«Στον επόμενο έλεγχο αν δεν σου βάλει σε όλα άριστα, θα δεις τι έχει να γίνει»
Από Τζώρτζια Βρεττού
«Καλά, σου έβαλε 8 στην Ιστορία; Δεν είμαστε με τα καλά μας. Αύριο θα έρθω στο σχολείο και θα δεις τι θα γίνει» λέει η μάνα στο παιδί της που μόλις έχει πάρει τον έλεγχο του πρώτου τριμήνου. Το παιδί ακούει και δεν μιλά.
Η μάνα συνεχίζει το ντελίριο. «Ακούς; Οκτώ! Δεν ξέρει τι του γίνεται, αναφερόμενη στον δάσκαλο πάντα, ο ηλίθιος». Στολίζει τον δάσκαλο του παιδιού της με ένα σωρό κοσμητικά επίθετα.
Δεν της περνά καν από το μυαλό ότι το οκτώ που έβαλε ο δάσκαλος αντιπροσωπεύει την εικόνα επακριβώς του παιδιού της. Όχι, το παιδί είναι ο άριστος μαθητής, εξάλλου στα υπόλοιπα μαθήματα έχει εννιά και δέκα, οπότε ο δάσκαλος έπρεπε να ρίξει λίγο νερό στο κρασί του και να φανεί πιο επιεικής στην βαθμολογία του. Εξάλλου, πως τολμά;
Η μονόπλευρη κόντρα της μητέρας με τον δάσκαλο, στο σπίτι, καταγράφεται στο μυαλό του παιδιού. Νομίζει ότι αδικήθηκε. Τα βάζει με τον δάσκαλο. Έχει τις πλάτες της μητέρας του και νιώθει μεγάλη ικανοποίηση που ο βαθμός στο επόμενο τρίμηνο θα διορθωθεί, έτσι απλά, χωρίς κόπο.
Η υποτίμηση του έργου του δασκάλου είναι καθημερινή.
Το παιδί ακούει. Παροπλίζεται και χάνει την εκτίμηση που είχε στον μέντορα του. Ενδέχεται να γίνει και ανάγωγο. Δεν το πειράζει όμως γιατί οι γονείς του «θα καθαρίσουν».
Το σθένος που δείχνουν κάποιοι γονείς στην βαθμοθηρία επιδρά στη σχολική συμπεριφορά των παιδιών άλλα και στην ευρύτερη κοινωνική τους ζωή. Τα παιδιά συνεχίζουν το σχολείο περνούν από την μια τάξη στην άλλη έχοντας στο μυαλό τους ότι θα συναντήσουν δασκάλους και καθηγητές οι οποίοι θα τα αδικήσουν.
Το σθένος που δείχνουν κάποιοι γονείς στην βαθμοθηρία επιδρά στη σχολική συμπεριφορά των παιδιών άλλα και στην ευρύτερη κοινωνική τους ζωή. Τα παιδιά συνεχίζουν το σχολείο περνούν από την μια τάξη στην άλλη έχοντας στο μυαλό τους ότι θα συναντήσουν δασκάλους και καθηγητές οι οποίοι θα τα αδικήσουν.
Πολλές φορές τα ακούμε να λένε «αυτός δεν με χωνεύει, με έχει πάρει με κακό μάτι». Εμείς συνεχίζουμε να παίρνουμε τα μπόσικα, αμαυρώνοντας την εικόνα του δασκάλου στο σπίτι. Και δεν το κάνουμε για να ανεβάσουμε την ψυχολογία του παιδιού αλλά για να θρέψουμε το εγώ μας. Κλείνουμε τα μάτια και χαϊδεύουμε τα αφτιά του παιδιού.Ο εγωισμός δεν μας αφήνει να δούμε καθαρά. Δεν μπορούμε να δεχτούμε ότι το μικρό μας αγόρι δεν είναι Αϊνστάιν. Κρίμα, αλλά είναι ο Τασούλης και όχι ο Άλμπερτ. Ποτίζουμε τον εγωισμό μας ρίχνοντας λάσπη στον δάσκαλο που τόλμησε να μην βάλει καλό βαθμό. Έχω τύχει πολλές φορές έξω από την γραμματεία του σχολείου των παιδιών μου να ακούω γονείς να παραπονιούνται για τους βαθμούς. Ότι το παιδί τους άξιζε κάτι καλύτερο αλλά αδικήθηκε.
«Στον επόμενο έλεγχο αν δεν σου βάλει σε όλα άριστα, θα δεις τι έχει να γίνει».Έτσι προετοιμάζουμε το λουλούδι μας, το οποίο στο σχολείο διαδίδει ποσό γενναίους γονείς έχει και ποσό βλάκας είναι ο δάσκαλος τους.
Έτσι γκρεμίζεται η εικόνα του εκπαιδευτικού-παιδαγωγού στα μάτια των παιδιών.
Αποδομείται ο σεβασμός, το παιδί δεν έχει κανένα λόγο να προσπαθήσει να βελτιωθεί, αφού ο δάσκαλος έτσι κι αλλιώς είναι χαζός και το παιδί νιώθει ότι τελικά, όλα είναι πιο εύκολα απ’ ό,τι νόμιζε!Σπιλώνουμε τους δασκάλους των παιδιών μας, χωρίς να σκεφτούμε ότι με αυτούς τα παιδιά μας περνούν ένα μεγάλο μέρος της ζωής τους. Το σπίτι και το σχολείο θα δώσει τις βάσεις για το μέλλον τους. Όταν εμείς υποβιβάζουμε το έργο τους, ευτελίζουμε την υπόστασή τους, τότε πριονίζουμε το βάθρο στο οποίο στέκεται και διδάσκει τα παιδιά μας. Ως αποτέλεσμα «πέφτει» στα μάτια των μαθητών.
Ναι, όπως σε όλα τα επαγγέλματα, υπάρχουν οι καλοί εκπαιδευτικοί και οι «κακοί», εντός εισαγωγικών. Όμως η πρόσβαση στα σχολεία είναι ελεύθερη. Μπορούμε εύκολα να επισκεφτούμε το γραφείο του Διευθυντή, του Γυμνασιάρχη, του Λυκειάρχη και να κάνουμε τα δίκαια παράπονα μας, η, ακόμα και τα άδικα. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι δώδεκα χρόνια τα παιδιά μας θα βρίσκονται καθημερινά στα σχολεία.Και ρωτώ, στο Πανεπιστήμιο αργότερα, θα πάμε στον Πρύτανη να παραπονεθούμε για τους βαθμούς; Στην εταιρία, θα πάμε να ζητήσουμε τον λόγο για την απόλυση; Θα μου απαντήσετε ευλόγως, ότι είναι μικρά και πρέπει να τα υποστηρίξουμε, όταν μεγαλώσουν θα βγάζουν το φίδι από την τρύπα μόνα τους.
Όμως είμαι βέβαιη ότι από τα παρασκήνια η δουλειά μας γίνεται καλύτερα, με αποτελέσματα που μας εκπλήσσουν ευχάριστα.themamagers
