Το παιδί και οι παραδοσιακοί χοροί

Επειδή ως Λύκειο των Ελληνίδων, ασκούμε και διδακτικό και παιδαγωγικό έργο, και ο παραδοσιακός ελληνικός χορός είναι στοιχείο αγωγής και παιδείας, γι αυτό επιλέξαμε να πούμε λίγα λόγια για τη σχέση του παιδιού με τον παραδοσιακό χορό.

Παραδοσιακοί χοροί:

Μια υπέροχη δραστηριότητα για το παιδί

Βρισκόμαστε πλέον σε μια εποχή που βαθύτατες μεταβολές στην επιστήμη, στην τεχνολογία, στην οικονομία, και στην κοινωνία μάς παρουσιάζουν έναν καινούργιο κόσμο, όπου το πλήθος των πληροφοριών και ο καταιγισμός των γεγονότων μάς θέτουν μπροστά σε προβλήματα που πρέπει να αντιμετωπίσουμε και να λύσουμε. 

Τα προβλήματα αυτά, έχουν άμεση σχέση με το παιδί και επομένως με την οικογένεια και την εκπαίδευση, την εκπαίδευση υπό όλες της τις μορφές και τις εκδοχές, τις εγκύκλιες και τις ανώτερες σπουδές, τα φροντιστήρια, τη γλωσσομάθεια, τις μουσικές σπουδές και αυτό που εμάς κυρίως μας απασχολεί, δηλαδή τη διδασκαλία των παραδοσιακών χορών. Όλα είναι εκπαίδευση, όλα είναι παιδεία, όλα είναι αγωγή, όταν βεβαίως υπηρετούν το ρόλο τους ενσυνείδητα.

Η διδασκαλία των παραδοσιακών χορών ασκεί σε πολύ μεγάλο βαθμό έργο αγωγής και σε θεωρητικό, ψυχικό και πνευματικό επίπεδο και στον πρακτικό τομέα της ικανότητας και της δράσης.

Φωτίζει αξίες που τόσο πολύ αμφισβητούνται και διακυβεύονται στις μέρες μας. Μέσα από την παράδοση δίνει στα παιδιά ιστορική προοπτική. Μαθαίνουν, διδάσκονται το ιστορικό παρελθόν, μέσα από ένα παιχνίδι και μέσα από μια χαρά που είναι ο χορός, χωρίς βαριές και δυσβάσταχτες για τα παιδιά υποχρεώσεις. Τα βοηθάει να καλλιεργηθούν ψυχικά και κοινωνικά. Να αποκτήσουν γνώση και μόρφωση.
Να περάσει βαθιά μέσα στην ψυχούλα τους η αγάπη για την παράδοσή μας, σ’ αυτά τα παιδιά που είναι και οι συνεχιστές της. Να μάθουν και να ξέρουν, τι είναι αυτό που χορεύουν, γιατί χορεύεται έτσι, τι σημασία έχει, τι συμβολισμό και ποια αξία. Τι φοράγανε οι παλιοί, πώς είναι φτιαγμένες αυτές οι φορεσιές. Κι αυτό γίνεται σιγά-σιγά με τη συνεχή ενασχόληση των παιδιών με το χορό από μικρά, που μαθαίνουν ευκολότερα και έχουν περισσότερο χρόνο Αυτή η γνώση του παρελθόντος τα ενισχύει να κοιτάξουν προς το μέλλον με καινούργιες επιθυμίες, για να δημιουργήσουν και να οικοδομήσουν έναν καινούργιο κόσμο στηριζόμενοι σε γερές βάσεις.

Η ζωή είναι συνεχής αγώνας, αλίμονο αν ο άνθρωπος από πολύ νωρίς δεν το καταλάβει και μένει διαρκώς με τις απαιτήσεις του! Κανένα απόκτημα, καμία χαρά δεν είναι δυνατή, αν δεν είναι καρπός αγώνα. Πόση χαρά νιώθει ο αθλητής που φτάνει στο στόχο του, και το παιδί μας όταν κάνει τα πρώτα του βήματα! Το κατόρθωμα πλημμυρίζει την ψυχή με ικανοποίηση.

