«Αν μου μιλούσες και δε με χτυπούσες μόνο…» «... ακόμα σε φοβάμαι τόσο πολύ ρε μαμά!»

Πόσα πράγματα θα είχα γλιτώσει στη ζωή μου αν ήσουν εκεί για εμένα; Αν μου μιλούσες και δε με χτυπούσες μόνο… Ξέρεις πόσο χρονών είμαι; 21! Ξέρεις πόσο ήσουν δίπλα μου; Μηδέν! Μόνο ξύλο, φωνές, βρισιές, απειλές και κακό… Αυτές οι λέξεις απαρτίζουν την έννοια «μητέρα» για εμένα!

Με έμαθες μια ζωή να ζω με το φόβο! Τον ρίζωσες βαθιά μέσα μου για τα καλά. Φαίνεται να πλημμυρίζει στα μάτια μου και στις κινήσεις μου κάθε φορά που με διακατέχει. Όμως μητέρα είναι ο Θεός στα χείλη και τις καρδιές των μικρών παιδιών. Δεν το ήξερες ποτέ; Γιατί με έφερες στον κόσμο αφού είσαι άνθρωπος που δεν αξίζει να έχει παιδιά;

Δώσε μου ένα λόγο που δεν με αγκάλιασες ποτέ με την ψυχή σου, να με συμβουλέψεις, να με αποτρέψεις από τα ενδεχόμενα λάθη του μέλλοντος τα οποία τόσο πολύ μου στοίχισαν ψυχικά. Γιατί ήθελες πάντα να είσαι εξυπνότερη, καλύτερη, ομορφότερη από μένα; Γιατί ένιωθες ότι πρέπει να με ανταγωνίζεσαι, να με κακομεταχειρίζεσαι, να με μισείς και να με αποθαρρύνεις; Τι σου έκανα; Το παιδί είναι ένα βιβλίο κι ένα τριαντάφυλλο! Γιατί το μάδησες; Γιατί το έσκισες έτσι;

Ποτέ δε νοιάστηκες πραγματικά. Ήμουν ακόμη μικρό παιδί όταν έκλεινα τα μάτια και ονειρευόμουνα ότι βρισκόμουνα σε μια ευτυχισμένη οικογένεια, ένα κορίτσι όμορφο και περιποιημένο με μια μαμά που το αγκαλιάζει συνέχεια και το αγαπάει σαν τη ζωή της, το συμβουλεύει και το προσέχει, και θέλει μόνο το καλό του! Μια μητέρα που να του ζητάει να της τα λέει όλα γιατί αυτή έχει λύσεις… Αυτή θα του δώσει τη σωστή απάντηση. Αυτή που το αγαπάει πιο πολύ από όλους και θέλει αποκλειστικά και μόνο το καλό του.

Περνάνε τα χρόνια, βλέπω γυναίκες δεμένες με τις κόρες τους χωρίς μυστικά, χωρίς φόβο και πόνο, μόνο αγάπη, και μέσα μου σπαράζω φριχτά. Δεν ζηλεύω, απλώς θα ήθελα να είχα κάτι παρόμοιο. Και φοβάμαι, ακόμα σε φοβάμαι τόσο πολύ ρε μαμά!

-Χριστίνα-

singleparent.gr

Το κοράκι, ο κύκνος, ο παπαγάλος και το παγόνι - Μια ιστορία για μικρά και μεγάλα χαμομηλάκια!!

Ένα κοράκι ζούσε σε ένα δάσος και ήταν πολύ ευτυχισμένο. Κάποια μέρα είδε έναν κύκνο. “Αυτός ο κύκνος είναι ολόλευκος.” σκέφτηκε, “και εγώ είμαι κατάμαυρο.” «Ο κύκνος πρέπει να είναι το πιο ευτυχισμένο πουλί στον κόσμο.» 

