Μια φορά κι έναν καιρό, τότε που τα παραμύθια κρατούσαν συντροφιά στα παιδάκια τα βράδια του χειμώνα, ένας βοσκός με την φλογέρα του έπαιζε μελωδικούς σκοπούς κι έτσι μάζευε τα πρόβατα στα χειμαδιά, όμως αυτή η φλογέρα δεν ήταν σας τις άλλες.
Πέρναγε στη μελωδία τον κορυδαλλό και τ'αηδόνια, που μαγεμένα κούρνιαζαν στις φυλλωσιές να την ακούνε. Όλοι οι άνθρωποι του χωριού κάθε βράδυ μαζευόντουσαν στην πλατεία ν’ακούσουν τον αντίλαλό της διότι, έλεγαν, πως έστελνε μηνύματα, αλλά διαφορετικά στον καθένα.Μια χειμωνιάτικη βραδιά με τσουχτερό κρύο κατέβηκε στο χωριό μια αλεπού να κλέψει κότες για να φάει διότι πεινούσε αρκετά. άκουσε την μελωδία της φλογέρας, ζαλίστηκε και έπεσε να κοιμηθεί. Πρωί πρωί, χαράματα, σηκώθηκε παίρνοντας τον δρόμο για την φωλιά της. Πριν φτάσει βλέπει κάτω από ένα δέντρο τον βοσκό με την φλογέρα. Τον πλησίασε και του είπε:
-Εχτές το βράδυ ο αντίλαλος της φλογέρας σου μου έστειλε ένα μήνυμα. Θέλεις να το μάθεις;
-Μετά χαράς, απάντησε εκείνος που σαστισμένος άκουσε την αλεπού να μιλά με ανθρώπινη φωνή.
- Η φλογέρα σου είναι μαγεμένη, είσαι τυχερός που την κρατάς στα χέρια σου, μα πρόσεχε ένα παράξενο αηδόνι με χρυσά φτερά και κόκκινο λοφίο στο κεφάλι, θα έρθει να κάτσει πάνω στη φλογέρα και θ’ αρχίσει να τραγουδά τόσο όμορφα, που όμοιά του δεν θα έχεις ξανακούσει να τραγουδούν. Αυτό τ’ αηδόνι είναι η Χρυσομαλλούσα του Βορρά, και κάποιος κακός Νάνος τη ζήλεψε για την ομορφιά της και την γλυκειά της φωνή και αποφάσισε να την μεταμορφώσει σε παράξενο αηδόνι, ώστε ποτέ κανείς να μην το κάνει παρέα. Όμως οι άνθρωποι του Βορρά αγαπούσαν την Χρυσομαλλούσα γι’ αυτό φώναξαν το καλό πνεύμα της αγάπης και την συμπόνιας ζητώντας του να βρει μια λύση. Εκείνο τότε τους απάντησε πως το θαύμα θα το κάνει μια μαγεμένη φλογέρα όπου άθελά του κρατά ένα βοσκόπουλο και θα το καταλάβουν διότι αυτή η φλογέρα με τον αντίλαλό της στέλνει διάφορα μηνύματα στους ανθρώπους και στο ζωικό βασίλειο. Αυτό το αηδόνι λοιπόν κράτησέ το και μην το διώξεις και θα γίνει δάσκαλός σου ώστε να μάθει για σένα να τραγουδάς.
Αυτά είπε η αλεπού, άνοιξε την σακούλα με τις κότες κι έβγαλε από μέσα ένα φτερό, το έδωσε στον βοσκό λέγοντάς του:
«Στην ανάγκη σαν βρεθείς, το φτερό κάψε και θα δεις».
Χαιρέτησε τον βοσκό και τρέχοντας κρύφτηκε στην φωλιά της. Σε λίγους μήνες που ήλθε ξ άνοιξη , γέμισε το βουνό αηδόνια και λογής-λογής πουλιά με χιλιάδες χρώματα, περιτριγύριζαν τον βοσκό με την μαγεμένη φλογέρα. Μια μέρα ο βοσκός καθισμένος κάτω από μια ροδιά άρχιζε να παίζει τους μελωδικούς σκοπούς και ξαφνικά το παράξενο αηδόνι ήλθε και κάθισε πάνω στην φλογέρα αρχίζοντας ένα τραγούδι που μονομιάς στο βουνό τα πουλιά σώπασαν, ακούγοντας τον παράξενο τραγουδιστή. Αυτό γινόταν πολλές μέρες, έτσι ώστε έγινε ο δάσκαλος στο βοσκόπουλο, το αγάπησε κι έγιναν οι καλύτεροι φίλοι. Μια νύχτα με φεγγάρι το βοσκόπουλο έπεσε να κοιμηθεί.