Με το χορό, με την ομαδική προσπάθεια και με την άμιλλα μεταξύ τους, κοινωνικοποιούνται, μαθαίνουν να μην εγκαταλείπουν μια προσπάθεια, αποκτούν αυτοεκτίμηση και αυτοπεποίθηση, όταν καταφέρνουν κάτι. Αυτό είναι πολύ σημαντικό για την ανάπτυξη της προσωπικότητας του παιδιού και για την ψυχική ολοκλήρωση του εφήβου. Καμαρώνουν να προβάλουν την ικανότητά τους, στοιχεία που θα τα βοηθήσουν στη μετέπειτα ζωή τους.

Ο κυκλικός χορός που κρατιόμαστε σφιχτά από τα χέρια ενσαρκώνει το συλλογικό πνεύμα. Το παιδί αντιλαμβάνεται ότι ανήκει σε ένα σύνολο με αμοιβαιότητα. Στο σύνολο πρυτανεύει η κοινωνική συνεργασία. Ο ένας στηρίζει τον άλλο και στηρίζεται απ’ αυτόν, λαμβάνει υπόψη του τα δικαιώματα του άλλου, αλλά περιμένει να τον υπολογίζουν και οι άλλοι. Αναπτύσσεται μέσα του η αίσθηση της ισότητας και του δικαίου.

Η μουσική και ο ρυθμός καλλιεργούν την αντίληψη της αρμονίας και του ωραίου μέσα στην ψυχή του παιδιού από νωρίς, αλλά και το καθοδηγούν στην αυτοπειθαρχία και στον αυτοέλεγχο. Ο χορός είναι άσκηση, παρέχει φυσική ανωτερότητα και παράστημα. Και το γεγονός ότι αξιοποιούν με δημιουργικό τρόπο το χρόνο τους έχει ακόμη μεγαλύτερη σημασία, ιδιαίτερα σήμερα που τόσοι κίνδυνοι ελλοχεύουν και απειλούν τα παιδιά μας.

Αυτά όλα είναι πολύ σημαντικοί παράγοντες για την ανάπτυξη και την αγωγή του παιδιού και δεν πρέπει όλοι εμείς, που ασκούμε διαπαιδαγώγηση, οι γονείς και οι εκπαιδευτικοί, να τα παραβλέπουμε ή να τα θεωρούμε αυτονόητα. Αντίθετα, να τα θεωρούμε θεμελιώδη, όπως και είναι, και, προπαντός, να ενθαρρύνουμε τις προσπάθειές τους, ακόμη κι αν είναι κάπως άτεχνες, και να τα παροτρύνουμε, να τους εμπνέουμε την αγάπη για κάθε όμορφο και καλό που κάνουν.

Η εκμάθηση των παραδοσιακών μας χορών από τα πολύ μικρά παιδιά με σωστό παιδαγωγικό και διδακτικό τρόπο, τους δίνει πολλά οφέλη και δεξιότητες και είσθε αξιέπαινοι οι γονείς που παρέχετε στα παιδιά σας αυτό το αγαθό και σας ευχαριστούμε που μας τα εμπιστεύεστε στο Λύκειο των Ελληνίδων, που αποτελεί έναν ιστορικό θεσμό και πραγματοποιεί με συνέπεια, υπευθυνότητα και αυταπάρνηση τους στόχους του. 
Και οι στόχοι μας δεν είναι απλά και μόνον να μάθουν τα παιδιά μας πέντε χορευτικά βήματα, αλλά μέσα από το χορό να γίνουν σωστοί χαρακτήρες και ολοκληρωμένα άτομα, με γνώσεις, δυνατότητες και οράματα.
lykelam

Έτσι στενοχωρούμε τους γονείς μας ...

Πριν διαβάσετε το παρακάτω άρθρο, σηκώστε το τηλέφωνο και μιλήστε με τους γονείς σας, όσοι έχετε την ευτυχία να τους έχετε ακόμα κοντά σας ... 
----------------

Δεν γράφουμε (μόνο) για να κλάψουμε και μέσα απ’ το κλάμα μας να εξιλεωθούμε. Γράφουμε για να εντοπίσουμε τα λάθη μας, να τα αναγνωρίσουμε, να θρηνήσουμε λιγάκι για τον κακό, εγωιστή εαυτό μας και πιο συνειδητοποιημένοι να γίνουμε καλύτεροι.

