Νίκος Συρίγος
«Δεν είναι Δικαιοσύνη να βάζεις στη φυλακή
τον παιδεραστή… »
Ο Νίκος Συρίγος επιμένει πως οι ποινές σε αυτούς που κακοποιούν παιδιά είναι απλά χάδια, μιας κοινωνίας που διαβρώνεται όλο και πιο πολύ...Το Σάββατο που μας πέρασε ήταν η Παγκόσμια Μέρα κατά της επιθετικότητας εναντίον των παιδιών. Όπως έλεγαν οι παλιοί «εφημεριδάδες», πριν στεγνώσει το μελάνι από τα αφιερώματα για τη συγκεκριμένη μέρα, βγήκε στη δημοσιότητα η ιστορία με τον Αλβανό που ασέλγησε σε 27 κορίτσια στη Δραπετσώνα…. Ένα ακόμη τέρας που ζούσε ανάμεσα μας.
Οι άλλες 27 ζωές που έχουν καταστραφεί το πολύ-πολύ να… συγχωνευτούν στην ποινή, που προβλέπει το πολιτισμένο κράτος μας για τέτοια περιστατικά.
 |
| Η φωτογραφία της μικρής μπήκε για να μην ξεχνάμε… Να μην ξεχνάμε τα παιδιά που φεύγουν. Δεν είναι αριθμοί… Δεν είναι λίστες… Είναι ΠΑΙΔΙΑ! |
Δεν θέλω να μασάω τα λόγια μου. Ειδικά όταν πρόκειται για παιδιά. Και το λέω-γράφω ανοικτά. Με ενοχλεί που ο πατέρας της μικρής Άννυ ζει ακόμη. Με διαλύει ως άνθρωπο και ως πατέρα που τύποι σαν κι αυτόν ή αυτόν που πιάστηκε πριν λίγο και ομολόγησε τις πράξεις του θα αντιμετωπιστούν… πολιτισμένα!
Και γιατί δεν πιστεύω ότι είναι δικαιοσύνη να μπαίνει απλά στη φυλακή κάποιος που κακοποίησε ή σκότωσε ένα παιδί (πόσο μάλλον το παιδί του…) αλλά και γιατί νιώθω πως το να μην τιμωρούνται πραγματικά αυτά τα τέρατα δείχνει τη διάβρωση που έχει υποστεί η κοινωνία.
Πριν 20 χρόνια ο Δουρής για αυτό που έκανε στο παιδί του είχε κρεμαστεί στο κελί του… Δεν ξέρω αν ήταν οι τύψεις του ή κάτι άλλο που τον οδήγησε στο θάνατο αλλά είχε την τιμωρία που του άξιζε. 20 χρόνια μετά οι αντίστοιχοι Δουρήδες… χαϊδεύονται από όλους μας. Το Κράτος, την κοινωνία ακόμη και από τους τύπους που μοιράζονται το κελί μαζί τους…
Κάπως έτσι τα περιστατικά βίας κατά των παιδιών πολλαπλασιάζονται ραγδαία. Κι όταν πας να πεις κάτι σου κολλάνε την ταμπέλα του απολίτιστου, του ρατσιστή, του, του, του και τρέχεις να κρυφτείς...
Αντί να χάνονται από προσώπου γης τα τέρατα, σκέφτεσαι μια και δυο και τρεις φορές εσύ να πεις αυτό που νιώθεις… Ναι ρε, δεν θέλω να ζουν όσοι πειράζουν παιδιά… Και δεν με ενδιαφέρει ποιος και πως θα αποφασίσει το πώς θα τους αποδώσει πραγματική δικαιοσύνη.
Τέτοιοι τύποι δεν αξίζει να ζουν. Και θα το φωνάζω όσο περισσότερο κι όσο πιο δυνατά μπορώ! Είτε αρέσει σε κάποιους, είτε όχι… Βλέπετε δεν μου αρκεί ένα «RIP Άννυ», προτιμώ αυτός που θα θελήσει να πειράξει την κάθε Άννυ, να σκεφτεί πως αν το κάνει, θα τιμωρηθεί με τον ίδιο τρόπο τουλάχιστον…
Υγ. Η φωτογραφία της μικρής μπήκε για να μην ξεχνάμε… Να μην ξεχνάμε τα παιδιά που φεύγουν. Δεν είναι αριθμοί… Δεν είναι λίστες… Είναι ΠΑΙΔΙΑ!
Κι εγω το νιωθω αυτο! Και νιωθω ασχημα, φοβαμαι μηπως γινομαι κι εγω τερας... Αλλα δεν μπορω να μην θελω να σκοτωσω με τα ιδια μου τα χερια αυτα τα κτηνη!
ReplyDeleteΗ Ποινή που αναλογεί σ συτόν που επιτίθεται στο Ανυπεράσπιστο,δεν μπορεί να εμπεριέχει επιείκεια διότι έτσι γινόμαστε συνεργοί στην κακοποίηση του επόμενου θύματος.
ReplyDeleteΣτο Ανυπεράσπιστο εντάσσεται και το Παιδί, μα και ένα άτομο ΑΜΕΑ ακόμη κι αν είναι στα 27 του..
Απέναντι σ αυτές τις ευαίσθητες κοινωνικές ομάδες την Ευθύνη Προστασίας τους την έχουμε Όλοι μας, και προληπτικά,πριν συμβεί το κακό, μα και μετά την διαπίστωση της πράξης, ώστε ν αποφευχθεί η τραγική επανάληψη της από τον ίδιο ή άλλο θύτη.
Οι παλιοί έλεγαν "Θα πάρω το νόμο στα χέρια μου" εννοώντας την εξισορρόπηση της Τιμωρίας ανάλογα με τη βαρύτητα της κακουργηματικής πράξης, όταν οι νόμοι χαϊδεύουν το θύτη, μετονομάζοντας τη διαστροφή σε ψυχολογική διαταραχή από δικηγόρους χωρίς ηθικούς φραγμούς που επινοούν διεξόδους για τον πελάτη τους, γεμίζοντας τους τραπεζικούς τους λογαριασμούς.