Προς μεγάλη του έκπληξη βλέπει την χρυσομαλλούσα να βγαίνει πίσω από τα πυκνά σχοίνα και να γλιστρά δίπλα στην γαλάζια λίμνη να πάρει το μπάνιο της.
Όνειρο βλέπω ή αληθινά συμβαίνουν όλα αυτά; Μονολογούσε το βοσκόπουλο. Και πριν προλάβει να καταλάβει τι γίνεται, ένα δυνατό φτερούγισμα ακούστηκε και η χρυσομαλλούσα που είδε ξανάγινε αηδόνι. Το βοσκόπουλο έπεσε σε συλλογισμό για να βρει με τι τρόπο θα ξαναγινόταν άνθρωπος ο αγαπημένος και παράξενος φίλος του. Τότε θυμήθηκε το φτερό της αλεπούς. Το έκαψε κι αμέσως ένα άσπρο σύννεφο την έφερε κοντά του.
- Με ζήτησες φίλε μου;
Εκείνος εξήγησε τα όσα είχε δει παρακαλώντας της συγχρόνως να τον βοηθήσει ώστε να λυθούν τα μάγια του κακού Νάνου και η χρυσομαλλούσα μα ξαναγίνει άνθρωπος. Του έκανε νόημα να κάτσει και πήρε στα χέρια της την φλογέρα και του είπε:
- Για να λυθούν τα μάγια πρέπει να παίξω την φλογέρα για α ακούσεις εσύ το μήνυμα που θα σου στείλει κι έτσι να κάνεις ότι ακούσεις! Πρόσεχε όμως! Το μήνυμα δεν θα το πεις πουθενά. Σε κανέναν, θα το κρατήσεις για τον εαυτό σου. Σύμφωνοι;
- Σύμφωνοι ,απάντησε το βοσκόπουλο.
Πράγματι η αλεπού ‘έπαιξε την φλογέρα κι έστειλε το μήνυμα στον βοσκό. Εκείνος το κράτησε μυστικό, ευχαρίστησε την αλεπού πήρε την φλογέρα του και ξεκίνησε να εκτελέσει το μήνυμα για να λυθούν τα μάγια. Έφτασε σε ένα πηγάδι κατέβηκε κάτω και βρήκε ένα χρυσό φτερό όμοιο σαν του αηδονιού, το πήρε και είπε:
«Γίνε σκάλα να ανεβώ όμορφο χρυσό φτερό και τα μάγια να σου λύσω την καλή μου να φιλήσω».
Αμέσως έγινε μια σκάλα, ανέβηκε ο βοσκός καίμε το χρυσό φτερό πήγε στην φωλιά της αλεπούς. Εκείνη μόλις τον είδε χαμογέλασε ευτυχισμένα, διότι έβλεπε ότι βρισκότανε σε καλό δρόμο, πήρε λοιπόν και την αλεπού μαζί του και αρχίζοντας να παίζει την μαγεμένη φλογέρα εκείνη τους πέταξε ψηλά στον ουρανό αρχίζοντας ένα μακρινό ταξίδι που τους έβγαλε στο Βορρά όπου ήταν το κάστρο της καλής μάγισσας Μαλιντούσας.
-Εχτές το βράδυ ο αντίλαλος της φλογέρας σου μου έστειλε ένα μήνυμα. Θέλεις να το μάθεις;
-Μετά χαράς, απάντησε εκείνος που σαστισμένος άκουσε την αλεπού να μιλά με ανθρώπινη φωνή.
