Γιατί κάποια παιδάκια αρρωσταίνουν συχνά; Τι είναι οι πρωτοπαθείς ανοσοανεπάρκειες;

Γράφει η Ευφημία Παπαδοπούλου-Αλατάκη
Παιδίατρος, Επίκουρη καθηγήτρια παιδιατρικής/παιδιατρικής ανοσολογίας Α. Π. Θ.

Το ανθρώπινο σώμα δέχεται καθημερινά την επίθεση εκατοντάδων χιλιάδων εισβολέων που ονομάζονται αντιγόνα. Τα περισσότερα εξουδετερώνονται από τον φυσιολογικό οργανισμό, γιατί ο τελευταίος διαθέτει ουσίες, κύτταρα και μηχανισμούς που συνθέτουν το αμυντικό ή ανοσοποιητικό σύστημα.

Το αμυντικό σύστημα ενός παιδιού δεν είναι πλήρως αναπτυγμένο κατά τη γέννηση, αλλά συνεχώς εξελίσσεται Αυτή η εξέλιξη επηρεάζεται άμεσα από τη συνεχή επαφή του παιδικού οργανισμού με νέους λοιμογόνους παράγοντες, δηλαδή ιούς και μικρόβια.
Στη συμβίωση του παιδιού με τους λοιμογόνους παράγοντες τα πιθανά ενδεχόμενα είναι:
α) να αρρωστήσει με νόσο που συνήθως συνοδεύεται από ανάρρωση,
β) να αρρωστήσει όπως λέμε υποκλινικά, δηλαδή χωρίς συμπτώματα.
Και στις δύο περιπτώσεις εγκαθίσταται η φυσική ανοσία, δηλαδή ο παιδικός οργανισμός καθίσταται άνοσος όταν έρθει σε επαφή με τον ίδιο λοιμογόνο παράγοντα. Αυτό επιτυγχάνεται με την παραγωγή αντισωμάτων που αποτελούν κατά κάποιον τρόπο τους στρατιώτες-φρουρούς του οργανισμού και με την ανάπτυξη της ανοσιακής μνήμης. Η τελευταία έχει ως αποτέλεσμα την καταπολέμηση του ίδιου παθογόνου παράγοντα σε επόμενη έκθεση του οργανισμού σε αυτόν, με πολύ πιο γρήγορο και αποτελεσματικό τρόπο.
Παρόλα αυτά,  δεν είναι λίγα τα παιδιά που αρρωσταίνουν πολλές φορές το χρόνο, παρουσιάζοντας μάλιστα την ίδια κάθε φορά συμπτωματολογία, προκαλώντας άγχος στους γονείς.
Γιατί αρρωσταίνει συχνά ένα παιδί;
Τα παιδιά αρχίζουν να αρρωσταίνουν περισσότερο μετά την ηλικία των 6 μηνών, οπότε αρχίζουν να φέρουν πράγματα στο στόμα τους, για να ανακαλύψουν ουσιαστικά τον κόσμο γύρω τους. Παράλληλα, ένα παιδί που πηγαίνει σε βρεφονηπιακό ή παιδικό σταθμό έχει πολλές πιθανότητες να αρρωστήσει (2-3 φορές πιο συχνά από ένα παιδί που μένει στο σπίτι).
Οι συχνότερες λοιμώξεις του παιδικού σταθμού αφορούν στο ανώτερο αναπνευστικό.
Ανάμεσα σε αυτές κύρια θέση κατέχει το κοινό κρυολόγημα που πολλοί γονείς συγχέουν με τη γρίπη. Το κοινό κρυολόγημα παρουσιάζει έξαρση κατά τους φθινοπωρινούς και χειμερινούς μήνες και χαρακτηρίζεται από ρινική καταρροή, δακρύρροια, φτέρνισμα, βήχα, αίσθημα αδυναμίας και από χαμηλή πυρετική κίνηση. Άλλη μία ιδιαίτερα συχνή λοίμωξη από την οποία υποφέρουν τα παιδιά που πηγαίνουν στον βρεφονηπιακό ή παιδικό σταθμό είναι η γαστρεντερίτιδα που χαρακτηρίζεται από εμετούς και διάρροιες και όχι σπάνια από σημεία αφυδάτωσης. Στην μετάδοση των νοσημάτων στον παιδικό σταθμό συντελεί ο τρόπος που συμπεριφέρονται τα μικρά παιδιά, καθώς επίσης και ο τρόπος με τον οποίο γίνεται η περιποίησή τους από το προσωπικό.