Είπε την σκέψη του στον κύκνο. “Βασικά,” απάντησε ο κύκνος, “αισθανόμουν έτσι μέχρι που συνάντησα έναν παπαγάλο, ο οποίος είχε δύο χρώματα. Τώρα πιστεύω ότι ο παπαγάλος είναι το ομορφότερο πουλί στον κόσμο”.
Το κοράκι πήγε στον παπαγάλο και του είπε αυτό που σκεφτόταν.
Ο παπαγάλος είπε, “ήμουν πολύ χαρούμενος μέχρι που είδα το παγόνι. Εγώ έχω μόνο δύο χρώματα ενώ το παγόνι έχει πολλά χρώματα.” 

Τότε το κοράκι αποφάσισε να επισκεφτεί το παγόνι που ήταν στον ζωολογικό κήπο και είχε συγκεντρωμένους γύρω του εκατοντάδες ανθρώπους. Όταν ο κόσμος έφυγε, τότε το κοράκι πλησίασε το παγόνι λέγοντας του: “Εσύ παγόνι,” είπε το κοράκι, “είσαι τόσο όμορφο. Καθημερινά σε επισκέπτονται χιλιάδες άνθρωποι για να σε θαυμάσουν. Εμένα όταν με δουν οι άνθρωποι με διώχνουν μακριά. Νομίζω ότι είσαι το πιο ευτυχισμένο πουλί επάνω στον πλανήτη.”

Το παγόνι τότε απάντησε, “πάντα πίστευα ότι είμαι το πιο όμορφο και ευτυχισμένο πουλί στον πλανήτη. Όμως εξαιτίας της ομορφιάς μου, είμαι φυλακισμένο στον ζωολογικό κήπο. Διαπίστωσα ότι σε ολόκληρο τον ζωολογικό κήπο, ότι το κοράκι είναι το μόνο πουλί που δεν είναι σε κλουβί. Οπότε τις τελευταίες μέρες σκεπτόμουν ότι αν ήμουν κοράκι, θα πετούσα ελεύθερα παντού.”

Αυτό είναι ένα βασικό πρόβλημα σ' εμάς τους ανθρώπους. Συγκρίνουμε τον εαυτό μας χωρίς λόγο με άλλους ανθρώπους με αποτέλεσμα να είμαστε θλιμμένοι. Δεν είμαστε ευγνώμονες για όσα έχουμε. Όλο αυτό είναι ένας φαύλος κύκλος που οδηγεί σε λύπη και ανασφάλεια. Να νιώθεις όμορφα και να ζεις την ζωή σου, για αυτό που είσαι και όπως είσαι.

Άγνωστου συγγραφέα - Ελεύθερη απόδοση Πάνος Τσινόπουλος
enallaktikidrasi

Τα οχτώ ψέμματα μιας πάμφτωχης Μάνας

Σίγουρα η αγάπη που νιώθει μία μάνα για το παιδί της, δεν συγκρίνεται με κανένα άλλο είδος αγάπης. Παρά τις όποιες δυσκολίες και τα εμπόδια, οι μανάδες πάντα καταφέρνουν να βάλουν πρώτα τα παιδιά τους, ακόμη και αν οι ίδιες καταλήξουν τελευταίες.

8 Lies of A Mother

Στην ιστορία που ακολουθεί μια μητέρα έπρεπε να πει αρκετά ψέματα στο γιο της για να τον μεγαλώσει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο και τώρα που αποκαλύφθηκε η αλήθεια, η ιστορία της έγινε παγκοσμίως γνωστή.

Έχετε κάνει ποτέ κάτι παρόμοιο για τα παιδιά σας ή θα το κάνατε αν χρειαζόταν; Αν δεν πιστεύετε ότι οι μητέρες αξίζουν μόνο αγάπη, σεβασμό και θαυμασμό, διαβάστε την παρακάτω ιστορία και θα αλλάξετε γνώμη...

Η ιστορία ξεκίνησε όταν ήμουν παιδί. Η οικογένειά μου ήταν πολύ φτωχή και ποτέ δεν είχαμε αρκετό φαγητό. Η μητέρα μου πάντα μου έδινε το δικό της πιάτο κι έλεγε «Φάε αυτό το ρύζι γιε μου εγώ δεν πεινάω».
Αυτό ήταν το πρώτο ψέμα της μητέρας μου.

