Πρόσφατα μια μαμά δυο παιδιών έστειλε στο e-mail μας ένα ερώτημα αρκετά σοβαρό, το οποίο απασχολεί πολλούς γονείς.
"Παρατηρώ τελευταία ότι ο μεγάλος μου γιος, ηλικίας 13 ετών, είναι αρκετά μοναχικός. Μάλιστα, δεν ενδιαφέρεται για πολλά πράγματα πέρα από την μουσική. Φοβάμαι πως δεν θα είναι κοινωνικός και αργότερα στη ζωή του. Τι μπορώ να κάνω για να τον βοηθήσω;"
Τα μοναχικά παιδιά ήταν πάντα μια ανησυχία για τους γονείς:
"Τι μπορεί να συμβαίνει και γιατί το παιδί μου δεν έχει αρκετούς φίλους;", αναρωτιούνται πολλοί και προσπαθούν να καταλάβουν αυτή την "φάση" των παιδιών τους.
Το infokids.gr επικοινώνησε με την κλινική ψυχολόγο κα. Χαρά Παπασαράντη, για να μπορέσει να απαντήσει στο ερώτημα της συγκεκριμένης μαμάς, αλλά και να βοηθήσει γονείς που αντιμετωπίζουν παρόμοιες καταστάσεις.
Το infokids.gr επικοινώνησε με την κλινική ψυχολόγο κα. Χαρά Παπασαράντη, για να μπορέσει να απαντήσει στο ερώτημα της συγκεκριμένης μαμάς, αλλά και να βοηθήσει γονείς που αντιμετωπίζουν παρόμοιες καταστάσεις.
Γιατί μπορεί να είναι μοναχικό ένα παιδί;
«Αρχικά, να ξεκαθαρίσουμε,ότι "μοναχικό παιδί" δεν σημαίνει αυτομάτως και... "κατάθλιψη"! Δεν είναι απαραίτητο όλα τα παιδιά να είναι η "ψυχή" της παρέας. Η ανάγκη αυτή πηγάζει από τους γονείς.
Ο χαρακτήρας του παιδιού διαμορφώνεται ανάλογα με το περιβάλλον του σπιτιού του. Έτσι, αν ένας άνθρωπος μεγαλώνει σε μια οικογένεια λιγότερο κοινωνική, τότε και εκείνος θα είναι έτσι. Αυτό δεν είναι κακό, είναι φιλοσοφία ζωής, είναι ο χαρακτήρας του, είναι η ιδιοσυγκρασία του.
Αν κάτι τέτοιο δεν συμβαίνει τότε πρέπει να καταλάβουμε τι ακριβώς απασχολεί το παιδί μας. Συνήθως, η μοναχικότητα παρατηρείται στις τελευταίες τάξεις του Δημοτικού και στα χρόνια του Γυμνασίου.
Αν κάτι τέτοιο δεν συμβαίνει τότε πρέπει να καταλάβουμε τι ακριβώς απασχολεί το παιδί μας. Συνήθως, η μοναχικότητα παρατηρείται στις τελευταίες τάξεις του Δημοτικού και στα χρόνια του Γυμνασίου.
Ο γονιός καλό θα είναι να παρατηρεί, με διακριτικό τρόπο πάντα, τη συμπεριφορά του παιδιού του και αν αντιληφθεί κάτι διαφορετικό να μιλήσει με τους εκπαιδευτικούς, αλλά και με το παιδί του. Μπορεί κάτι να έχει συμβεί παλιότερα στο σχολείο και το παιδί μας να μην το ξεπέρασε ποτέ.
Αν είναι θύμα bullying, για παράδειγμα, αυτό μπορεί να του έχει γίνει βίωμα και να "ξεσπά", ακόμα και έπειτα από καιρό, βγάζοντας τον εαυτό του στο περιθώριο. Φυσικά, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι το Γυμνάσιο αποτελεί ένα ολοκαίνουριο περιβάλλον για τα παιδιά, το οποίο μπορεί αρχικά να τα δυσκολεύει.
Οπότε, αν το παιδί μας τα βλέπει λίγο "σκούρα", η μοναχικότητα μπορεί να φαντάζει ως μια αρχική λύση».
