Ασχοληθείτε ΜΟΝΟ με το παιδί σας και αγαπήστε αυτό που είναι και όσα θέλει να κάνει

Κάθε άνθρωπος είναι μοναδικός. Κάθε άνθρωπος έχει τις δικές του μοναδικές ικανότητες, δυνατότητες, κλίσεις, τα δικά του ταλέντα, τη δική του προσωπικότητα. Και αυτό είναι και το ωραίο.

Το ότι ο καθένας από εμάς αντιμετωπίζει διαφορετικά τη ζωή, τις καθημερινές προκλήσεις και τους άλλους ανθρώπους. Όπως μεταβάλλονται όλα τα χαρακτηριστικά από άνθρωπο σε άνθρωπο, έτσι μεταβάλλονται και τα "ταβάνια" του. Το ταβάνι της ανεκτικότητας, το ταβάνι της προσοχής, της προσπάθειας, της κούρασης, κοκ. Είναι μια βασική αρχή, που κάθε γονιός πρέπει να έχει στο μυαλό του.
Στο σχολείο κυρίως, ελλοχεύει ο κίνδυνος της σύγκρισης του παιδιού σου με τα άλλα παιδιά. 

Ένας κίνδυνος που λειτουργεί μολυσματικά για την προσωπικότητα του παιδιού. Είναι λογικό από τη μία η κάθε μαμά και μπαμπάς να θέλουν να συγκρίνουν την πρόοδο ή τη συμπεριφορά του παιδιού τους με τα υπόλοιπα. Θέλουν, εφόσον δεν είναι παρόντες, να βολιδοσκοπήσουν το γενικότερο επίπεδο του πλαισίου που τα περιβάλλει και μέσα σε αυτό να δουν πού εντάσσεται το δικό τους παιδί. Μέχρι εκεί είναι όλα κατανοητά. Το πρόβλημα εμφανίζεται όταν η κατάσταση αυτή ξεφύγει.
Υπάρχουν γονείς με εμμονές. 

Με εμμονές που τους προστάζουν ότι πρέπει να έχουν το καλύτερο, εξυπνότερο και αποδοτικότερο παιδί στην τάξη -και στον κόσμο όλο, δηλαδή μια τρέλα. Κάτι τέτοιο σαφώς και γίνεται αντιληπτό από το παιδί τους, το οποίο χάνει τη γη κάτω απ΄τα πόδια του, γιατί του δημιουργείται ένα τρομερό άγχος, είναι σε έναν διαρκή αγώνα δρόμου, κατά τον οποίο πρέπει να ξεπερνάει τα άλλα παιδιά και να κρατάει χαρούμενους και ικανοποιημένους τους γονείς. Όλα βγαίνουν από τη νορμάλ ροή, η γνώση και η κοινωνικοποίηση που είναι ο σκοπός του σχολείου, μετουσιώνονται σε μια καθημερινή κόλαση ανταγωνιστικότητας.

Ασχοληθείτε μόνο με το παιδί σας. Αγαπήστε αυτό που είναι, αυτά που αγαπά, αυτά που θέλει να κάνει, τα όριά του, την προσωπικότητά του. Αναγνωρίστε την προσπάθειά του. 

Σταθείτε δίπλα του και δουλέψτε μαζί του. Μην το συγκρίνετε με άλλα παιδιά, ούτε καν με τα αδέρφια του. 

Αυτό που κάθε έναν από μας θα έπρεπε να απασχολεί, είναι ο δικός μας προσωπικός δρόμος. Όχι του διπλανού. Δεν γινόμαστε καλύτεροι όταν οι άλλοι είναι χειρότεροι. Αφιερώστε όλον τον χρόνο και την ενέργεια αποκλειστικά στο παιδί σας, στο δικό σας παιδί. Κι αφήστε τον κάθε γονιό να κοιτάξει εκείνος την οικογένεια του.

Έλια Κωνσταντινίδη

mothersblog.gr