Βάζω όρια στο παιδί μου. Το Α και το Ω της διαδικασίας.

Μιλάμε συνέχεια για τα όρια στις σχέσεις μας με τα παιδιά. 

''Να βάζουμε όρια'', ''ξεπέρασε τα όρια'', ''δεν υπάρχουν όρια'', 

είναι φράσεις που ακούμε σχεδόν καθημερινά. 

Τελικά όμως είναι τόσο σημαντική αυτή η διαδικασία; 

Κι αν ναι, γιατί;

Α. Τα όρια μέσα στην οικογένεια λειτουργούν όπως και οι νόμοι μέσα στην κοινωνία.
Προδιαγράφουν κανόνες συμπεριφοράς και βοηθούν τα μέλη της σε μια καλύτερη, ομαλότερη και πιο αποδεκτή προσαρμογή.
Χωρίς κανόνες -νόμους/όρια, ο καθένας θα έκανε ότι ήθελε, θα επικρατούσε ο νόμος του πιο ισχυρού και η κοινωνία θα μετατρεπόταν σε ζούγκλα...
Τα όρια λοιπόν, στηρίζονται στην ιδέα της ισότητας και της δικαιοσύνης, γι'αυτό είναι μια προηγμένη μορφή κοινωνικής και οικογενειακής οργάνωσης.

Β. Όρια = Ασφάλεια.
Ακόμα κι αν δεν είναι αρεστά στα παιδιά τα όρια προσφέρουν ασφάλεια.
Υπό την έννοια ενός σταθερού περιβάλλοντος όπου η παρουσία του γονιού δεν αμφισβητείτε, ο μπαμπάς και η μαμά μπορεί να φωνάζουν, να απαγορεύουν, να βάζουν όρια, την ίδια στιγμή όμως, ακριβώς αυτό σημαίνει ότι είναι παρόντες, είναι σταθεροί και ασχολούνται με το παιδί...

Γ. Όρια δεν σημαίνει απαραίτητα τιμωρία.
Όρια είναι ο κανόνας που προϋπάρχει, γι'αυτό είναι σημαντικό κάθε φορά να ξεκαθαρίζεται -τι ισχύει και τι όχι- από πριν στα παιδιά.

Π.χ. πάμε μια βόλτα στην παραλία, είναι τέλη άνοιξης, ο καιρός δεν έχει ζεστάνει καλά καλά, και εξηγούμε από πριν στα παιδιά ότι ''θα πάμε στη θάλασσα αλλά ΔΕΝ θα βουτήξουμε ΓΙΑΤΙ τότε να το ξέρετε, θα φύγουμε''...

Τέλος θα θέλαμε να σημειώσουμε ότι, μιας και τα όρια πρέπει να τηρούνται, δεν πρέπει να φοβόμαστε να είμαστε αυστηροί στην τήρησή τους.

Φροντίστε πρώτα να είστε δίκαιοι στην θέσπισή τους και βεβαιωθείτε ότι είναι για το καλό τον παιδιών σας.

Μια σχέση αγάπης όπως αυτή μεταξύ γονιού και παιδιού, αντέχει τις μικρές απογοητεύσεις (που προσφέρουν τα όρια) και έχει ως αντίβαρο την ασφάλεια και την σταθερότητα που προσφέρουν οι καθαροί κανόνες (και η τήρησή τους)

Γιάννης Ξηντάρας - Ψυχολόγος
paidi-efivos