Πώς μπορώ να διακρίνω τι ακριβώς συμβαίνει στο παιδί μου;
«Αν η οικογένειά μας ανήκει στην πρώτη περίπτωση, που ανάφερα παραπάνω, δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα. Επίσης, το μοναχικό παιδί φαίνεται και από μικρή ηλικία. Από νωρίς ξεχωρίζουν τα πειραχτήρια και τα πιο ήρεμα παιδιά.
Το να θέλει το παιδί μας να ασχολείται με τη μουσική και όχι με τα αθλήματα δεν είναι κακό.
Η μοναχικότητα δεν είναι πρόβλημα, αν αντιλαμβανόμαστε ότι το παιδί μας είναι χαρούμενο. Αν, όμως, παρατηρήσουμε μια ξαφνική αλλαγή στη συμπεριφορά του καλό είναι να το ψάξουμε λιγάκι».
Πώς μπορούν οι δάσκαλοι και οι καθηγητές να βοηθήσουν;
Οι εκπαιδευτικοί, αφού έρθουν σε συννενόηση με τους γονείς, μπορούν να προσεγγίσουν με ευγένεια το παιδί και να το ενθαρρύνουν να μιλήσει. Να το πλησιάσουν και να προσπαθήσουν να μάθουν γιατί δεν μιλά στους συμμαθητές του ή γιατί δεν συμμετέχει σε πολλές δραστηριότητες. Και φυσικά να μην πάψουν να παρακολουθούν τη συμπεριφορά του μαθητή τους στη διάρκεια της σχολικής χρονιάς. Έτσι θα είναι σε θέση να καταλάβουν πολλά περισσότερα για το τι ακριβώς απασχολεί το παιδί.
Τι μπορώ να κάνω ως γονιός για να βοηθήσω το παιδί μου;
«Να χτίσετε από νωρίς υγιή επικοινωνία. Τα παιδιά θα μιλήσουν στους γονείς τους, επειδή με εκείνους νιώθουν ασφάλεια και σε εκείνους έχουν εμπιστοσύνη. Κι αν δεν το κάνουν όταν θελήσουν οι γονείς, θα το κάνουν στην ώρα που εκείνα μπορούν και νιώθουν άνετα. Τα παιδιά έχουν την ώρα τους που μιλούν.
Πώς μπορούν οι δάσκαλοι και οι καθηγητές να βοηθήσουν;
Οι εκπαιδευτικοί, αφού έρθουν σε συννενόηση με τους γονείς, μπορούν να προσεγγίσουν με ευγένεια το παιδί και να το ενθαρρύνουν να μιλήσει. Να το πλησιάσουν και να προσπαθήσουν να μάθουν γιατί δεν μιλά στους συμμαθητές του ή γιατί δεν συμμετέχει σε πολλές δραστηριότητες. Και φυσικά να μην πάψουν να παρακολουθούν τη συμπεριφορά του μαθητή τους στη διάρκεια της σχολικής χρονιάς. Έτσι θα είναι σε θέση να καταλάβουν πολλά περισσότερα για το τι ακριβώς απασχολεί το παιδί.
Τι μπορώ να κάνω ως γονιός για να βοηθήσω το παιδί μου;
«Να χτίσετε από νωρίς υγιή επικοινωνία. Τα παιδιά θα μιλήσουν στους γονείς τους, επειδή με εκείνους νιώθουν ασφάλεια και σε εκείνους έχουν εμπιστοσύνη. Κι αν δεν το κάνουν όταν θελήσουν οι γονείς, θα το κάνουν στην ώρα που εκείνα μπορούν και νιώθουν άνετα. Τα παιδιά έχουν την ώρα τους που μιλούν.
Η δική μου κόρη, για παράδειγμα, νιώθει άνετα και "ανοίγεται" σε μένα, όταν περπατάμε μαζί. Αν προσπαθήσω να την πλησιάσω όταν παρακολουθεί τηλεόραση, δεν θα έχω το αποτέλεσμα που θέλω.
Η κουβέντα που θα κάνετε με το παιδί σας δεν πρέπει να διακατέχεται από άγχος και πίεση. Απλές ερωτήσεις μπορούν να σας βοηθήσουν να καταλάβετε. Ρωτήστε το για την ημέρα του, πώς πέρασε στο σχολείο, τι κάνουν οι φίλοι του. Όχι, όμως, για να του κάνετε ανάκριση, αλλά γιατί πραγματικά ενδιαφέρεστε.
