Σήμερα τ' αγέρι φυσά γλυκύτερα
στα κουρασμένα πρόσωπά μας, τα δέντρα
σαν να γενήκανε πιο χλωρά, τ'
αυγουστιάτικο κύμα σαν να αρμενίζει πιο
δροσερό μέσα στο πέλαγο
και αφρίζει φουσκωμένο από χαρά μεγάλη,
το κάθε τι κι' αγάλλεται...
Ω! Τι θάνατος λοιπόν είναι αυτός, που γέμισε την οικουμένη και τις καρδές μας με τi πανηγυρίζει χαρα της αθανασίας!
Και καλώτατα ψέλνει ο υμνωδός σήμερα:
«Εν τη γεννήσει την παρθενίαν εφύλαξας, εν τη κοιμήσει τον κόσμον ου κατέλιπες, Θεοτόκε. Μετέστης προς την ζωήν, μήτηρ υπάρχουσα της ζωής, και ταις πρεσβείαις ταις σαις λυτρουμένη εκ θανάτου τας ψυχάς ημών».
Αληθινά λέγει και σ'ένα άλλο τροπάρι: «Τη αθανάτω σου κοιμήσει, Θεοτόκε, μήτερ της ζωής...».
Ω! Τι θάνατος λοιπόν είναι αυτός, που γέμισε την οικουμένη και τις καρδές μας με τi πανηγυρίζει χαρα της αθανασίας!
Και καλώτατα ψέλνει ο υμνωδός σήμερα:
«Εν τη γεννήσει την παρθενίαν εφύλαξας, εν τη κοιμήσει τον κόσμον ου κατέλιπες, Θεοτόκε. Μετέστης προς την ζωήν, μήτηρ υπάρχουσα της ζωής, και ταις πρεσβείαις ταις σαις λυτρουμένη εκ θανάτου τας ψυχάς ημών».
Αληθινά λέγει και σ'ένα άλλο τροπάρι: «Τη αθανάτω σου κοιμήσει, Θεοτόκε, μήτερ της ζωής...».
No comments:
Post a Comment