Τι κάνουμε λοιπόν άθελά μας (;) λάθος;

Δεν τους παίρνουμε συχνά τηλέφωνοΌσο το σπίτι και οι γονείς μας «χάνουν εξουσία», τόσο η αίσθηση παντοδυναμίας μας μεγαλώνει. Γινόμαστε μεγάλα παιδιά, εγκαταλείπουμε την οικογενειακή εστία και αργά ή γρήγορα χτίζουμε μια άλλη, δική μας. 

Είμαστε ελεύθεροι κι ωραίοι και κανέναν δεν έχουμε ανάγκη. Και ο καιρός περνά. Και τα τηλέφωνα μειώνονται. 

Γιατί «σήμερα, δεν έχω πάρει ανάσα» ή γιατί «εντάξει, μωρέ, θα με πάρουν αυτοί αν θέλουν κάτι». Και, καμιά φορά, πράγματι παίρνουν, γιατί πράγματι κάτι θέλουν –κι εμείς δεν το σηκώνουμε. Θα τους πάρουμε αύριο το πρωί απ’ το αυτοκίνητο…

Τους φερόμαστε σαν να είναι παιδιά
.......................

η συνέχεια εδώ: Τα χαμομηλάκια που μας μεγάλωσαν!!!

“ΜΑΝΑ” - Η πιο «ατίθαση συμμορία» στην ιστορία της Ορθόδοξης Εκκλησίας

Το “ΜΑΝΑ” της Βάλερυ Κοντάκου

ΕΝΑ ΝΤΟΚΙΜΑΝΤΕΡ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΙΟ ΑΤΙΘΑΣΗ ΣΥΜΜΟΡΙΑ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ
στην Ταινιοθήκη της Ελλάδος
Η ταινία προβάλλεται στην Ταινιοθήκη της Ελλάδος, Ιερά Οδός 48 & Μεγ.Αλεξάνδρου 134-136, (ΜΕΤΡΟ Κεραμεικός) τηλ.: 2103609695, καθημερινά στις 7μμ

MANA TRAILER from Exile Films on Vimeo.

Λίγα λόγια για την ταινία: 
Το 1962 τέσσερα ανήλικα κορίτσια έγιναν πρωτοσέλιδο στον Τύπο της εποχής καθώς έφυγαν απ’ τα σπίτια τους για να κλειστούν σε μοναστήρι. Όμως κάθε φορά που το έσκαγαν, οι γονείς τους τις έφερναν πίσω με το ζόρι, μέχρι που τελικά τα κατάφεραν στην τρίτη τους απόπειρα. 

Σκοπός τους ήταν, περισσότερο απ’ οτιδήποτε άλλο, να δημιουργήσουν ένα Ίδρυμα στα πρότυπα του Ιδρύματος Πεσταλότσι (Ελβετία), ώστε να προσφέρουν καταφύγιο σε παραμελημένα και κακοποιημένα παιδιά. Μισό αιώνα αργότερα, οι πρωτεργάτιδες του Λυρείου Παιδικού Χωριού στο Νέο Βουτζά Αττικής, συνεχίζουν να περιθάλπουν και να φροντίζουν παιδιά χωρίς βοήθεια από το κράτος και την Εκκλησία.

Η επίσημη πρεμιέρα του Μάνα έγινε στο 18o Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης το Μάρτιο του 2015, κι από τότε έχει προβληθεί σε διάφορα σημεία της Ελλάδος καθώς και σε φεστιβάλ στην Εσθονία (29th Pärnu International Film Festival) και το Κόσοβο (DokuFest Kosovo, 2015), ενώ ετοιμάζεται να κάνει την πρεμιέρα του στο NYC Greek Film Festival τέλη Οκτωβρίου.

