Γενικα, έχουμε πολύ θετικές εμπειρίες από τις παιδικές χαρές μια και τ’άλλα παιδιά καλούν τη Φοίνιξ να παίξει μαζί τους. Αυτή τη φορά ήταν το ίδιο.
Ωστόσο,ακριβώς πριν φύγουμε ένα μεγαλύτερο αγόρι, 8 ή 9 ετών κοίταξε τη Φοίνιξ και μου είπε: «Είναι ανατριχιαστική!»
Επειδή είμαι και δασκάλα στο επάγγελμα, μου βγαίνει αυθόρμητα να διορθώνω τη συμπεριφορά των παιδιών. Έτσι παρ’ότι ήθελα να κλάψω με αυτήν την σκληρότητα, απάντησα στο παιδί κάπως θυμωμένα:
Επειδή είμαι και δασκάλα στο επάγγελμα, μου βγαίνει αυθόρμητα να διορθώνω τη συμπεριφορά των παιδιών. Έτσι παρ’ότι ήθελα να κλάψω με αυτήν την σκληρότητα, απάντησα στο παιδί κάπως θυμωμένα:
«Αυτό δεν είναι ωραίο! Δεν αποκαλείς τους ανθρώπους ανατριχιαστικούς, επειδή είναι διαφορετικοί. Είναι όμορφη. Είναι κακία αυτό που λες.» Μετά γυρίσαμε με τη Φοίνιξ σπίτι.
Ήμουνα για λίγη ώρα ταραγμένη και μετά αποφάσισα να γράψω μια ανάρτηση για τον τοπικό σύλλογο μητέρων-όχι για να επιτεθώ στο αγόρι, εξάλλου ήταν παιδί-αλλά για να διδάξω τις μητέρες και να τις ενθαρρύνω να αρχίσουν συζητήσεις με τα παιδιά τους για το πως όλοι οι άνθρωποι είναι διαφορετικοί και η διαφορετικότητα είναι όμορφη. Επίσης πρόσθεσα μερικές πληροφορίες για την αλωπεκία, μια αυτοάνοση πάθηση κατά την οποία πέφτουν τα μαλλιά. Η ανάρτηση έγινε δεκτή με ενθουσιασμό. Είχαμε εκατοντάδες σχόλια και ενθαρρυντικές κουβέντες.
Μετά από πολλές βδομάδες είχα πάρει μαζί μου τη Φοίνιξ σε τοπικό κατάστημα. Ένα μικρό κορίτσι μας προσπέρασε με τη μαμά της, έδειξε με το δάχτυλο τη Φοίνιξ και είπε: «Είσαι καραφλή! Είσαι καραφλή!»
Η μητέρα της γύρισε αμέσως στην κόρη της και της απάντησε: «Τι είπες; Αυτό το κορίτσι έχει αλωπεκία. Ζήτα της συγγνώμη αμέσως.» Προχώρησε την κόρη της κοντά μας για να ζητήσει συγγνώμη, κάτι που δεχτήκαμε με χαρά.
πηγή φωτογραφίας και κειμένου celebratingphoenix
Επιμέλεια : Μ. Σοφία
Ήμουνα για λίγη ώρα ταραγμένη και μετά αποφάσισα να γράψω μια ανάρτηση για τον τοπικό σύλλογο μητέρων-όχι για να επιτεθώ στο αγόρι, εξάλλου ήταν παιδί-αλλά για να διδάξω τις μητέρες και να τις ενθαρρύνω να αρχίσουν συζητήσεις με τα παιδιά τους για το πως όλοι οι άνθρωποι είναι διαφορετικοί και η διαφορετικότητα είναι όμορφη. Επίσης πρόσθεσα μερικές πληροφορίες για την αλωπεκία, μια αυτοάνοση πάθηση κατά την οποία πέφτουν τα μαλλιά. Η ανάρτηση έγινε δεκτή με ενθουσιασμό. Είχαμε εκατοντάδες σχόλια και ενθαρρυντικές κουβέντες.
Μετά από πολλές βδομάδες είχα πάρει μαζί μου τη Φοίνιξ σε τοπικό κατάστημα. Ένα μικρό κορίτσι μας προσπέρασε με τη μαμά της, έδειξε με το δάχτυλο τη Φοίνιξ και είπε: «Είσαι καραφλή! Είσαι καραφλή!»
Η μητέρα της γύρισε αμέσως στην κόρη της και της απάντησε: «Τι είπες; Αυτό το κορίτσι έχει αλωπεκία. Ζήτα της συγγνώμη αμέσως.» Προχώρησε την κόρη της κοντά μας για να ζητήσει συγγνώμη, κάτι που δεχτήκαμε με χαρά.
Όταν σκέφτομαι αυτό το συμβάν, ακόμα θέλω να κλάψω γιατί δείχνει ξεκάθαρα ότι η εκπαίδευση πάνω στις αναπηρίες των άλλων και τις διαφορές τους, φέρνει αποτέλεσμα.Το ότι αυτή η μητέρα νουθέτησε την κόρη της και της έκανε συζήτηση σε ευρύτερη κλίμακα μέσα στην κοινωνία μας, έκανε τη διαφορά και παρείχε κατανόηση για τη διαφορετικότητα. Τέλος, μ’ έκανε περήφανη που είμαι μέλος μιας κοινωνίας, προφανώς ανοιχτής στην εκμάθηση.
πηγή φωτογραφίας και κειμένου celebratingphoenix
Επιμέλεια : Μ. Σοφία
No comments:
Post a Comment