Καθώς μεγάλωνα, η μητέρα μου περνούσε τον ελεύθερο χρόνο της, ψαρεύοντας σε ένα ποτάμι. Έτσι από τα ψάρια που έπιανε, θα μπορούσε να μου προσφέρει ένα καλύτερο φαγητό για την ανάπτυξή μου. Καθώς έτρωγα, κάθονταν δίπλα μου και έτρωγε και αυτή ότι κρέας έμενε στα κόκαλα. Όταν της πρόσφερα από το φαγητό μου, έλεγε «Φάε το φαγητό σου γιε μου, δεν μου αρέσουν εμένα τα ψάρια»
Αυτό ήταν το δεύτερο ψέμα…

Αργότερα για να μπορέσω να σπουδάσω, έψαξε και βρήκε μία δεύτερη δουλειά. Ανακύκλωνε παλιά κουτιά από χαρτόνι και αυτό της έδινε κάποια επιπλέον χρήματα για να καλύψουμε τις ανάγκες μας. Ένα χειμωνιάτικο βράδυ ξύπνησα και την βρήκα με ένα μικρό κερί να δουλεύει ακόμη. Της είπα να έρθει για ύπνο, αλλά μου απάντησε πως δεν είναι κουρασμένη.
Αυτό ήταν το τρίτο της ψέμα

Όταν έφτασαν οι τελικές εξετάσεις ζήτησε άδεια από τη δουλειά της για να με συνοδεύσει. με περίμενε μέσα στη ζέστη για ώρες και όταν τελείωσα ήρθε κοντά μου και μου έφερε ένα μπουκάλι με κρύο νερό. Την είδα κουρασμένη και εξαντλημένη και της είπα να το πιει εκείνη. Η απάντησή της ήταν «Δεν διψάω γιε μου, πιες το εσύ να δροσιστείς».
Αυτό ήταν το τέταρτο ψέμα της μητέρας μου

Μετά το θάνατο του πατέρα μου, η μητέρα μου έπρεπε να βρει τρόπο να καλύψει τις ανάγκες μας. Η κατάσταση της οικογένειάς μας χειροτέρευε και δυστυχώς όλα τα βάρη περνούσαν από πάνω της. Κάποιοι γείτονες της έλεγαν ότι πρέπει να παντρευτεί ξανά και να φτιάξει τη ζωή της από την αρχή. Αυτή όμως έλεγε «Δεν είμαι εγώ για τέτοια, είμαι μεγάλη γυναίκα με παιδί και δεν χρειάζομαι την αγάπη κανενός».
Αυτό ήταν το πέμπτο ψέμα της μητέρας μου…

Αφού τελείωσα τις σπουδές μου και έπιασα δουλειά, ήταν ώρα για τη μητέρα μου να ξεκουραστεί, αλλά δεν ήθελε. Πήγαινε κάθε μέρα στη λαϊκή αγορά και πουλούσε κάποια λαχανικά για να καλύπτει τις δικές της ανάγκες. Εγώ δούλευα μακρυά και κάθε μήνα με το που έπαιρνα το μισθό μου, της ετοίμαζα ένα δέμα με τρόφιμα και διάφορα καλούδια, της έβαζα και ένα φάκελο με λεφτά και της τα έστελνα. Αυτή όμως τις περισσότερες φορές, κρατούσε τα πάντα εκτός από τα λεφτά. Με την πρώτη ευκαιρία μου τα έστελνε πίσω και μου έγραφε «Αγόρι μου δεν χρειάζομαι χρήματα, δόξα τον Θεό έχω αρκετά για να ζήσω. Κράτησε τα εσύ που είσαι νέος και έχεις ανάγκες».
Αυτό ήταν το έκτο της ψέμα…