- Η φλογέρα σου είναι μαγεμένη, είσαι τυχερός που την κρατάς στα χέρια σου, μα πρόσεχε ένα παράξενο αηδόνι με χρυσά φτερά και κόκκινο λοφίο στο κεφάλι, θα έρθει να κάτσει πάνω στη φλογέρα και θ’ αρχίσει να τραγουδά τόσο όμορφα, που όμοιά του δεν θα έχεις ξανακούσει να τραγουδούν. Αυτό τ’ αηδόνι είναι η Χρυσομαλλούσα του Βορρά, και κάποιος κακός Νάνος τη ζήλεψε για την ομορφιά της και την γλυκειά της φωνή και αποφάσισε να την μεταμορφώσει σε παράξενο αηδόνι, ώστε ποτέ κανείς να μην το κάνει παρέα. Όμως οι άνθρωποι του Βορρά αγαπούσαν την Χρυσομαλλούσα γι’ αυτό φώναξαν το καλό πνεύμα της αγάπης και την συμπόνιας ζητώντας του να βρει μια λύση. Εκείνο τότε τους απάντησε πως το θαύμα θα το κάνει μια μαγεμένη φλογέρα όπου άθελά του κρατά ένα βοσκόπουλο και θα το καταλάβουν διότι αυτή η φλογέρα με τον αντίλαλό της στέλνει διάφορα μηνύματα στους ανθρώπους και στο ζωικό βασίλειο. Αυτό το αηδόνι λοιπόν κράτησέ το και μην το διώξεις και θα γίνει δάσκαλός σου ώστε να μάθει για σένα να τραγουδάς.
Αυτά είπε η αλεπού, άνοιξε την σακούλα με τις κότες κι έβγαλε από μέσα ένα φτερό, το έδωσε στον βοσκό λέγοντάς του:
«Στην ανάγκη σαν βρεθείς, το φτερό κάψε και θα δεις».
Χαιρέτησε τον βοσκό και τρέχοντας κρύφτηκε στην φωλιά της. Σε λίγους μήνες που ήλθε ξ άνοιξη , γέμισε το βουνό αηδόνια και λογής-λογής πουλιά με χιλιάδες χρώματα, περιτριγύριζαν τον βοσκό με την μαγεμένη φλογέρα. Μια μέρα ο βοσκός καθισμένος κάτω από μια ροδιά άρχιζε να παίζει τους μελωδικούς σκοπούς και ξαφνικά το παράξενο αηδόνι ήλθε και κάθισε πάνω στην φλογέρα αρχίζοντας ένα τραγούδι που μονομιάς στο βουνό τα πουλιά σώπασαν, ακούγοντας τον παράξενο τραγουδιστή. Αυτό γινόταν πολλές μέρες, έτσι ώστε έγινε ο δάσκαλος στο βοσκόπουλο, το αγάπησε κι έγιναν οι καλύτεροι φίλοι. Μια νύχτα με φεγγάρι το βοσκόπουλο έπεσε να κοιμηθεί.
Προς μεγάλη του έκπληξη βλέπει την χρυσομαλλούσα να βγαίνει πίσω από τα πυκνά σχοίνα και να γλιστρά δίπλα στην γαλάζια λίμνη να πάρει το μπάνιο της.
Όνειρο βλέπω ή αληθινά συμβαίνουν όλα αυτά; Μονολογούσε το βοσκόπουλο. Και πριν προλάβει να καταλάβει τι γίνεται, ένα δυνατό φτερούγισμα ακούστηκε και η χρυσομαλλούσα που είδε ξανάγινε αηδόνι. Το βοσκόπουλο έπεσε σε συλλογισμό για να βρει με τι τρόπο θα ξαναγινόταν άνθρωπος ο αγαπημένος και παράξενος φίλος του. Τότε θυμήθηκε το φτερό της αλεπούς. Το έκαψε κι αμέσως ένα άσπρο σύννεφο την έφερε κοντά του.
- Με ζήτησες φίλε μου;
Εκείνος εξήγησε τα όσα είχε δει παρακαλώντας της συγχρόνως να τον βοηθήσει ώστε να λυθούν τα μάγια του κακού Νάνου και η χρυσομαλλούσα μα ξαναγίνει άνθρωπος. Του έκανε νόημα να κάτσει και πήρε στα χέρια της την φλογέρα και του είπε:
- Για να λυθούν τα μάγια πρέπει να παίξω την φλογέρα για α ακούσεις εσύ το μήνυμα που θα σου στείλει κι έτσι να κάνεις ότι ακούσεις! Πρόσεχε όμως! Το μήνυμα δεν θα το πεις πουθενά. Σε κανέναν, θα το κρατήσεις για τον εαυτό σου. Σύμφωνοι;
- Σύμφωνοι ,απάντησε το βοσκόπουλο.
Πράγματι η αλεπού ‘έπαιξε την φλογέρα κι έστειλε το μήνυμα στον βοσκό. Εκείνος το κράτησε μυστικό, ευχαρίστησε την αλεπού πήρε την φλογέρα του και ξεκίνησε να εκτελέσει το μήνυμα για να λυθούν τα μάγια. Έφτασε σε ένα πηγάδι κατέβηκε κάτω και βρήκε ένα χρυσό φτερό όμοιο σαν του αηδονιού, το πήρε και είπε:
«Γίνε σκάλα να ανεβώ όμορφο χρυσό φτερό και τα μάγια να σου λύσω την καλή μου να φιλήσω».