Πόσο συχνά μπορεί να αρρωστήσει ένα παιδί;
Το ερώτημα που τίθεται από τους γονείς είναι πόσες φορές το χρόνο «δικαιούται» ένα παιδί να αρρωστήσει, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι υπάρχει πρόβλημα με την υγεία του.
Η αλήθεια είναι ότι ένα παιδί ηλικίας 1-3 ετών  μπορεί  να αρρωστήσει έως και 8-10 φορές το χρόνο, χωρίς αυτό να θεωρηθεί παθολογικό. Από την ηλικία των 4-8 ετών μπορεί να αρρωστήσει 6-8 φορές το χρόνο. 
Έχει ωστόσο μεγάλη σημασία το αν οι λοιμώξεις που παρουσιάζει υποχωρούν εύκολα και χωρίς να είναι απαραίτητη η λήψη αντιβίωσης. Πρέπει επίσης να έχουμε πάντα στη σκέψη μας ότι κάθε παιδί είναι διαφορετικό και ότι μία ενδεχόμενη απόκλιση από τα παραπάνω δεδομένα δεν σημαίνει υποχρεωτικά κάτι παθολογικό.

Πότε πρέπει να ανησυχήσουν οι γονείς;
Όταν το παιδί παρουσιάζει τουλάχιστον δύο από τα παρακάτω:
    
    * πάνω από 8 νέες ωτίτιδες ανά έτος
    * πάνω από 2 πνευμονίες ανά έτος
    * πάνω από 2 παραρινοκολπίτιδες ανά έτος
    * πάνω από 2 μήνες αντιβιοτική θεραπεία χωρίς αποτέλεσμα
    * στασιμότητα σωματικής ανάπτυξης
    * αποστήματα δέρματος
    * επίμονο εξάνθημα στο στόμα ή στο δέρμα
    * ανάγκη για ενδοφλέβια αντιβιοτική αγωγή προκειμένου να     αντιμετωπιστεί μία λοίμωξη
    * πάνω από 2 εν τω βάθει λοιμώξεις
    * ιστορικό ανοσοανεπάρκειας στην οικογένεια

Σε όλες αυτές τις περιπτώσεις θα ήταν καλό να απευθυνθούν στο γιατρό τους και να αναζητήσουν την πιθανή αιτία των συχνών λοιμώξεων του παιδιού.

Οι γονείς θα πρέπει να αναζητήσουν συμβουλή και εξειδικευμένο έλεγχο αν το παιδί παρουσιάζει λοιμώξεις όπως αποστήματα σε εσωτερικά όργανα από σπάνια μικρόβια ή μύκητες ή αν το παιδί αρρωσταίνει από βαριές και επίμονες λοιμώξεις που χρειάζονται νοσηλεία σε νοσοκομείο προκειμένου να αντιμετωπιστούν.
Πολύ σπάνια πίσω από αυτές τις καταστάσεις είναι δυνατόν να κρύβεται μία ομάδα συγγενών νοσημάτων που ονομάζονται πρωτοπαθείς ανοσοανεπάρκειες.

Τι είναι οι πρωτοπαθείς ανοσοανεπάρκειες;
Φυσιολογικά τα παιδιά διαθέτουν εκείνα...

Μιλάμε συνέχεια στα παιδάκια μας και ας «μαλλιάσει η γλώσσα μας»!!

Ένα φθινοπωρινό βράδυ, καθώς συζητούσα με την εφτάχρονη κόρη μου (για πολλοστή φορά) για θέματα καλής συμπεριφοράς και αυθεντικής φιλίας με κοιτάει βαθιά στα μάτια λέγοντας μου με περισσή ειλικρίνεια: 
"Φτάνει μαμά μη μιλάς άλλο, τα κατάλαβα ας κοιμηθούμε τώρα!...".

Δεν σας κρύβω ότι αισθάνθηκα κάπως αμήχανα και άβολα. Μήπως όντως είχα ζαλίσει το μυαλουδάκι της; Μήπως είχα ξεπεράσει το όριο της λεκτικής επικοινωνίας; Και αν ναι υπάρχει κάποιο όριο, ποιο είναι αυτό; Πόσο πρέπει ένας γονέας να μιλάει και να συμβουλεύει το παιδί του; Πρέπει να εμπλέκεται σε όλα τα προσωπικά του ζητήματα; Και αν ναι μέχρι που μπορεί να φτάνει η κάθε συζήτηση;
Αυτά τα, φλέγοντα κατά τα άλλα, ερωτήματα με έκαναν να ψάξω για περισσότερες πληροφορίες για να μπορώ τώρα να τα απαντήσω. Το έναυσμα γι αυτό το άρθρο μου -όπως καταλαβαίνετε- ήταν η ερώτηση της γλυκιάς μου κόρης!

