Παιδιά που φοβερίζουν ή εκβιάζουν τους γονείς τους ‘My Violent Child’

‘My Violent Child’

Πώς οι αδύναμοι γονείς μεγαλώνουν επιθετικά παιδιά

Έχουμε όλοι δει παιδιά ή εφήβους να μιλούν απότομα προσβάλλοντας τους γονείς τους. 

Μπορεί να το αποδοκιμάζετε, και να ακυρώνετε τη συντροφιά παιχνιδιού, ή να απαγορεύετε τα παιδιά σας να κάνουν παρέα με ένα τέτοιο παιδί, αλλά το πρόβλημα είναι μεγαλύτερο απ' όσο νομίζετε: 

Τα παιδιά που φοβερίζουν τους γονείς τους είναι παντού.
Υπάρχουν τρεις τύποι εκφοβιστικής συμπεριφοράς παιδιών, και λάθη που κάνουν οι γονείς στα παιδιά τους όταν τα εκφοβίζουν, ή αφήνουν τα παιδιά τους να τους εκφοβίζουν.

Διερευνώντας τις πολύπλοκες αιτίες που οδηγούν σε αυτή τη δομή, και συμπεριφορά των γονιών καλό είναι να ξεκαθαρίσουμε κάποια όρια.
Τι πραγματικά συμβαίνει όταν η εκφοβιστική συμπεριφορά των παιδιών στην παιδική ηλικία γίνει ανεξέλεγκτη; 

Ποιος πληρώνει το τίμημα, και τι πρέπει να κάνουμε γι 'αυτά;

1). Οι συνέπειες του εκφοβισμού που δεν έχουν αντιμετωπισθεί στο σπίτι.
Όταν οι γονείς αδυνατούν να επιλύσουν τη συμπεριφορά εκφοβισμού στο σπίτι, οι αρνητικές συνέπειες ξεχύνονται έξω στον κόσμο. Ένα παιδί που εκφοβίζει τους γονείς του κουβαλάει σε όλες τις σχέσεις του πολλά αρνητικά χαρακτηριστικά :
* Η υπερβολική όρεξη για στιγμιαία ικανοποίηση. 

* Χαμηλή ανοχή στην απογοήτευση. 

* Έλλειψη ελέγχου των παρορμήσεων. 

* Ριζωμένο ναρκισσισμό. 

*Ελάχιστη συμπάθεια ή συμπόνια για τους άλλους. 

* Κανένα ενδιαφέρον για αλτρουιστικές ή φιλανθρωπικές δραστηριότητες. 

* Μειωμένες κοινωνικές σχέσεις. 

* Βίαιη και καταχρηστική συμπεριφορά προς τους συνομηλίκους.

2). Αυτά τα αρνητικά αποτυπώματα του παιδιού, ή του εφήβου επεκτείνονται στην ενήλικη ζωή, και ως ενήλικας, είναι πολύ πιθανό:

* Να έχει Λεκτική, συναισθηματική ή σωματική καταχρηστική συμπεριφορά στη σύζυγο. 

* Να πάσχει από εθισμό ή αλκοολισμό. 

*Να αναπτύξει προβλήματα υγείας που σχετίζονται με την παχυσαρκία. 

* Να επιδίδεται σε ασταθή ή κακή οικονομία. 

* Να μεταχειριστεί ψέματα για να πάρει αυτό που θέλει. 

* Να ενοχοποιήσει, να εκθέσει και να μεταχειριστεί το θύμα για να προωθήσει την κακή και αποτρόπαιη συμπεριφορά του

3). Οι συνέπειες για τους γονείς
Οι γονείς που επιτρέπουν στα παιδιά να τους εκφοβίζουν, μπορεί να υποστούν τις πιο μακροπρόθεσμες επιπτώσεις. 

Ως ενήλικες, είναι πιθανό ο εκφοβισμός των παιδιών να: 

* Αποτύχει να τους δώσει τη φροντίδα που χρειάζονται. 

* Να εξακολουθήσουν να εξαρτώνται οικονομικά από τους γονείς. 

* Να κλέβουν ή να κακοδιαχειρίζομαι τα οικονομικά των γονιών τους. 

* Να προωθούν τη σύγκρουση μεταξύ των αδελφών και συγγενών. 

* Να έχουν καταχρηστική συναισθηματική, σωματική ή λεκτική συμπεριφορά στους γονείς τους.

Πολλά παιδιά που φοβερίζουν τους γονείς τους, γίνονται εκφοβιστικοί ενήλικες που σπέρνουν τον όλεθρο σε οικογένειες, γίνονται καταχρηστικοί γονείς και σύζυγοι. 

Δυστυχώς, ποτέ δεν θα μάθει καλύτερους τρόπους για να εκφράσει την απογοήτευση, να καταπραΰνει την ψυχική του ένταση, και να συμμετέχει σε μια ώριμη επικοινωνία. Χωρίς την απαραίτητη παρέμβαση, συνεχίζει να έχει εκρήξεις θυμού, και να κατηγορεί τους άλλους.

4). Αν έχετε πέσει θύμα εκφοβισμού του παιδιού σας
Γίνεται ακόμη πιο δύσκολο να αναιρέσετε αυτή η συμπεριφορά . 

Για να αντιστρέψετε τα αποτελέσματα του εκφοβισμού, θα πρέπει να έχετε τη σωστή υποστήριξη. 

