Σχόλια και πειράγματα προς τα παιδιά

Οι έρευνες δείχνουν ότι το παιχνιδιάρικο πείραγμα ανάμεσα στους γονείς και τα παιδιά τους είναι ένας τρόπος ενίσχυσης των οικογενειακών δεσμών και μια μορφή επικοινωνίας μεταξύ των μελών της οικογένειας όμως - οι γονείς θα πρέπει πάντα να έχουν κατά νου να τηρούν τα προσχήματα και να είναι προσεκτικοί με τη φρασεολογία που χρησιμοποιούν καθώς ένα άκομψο ή αστοχο σχόλιο θα μπορούσε να καταστρέψει ανεπανόρθωτα τη σχέση που έχουν με το παιδί.

Εξίσου σημαντικό είναι οι γονείς εκτός από το να ασκούν κριτική στο παιδί να είναι δεκτικοί στο να ακούσουν το "πείραγμα" που θέλει να τους κάνει το παιδί. Και πάλι, όμως, οι γονείς θα πρέπει να έχουν τον νου τους, ούτως ώστε να μην αφήσουν το παιδί να πάρει περισσότερο "θάρρος" και "αέρα" από ό,τι του επιτρέπεται, καθώς πρέπει να καταλάβει ότι υπάρχουν όρια και κανόνες στη σχέση του μαζί τους και επ΄ουδένι δεν πρέπει να τους μιλά όπως μιλά σε κάποιον συνομήλικο φίλο του.

Το Infokids.gr συγκέντρωσε και σας παρουσιάζει τα πράγματα και τις καταστάσεις για τις οποίες δεν πρέπει ποτέ ως γονιός να «πειράζετε» τα παιδιά σας:

Τι λέτε: "Τρέχα βρε χελώνα!"
Τι εννοείτε: "Αν έτρεχες λίγο παραπάνω στον αγώνα και δεν χάζευες, θα είχες βάλει περισσότερους πόντους"

Στόχος του γονιού είναι η θετική προσέγγιση του παιδιού για το άθλημα και τον ανταγωνισμό. Το παιδί πρέπει να παίζει για να το ευχαριστιέται και να έχει θετική παρακίνηση ως προς τη δική του βελτίωση. 

Ποτέ δεν πρέπει να γίνεται σύγκριση με συναθλητές ή αντιπάλους. Ο γονιός πρέπει να είναι θετικός φίλαθλος στην αγωνιστική προσπάθεια του παιδιού του, να παρέχει στο παιδί συναισθηματική υποστήριξη και θετική ανατροφοδότηση, να έχει ρεαλιστικές προσδοκίες και να σεβέται τους στόχους του μικρού αθλητή, να βοηθά το παιδί να διαχειριστεί την ήττα, τα λάθη και άλλες απογοητεύσεις. Η αρνητική κριτική και το πείραγμα κάθε άλλο παρά εποικοδομητικό αποτέλεσμα έχουν.

Τι λέτε: "Τι βαθμός είναι αυτός βρε μπουμπούνα;"
Τι εννοείτε: "Πώς τα κατάφερες και πάλι πήρες 7 στο διαγώνισμα;"

Ένας κακός βαθμός μπορεί να πυροδοτήσει αρνητικά σχόλια από πλευράς του γονιού εναντίον του μαθητή που όχι μόνο έχει στεναχωρηθεί με την άσχημη βαθμολογία αυτή καθαυτή αλλά πλέον έχει να αντιμετωπίσει και την αρνητική κριτική της οικογένειας.

Φυσικά και θα μιλήσετε στο παιδί για την αξία της προσπάθειας στο διάβασμα και για την πιο επικεντρωμένη μελέτη όμως δεν πρέπει να το κακολογήσετε, ούτε να βάλετε τις φωνές και φυσικά να μην κάνετε συγκρίσεις με άλλους συμμαθητές του που έχουν υψηλή βαθμολογία. 

Επίσης, δείχνοντας την απογοήτευσή σας, δεν θα ενισχύσετε την προσπάθεια του. 

Αντίθετα, θα του μεταδώσετε άγχος και θα το κάνετε να νιώσει ανίκανο να αντεπεξέλθει στις υποχρεώσεις του σχολείου, θεωρώντας τον εαυτό του χαμένη υπόθεση. Η βελτίωση θα έρθει με ενθάρρυνση, συμπαράσταση και σταθερό πρόγραμμα μελέτης. Αν η κακή επίδοση επιμένει παρά τον κόπο που καταβάλει το παιδί, συζητήστε τον δάσκαλό του αν πιστεύει ότι υπάρχει το ενδεχόμενο κάποιου μαθησιακού προβλήματος. Αν διαγνωστούν έγκαιρα, οι περισσότερες διαταραχές μπορούν να ξεπεραστούν.

Τι λέτε: "Τι έπαθες βρε στρουθοκάμηλε;"
Τι εννοείτε: "Καλά παιδάκι μου γιατί είσαι τόσο ντροπαλό;"

Πολλά παιδιά είναι από τη φύση τους ντροπαλά ή θέλουν το χρόνο τους για να εξοικειωθούν με πρόσωπα και καταστάσεις. Σχεδόν το 50% των παιδιών ηλικίας 5 έως 15 ετών δείχνουν κάποια μικρή συστολή, ενώ φαίνεται ότι τα κορίτσια παρουσιάζουν σε μεγαλύτερο βαθμό δειλία σε σχέση με τα αγόρια. 