Ακούω καθημερινά σε συζητήσεις μαμάδων τα εξής:
"Μα τι να τον/την κάνω; Δεν με ακούει και δεν μου λέει απολύτως τίποτα για τα προσωπικά του. Δεν αντέχεται άλλο....". Είμαι σίγουρη ότι όλοι οι γονείς έχουμε αναρωτηθεί ή έχουμε ακούσει κάτι παρόμοιο.
Η πρώτη ερώτηση λοιπόν που κάνω στις μαμάδες, είναι η εξής:
"Πόσο χρόνο αφιερώνεται για να μιλήσετε στα παιδιά σας και από ποια ηλικία ξεκινήσατε να συζητάτε;". Παίρνω ποικίλες απαντήσεις. Κατά τη γνώμη μου, αν και δεν είμαι ειδικός, και κάνω λάθη ως άνθρωπος και γι'αυτό είμαι καλός ακροατής, λεκτική επικοινωνία είναι βασική προϋπόθεση στη φυσιολογική ανάπτυξη των παιδιών. Από την πρώτη στιγμή της γέννησης (ή και πολύ νωρίτερα στο στάδιο της κυοφορίας ) ένα παιδί αναγνωρίζει τη φώνη των γονιών του. Τότε είναι μια καλή ευκαιρία της λεκτικής επαφής με το παιδί μας. Πρέπει να μιλάμε απλά, ήρεμα και γλυκά στο βρέφος και σε λίγο καιρό θα δούμε ότι αυτή η πράξη μας θα βρει αντίκρυσμα στον αποδέκτη και θα μας δώσει το πιο όμορφο δώρο, "το πρώτο χαμόγελο του". Στη συνέχεια στις προσχολικές ηλικίες μπορούμε να κάνουμε πιο συγκεκριμένες ερωτήσεις και θα λαμβάνουμε πιο σαφείς απαντήσεις. Τέλος στις σχολικές ηλικίες, ήδη θα έχουμε πετύχει τον απώτερο στόχο μας να κάνουμε τα παιδιά να μας εμπιστεύονται πιο πολύ και να νιώθουν ασφαλή. Οι εφηβικές ηλικίες είναι ένα αχανές κεφάλαιο στο οποίο δεν θα εντρυφήσω...
Τα όρια της λεκτικής επικοινωνίας είναι σαφή. Πρέπει να επαναλαμβάνουμε πολλές φορές τα ίδια πράγματα μέχρι να εισακουστούμε (και ας νιώθουμε κουραστικοί) με επιμονή και υπομονή πάντα. Μπορούμε να δίνουμε απλόχερα τις συμβουλές μας σε ότι μας ζητήσουν αλλά χωρίς επιβλητικό τόνο. Δίνουμε πάντα την δυνατότητα επιλογής (σε συγκεκριμένα θέματα) στο παιδί μας!
Όσον αφορά τώρα τις πολύπλοκες καταστάσεις ένας γονέας πρέπει να εμπλέκεται σε προσωπικές καταστάσεις που αφορούν το παιδί του ΜΟΝΟ όταν είναι απόλυτη ανάγκη.Το παιδί πρέπει να νιώθει υπεύθυνο και αυτόνομο. Δίνουμε στο παιδί να καταλάβει ότι πρέπει να προστατεύει τον εαυτό του και χωρίς την παρουσία μας. Τέλος, τα όρια της συζήτησης είναι προσωπική πια υπόθεση...

elblastingnews

“Φοβίστε τους Παιδόφιλους για να προλάβουμε…” Sweetie 1.000 - Stop webcam child sex tourism!

Υπογράψτε εδώ, sign the petition: Paedophile’s dream, child’s nightmare

Φοβίστε τους παιδόφιλους ώστε να νιώσουν τρωτοί και υπογράψετε το αίτημα, ώστε να συγκεντρωθούν 1.000.000 υπογραφές, ως μορφή πίεσης προς τα κράτη για να κινητοποιήσουν τις διωκτικές αρχές τους να πατάξουν τον διαδικτυακό παιδικό σεξουαλικό τουρισμό,
τόνισε ο επικεφαλής του προγράμματος Sweetie 1.000 Hans Guijt που “έτρεξε” για 10 εβδομάδες ο ολλανδικός οργανισμός Terre des Hommes ταυτοποιώντας 1.000 παιδόφιλους από τις 20.172 επισκέπτες που επιχείρησαν επαφή με τη 10χρονη εικονική Sweetie.

Sweetie 1.000 - Stop webcam child sex tourism!