Μετά από 3 χρόνια δουλειάς και μεταπτυχιακών σπουδών, μία μεγάλη εταιρεία εμφανίστηκε στο δρόμο μου, η οποία με προσέλαβε με πολύ καλό μισθό και μου χρηματοδότησε το διδακτορικό που πάντα ονειρευόμουν. Τότε γύρισα και είπα στη μητέρα μου ότι η τύχη μας χαμογέλασε. Της ζήτησα να έρθει μαζί μου, να σταματήσει να δουλεύει και επιτέλους να απολαύσει και αυτή κάποιες στιγμές από τη ζωή της. Εκείνη όμως μου είπε, «Άσε με γιε μου στον τόπο μου, εγώ ¨είμαι μια χαρά, κοίτα να κάνεις εσύ τη ζωή σου καλύτερη και μην κοιτάς εμένα.»
Αυτό ήταν το έβδομο ψέμα που μου είπε…

Στα γεράματά της απέκτησε καρκίνο στο στομάχι. Σε εμένα όμως δεν είπε τίποτα. Μία μέρα όμως αποφάσισα να πάω την δω χωρίς να την προειδοποιήσω. Όταν μπήκα στο σπίτι αμέσως κατάλαβα ότι κάτι δεν πάει καλά. Γερασμένη και εξασθενημένη καθόταν στο κρεβάτι, προσπαθούσε να γελάσει αλλά φαινόταν ότι έκανε υπερπροσπάθεια. Καθώς με κοιτούσε, με έπιασαν τα κλάματα, δεν άντεξα...
Τότε γύρισε και μου είπε «Γιε μου μην κλαις και μην στεναχωριέσαι, εγώ είμαι μια χαρά» και μου κράτησε το χέρι. 
Αυτό ήταν το όγδοο ψέμα της κι εκείνη τη στιγμή έκλεισε τα μάτια της για πάντα.

Πηγή: fanpage
Αντικλείδι , http://antikleidi.com

Kenn Nesbitt: Γιατί η Ποίηση είναι Σημαντική για τα Παιδιά

Πολλά πράγματα είναι σημαντικά για τα παιδιά στο σχολείο. 
Η καλή υγεία. Η καλή διατροφή. Η άφθονη άσκηση. Η γραφή και η ανάγνωση. Τα μαθηματικά, η γεωγραφία κλπ. Άλλα αν θέλετε τα παιδιά σας να μην μάθουν απλά να διαβάζουν και να γράφουν, αλλά να μάθουν να ΑΓΑΠΟΥΝ να διαβάζουν και να γράφουν, βάλτε την ποίηση στη ζωή τους.

ENGAGING KIDS WITH POETRY

Γιατί είναι σημαντική η ποίηση για τα παιδιά και πώς οι γονείς και οι εκπαιδευτικοί μπορούν να μεταδώσουν στα παιδιά την αγάπη για την ποίηση; 

Ο ποιητής Kenn Nesbitt δίνει τις απαντήσεις του στα ερωτήματα αυτά με μοναδικό τρόπο.

“Όταν επισκέπτομαι σχολεία δεν λέω ποτέ στα παιδιά ότι η ποίηση είναι σημαντική γιατί δεν θέλω να τα μπλοκάρω. Δεν θέλω να σκεφτούν ότι προσπαθώ να τα διδάξω κάτι. Έτσι απλά τους λέω αστεία ποίηματα και τους δείχνω στη βιβλιοθήκη πού να βρουν περισσότερα αστεία ποίηματα! Στη συνέχεια τα αφήνω να κάνουν μόνα τους τα υπόλοιπα. Και τί κάνουν; Γράφουν ποιήματα σαν τρελά! Διαβάζουν τόσα ποιήματα που ο βιβλιοθηκάριος δεν τα προλαβαίνει.

Η Ποίηση είναι σημαντική

Παρόλο που ποτέ δεν λέω στα παιδιά ότι η ποίηση είναι σημαντική, το πιστεύω αυτό πολύ, και θα σας πω γιατί:

Η καλή ποίηση πάντα σε κάνει να νιώσεις κάτι: 

ένα καλό ποίημα μπορεί να σε κάνει να νιώσεις πεταλούδες στο στομάχι σου ή να σε κάνει να κλάψεις ή να γελάσεις, ή ακόμη να νιώσεις καλύτερα αν είσαι λυπημένος. Μερικές φορές ένα καλό ποίημα μπορεί να έχει κάτι που να αναγνωρίζεις το εαυτό σου σ’αυτό και να σε κάνει να πεις “Έι! έτσι είναι και η ζωή μου!”