Ως γονείς λοιπόν ενός ντροπαλού παιδιού καλό θα είναι να αποφύγετε το χαρακτηρισμό «ντροπαλό» σαν να πρόκειται για κάτι κακό. 

Δώστε στο ντροπαλό σας παιδί, του την ευκαιρία να εξωτερικεύσει αυτά που το ενοχλούν, κι εκείνο με τη σειρά του θα σας δείξει την κατεύθυνση που πρέπει να ακολουθήσετε για να το βοηθήσετε.

Τι λέτε: "Εδώ σε θέλω... εγκέφαλε!"
Τι εννοείτε: "Μια διάνοια σαν κι εσένα δεν νοείται να μην λύνει αυτό το πρόβλημα"

Τα χαρισματικά παιδιά έχουν ανάγκη από βοήθεια προκειμένου να αναπτύξουν και να καλλιεργήσουν τις εξαιρετικές τους ικανότητες ή το ταλέντο τους. Όμως, δεν είναι λίγοι οι γονείς που ξεχνούν κάτι πολύ σημαντικό: ότι το παιδί τους είναι προικισμένο δεν σημαίνει ότι παύει να είναι παιδί. Πρέπει λοιπόν οι γονείς να μην χρησιμοποιούν αυτό το ξεχωριστό ταλέντο του παιδιού τους ως συνεχής αφορμή για να τα παρακινήσουν να κάνουν κάτι. Καλό θα είναι να επιβραβεύουν και να ενθαρρύνουν την ευφυΐα του παιδιού αλλά σε καμία περίπτωση να μην την προβάλλουν συνεχώς σε κάθετι που θέλουν να πουν στο παιδί.

Τι λέτε: "Πάλι τρως ρε φαγάνα;"
Τι εννοείτε: "Πόσο φαγητό θα φας παιδί μου; Δεν βλέπεις ότι δεν χωράς στα ρούχα σου;"

Το βάρος των παιδιών είναι ένα θέμα ταμπού που οι γονείς θα πρέπει να το διαχειρίστουν με ιδιαίτερη λεπτότητα. Όσο κι αν κάνετε σχολιασμό καθαρά και μόνο επειδή νοιάζεστε και θέλετε το παιδί σας να μην καταλήξει παχύσαρκο καλό θα είναι να έχετε κατά νου ότι κανένα παιδί δεν βελτίωσε το σωματικό του βάρος επειδή του είπαν οι γονείς του ότι είναι χοντρό. 

Μην κριτικάρετε διαρκώς το παιδί για τα περιττά του κιλά και την επιρροή που έχουν στην εξωετρική του εμφάνιση και φυσικά μην τα συγκρίνετε με συνομήλικους τους. 

Σίγουρα η καλή διατροφική συμπεριφορά και η επαρκής φυσική δραστηριότητα είναι το παράδειγμα που χρειάζεται να δώσετε και οι ίδιοι στα παιδιά σας. Μην ξεχνάτε ότι ένα υγιές σώμα θα είναι ένα από τα καλύτερα εφόδια που μπορείτε να τους προμηθεύσετε.

Τι λέτε (και εννοείτε): "Καλέ τι φοβιτσιάρης που είσαι;"
Αν το παιδί σας έχει κάποιες φοβίες που πιθανόν το αναστατώνουν και το κρατάνε εγκλωβισμένο δεν πρέπει ως γονιός να το κακοχαρακτηρίζετε και να το χλευάζετε. 

Όλα τα παιδιά, καθώς μεγαλώνουν, περνούν διάφορες φάσεις φόβου. Ακούστε πολύ προσεκτικά το παιδί που σας μιλά για τους φόβους του και μην το κοροϊδεύετε γιατί το κάνετε να νιώθει ακόμα πιο άβολα.Βοηθήστε το παιδί να καταλάβει το λόγο για τον οποίο φοβά­ται. 

Απευθυνθείτε σε έναν ειδικό αν οι φόβοι που νιώθει το παιδί δεν του επιτρέπουν να ζει με χαρά την κάθε μέρα.

Τι λέτε: "Μα τι Πίπη είσαι εσύ;"
Τι εννοείτε: "Παιδάκι μου, αυτές σου οι φακίδες δεν κρύβονται με τίποτα"

Μην κριτικάρετε ποτέ το παιδί σας για τα εξωτερικά του χαρακτηριστικά με τα οποία γεννήθηκε και τα οποία δεν ήταν δική του επιλογή. 

Εκτός από το ότι το φέρνετε σε δύσκολη θέση, δεν το βοηθάτε με το τυχόν "πρόβλημα" που αντιμετωπίζει. Αν δεν νιώσει όμορφα και οικεία με τους γονείς του, αν δεν αγαπήσει το ίδιο το σώμα του, πώς πιστεύετε ότι θα καταφέρει να αποδέχεται την αγάπη των άλλων; Αγαπήστε το παιδί σας όπως ακριβώς είναι και αυτό θα είναι το μεγαλύτερο δώρο που θα του προσφέρετε σε όλη του τη ζωή.

infokids.gr