«Το Μάνα είναι μια διαφορετική ιστορία γυναικείας χειραφέτησης», λέει η Βάλερυ Κοντάκου, «… οι ηρωίδες της ταινίας κατέρριψαν τα στερεότυπα για να κάνουν αυτό που θέλουν. Να δημιουργήσουν και να προσφέρουν. Και αυτό που δημιούργησαν έχει αλλάξει τις ζωές εκατοντάδων παιδιών ως τώρα, επαναπροσδιορίζοντας την έννοια του όρου οικογένεια. Όταν πρωτογνώρισα τις μοναχές πριν από 20 χρόνια, μου έκανε εντύπωση η προσαρμοστικότητά τους και η ικανότητά τους να μεγαλώνουν παιδιά γεμάτα αυτοπεποίθηση, που ήξεραν ότι ανήκουν κάπου. Το Λύρειο ήταν το σπίτι τους και ήταν περήφανα γι’ αυτό. 

Μου προξένησε επίσης ενδιαφέρον ο κόσμος που ερχόταν από κάθε γωνιά της Αθήνας κάθε Σαββατοκύριακο για να επισκεφτεί τα παιδιά, να τους φέρει πράγματα, να παίξει μαζί τους ή απλά να βοηθήσει με το μαγείρεμα. Ήταν μια κοινότητα πολύ ευρύτερη από τα στενά πλαίσια του παιδικού χωριού.»

Λίγα λόγια για τη σκηνοθέτιδα: Μετά από το βραβευμένο Who’s on First? (2006), που προβλήθηκε σε Ελλάδα, ΗΠΑ, Φινλανδία και Κορέα, η Βάλερυ Κοντάκου επιστρέφει με το Μάνα, ένα ντοκιμαντέρ για την πιο ατίθαση συμμορία στην ιστορία της Ορθόδοξης Εκκλησίας. Τα τελευταία πέντε χρόνια, μέσα από το μη κερδοσκοπικό οργανισμό Exile Room, η δράση της έχει επεκταθεί από την παραγωγή στις προβολές και τα εργαστήρια ντοκιμαντέρ, στηρίζοντας ενεργά την κινηματογραφική κοινότητα.

Συντελεστές: 

σενάριο/σκηνοθεσία: Βάλερυ Κοντάκου, 

διεύθυνση φωτογραφίας: Παντελής Μαντζανάς, Γιάννης Μισουρίδης, 

μοντάζ: Δημήτρης Πεπονής, ήχος: Δημήτρης Κανελλόπουλος, 

σχεδιασμός ήχου: Αλέξανδρος Σιδηρόπουλος, 
μιξάζ: Κώστας Βαρυμποπιώτης, 

μουσική: Έλλη Πασπαλά, 

executive producer: Kathryn Hunter,

παραγωγοί: Βάλερυ Κοντάκου, Δέσποινα Παυλάκη, 

παραγωγή: Exile Films συμπαραγωγοί: ΟΤΕ tv

«House of Angels» -- ΣΠΙΤΙ ΤΩΝ ΑΓΓΕΛΩΝ

  Τα μέλη του Συνδέσμου Γυναικείων Σωματείων Ηρακλείου και Ν. Ηρακλείου, έχοντας πίστη στις ευλογημένες αρχές του εθελοντισμού, αρκετά χρόνια τώρα, δραστηριοποιούνται στο χώρο της κοινωνικής φροντίδας και με προθυμία, αναλαμβάνουν πρωτοβουλίες για να στηρίξουν τον πάσχοντα συνάνθρωπο. 

Κύριος στόχος μας είναι να αναπτύξουμε το θεσμό της προσφοράς και του εθελοντισμού, συμβάλλοντας ενεργά, στην δημιουργία αντισωμάτων για την πρόληψη και καταπολέμηση της κακοποίησης και της βίας, ενέργειες που γεμίζουν με γκρίζες κηλίδες τον πολιτισμό μας.

Μετά από την ίδρυση του «Ξενώνα για την Κακοποιημένη Γυναίκα και Παιδί», που λειτουργούμε στην πόλη του Ηρακλείου, αποφασίσαμε να υλοποιήσουμε ένα καινούργιο στόχο. Να δημιουργήσουμε ένα μικρό ξενώνα, για την προστασία και την φιλοξενία μικρών παιδιών ηλικίας 0 – 6 ετών, που έχουν εγκαταλειφθεί από τους γονείς τους, είναι παραμελημένα ή βρίσκονται στα «αζήτητα».