Αμέσως έγινε μια σκάλα, ανέβηκε ο βοσκός καίμε το χρυσό φτερό πήγε στην φωλιά της αλεπούς. Εκείνη μόλις τον είδε χαμογέλασε ευτυχισμένα, διότι έβλεπε ότι βρισκότανε σε καλό δρόμο, πήρε λοιπόν και την αλεπού μαζί του και αρχίζοντας να παίζει την μαγεμένη φλογέρα εκείνη τους πέταξε ψηλά στον ουρανό αρχίζοντας ένα μακρινό ταξίδι που τους έβγαλε στο Βορρά όπου ήταν το κάστρο της καλής μάγισσας Μαλιντούσας.
Ζήτησαν την βοήθειά της και τότε εκείνη ξεπουπούλιασε το χρυσόφτερό, έπλεξε σε μια νύχτα την αραχνοΰφαντη μαντίλα με τα πούπουλα, την έδωσε στο βοσκό για να την φορέσει στο κεφάλι του αηδονιού, πήρε την φλογέρα, έπαιξε μια μουσική, έστειλε το μήνυμα στον κακό νάνο, εκείνος φοβήθηκε με αυτά που άκουσε και χάθηκε από το πρόσωπο της γης. Έτσι, ο βοσκός επέστρεψε στο βουνό που περίμενε το παράξενο αηδόνι, του έριξε την αραχνοΰφαντη μαντίλα στο κεφάλι, έπαιξε το κατάλληλο κομμάτι για την μελωδία της ευτυχίας και τότε ένα βουητό από χιλιάδες μελωδίες αηδονιών σκέπασαν την πλάση. Ένα δυνατό φως απλώθηκε και από μέσα ξεπρόβαλε η Χρυσομαλλούσα, χαμογελαστή. Τα μάγια είχαν λυθεί.
Εκείνη τη στιγμή παίρνει στα χέρια της την μαγεμένη φλογέρα, άρχισε να παίζει και με μάτια όλο απορία ο βοσκός έβλεπε την αλεπού να μεταμορφώνεται σ’ ένα πανέμορφο παλικάρι. Ήταν ο αδελφός της Χρυσομαλλούσας που και αυτόν τον είχε φτιάξει αλεπού ο κακός νάνος, επειδή τον παρακάλεσε να μην κάνει κακό στην αδελφή του . έτσι λοιπόν η μαγεμένη φλογέρα τους έκανε όλους ευτυχισμένους.
Ο βοσκός παντρεύτηκε την χρυσομαλλούσα , έφτιαξαν δικό τους σπίτι στο βουνό και με συντροφιά τον κορυδαλλό και τα αηδόνια τραγουδούσαν κάθε βράδυ την ομορφότερη μελωδία της ευτυχία, την αγάπη την δική τους και του βουνού που κατοικούσαν.
Από τότε ζούνε καλά, μα εμείς όλοι ακόμα καλύτερα
Γιαγιάκα Άννα
Αναρτήθηκε από skouliki
Εκείνη τη στιγμή παίρνει στα χέρια της την μαγεμένη φλογέρα, άρχισε να παίζει και με μάτια όλο απορία ο βοσκός έβλεπε την αλεπού να μεταμορφώνεται σ’ ένα πανέμορφο παλικάρι. Ήταν ο αδελφός της Χρυσομαλλούσας που και αυτόν τον είχε φτιάξει αλεπού ο κακός νάνος, επειδή τον παρακάλεσε να μην κάνει κακό στην αδελφή του . έτσι λοιπόν η μαγεμένη φλογέρα τους έκανε όλους ευτυχισμένους.
Ο βοσκός παντρεύτηκε την χρυσομαλλούσα , έφτιαξαν δικό τους σπίτι στο βουνό και με συντροφιά τον κορυδαλλό και τα αηδόνια τραγουδούσαν κάθε βράδυ την ομορφότερη μελωδία της ευτυχία, την αγάπη την δική τους και του βουνού που κατοικούσαν.
Από τότε ζούνε καλά, μα εμείς όλοι ακόμα καλύτερα
Γιαγιάκα Άννα
Αναρτήθηκε από skouliki
No comments:
Post a Comment