Κ. Λαλαούνης, «Παιδικό Σπίτι»
Την Θέμιδα δεν την αποπλάνησε
Συντάκτης:
Συντάκτης:
Σε 40 χρόνια κάθειρξη χωρίς αναστολή καταδίκασε το Μεικτό Ορκωτό Δικαστήριο της Αθήνας τον 86χρονο Κωνσταντίνο Λαλαούνη, πρώην πρόεδρο του οικοτροφείου Παιδικό Σπίτι στον Πειραιά, από το 1963 μέχρι το 2012, που κρίθηκε ένοχος για τα κακουργήματα της κατά συρροή και κατ’ εξακολούθηση αποπλάνησης ανηλίκων και κατάχρησης ανηλίκων σε ασέλγεια, όπως και της ενδοοικογενειακής σωματικής βλάβης από εργαζόμενο σε φορέα παροχής κοινωνικής μέριμνας (τα δύο πρώτα αδικήματα με πλειοψηφία 6-1, το τελευταίο ομόφωνα).
Στον κατηγορούμενο αναγνωρίστηκε το ελαφρυντικό του πρότερου έντιμου βίου.
Στον κατηγορούμενο αναγνωρίστηκε το ελαφρυντικό του πρότερου έντιμου βίου.
Η απόφαση δικαιώνει όσα παιδιά βρήκαν το θάρρος να καταθέσουν στην ανάκριση και στο δικαστήριο όσα φοβερά έζησαν και είδαν στο οικοτροφείο από το 2001 ώς το 2012, κάποια ακόμα σε ηλικία 5 και 7 ετών, έχοντας να αντιμετωπίσουν τη δυσπιστία των πάντων, πλην ελάχιστων εκπαιδευτικών και ανάδοχων μητέρων που τα εμπιστεύτηκαν.
«Τα παιδιά αισθάνονται δικαιωμένα και ευχαριστούν κάθε έναν ξεχωριστά που τα στήριξε στον δύσκολο αυτό αγώνα τους», σημειώνει στην «Εφ.Συν.» η Σοφία-Αλεξία Βέννη, συνήγορος τριών παιδιών που παραβρέθηκαν στο δικαστήριο ως πολιτική αγωγή.
Ανεπαρκείς έλεγχοι
Η υπόθεση, την οποία ανέδειξε με ανταποκρίσεις από τη δίκη η εφημερίδα μας, αποκαλύπτει τις σοβαρές ανεπάρκειες των εποπτικών και ελεγκτικών μηχανισμών των ιδιωτικών οικοτροφείων ανηλίκων.
Το Παιδικό Σπίτι, το οποίο το χαρακτήρισαν «φυλακή», «χούντα», «Κατοχή» και «Γκουαντάναμο» τα παιδιά, παρουσιαζόταν με ιδιαίτερα κολακευτικές αναφορές στα ΜΜΕ και είχε συγκεντρώσει 20 βραβεία, μεταξύ των οποίων έπαινος της Ακαδημίας Αθηνών.
Χρειάστηκε να κινηθεί το 2013 η ανακριτική διαδικασία για να διαπιστώσουν οι κοινωνικοί λειτουργοί του Εθνικού Κέντρου Κοινωνικής Αλληλεγγύης ότι «παρουσιάζει ουσιαστικά προβλήματα, όπως κοινωνικού αποκλεισμού των φιλοξενούμενων ανηλίκων αγοριών, [...] μη ουσιαστική ανάληψη ευθυνών των υπόλοιπων μελών του Δ.Σ. κατά τη διάρκεια της θητείας τους, απουσία κοινωνικού λειτουργού, ανομοιογένεια του πληθυσμού, αναχρονιστικό-αντιπαιδαγωγικό περιβάλλον, που [...] μπορεί να χαρακτηριστεί έως και κακοποιητικό [...]».
Στη δίκη παρέλασαν τα σημερινά μέλη του Δ.Σ. του οικοτροφείου και πρώην τρόφιμοι για να υπερασπιστούν τον κατηγορούμενο, επιφανές μέλος της πειραϊκής κοινωνίας, που περιγραφόταν στα ΜΜΕ σαν «ήρωας της ανθρωπιάς, της κατανόησης, της αγάπης για τα παιδιά».
Ενδεικτικά, δείτε εδώ
Νωρίτερα χτες, η εισαγγελέας πρότεινε την ενοχή του κατηγορούμενου, παραπέμποντας στις μελέτες της καθηγήτριας εγκληματολογικής ψυχολογίας Όλγας Θέμελη, που δείχνουν ότι αρκετά από τα βασικά επιχειρήματα που επικαλέστηκε η υπεράσπιση για να αμφισβητήσει τις καταθέσεις των θυμάτων παραπέμπουν στην πραγματικότητα σε τυπική περίπτωση σεξουαλικής κακοποίησης.
Η υπεράσπιση επιχείρησε να ισχυριστεί μεταξύ άλλων ότι κίνητρο των καταθέσεων των παιδιών ήταν είτε η εκδίκηση για την αυστηρότητα του δράστη και η περιορισμένη πρόσβασή τους σε πολυτελή αγαθά, όπως ρούχα, παπούτσια, κινητά και υπολογιστές, είτε ο στόχος να διεκδικήσουν οικονομική αποζημίωση από τον κατηγορούμενο, υποβάλλοντας αστική αγωγή σε περίπτωση της ποινικής καταδίκης του.