Το δύσκολο αυτό έργο, που με αίσθημα ευθύνης, εθελοντικά αναλαμβάνουμε, είναι μια κίνηση ανθρωπιάς προς τα ανήλικα παιδιά που έχουν ανάγκη φροντίδας, προστασίας, αλλά και μιας ζεστής αγκαλιάς. Κι επειδή, όλοι ξέρουμε πως η φωνή της παιδικής καρδιάς, «μιλάει» στις συνειδήσεις των ανθρώπων και αγγίζει τις ευαίσθητες χορδές κάθε κοινωνίας, εμείς τολμούμε να αρθρώσουμε την κοινωνική – όχι και τόσο γνωστή – τούτη διάσταση της ζωής, ελπίζοντας όπως πάντα στην υποστήριξη της Πολιτείας, μα και στην ευγενική προσφορά των ευαισθητοποιημένων συνανθρώπων μας.

Κάθε παιδί έχει δικαίωμα: 
* σε μια εκπαίδευση,
* να ζει σε μια ελεύθερη κοινωνία,
* προστασίας από κάθε μορφή εκμετάλλευσης και βίας
* στον ελεύθερο χρόνο, στο παιχνίδι, στην ανάπαυση.

Μα πάνω απ’ όλα κάθε παιδί…
έχει Δικαίωμα στην Αγάπη,
στο Όνειρο, στην Ελευθερία
…κι αυτό είναι υπόθεση
ΟΛΩΝ μας.

Η κακοποίηση- παραμέληση συμβαίνει σε όλους τους τύπους οικογενειών, ανεξάρτητα από το μορφωτικό, οικονομικό τους υπόβαθρο ή την κοινωνική τους τάξη. Ως γονείς οφείλουμε να μεγαλώσουμε το παιδί μας σωστά, μέσα σε μια υγιή σχέση, μεταφέροντας αύριο αυτό το μοντέλο και στη δική του οικογένεια.

Child Hostel

«House of Angels»

Our members in the Association strongly believing in the principles of voluntarism for many years has been activated in the field of Social care and willingly has taken the initiation to help the suffering fellow-man.

Our main target is to establish the institution of offering and voluntarism so as “antibodies” for the prevention and opposition of abuse and violence – a disgrace for our civilization- are developed.

Some years after the foundation of the “Shelter for Abused women and Children”, the Association of Female Boards of Heraklion decided to materialize a small hostel for children aged 0-6 years old – children abandoned by their parents or simply “unsolicited”.

The lack of satisfactory infrastructure to deal with such problems was the incentive.
Thus we took upon ourselves the above task with a great sense of responsibility hoping these children to find a warm snuggle in our arms.
We all know a child’s cry for help will leave no one untouched and cold hearted, so we keep our fingers crossed for any help, from either the responsible State or sensitized fellow men, to make our dream come true.

HELPLINE: 801-11-16000

Every child has the right: to be educated,
to live in a free society,
to be protected from any kind of violence and exploitation,
to have free time to play and rest.

But above all, every child…
…has the Right to be Loved,
to have Dreams, to be Free.
All the above is “OUR AFFAIR”

The abuse and neglect happens in all types of family regardless of educational, economic or social status.
As parents it is our duty and privilege to up-bring our children properly, in a healthy relationship and give them a good model for their own future family.

When a child is neglected or has experiences violence then:
Has extremely low self-esteem
Feels intense fear
Distracts and rejects any relationship with adults
Reacts passively and is overpowered by stress
Is dependable and insecure
Might present behavioral disorders: nocturnal enuresis, passiveness,etc.
His/her school progress is influenced and disrupted because of his/her learning problems.

Useful Services
HelpLine
Against the Domestic Violence
801-11-16000

Shelter for Abused Women and Children tel.2810-242121
Τράπεζα Χανίων, Αρ.Λογαρ. 114783012
Chania Bank, Ac.n. 114783012

Πηγή: Σύνδεσμος Μελών Γυναικείων Σωματείων Ηρακλείου και Ν. Ηρακλείου