Η κουβέντα που θα κάνετε με το παιδί σας δεν πρέπει να διακατέχεται από άγχος και πίεση. Απλές ερωτήσεις μπορούν να σας βοηθήσουν να καταλάβετε. Ρωτήστε το για την ημέρα του, πώς πέρασε στο σχολείο, τι κάνουν οι φίλοι του. Όχι, όμως, για να του κάνετε ανάκριση, αλλά γιατί πραγματικά ενδιαφέρεστε.
Δεν υπάρχει λόγος να στρεσάρετε το παιδί σας με δικές σας ανησυχίες.
Αν παρατηρήσετε μεγάλη αλλαγή συμπεριφοράς, τότε μπορείτε να το ρωτήσετε τι θέλει. Πώς θα ήθελε να είναι οι φίλοι του, τι του αρέσει πραγματικά. Σε κάθε περίπτωση η ηρεμία είναι το κλειδί. Δεν προσπαθούμε να κάνουμε κήρυγμα στα παιδιά μας, γιατί αυτό δεν πιάνει ποτέ! Χτίζουμε μια ουσιαστική καθημερινή επικοινωνία μαζί τους».
Πότε πρέπει να συμβουλευτώ τον ειδικό;
«Όταν η κατάσταση είναι τραβηγμένη. Αν αντιληφθούμε, αφού πρώτα το ψάξουμε καλά, ότι το παιδί μας απομονώνεται και δεν έχει φίλους, τότε ναι. Αν μας καταβάλλει το άγχος και νιώθουμε ανήμποροι απέναντι σε μια κατάσταση, όταν δεν μπορούμε να παραμείνουμε ψύχραιμοι τότε η βοήθεια του ειδικού συνίσταται».
Δώστε μας μερικά συγκεκριμένα tips για να βοηθήσουμε το μοναχικό παιδί:
"Το βασικό είναι να ακολουθούμε τους ρυθμούς του παιδιού. Να δίνουμε ουσιαστική προσοχή στα όσα λέει και στα όσα μπορεί να κρύβει η συμπεριφορά του. Επίσης, είναι θεμιτό ως γονείς να μην επηρεάζουμε τη ζωή του με δικά μας βιώματα.
"Το βασικό είναι να ακολουθούμε τους ρυθμούς του παιδιού. Να δίνουμε ουσιαστική προσοχή στα όσα λέει και στα όσα μπορεί να κρύβει η συμπεριφορά του. Επίσης, είναι θεμιτό ως γονείς να μην επηρεάζουμε τη ζωή του με δικά μας βιώματα.
Αν, δηλαδή, ήμασταν πιο "κλειστοί" ως έφηβοι και δεν είχαμε αρκετούς φίλους νομίζουμε ότι το παιδί μας θα περάσει τα ίδια. Κάθε άνθρωπος, όμως, είναι διαφορετικός. Δεν πρέπει να βγάζουμε τα δικά μας άγχη στο παιδί μας.
Αποφεύγουμε το κήρυγμα και τις υπερβολές σε νουθεσίες και συμβουλές και δίνουμε χώρο στο παιδί μας να μιλήσει όταν θέλει. Δεν πιέζουμε καταστάσεις και ενημερώνουμε δάσκαλο και καθηγητή, με διακριτικότητα, για τις ανησυχίες μας. Οι διαχωριστικές γραμμές μπορεί να είναι πολύ δυσδιάκριτες, αλλά εκείνο που όλοι, τελικά, θέλουμε είναι ευτυχισμένα και όχι αγχωμένα παιδιά».
infokids
Αποφεύγουμε το κήρυγμα και τις υπερβολές σε νουθεσίες και συμβουλές και δίνουμε χώρο στο παιδί μας να μιλήσει όταν θέλει. Δεν πιέζουμε καταστάσεις και ενημερώνουμε δάσκαλο και καθηγητή, με διακριτικότητα, για τις ανησυχίες μας. Οι διαχωριστικές γραμμές μπορεί να είναι πολύ δυσδιάκριτες, αλλά εκείνο που όλοι, τελικά, θέλουμε είναι ευτυχισμένα και όχι αγχωμένα παιδιά».
infokids
No comments:
Post a Comment