Η ποίηση έχει δύναμη: 

όλοι θυμόμαστε κάποιους στίχους ποιημάτων. Ο λόγος που τους θυμόμαστε είναι γιατί έχουν μέτρο, ρίμες και άλλα εργαλεία από την τσάντα με τα μαγικά που έχουν τα ποιήματα. Οι ρήτορες στην αρχαία Ελλάδα δεν ήθελαν να σου πουν κάτι, ήθελαν να θυμάσαι αυτό που θα σου πουν. Δεν ήθελαν απλά να σε πείσουν αλλά τα λόγια τους να εντυπωθούν στο μυαλό σου. Κατέληξαν λοιπόν ότι η ποίηση είναι πιο πειστική από την πρόζα.

Οι άνθρωποι θυμόνταν τους στίχους των ποιητικών έργων που έβλεπαν, καλύτερα από λέξεις ειπωμένες με διαφορετικό τρόπο. Γι΄ αυτό και έγραφαν τους λόγους τους χρησιμοποιώντας τα εργαλεία της ποίησης. Σκεφτείτε λοιπόν αν τα παιδιά σας γίνονταν σφουγγάρια ποίησης. Τί θα έμενε στο μυαλό τους; Νέο λεξιλόγιο. Νέες ιδέες. Και ποιο θα ήταν το αποτέλεσμα; Μεγαλύτερη φαντασία. Περισσότερη διασκέδαση με το διάβασμα. Πιθανόν δια βιου εξάρτηση από τα βιβλία. Πιθανόν και επιθυμία για συγγραφή!

Η ποίηση είναι προσωπική υπόθεση: 

ένα ποίημα μπορεί να πει πράγματα που δεν θα μπορούσαν να ειπωθούν με κανέναν άλλο τρόπο. Το να γράφει κανείς ποίηση μπορεί να λειτουργήσει ως κάθαρση. Μπορεί να βγάλει προς τα έξω σφραγισμένα συναισθήματα. Με την ποίηση μπορείς να εκφράσεις την αγάπη σου, την απέχθειά σου, την άγρια φαντασία σου κ άλλα συναισθήματα που υπάρχουν μέσα σου.

Η ποίηση είναι κάτι που μπορείς να το μοιραστείς: η ποίηση υπάρχει για να την μοιράζεσαι. 

Άλλο είναι να διαβάζεις μόνος σου ένα ποίημα, κι άλλο είναι να ακούς τον πατέρα σου να σου το διαβάζει. Αν και το να μοιράζεσαι την ποίηση δεν σημαίνει ούτε να τη διαβάζεις φωναχτά μαζί με κάποιον. Να μοιράζεσαι την ποίηση θα πει να δίνεις ένα ποίημα στην κόρη σου στην αποφοίτησή της. Ή να γράψεις ένα ανόητο ερωτικό ποίημα στη σύζυγό σου, να το κολλήσεις στο ψυγείο, και να την κάνεις να σε ερωτευτεί από την αρχή. Ένα ποίημα που έγραψες είναι το καλύτερο δώρο για έναν φίλο, πάνω από ό,τιδήποτε μπορεί να αγοραστεί με χρήματα.

Η ποίηση μπορεί να ωθήσει τα παιδιά στο διάβασμα ακόμη και στη συγγραφή: 

Τα παιδιά δεν διαβάζουν ποίηση μόνο μια φορά. Θα διαβάσουν το βιβλίο τους ξανά και ξανά, αμέτρητες φορές. Έτσι βλέπουν λιγότερη τηλεόραση και παίζουν λιγότερα βιντεοπαιχνίδια. Βάλτε την ποίηση στα χέρια των παιδιών σας και θα δημιουργήσετε τους καλύτερους εφ’ όρου ζωής αναγνώστες.

