Η ικανότητά µας να αναγνωρίζουµε, να καταλαβαίνουµε, να δίνουµε όνοµα, να εκφράζουµε, να διαχειριζόµαστε τα συναισθήµατά µας, να συναισθανόµαστε, να θέτουµε και να πετυχαίνουµε στόχους, δηλαδή η συναισθηµατική µας νοηµοσύνη, είναι κεντρικής σηµασίας για τη µάθηση, τη λήψη αποφάσεων και τη διατήρηση υγιών σχέσεων.
Πρώτοι απ’ όλους εµείς, οι εκπαιδευτικοί, οφείλουµε να γνωρίζουµε τα συναισθήµατά µας, προκειµένου να ρυθµίσουµε τη λήψη αποφάσεων και τη διατήρηση υγιών σχέσεων, ώστε µε τη σειρά µας, να δείξουµε και να διδάξουµε εκείνες τις δεξιότητες στα παιδιά για το πώς µπορούν να ρυθµίσουν τα δικά τους συναισθήµατα.
Η διαχείριση των συναισθηµάτων θα έχει θετική επίδραση, όχι µόνο στη σχολική και αθλητική τους απόδοση, αλλά και στην ευηµερία και την ευτυχία τους αργότερα.
Όταν εµείς οι εκπαιδευτικοί προωθήσουµε ένα φιλόξενο, στην αναγνώριση και διαχείριση συναισθηµάτων, περιβάλλον στο σχολείο ή στα διάφορα αθλητικά προγράµµατα, όπου υποδεχόµαστε µικρά παιδιά, και όταν αναπτύξουµε τις βασικές κοινωνικές και συναισθηµατικές δεξιότητες, τότε ίσως αναπτύξουµε έναν ευδόκιµο κύκλο στον οποίο οι θετικές αλληλεπιδράσεις θα “γεννήσουν” νέες θετικές αλληλεπιδράσεις.
Και ίσως τότε, να δηµιουργήσουµε µια κουλτούρα στην οποία θα σεβόµαστε ο ένας τον άλλον, θα ενισχύουµε τη µεταξύ µας και µεταξύ των παιδιών σχέση· θα απολαµβάνουµε τα πάντα καλύτερα και θα αποτελούµε και θα παρέχουµε κίνητρα αµφότεροι για να βγάλουµε τον καλύτερό µας εαυτό.
Και οι γονείς, όµως, πρέπει να συντονιζόµαστε µε τη συναισθηµατική ζωή των παιδιών µας και να δηµιουργούµε πάντα εκείνες τις προϋποθέσεις δηµιουργίας ενός δοτικού περιβάλλοντος που αποπνέει εµπιστοσύνη, φροντίδα και ασφάλεια.
Η αλήθεια είναι ότι εκπαιδευτικοί και γονείς ξοδεύουµε λίγο χρόνο για να διδάξουµε στα παιδιά το πώς να διαχειρίζονται τα συναισθήµατα τους.
Σίγουρα έχει τύχει πολλές φορές να τους πούµε “ηρέµησε” χωρίς όµως να τους έχουµε διδάξει το πώς να το κάνουν.
Σίγουρα έχει τύχει πολλές φορές να τους πούµε “ηρέµησε” χωρίς όµως να τους έχουµε διδάξει το πώς να το κάνουν.
Αντ’ αυτού, θα ήταν καλύτερο να διδάσκουµε στα παιδιά συγκεκριµένες στρατηγικές για το πώς να διαχειρίζονται περίπλοκες και µερικές φορές έντονες για αυτά συγκινήσεις.
Να τους δείχνουµε το δρόµο για να µάθουν πώς να παίρνουν ανάσες ή πώς να έχουν πάντα κρυµµένο µέσα τους ένα θετικό και αισιόδοξο µήνυµα για τον εαυτό τους, όταν νιώθουν συγκλονισµένα ή απλά ανήσυχα. Να καλλιεργούµε και να αναπτύσσουµε τις κοινωνικές και συναισθηµατικές τους δεξιότητες, παράλληλα και στον ίδιο βαθµό, µε τις κινητικές και τις γνωστικές.
Ίσως τότε, λοιπόν, να µπορέσουµε να βελτιώσουµε την ικανότητά τους να αντιµετωπίζουν µε επιτυχία αγχωτικές για αυτά καταστάσεις και να δηµιουργήσουµε µια πολλά υποσχόµενη προσέγγιση για την ενίσχυση της σχολικής ή αθλητικής τους απόδοσης, την επίλυση πιθανών συγκρούσεων µε σεβασµό, τη δηµιουργία υγιών, αληθινών και έντιµων σχέσεων στη ζωή τους και τη δηµιουργία προϋποθέσεων λήψης ηθικών και ασφαλών για αυτά επιλογών που θα τους οδηγήσουν αργότερα σε µια επιτυχηµένη και ευτυχισµένη ζωή.
Άλλωστε, αυτό που έχει τη µεγαλύτερη σηµασία είναι τα συναισθήµατα και σίγουρα υπάρχουν πολλά που µπορούµε να κάνουµε, εκπαιδευτικοί και γονείς, για να βοηθήσουµε τα παιδιά, ώστε να διαχειρίζονται τα συναισθήµατά τους εποικοδοµητικά και να τα βλέπουµε να προχωρούν στη ζωή τους πάντα µπροστά, ευτυχισµένα.
No comments:
Post a Comment