Ζητώντας βοήθεια σπάζετε τη σιωπή και μοιράζεστε την ανατροφή των παιδιών σας με τους άλλους.

Αν είστε θύμα εκφοβισμού από το παιδί σας συνοδεύεστε από αισθήματα ντροπής. Είναι γεγονός ότι οι γονείς προσπαθούν να κρύψουν την κατάστασή τους, βγάζοντας ένα καλό δημόσιο πρόσωπο του παιδιού, ενώ υποφέρουν σιωπηλά. 

Η πραγματικότητα είναι ότι ο εκφοβισμός πρέπει να αντιμετωπιστεί άμεσα. Δεν θα τελειώσει μέχρι να βρείτε το θάρρος να το σταματήσετε.

1. Κάντε κοινή προσπάθεια με το σύντροφό σας
Η κοινή ευθύνη στην ανατροφή των παιδιών είναι ζωτικής σημασίας για την αποκατάσταση της εμπιστοσύνης και σεβασμού με τα παιδιά σας. Εάν το παιδί σας δεν φοβερίζει τον σύντροφό σας, αλλά μόνο εσάς, τότε είναι πιθανό να δώσατε αντίθετο στυλ ανατροφής των παιδιών.
Τίποτα δεν είναι χειρότερο για τη συναισθηματική υγεία ενός παιδιού από το να βρίσκονται μέσα στην εμπόλεμη ζώνη των διαπληκτιζομένων γονέων.
Όταν οι γονείς χωρίζουν τις γονικές τους υπευθυνότητες, η ανισορροπία ρίχνει την δυναμική της οικογένειας.

Ο διαχωρισμός μπορεί να διαταράξει την αίσθηση ευημερίας ενός παιδιού και να δημιουργήσει ένα διαχωρισμό στα συναισθημάτων για κάθε γονέα. Δεν μπορεί να βγεί νόημα από την αντιφατική και ασυνεπή επικοινωνία των γονέων που προκαλεί ψυχολογικό στρες και χάος εσωτερικών συγκρούσεων στο παιδί.

Ακόμη και ένα φτωχό μοντέλο γονεϊκής συμπεριφοράς ομαλοποιεί αρνητικές ή επιθετικές συμπεριφορές.

Τα παιδιά που γίνονται μάρτυρες αυτής της συμπεριφοράς των γονιών τους μπορεί να πιστεύουν ότι:
* Δεν είναι κακό να εκφοβίσεις κάποιον που αγαπάς. 

* Είναι εντάξει συμπεριφορά να φωνάξεις ή να μειώσεις κάποιον που σε φροντίζει. 

* Είναι αποδεκτό να χρησιμοποιούν λεκτική επίθεση όταν είναι απογοητευμένοι.

Γι 'αυτό είναι ζωτικής σημασίας για τους γονείς να μην σταματήσουν ποτέ να εργάζονται για τη σχέση τους. 

Είτε είναι παντρεμένοι, χωρισμένοι, ή σε διάσταση, θα πρέπει να προσπαθούν από κοινού να συνεργάζονται για την ευημερία των παιδιών τους. 

Θα πρέπει να μάθουν πώς να χειρίζονται τις διαφορές τους αποτελεσματικά, χωρίς να καταφεύγουν στους έντονους διαπληκτισμούς και τον εκφοβισμό.
Αυτό δεν σημαίνει ότι εσείς και ο σύζυγός σας πρέπει να συμφωνείτε για τα πάντα. Αυτό θα ήταν πολύ καλό για να είναι ρεαλιστικό (και φυσικά παράξενο). Υπάρχουν πάντα οι ημέρες που είναι γεμάτες επιπλοκές και μεταβαλλόμενες συνθήκες, και καταλήγουν σε διαφωνίες. 

Μπορείτε να διαφωνείτε μεταξύ σας, αλλά πρέπει να παραμένετε ενωμένοι στην επιλογή ανατροφής των παιδιών σας.

2. Στρατολογήστε τους φίλους και την οικογένειά σας.
Οι εκφοβιστικοί γονείς είναι παντού. Αυτές τις μέρες ειδικά όλοι γνωρίζουν και από κάποια. Δεν υπάρχει ανάγκη να αισθάνεστε αμηχανία για την κατάστασή σας. 

Οι πιθανότητες είναι, οι φίλοι και η οικογένειά σας να αισθάνονται ήδη τον αγώνα σας, και να θέλουν να σας βοηθήσουν. Η μυστικοπάθεια και η ντροπή δεν θα σας βοηθήσει, και θα εκπλαγείτε με την προθυμία τους να σας βοηθήσουν. Θα αισθάνεστε πολύ καλύτερα μετά την άμεση υποστήριξή τους.
Όταν ζητάτε βοήθεια σίγουρα δεν είναι το πιο εύκολο πράγμα. Αλλά το να είσαι ένας καλός γονέας απαιτεί συμβιβασμό με την προσωπική σας ταλαιπωρία για το καλό του παιδιού.
Όταν εκθέτετε το πρόβλημά σας ανησυχείτε για την αντίδραση και κριτική, όπως και από αυτά που θα ακούσετε από μέλη της οικογένειάς σας.

Βάλτε στην άκρη τους φόβους σας, σπάστε τη σιωπή σας, και ζητήσετε βοήθεια, για να γίνετε ισχυρότερο πρόσωπο, και το είδος του γονέα που πραγματικά χρειάζεται ένα παιδί.

πηγή