Πώς να φέρεις τα παιδιά κοντά στην Ποίηση
Δεν φέρνεις τα παιδιά κοντά στην ποίηση βομβαρδίζοντάς τα με κανόνες μέτρησης συλλαβών ή αναλύσεις δομών, περιεχομένου και τεχνικών. Αυτά είναι σημαντικά αλλά πρέπει να προκύψουν λίγο αργότερα. 

Η δική μου άποψη είναι:

– Κάντε την ποίηση διασκέδαση: Μοιραστείτε με τους μαθητές σας αστεία ποιήματα που θα βρείτε.
– Μεταμφιεστείτε. Δραματοποιήστε. Χρησιμοποιήστε δυνατή φωνή ή ψίθυρο, ή φωνή ηλικιωμένου ή γαλλική προφορά ανάλογα με το ποίημα που μοιράζεστε.
– Απομνημονεύστε και απαγγείλτε: Αφήστε τα παιδιά να απομνημονεύσουν τα αγαπημένα τους ποιήματα και να τα απαγγείλουν με δυνατή φωνή στην τάξη. Το γέλιο και το χειροκρότημα θα τα ωθήσει να θέλουν να το κάνουν αυτό ξανά και ξανά!
– Γιορτάστε με ποιήματα! Απόκριες, Πρωταπριλιά, Γενέθλια κλπ. είναι υπέροχες μέρες – αφορμές για να μοιραστείτε αστεία ποίηματα.
– Βρείτε τον αγαπημένο σας ποιητή και μην σταματάτε να διαβάζετε ποιήματά του!

Πολλά πράγματα είναι σημαντικά για τα παιδιά στο σχολείο. Η καλή υγεία. Η καλή διατροφή. Η άφθονη άσκηση. Η γραφή και η ανάγνωση. Τα μαθηματικά, η γεωγραφία κλπ. Άλλα αν θέλετε τα παιδιά σας να μην μάθουν απλά να διαβάζουν και να γράφουν, αλλά να μάθουν να ΑΓΑΠΟΥΝ να διαβάζουν και να γράφουν, βάλτε την ποίηση στη ζωή τους. 
Διαβάστε τους τα αγαπημένα σας ποιήματα. Αγοράστε τους ένα βιβλίο. Πηγαίνετε μαζί τους στη βιβλιοθήκη το Σάββατο. Κάντε την ποίηση… προτεραιότητα!”

tvxs.gr

Ουγγαρία: Γυναίκα οπερατέρ βάζει τρικλοποδιά σε πρόσφυγα που κρατά αγκαλιά το παιδί του

για να πάρει, προφανώς, «καλύτερο» πλάνο!!

Pictured: Astonishing moment a Hungarian camerawoman deliberately TRIPPED migrants who were fleeing police - including a father carrying his terrified young child

Ένα απίστευτο περιστατικό που συνέβη στα σύνορα της Ουγγαρίας έχει προκαλέσει σήμερα παγκόσμια οργή.

Ενώ εκατοντάδες πρόσφυγες επιχειρούν να συνεχίσουν το ταξίδι τους προς τη Γερμανία και τρέχουν για να γλιτώσουν από τους αστυνομικούς, μια γυναίκα οπερατέρ φαίνεται πολύ καθαρά να βάζει τρικλοποδιά σε έναν πατέρα που κρατά στην αγκαλιά το παιδί του.

Οι δυο πρόσφυγες σωριάζονται, ενώ εκείνη ατάραχη συνεχίζει να τραβά το «καλό» πλάνο που μόλις δημιούργησε!

Μάλιστα, όπως φαίνεται καθαρά στο βίντεο, το παιδάκι στην αγκαλιά του πατέρα του, φορά μια φανέλα του Άρη, γεγονός που κατά πάσα πιθανότητα σημαίνει πως είχε περάσει και από την Ελλάδα – ίσως από τα σύνορα με τα Σκόπια.

Η σοκαριστική εικόνα έκανε το γύρο του κόσμου και η γυναίκα απολύθηκε από τον τηλεοπτικό σταθμό για τον οποίο εργαζόταν, όπως ενημέρωσε μέσω facebook ο αρχισυντάκτης της.

netakias