουμε στο παιδί να καταλάβει ότι πρέπει να προστατεύει τον εαυτό του και χωρίς την παρουσία μας. Τέλος, τα όρια της συζήτησης είναι προσωπική πια υπόθεση...

elblastingnews

“Φοβίστε τους Παιδόφιλους για να προλάβουμε…” Sweetie 1.000 - Stop webcam child sex tourism!

Υπογράψτε εδώ, sign the petition: Paedophile’s dream, child’s nightmare

Φοβίστε τους παιδόφιλους ώστε να νιώσουν τρωτοί και υπογράψετε το αίτημα, ώστε να συγκεντρωθούν 1.000.000 υπογραφές, ως μορφή πίεσης προς τα κράτη για να κινητοποιήσουν τις διωκτικές αρχές τους να πατάξουν τον διαδικτυακό παιδικό σεξουαλικό τουρισμό,
τόνισε ο επικεφαλής του προγράμματος Sweetie 1.000 Hans Guijt που “έτρεξε” για 10 εβδομάδες ο ολλανδικός οργανισμός Terre des Hommes ταυτοποιώντας 1.000 παιδόφιλους από τις 20.172 επισκέπτες που επιχείρησαν επαφή με τη 10χρονη εικονική Sweetie.

Sweetie 1.000 - Stop webcam child sex tourism!

Σε παρουσίαση του προγράμματος Sweetie 1.000, την Τετάρτη στο πλαίσιο της εκστρατείας ένα στα πέντε, που διοργάνωσε ο εταίρος της εκστρατείας, Hope for Children UNCRC Policy Center, ο κ. Guijt επεσήμανε ότι το σεξουαλικό έγκλημα σε βάρος των παιδιών πρέπει να παταχθεί στο επίπεδο της ζήτησης και ανακοίνωσε ότι το επόμενο βήμα του οργανισμού θα είναι η Sweetie 02 που θα αναζητήσει την αιτία που ωθεί τους παιδόφιλους στο έγκλημα και δη το διαδικτυακό. Μεταξύ των 1.000 ταυτοποιηθέντων υπήρχε άτομο από την Κύπρο.
 
Προς υπογραφή της αίτησης για τη συλλογή του 1.000.000 υπογραφών παρέπεμψε στην ιστοσελίδα https://www.youtube.com/user/sweetie. Ο κ. Guijt ανακοίνωσε ότι ενώπιον του ολλανδικού Κοινοβουλίου βρίσκεται νομοθέτημα με το οποίο θα τεκμαίρεται το αδίκημα της παιδοφιλίας και της παιδικής πορνογραφίας και στις περιπτώσεις που “το θύμα”, δεν είναι παιδί αλλά οργανισμός ή διωκτική αρχή υπό κάλυψη.
 
Ο κ. Guijt ανέφερε ότι το πρόγραμμα Sweetie 1000 αποτελούσε μέρος της διεθνούς εκστρατείας κατά του σεξουαλικού τουρισμού σε βάρος των παιδιών με WebCam και έτρεξε σε 71 διαφορετικές χώρες το 2013. Οπως ανέφερε στο ΚΥΠΕ ο επικεφαλής του προγράμματος, το πρόγραμμα στοίχισε 350.000 ευρώ και οι πόροι εξασφαλίστηκαν από ανώνυμο δωρητή.
 
Είπε επίσης ότι τον Οκτώβριο καταδικάστηκε στην Αυστραλία ο πρώτος εκ των 1.000 ταυτοποιηθέντων που επιχείρησαν να αγοράσουν υπηρεσίες διαδικτυακού σεξ με τη 10χρονη Sweetie. Διευκρίνισε ότι οι επισκέπτες της σελίδας γνώριζαν ότι πρόκειται για δεκάχρονο παιδί. Σημείωσε επίσης ότι οι ταυτοποιηθέντες επέδειξαν ενδιαφέρον για σεξουαλικές υπηρεσίες και ήθελαν να πληρώσουν για το sex- show. Επεσήμανε επίσης ότι όσοι παιδόφιλοι απευθύνονται σε παιδιά για αυτού του είδους τις υπηρεσίες υποδεικνύουν στο θύμα τον τρόπο με τον οποίο θέλει το παιδί να συμπεριφερθεί μπροστά στη κάμερα και στο τέλος έχει το δικό του παιδικό πορνογραφικό υλικό στην οποία περιλαμβάνεται και η όποια αηδιαστική διαστροφή.
 
Εξήγησε ότι επιλέχθηκαν ως χώρα καταγωγής της 10 οι Φιλιππίνες γιατί στις Φιλιππίνες υπάρχει επαρκής κάλυψη δικτύου και επειδή στη χώρα επικρατούν ισχυροί ηθικοί οικογενειακοί κανόνες, που θέλουν να θυσιάζεται το ένα μέλος της οικογένειας για το καλό των άλλων μελών της.
 
Είπε ότι στη χώρα τα ανήλικα, συνήθως κορίτσια διαπραγματεύονται την τιμή των διαδικτυακών σεξουαλικών υπηρεσιών, από τα ίντερνετ καφέ που υπάρχουν σε κάθε γωνιά της Μανίλας. Πρόσθεσε ότι μια άλλη πτυχή της σεξουαλικής εκμετάλλευσης παιδιών μέσω διαδικτύου είναι το Cottage Industry, που είναι πολύ πιο δύσκολο να παταχθεί αφού τα παιδιά εξωθούνται από τους γονείς και το έγκλημα διενεργείται στο ίδιο τους το σπίτι.
 
Παρέθεσε και τρίτη μορφή διαδικτυακού σεξουαλικού εγκλήματος σε βάρος των παιδιών το “Cybersex `Dens”, το οποίο εξήγησε βρίσκεται στη σφαίρα του οργανωμένου εγκλήματος, προσθέτοντας ότι για την πάταξη αυτής της μορφής προώθηση της παιδοφιλίας η Αστυνομία των Φιλιππινών είναι ενεργοποιημένη.
 
Ο κ. Guijt τόνισε επίσης πως παρά το γεγονός ότι...