Σε παρουσίαση του προγράμματος Sweetie 1.000, την Τετάρτη στο πλαίσιο της εκστρατείας ένα στα πέντε, που διοργάνωσε ο εταίρος της εκστρατείας, Hope for Children UNCRC Policy Center, ο κ. Guijt επεσήμανε ότι το σεξουαλικό έγκλημα σε βάρος των παιδιών πρέπει να παταχθεί στο επίπεδο της ζήτησης και ανακοίνωσε ότι το επόμενο βήμα του οργανισμού θα είναι η Sweetie 02 που θα αναζητήσει την αιτία που ωθεί τους παιδόφιλους στο έγκλημα και δη το διαδικτυακό. Μεταξύ των 1.000 ταυτοποιηθέντων υπήρχε άτομο από την Κύπρο.
 
Προς υπογραφή της αίτησης για τη συλλογή του 1.000.000 υπογραφών παρέπεμψε στην ιστοσελίδα https://www.youtube.com/user/sweetie. Ο κ. Guijt ανακοίνωσε ότι ενώπιον του ολλανδικού Κοινοβουλίου βρίσκεται νομοθέτημα με το οποίο θα τεκμαίρεται το αδίκημα της παιδοφιλίας και της παιδικής πορνογραφίας και στις περιπτώσεις που “το θύμα”, δεν είναι παιδί αλλά οργανισμός ή διωκτική αρχή υπό κάλυψη.
 
Ο κ. Guijt ανέφερε ότι το πρόγραμμα Sweetie 1000 αποτελούσε μέρος της διεθνούς εκστρατείας κατά του σεξουαλικού τουρισμού σε βάρος των παιδιών με WebCam και έτρεξε σε 71 διαφορετικές χώρες το 2013. Οπως ανέφερε στο ΚΥΠΕ ο επικεφαλής του προγράμματος, το πρόγραμμα στοίχισε 350.000 ευρώ και οι πόροι εξασφαλίστηκαν από ανώνυμο δωρητή.
 
Είπε επίσης ότι τον Οκτώβριο καταδικάστηκε στην Αυστραλία ο πρώτος εκ των 1.000 ταυτοποιηθέντων που επιχείρησαν να αγοράσουν υπηρεσίες διαδικτυακού σεξ με τη 10χρονη Sweetie. Διευκρίνισε ότι οι επισκέπτες της σελίδας γνώριζαν ότι πρόκειται για δεκάχρονο παιδί. Σημείωσε επίσης ότι οι ταυτοποιηθέντες επέδειξαν ενδιαφέρον για σεξουαλικές υπηρεσίες και ήθελαν να πληρώσουν για το sex- show. Επεσήμανε επίσης ότι όσοι παιδόφιλοι απευθύνονται σε παιδιά για αυτού του είδους τις υπηρεσίες υποδεικνύουν στο θύμα τον τρόπο με τον οποίο θέλει το παιδί να συμπεριφερθεί μπροστά στη κάμερα και στο τέλος έχει το δικό του παιδικό πορνογραφικό υλικό στην οποία περιλαμβάνεται και η όποια αηδιαστική διαστροφή.
 
Εξήγησε ότι επιλέχθηκαν ως χώρα καταγωγής της 10 οι Φιλιππίνες γιατί στις Φιλιππίνες υπάρχει επαρκής κάλυψη δικτύου και επειδή στη χώρα επικρατούν ισχυροί ηθικοί οικογενειακοί κανόνες, που θέλουν να θυσιάζεται το ένα μέλος της οικογένειας για το καλό των άλλων μελών της.
 
Είπε ότι στη χώρα τα ανήλικα, συνήθως κορίτσια διαπραγματεύονται την τιμή των διαδικτυακών σεξουαλικών υπηρεσιών, από τα ίντερνετ καφέ που υπάρχουν σε κάθε γωνιά της Μανίλας. Πρόσθεσε ότι μια άλλη πτυχή της σεξουαλικής εκμετάλλευσης παιδιών μέσω διαδικτύου είναι το Cottage Industry, που είναι πολύ πιο δύσκολο να παταχθεί αφού τα παιδιά εξωθούνται από τους γονείς και το έγκλημα διενεργείται στο ίδιο τους το σπίτι.
 
Παρέθεσε και τρίτη μορφή διαδικτυακού σεξουαλικού εγκλήματος σε βάρος των παιδιών το “Cybersex `Dens”, το οποίο εξήγησε βρίσκεται στη σφαίρα του οργανωμένου εγκλήματος, προσθέτοντας ότι για την πάταξη αυτής της μορφής προώθηση της παιδοφιλίας η Αστυνομία των Φιλιππινών είναι ενεργοποιημένη.
 
Ο κ. Guijt τόνισε επίσης πως παρά το γεγονός ότι...