Παραγνωρίζοντας το γεγονός πως τα παιδιά δεν υπέβαλαν μήνυση, αλλά κλήθηκαν να καταθέσουν στο πλαίσιο της ανάκρισης που διέταξε η Εισαγγελία Ανηλίκων Αθηνών, η υπεράσπιση υπογράμμισε ότι οι καταθέσεις δόθηκαν αρκετά χρόνια μετά την κακοποίηση, ότι ήταν πολύ πιο αναλυτικές κατά την ανάκριση σε σχέση με την προκαταρκτική εξέταση, ότι ήταν αναξιόπιστες διότι αφορούσαν πράξεις που δεν άφηναν σωματικό τραύμα και δεν μπορούσαν να διαπιστωθούν ιατρικά και ότι, στην περίπτωση του Γ. που παρουσίαζε διανοητική υστέρηση, ήταν προϊόν φαντασιοπληξίας.
«Τρέλανε» και τον πρόεδρο
Παρόμοιους ισχυρισμούς είχε επιχειρήσει ο ψυχίατρος Μανώλης Μυλωνάκης, βασικός μάρτυρας υπεράσπισης, ο οποίος, αν και είχε προσληφθεί από την οικογένεια του κατηγορούμενου για να εξετάσει τον ίδιο, αφιέρωσε την κατάθεσή του για να κάνει το ψυχογράφημα των παιδιών-μαρτύρων κατηγορίας και να αμφισβητήσει την αξιοπιστία τους, χωρίς να τα έχει εξετάσει προσωπικά, βασισμένος μόνο στη δικογραφία.
Η κατάθεσή του προκάλεσε την αγανάκτηση της έδρας. «Αν είναι να αποφανθεί για την αξιοπιστία των καταθέσεων ο μάρτυρας, να κατέβουμε εμείς από την έδρα και να ανέβει ο κ. Μυλωνάκης», είπε προς την υπεράσπιση ο πρόεδρος.
Ο κ. Μυλωνάκης είχε επικαλεστεί μέχρι και τον Τσόρτσιλ για να ισχυριστεί ότι τα μεγαλύτερα ψέματα λέγονται στις ηλικίες 12 με 15 ετών.
Ενδέχεται όμως να είχε διαπιστώσει ο Τσόρτσιλ ότι τα μεγαλύτερα ψέματα λέγονται σε πολύ μεγαλύτερες ηλικίες, αν είχε παραβρεθεί στη συγκεκριμένη δίκη και είχε ακούσει τον 79χρονο κ. Μυλωνάκη να καταθέτει.
Το 30-80% των παιδιών αρνείται μέχρι την ενηλικίωσή του να αποκαλύψει ότι υπήρξε θύμα, ενώ η διαδικασία της αποκάλυψης συναντά υπέρμετρες δυσκολίες.
Είναι χαρακτηριστικό ότι ένα από τα παιδιά είχε εξομολογηθεί σε ιερέα όσα του είχαν συμβεί, αλλά ο ιερέας έσπευσε να ενημερώσει τον δράστη, με τον οποίο διατηρούσε καλές σχέσεις.
Τα παιδιά είχαν επίσης επιχειρήσει να μιλήσουν στους γονείς τους, αλλά αυτοί αδιαφόρησαν.
Άλλωστε, άλλος τρόφιμος του ιδρύματος, με προνομιακές σχέσεις με τον τότε πρόεδρο, έχει κατηγορηθεί από τα παιδιά ότι τα κακοποιούσε και αυτός σεξουαλικά, ενώ τα μέλη του Δ.Σ. ήταν ουσιαστικά απόντα και έτρεφαν τυφλή πίστη στον δράστη.
«Τα παιδιά δεν κατέθεσαν νωρίτερα λόγω του φόβου της τιμωρίας και γιατί είχαν εκπαιδευτεί από τον κατηγορούμενο να θεωρούν σωστά όσα τους συνέβαιναν. Ήταν εξαιρετικά δύσκολο να φτάσουν όλα αυτά στην ακροαματική διαδικασία.
Είναι δείγμα εξαιρετικού ψυχικού σθένους ότι μπόρεσαν να ξεπεράσουν την τοξική ντροπή και την τεράστια σύγκρουση και αμφιθυμία κάθε ανήλικου η ζωή του οποίου εξαρτάται από τους ενήλικους.
Οι μαρτυρίες είναι αξιόπιστες και αληθείς. Δεν υπήρχε περίπτωση σε ίδρυμα τόσο αδιαφανές και κλειστό, που διοικούνταν από ένα άτομο τόσο συγκεντρωτικό, να πέσει το παραμικρό στην αντίληψη οποιουδήποτε τρίτου πλην των ανηλίκων», σημείωσε η εισαγγελέας.
Είναι δείγμα εξαιρετικού ψυχικού σθένους ότι μπόρεσαν να ξεπεράσουν την τοξική ντροπή και την τεράστια σύγκρουση και αμφιθυμία κάθε ανήλικου η ζωή του οποίου εξαρτάται από τους ενήλικους.
Οι μαρτυρίες είναι αξιόπιστες και αληθείς. Δεν υπήρχε περίπτωση σε ίδρυμα τόσο αδιαφανές και κλειστό, που διοικούνταν από ένα άτομο τόσο συγκεντρωτικό, να πέσει το παραμικρό στην αντίληψη οποιουδήποτε τρίτου πλην των ανηλίκων», σημείωσε η εισαγγελέας.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:
No comments:
Post a Comment