Είδε παιδιά παρατημένα στο έλεος του Θεού από τους γονείς τους, είδε και παιδιά στο Ογκολογικό, που παλεύουν κάθε μέρα, κάθε ώρα για να νικήσουν το κακό... Φαντάζομαι ότι όσοι έχουν παιδιά, (προσ)εύχονται να μην περάσουν ποτέ ό,τι περνάνε αυτοί οι γονείς με τα παιδιά τους. Να μην πάθουν τίποτα τα παιδιά τους… Να μην τους τύχει τέτοιος Σταυρός. Τέτοιος Γολγοθάς. Αυτά τα παιδιά, οι μικροί Χριστοί, έχουν πάντα ανάγκη τις δικές τους Παναγίες για να σηκώσουν το Σταυρό και να ανέβουν το βουνό. Τις μανάδες τους. Για κάποιον -όχι ανεξήγητο- λόγο, όταν πονάμε, όταν αρρωσταίνουμε, όταν έχουμε μπροστά μας ανήφορο, θέλουμε στο πλάι μας τη μάνα μας.
Κι αυτές οι μανάδες, είναι το ίδιο ηρωίδες με τα παιδιά τους. Νιώθουν τον πόνο και προσπαθούν να τον απαλύνουν… Παλεύουν μαζί με το παιδί τους απέναντι στο θεριό. Μέρα που είναι σήμερα, όλοι εσείς που ψάχνετε για Παναγίες στις εκκλησίες, ρίξτε και μια ματιά εκεί. Στα ογκολογικά τμήματα των νοσοκομείων. Θα βρείτε πολλές «Παναγίες» εκεί. Κι αν δεν προλαβαίνετε απλά προσευχηθείτε για τα παιδιά. Και τις μανάδες τους…
Χρόνια Πολλά σε όλους. Καλή Παναγιά…
Δημοσίευση: Σάββατο, 15 Αυγούστου 2015
